Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.137.2018.2.BO
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału we własności budynku, znajdującego się na działce będącej w użytkowaniu wieczystym, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 kwietnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.137.2018.1.BO, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 16 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 23 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i umowy sprzedaży z dnia 3 czerwca 1997 r. Wnioskodawca wraz z Panem Krzysztofem J. nabyli od Gminy prawo wieczystego użytkowania działki nr 55/3 o powierzchni 4 414 m², położonej w … przy ulicy …. Na podstawie przedmiotowej umowy współużytkownicy wieczyści zobowiązani zostali do zabudowania działki nr 55/3 budynkami z przeznaczeniem pod administrację, z możliwością zabudowania pawilonami produkcyjno-usługowymi branży budowlanej. W dniu 22 października 2008 r. działka o numerze 55/3 została podzielona na dwie działki o numerach 55/5 o powierzchni 3 004 m² oraz o numerze 55/6 o powierzchni 1 463 m². W związku z powyższym na działce o numerze 55/6 o powierzchni 1 463 m² rozpoczęto budowę realizowaną w tzw. „systemie gospodarczym” budynku magazynu materiałów budowlanych z częścią socjalną, polegającą na przebudowie i rozbudowie budynku magazynów materiałów budowlanych wraz z wykonaniem instalacji wewnętrznej i zewnętrznej. Pozwolenie na budowę zostało wydane w dniu 9 marca 2010 r., roboty budowlane rozpoczęto w dniu 6 kwietnia 2010 r., natomiast ostatnie roboty budowlane wykonane zostały w dniu 21 października 2010 r., co znajduje potwierdzenie we wpisach do dziennika budowy. Na dzień 21 października 2010 r. budynek był w stanie surowym zamkniętym. W chwili obecnej, tj. w 2018 r., współużytkownicy wieczyści chcą zbyć prawo użytkowania wieczystego działki nr 55/6 o powierzchni 1 463 m² wraz z prawem własności budynku znajdującego się na przedmiotowej działce, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności.

W piśmie z dnia 20 kwietnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w dniu 8 marca 2018 r. zbył udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 55/6 oraz udział w prawie własności znajdującego się na tej działce budynku, będącego odrębnym od gruntu przedmiotem własności. Mając zatem powyższe na uwadze Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem złożonego przez Niego wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie winien być zaistniały już stan faktyczny, a nie jak pierwotnie wskazał - zdarzenie przyszłe.

Ponadto Wnioskodawca dodał, że w chwili podpisania umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, tj. w dniu 3 czerwca 1997 r., działka gruntu nr 55/3, z której następnie wydzielono działkę gruntu nr 55/6, była niezabudowana. Na przedmiotowej działce znajdowała się jedynie część ogrodzenia terenu o długości 181 metrów bieżących. Wnioskodawca w dniu 3 czerwca 1997 r. nabył udział w wysokości 1/2 w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości oraz udział w wysokości 1/2 w prawie własności części ogrodzenia terenu o długości 181 metrów bieżących do majątku wspólnego, gdyż nabył te udziały za fundusze wspólne i w dacie nabycia obowiązywała Go małżeńska wspólność ustawowa, a umów majątkowych małżeńskich nie zawierał. Jeżeli chodzi o cel zawarcia umowy użytkowania wieczystego gruntu i wybudowania budynku magazynowego, to z treści aktu notarialnego z dnia 3 czerwca 1997 r., w którym zawarta jest umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i umowa sprzedaży wynika, że współużytkownicy wieczyści zobowiązani są do zabudowania działki nr 55/3 budynkami z przeznaczeniem pod administrację, z możliwością zabudowania pawilonami produkcyjno-usługowymi branży budowlanej. Rozpoczęcie budowy, za które uważa się wylanie ław fundamentowych, winno nastąpić w ciągu dwóch lat od dnia zawarcia niniejszej umowy, zaś zakończenie zabudowy, za które uważa się wybudowanie budynków w stanie surowym zamkniętym, winno nastąpić w ciągu kolejnych trzech lat, licząc od dnia zawarcia umowy. Z przedmiotowego aktu wynika ponadto, że współużytkownicy wieczyści mają obowiązek korzystać z przedmiotowych gruntów w sposób zgodny z ich przeznaczeniem określonym w tej umowie, a w razie zniszczenia lub rozbiórki budynków, uczestniczyć w ich odbudowie. W dniu 22 października 2008 r. działka o numerze 55/3 została podzielona na dwie działki o numerach 55/5 o powierzchni 3 004 m² oraz o numerze 55/6 o powierzchni 1 463 m². Zgodnie z zawartą umową współużytkownicy wieczyści zabudowali działkę nr 55/3. W związku z faktem, że nabywca nie był zainteresowany zakupem całej działki nr 55/3, a wyłącznie częścią zabudowaną budynkiem, współużytkownicy wieczyści dokonali podziału działki nr 55/3 na działkę o nr 55/5 (która została sprzedana w dniu 30 grudnia 2008 r.) oraz działkę o nr 55/6. Działka nr 55/6 wraz z wybudowanym na niej budynkiem w stanie surowym zamkniętym, z wykonaną elewacją i zamontowaną stolarką okienną i drzwiową, stanowiącym częściowo parterową halę magazynową i częściowo dwukondygnacyjną część o funkcji biurowo-administracyjnej nie była w żaden sposób przez nikogo wykorzystywana. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą. Budynek znajdujący się na działce nr 55/6 nie był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a tym samym nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie był również amortyzowany. Sprzedaż w dniu 8 marca 2018 r. udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 55/6 wraz z udziałem w prawie własności budynku znajdującego się na tej działce nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Budynek wybudowany na działce nr 55/6 nie został oddany do użytkowania. Wnioskodawca nie występował o pozwolenie na użytkowanie budynku znajdującego się na działce 55/6. Wnioskodawca posiadał udział w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości (działka nr 55/6) oraz udział we własności budynku znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości w wysokości 1/2 (jedna druga).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dokonane w dniu 8 marca 2018 r. odpłatne zbycie udziału we własności budynku znajdującego się na działce nr 55/6 o pow. 1 463 m², będącej w użytkowaniu wieczystym, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności, którego budowa została zakończona w dniu 21 października 2010 r. wpisem do dziennika budowy, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, odpłatne zbycie udziału we własności budynku znajdującego się na działce nr 55/6 o powierzchni 1 463 m² będącej w użytkowaniu wieczystym, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności, którego budowa została zakończona w dniu 21 października 2010 r. wpisem do dziennika budowy, dokonane w dniu 8 marca 2018 r., nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy źródła przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie stanowi o 5-letnim okresie liczonym od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości. Nie budzi zatem wątpliwości, że przy sprzedaży nieruchomości wybudowanej na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, termin 5-letni jest liczony odrębnie dla sprzedaży prawa do gruntu (od jego nabycia) i dla budynku (od jego wybudowania), gdy wybudowanie budynku nastąpiło w terminie późniejszym niż nabycie gruntu. W przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku trwale z tym gruntem związanego źródłem przychodu jest odrębnie sprzedaż prawa do gruntu i sprzedaż budynku, dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa bądź wybudowanie budynku (wyrok NSA z 19 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 238/99). Okres 5-letni, o którym mowa w ww. przepisie jest w takim przypadku liczony odrębnie w odniesieniu do prawa do gruntu i budynku.

Odrębna własność budynku powstaje w razie wzniesienia budynku przez użytkownika wieczystego na użytkowanym przez niego gruncie. Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Stosownie do definicji słownikowej budynkiem jest budowla ograniczona ścianami i dachem. Za budynek należy uważać również budowlę mogącą uchodzić „za poważny obiekt gospodarczy”, a więc taki, którego budowa jest znacznie zaawansowana, chociażby nawet nie był wykończony z zewnątrz i wewnątrz. Z reguły powinien to być co najmniej budynek w stanie surowym, jednakże nie musi to być stan surowy zamknięty.

Budynek wybudowany przez Wnioskodawcę na działce nr 55/6 o powierzchni 1 463 m² spełnia przesłanki do uznania go za nieruchomość budynkową, a zatem Wnioskodawca nabył udział w jego własności poprzez jego wybudowanie. Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „wybudowanie” budynku, jak również brak jest w tej ustawie odesłań do przepisów prawa budowlanego. W orzecznictwie NSA prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym fakt niesprecyzowania w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znaczenia słowa „wybudowanie” nie uprawnia do odwoływania się przy wykładni tego przepisu do instytucji pozwolenia na budowę bądź pozwolenia na użytkowanie budynku i bezkrytycznego przenoszenia ich na grunt ustawy podatkowej. Skoro ww. przepis zawiera potoczne słowa języka polskiego, to należy użyte w tym przepisie słowo „wybudowanie” tłumaczyć w myśl sensu, jaki nadaje temu słowu słownik języka polskiego, czyli „postawienie, wzniesienie”.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca na działce nr 55/6 o pow. 1 463 m² wybudował budynek w dniu 21 października 2010 r., bowiem tego dnia nastąpił ostatni wpis do dziennika budowy. Za datę „wybudowania” budynku należy przyjąć ostatnią z dat robót budowlanych, prowadzących do faktycznego wybudowania, czyli 21 października 2010 r. Zatem w dniu 21 października 2010 r. Wnioskodawca nabył udział we własności przedmiotowego budynku poprzez jego wybudowanie.

Biorąc pod uwagę datę nabycia udziału we własności budynku przez Wnioskodawcę, tj. dzień 21 października 2010 r. oraz datę jego sprzedaży, tj. dzień 8 marca 2018 r. stwierdzić należy, że odpłatne zbycie udziału we własności budynku znajdującego się na działce nr 55/6 o powierzchni 1 463 m², stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności, dokonane w dniu 8 marca 2018 r. nastąpiło po upływie pięciu lat od daty jego nabycia, wobec czego nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy źródła przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacja indywidualna prawa podatkowego wydawana jest wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy, nie zaś do Jego żony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.