Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.214.2018.1.AJ
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 września 2017 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług prawniczych (PKD 69.10.Z). Z tego tytułu stała się czynnym podatnikiem VAT, co jest potwierdzone złożonym zgłoszeniem rejestracyjnym (VAT-R). W dniu 30 września 2017 r. Wnioskodawczyni zakupiła jedną kasę rejestrującą w celu ewidencjonowania na niej sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (posiada fakturę zakupu).

W dniu 18 października 2017 r. Wnioskodawczyni złożyła do właściwego naczelnika urzędu skarbowego formularz stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) – zwane dalej „rozporządzenie o kasach” – tj. Zgłoszenie przez podatnika danych dotyczących kasy. Na druku tym jako datę fiskalizacji wskazała dzień 17 października 2017 r., natomiast w polu przeznaczonym do wpisania daty obowiązku stosowania kasy poinformowała, że nie nastąpiła jeszcze pierwsza sprzedaż. Do momentu fiskalizacji urządzenia Wnioskodawczyni nie wykonywała w ramach prowadzonej działalności usług na rzecz ww. klientów. Zgłoszenie zawierało ponadto informacje o liczbie kas rejestrujących, adresie miejsca instalacji, typie/modelu urządzenia, jego numerze unikatowym oraz numerze fabrycznym.

W dniu 15 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo od właściwego organu podatkowego z zawiadomieniem o zarejestrowaniu kasy oraz o nadaniu numeru ewidencyjnego kasy.

W dniu 18 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała pierwszej sprzedaży usługi prawnej na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, co zostało zaewidencjonowane na zakupionym urządzeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni uprawniona jest do odliczenia ulgi za zakup kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej „uptu”?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny, w szczególności fakt dopełnienia wszystkich warunków wskazanych w przepisach prawa, Wnioskodawczyni jest uprawniona do odliczenia ulgi za zakup kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 4 uptu. Odliczenie to może zostać dokonane w deklaracji podatkowej dla podatku VAT za dowolny okres rozliczeniowy, począwszy od okresu, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie obrotu na kasie.

Przepis art. 111 ust. 1 uptu wskazuje, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na mocy upoważnienia zawartego w art. 111 ust. 8 uptu, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:

1. wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników,
2. stosowane przez podatników zasady dokumentowania obrotu;
3. możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących;
4. konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet państwa części wydatków na zakup tych kas;
5. konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego;
6. konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7. konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.

W związku z powyższym, w 2017 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 poz. 2177) – zwane dalej; „rozporządzenie o zwolnieniach”. Rozporządzenie to w § 2 i § 3 wskazywało podstawę do zwolnień z obowiązku stosowania kas rejestrujących odpowiednio: ze względu na czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia oraz ze względu na wysokość sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych. W § 4 wskazane zostały towary i usługi, których sprzedaż pozbawia podatnika prawa do skorzystania z któregokolwiek zwolnienia, a contrario każda taka sprzedaż musi być zaewidencjonowana na kasie rejestrującej od początku, chyba że spełnione zostaną warunki sprzedaży, o których mowa m.in. w § 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia o zwolnieniach (co jednak w niniejszej sprawie nie ma zastosowania). Sprzedaż usług prawniczych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych na mocy tego przepisu wyłączona została zatem z możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku stosowania kasy rejestrującej (§ 4 ust. 2 lit. g rozporządzenia o zwolnieniach). Obecnie wskazany akt z dniem 1 stycznia 2018 r. zastąpiony został rozporządzeniem Ministra Finansów i Rozwoju z dnia 20 grudnia 2017 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 2454), którego przepisy w szerokim zakresie pozostały bez zmian (zmiany nie mają wpływu na niniejszą sprawę). Zatem podatnik, świadcząc usługi prawnicze na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności i rolników ryczałtowych, musi ewidencjonować sprzedaż na kasie rejestrującej.

Przepis art. 111 ust, 4 uptu wskazuje, że podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

Przepis art. 111 ust. 7 pkt 1 uptu zobowiązał ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki i tryb odliczania ulgi, uwzględniając obowiązki podatników związane ze składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom związanym z wypłatą (zwrotem) tych kwot. Na mocy tego upoważnienia obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 163) – zwane dalej: „rozporządzenie o uldze”.

Przepis § 2 ust. 1 rozporządzenia o uldze wskazuje, że odliczenia ulgi lub jej zwrotu można dokonać pod warunkiem:

1. złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do tego ewidencjonowania;
2. rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że kasy te spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a uptu oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać;
3. posiadania przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Przepis § 2 ust. 2 rozporządzenia zastrzega jednak, że w przypadku podatników, którzy zamierzają stosować do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego jedną kasę rejestrującą, zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być dokonane na formularzu zgłoszenia o miejscu instalacji kasy rejestrującej, zgodnie z przepisami dotyczącymi kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania, jeżeli zgłoszenie to zostało złożone przed terminem obowiązkowego rozpoczęcia ewidencjonowania tych kwot.

Dodatkowe obowiązki związane z wprowadzeniem kasy rejestrującej do użytku wskazuje § 13 rozporządzenia o kasach. Zgodnie z jego treścią rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest:

1. złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia – w celu odliczenia lub zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy; zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania;
2. dokonaniem fiskalizacji kasy.

Ustęp 2 § 13 rozporządzenia o kasach stanowi jednak, że w przypadku podatnika, który zamierza stosować do prowadzenia ewidencji jedną kasę, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być dokonane na formularzu zgłoszenia przez podatnika danych dotyczących kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Z kolei § 13 ust. 5 i 6 rozporządzenia o kasach stanowi, że w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy podatnik składa do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie danych dotyczących kasy, w celu otrzymania numeru ewidencyjnego. Wzór zgłoszenia, o którym mowa w ust. 5, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. Biorąc pod uwagę powyższe, każdy kto chce skorzystać z tzw. ulgi za zakup kasy rejestrującej, powinien spełnić ww. warunki.

Przede wszystkim, jak wskazuje art. 111 ust. 4 uptu, podatnik powinien rozpocząć ewidencjonowanie na kasie rejestrującej w obowiązujących terminach. Ponieważ Wnioskodawczyni przed wprowadzeniem urządzenia nie świadczyła usług dla nie-przedsiębiorców, a pierwsza usługa na rzecz takiego klienta wystąpiła w dniu 18 listopada 2017 r., obowiązek zastosowania kasy rejestrującej powstał u niej w momencie dokonywania tej sprzedaży, a więc w dniu 18 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni w tym dniu posiadała już urządzenie w kancelarii (zakup udokumentowany fakturą z dnia 30 września 2017 r.), które – po uprzednim dokonaniu fiskalizacji (dnia 17 października 2017 r.) i zgłoszeniu danych do naczelnika urzędu skarbowego (dnia 18 października 2017 r.) – technicznie i formalnie umożliwiało prawidłowe zarejestrowanie sprzedaży na rzecz pierwszego klienta indywidualnego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni – przed dokonaniem pierwszej sprzedaży na rzecz klienta indywidualnego – w obowiązującym ją terminie dokonała fiskalizacji kasy rejestrującej oraz zgłosiła dane dotyczące tego urządzenia (m.in. informacja o liczbie urządzeń, adresie instalacji, typie/modelu urządzenia, numerze unikatowym, numerze fabrycznym, dacie fiskalizacji oraz dacie obowiązku stosowania kasy). Zgłoszenie nastąpiło w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy, skierowane zostało do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, spełnione zostały wszystkie przesłanki uprawniające do odliczenia ulgi za zakup kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 4 uptu. Wnioskodawczyni może zatem odliczyć ulgę w bieżących deklaracjach VAT-7, które obowiązana jest składać do właściwego naczelnika urzędu skarbowego (pierwsze odliczenie możliwe było w deklaracji VAT-7 za listopad 2017 r., wtedy wystąpiła pierwsza sprzedaż rejestrowana na kasie). Podstawą do tego jest § 3 rozporządzenia o uldze, który stanowi, że odliczenie może być dokonane w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego, lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.