Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.84.2018.2.ENB
z 19 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest nieprawidłowe w zakresie wskazania zwolnienia przedmiotowego mającego zastosowanie do zwrotu kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz ryczałtu wypłacanego na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz obowiązków płatnika związanych z wypłatą tych świadczeń, jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2067) w razie przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości albo delegowania go do czasowego pełnienia służby, policjantowi przysługują należności za podróże służbowe i przeniesienia.

Wnioskodawca w oparciu o rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia (Dz. U. z 2002 r., nr 191 poz. 1598 z późn. zm. - zwanego dalej rozrządzeniem MSWiA) - dokonuje wypłaty należności przysługujących funkcjonariuszom Policji z tytułu przeniesienia służbowego.

Zgodnie z § 23 ust. 1 rozporządzenia MSWiA policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, zwanej "nowym miejscem pełnienia służby" wypłacane są:

1. diety dla niego i członków rodziny, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania,
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1,
3. zasiłek osiedleniowy,
4. ryczałt z tytułu przeniesienia,
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego.

Na podstawie § 23 ust. 2 rozporządzenia MSWiA - policjantowi przeniesionemu z urzędu, który nie przesiedlił się do nowego miejsca pełnienia służby lub do miejscowości pobliskiej przysługuje zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego.

W przypadku nieprzedłożenia biletu, o którym mowa wyżej, policjant otrzymuje płatny miesięcznie z dołu ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby - za każdy dzień wykonywania czynności służbowych w nowym miejscu pełnienia służby (zgodnie z § 23 ust. 3 rozporządzenia MSWiA).

Ponadto zgodnie z § 23 ust. 6 rozporządzenia MSWiA policjantowi, który w związku z przeniesieniem z urzędu przesiedlił się bez rodziny lub w jakiejkolwiek formie korzysta z zakwaterowania poza dotychczasowym miejscem wspólnego zamieszkania wypłacany jest co miesiąc z dołu ryczałt na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem, w wysokości ceny biletów za przejazd w klasie II pociągu pośpiesznego, a gdy na danej trasie lub jej odcinku brak jest połączeń kolejowych - w wysokości ceny biletów za przejazd środkami publicznego transportu autobusowego.

Wnioskodawca dokonując wypłaty policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości zwrotu kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego i ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby uwzględnia zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 200), zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowo zostały zinterpretowane przepisy w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych należności wypłacanych funkcjonariuszom Policji, które zostały określone w § 23 ust. 1, 2, 3 oraz 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia (Dz. U. z 2002 r. nr 191 poz. 1598 z późn. zm.)?
   
2. Czy niżej wymienione należności wypłacane na podstawie rozporządzenia policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, tj.:
   
   
   
   1. zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego,
      
   2. ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby,
      
      
      korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 tej ustawy?
      
      
      
   
   
3. Czy w związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od kwot otrzymywanych przez pracowników w przypadku, gdy w kolejnych miesiącach suma należności otrzymywanych na podstawie § 23 ust. 1, 2, 3 oraz 6 rozporządzenia przekroczy kwotę 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie czy też Wnioskodawca nie pobiera i nie odprowadza zaliczek na podatek dochodowy w związku z tym, że ww. należności są zwolnione z opodatkowania jako zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Należności wypłacane funkcjonariuszom Policji na podstawie § 23 ust. 1, 2, 3 oraz 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia, w tym m. in. :

• zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego,
• ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby,

korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze powyższe zasadnym wydaje się pogląd, że Wnioskodawca zobligowany jest do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w przypadku, gdy w kolejnych miesiącach suma należności otrzymywanych na podstawie § 23 ust. 1, 2, 3 oraz 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia (Dz. U. z 2002 r. nr 191 poz. 1598 z późn. zm.) przekroczy kwotę 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie wskazania zwolnienia przedmiotowego mającego zastosowanie do zwrotu kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby i ryczałtu wypłacanego na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz obowiązków płatnika związanych z wypłatą tych świadczeń, jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie w pkt 1 między innymi wymienia się stosunek służbowy.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą m.in. stosunku służbowym.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Powyższy przepis ma zatem zastosowanie do świadczeń w postaci m. in. zwrotu kosztów związanych z przeniesieniem służbowym, tj. związanych ze zmianą miejsca pełnienia służby.

Natomiast na mocy art. 21 ust. 1 pkt 112 tej ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, że na jego podstawie ze zwolnienia korzysta zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy w sytuacji gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o Policji, w razie przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości albo delegowania go do czasowego pełnienia służby, policjantowi przysługują należności za podróże służbowe i przeniesienia.

Wnioskodawca w oparciu o rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia dokonuje wypłaty należności przysługujących funkcjonariuszom Policji z tytułu przeniesienia służbowego.

Zgodnie z § 23 ust. 1 rozporządzenia MSWiA policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, zwanej "nowym miejscem pełnienia służby" wypłacane są:

1. diety dla niego i członków rodziny, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania,
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1,
3. zasiłek osiedleniowy,
4. ryczałt z tytułu przeniesienia,
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego.

Na podstawie § 23 ust. 2 rozporządzenia MSWiA - policjantowi przeniesionemu z urzędu, który nie przesiedlił się do nowego miejsca pełnienia służby lub do miejscowości pobliskiej przysługuje zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego.

W przypadku nieprzedłożenia biletu, o którym mowa wyżej, policjant otrzymuje płatny miesięcznie z dołu ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby - za każdy dzień wykonywania czynności służbowych w nowym miejscu pełnienia służby (zgodnie z § 23 ust. 3 rozporządzenia MSWiA).

Ponadto zgodnie z § 23 ust. 6 rozporządzenia MSWiA policjantowi, który w związku z przeniesieniem z urzędu przesiedlił się bez rodziny lub w jakiejkolwiek formie korzysta z zakwaterowania poza dotychczasowym miejscem wspólnego zamieszkania wypłacany jest co miesiąc z dołu ryczałt na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem, w wysokości ceny biletów za przejazd w klasie II pociągu pośpiesznego, a gdy na danej trasie lub jej odcinku brak jest połączeń kolejowych - w wysokości ceny biletów za przejazd środkami publicznego transportu autobusowego.

Zgodnie z przywołanym przez Wnioskodawcę art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2017 r., poz. 2067, z późn. zm.), w razie przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości albo delegowania go do czasowego pełnienia służby, policjantowi przysługują należności za podróże służbowe i przeniesienia.

Natomiast art. 113 ust. 2 ustawy o Policji stanowi, że minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, warunki oraz tryb przyznawania należności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając sposoby obliczania czasu podróży służbowej oraz rodzaje należności i sposoby ustalania ich wysokości oraz terminy i tryb wypłaty należności.

Szczegółowe regulacje w tym zakresie zawarte zostały w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia z dnia 31 października 2002 r. (Dz. U. Nr 191, poz. 1598, z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zatem uznać, że wypłacany na podstawie § 23 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia te wypełniają dyspozycję tego przepisu, dotyczą bowiem kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, w sytuacji gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów ww. rozporządzenia wydanego na podstawie ustawowego upoważnienia.

Natomiast pozostałe wskazane we wniosku świadczenia wypłacane na podstawie § 23 ust. 1 i 6 ww. rozporządzenia, w postaci diety dla policjanta i członków rodziny, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania; ryczałtu na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1; zasiłku osiedleniowego; ryczałtu z tytułu przeniesienia; zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego oraz ryczałtu na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

W konsekwencji, w odniesieniu do wskazanych we wniosku świadczeń korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości ustalonego limitu, oraz świadczeń zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 tej ustawy, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy o którym mowa w art. 31 ustawy.

W sytuacji natomiast wypłaty świadczeń o których mowa w § 23 ust. 1 i 6 ww. rozporządzenia, do których ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w łącznej kwocie wyższej aniżeli 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od nadwyżki ponad kwotę korzystającą ze zwolnienia.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe w zakresie wskazania zwolnienia przedmiotowego mającego zastosowanie do zwrotu kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby i ryczałtu wypłacanego na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby a także obowiązków płatnika związanych z wypłatą tych świadczeń oraz za prawidłowe w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.