Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.227.2018.2.JO
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT dotyczącego wydatków poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego polegającego na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki nr ewid. 275, 276 w S. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT dotyczącego wydatków poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego polegającego na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina na przełomie 2017 i 2018 roku realizuje inwestycję polegającą na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki nr ewid. 275, 276. Charakter wykorzystywania realizowanej inwestycji został określony na etapie przygotowywania inwestycji, tj. po zakończeniu inwestycji teren ten zostanie przeznaczony do użytkowania przez mieszkańców. Charakter inwestycji – niekomercyjny – tj. brak sprzedaży opodatkowanej.

Inwestycja w miejscowości S. została rozpoczęta poniesionymi nakładami w 2017 roku na wykonanie dokumentacji projektowej za kwotę 13.530,00 zł. Ponadto Gmina w 2017 roku dodatkowo podpisała następujące umowy:

• na roboty budowlane – umowa nr z dnia 20 grudnia 2017 r. na kwotę brutto 211.799,67 zł (w tym VAT 39.604,82 zł);
• na nadzór inwestorski – umowa nr z dnia 23 stycznia 2018 r. na kwotę brutto 4.199,99 zł ( w tym VAT 785,36 zł).
  
  

Specyfikacja faktur (dotychczasowych) ww. zadania:

Nr faktury / Wartość brutto (VAT)

1. Faktura z dnia 31 marca 2017 r. 13.530,00 (2.530,00)
   
   
   

Źródłem sfinansowania wydatków na zadanie:

1. w roku 2017:
   
   • środki własne w kwocie 13.530,00 zł,
2. w roku 2018:
   • środki własne w kwocie 81.231,53 zł,
     
   • planowane środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej w kwocie 134.768,13 zł zgodnie z umową nr z dnia 29 września 2017 r. przejściowo zostaną uregulowane ze środków własnych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość prawna odliczenia podatku VAT dla wydatków związanych ze zrealizowanym zadaniem inwestycyjnym polegającym na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki nr ewid. 275, 276? Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach dotyczących opisanej inwestycji po jej zakończeniu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa VAT”) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Oznacza to, że podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy VAT, którym jest Wnioskodawca, co do zasady przysługuje prawo do odliczenia podatku należnego VAT z zastrzeżeniem, że zakupione towary i usługi wykorzystane zostaną do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Przez czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT, należy rozumieć tylko czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT z tytułu których prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje np. czynności zwolnione z podatku VAT. W żadnym przypadku przepis ten nie odnosi się do czynności nie związanych z działalnością gospodarczą oraz nie podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym stanie faktycznym plac zabaw na działce nr ewid. 275 oraz 276 w miejscowości S. wykorzystywany będzie do celów niekomercyjnych związanych z działalnością gospodarczą, np. udostepnienie na rzecz społeczności lokalnej.

W takim stanie faktycznie, zdaniem Wnioskodawcy Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT, ponieważ w tym przypadku nie występuje sprzedaż opodatkowana.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zrealizowania przedmiotowej inwestycji, również po jej zakończeniu oraz oddaniu do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

1. podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
2. podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina na przełomie 2017 i 2018 roku realizuje inwestycję polegającą na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki nr ewid. 275, 276 obr. S., Gmina W. Charakter wykorzystywania realizowanej inwestycji został określony na etapie przygotowywania inwestycji, tj. po zakończeniu inwestycji teren ten zostanie przeznaczony do użytkowania przez mieszkańców. Charakter inwestycji – niekomercyjny – tj. brak sprzedaży opodatkowanej. Inwestycja w miejscowości S. została rozpoczęta poniesionymi nakładami w 2017 roku na wykonanie dokumentacji projektowej za kwotę 13.530,00 zł. Ponadto Gmina w 2017 roku dodatkowo podpisała następujące umowy:

• na roboty budowlane – umowa z dnia 20 grudnia 2017 r. na kwotę brutto 211.799,67 zł (w tym VAT 39.604,82 zł);
• na nadzór inwestorski – umowa z dnia 23 stycznia 2018 r. na kwotę brutto 4.199,99 zł ( w tym VAT 785,36 zł).
  
  

Źródłem sfinansowania wydatków na zadanie w roku 2017: środki własne w kwocie 13.530,00 zł; w roku 2018: środki własne w kwocie 81.231,53 zł oraz planowane środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej w kwocie 134.768,13 zł zgodnie z umową nr z dnia 29 września 2017 r. przejściowo zostaną uregulowane ze środków własnych.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT dla wydatków związanych ze zrealizowanym zadaniem inwestycyjnym polegającym na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki nr ewid. 275, 276, również zawartego w fakturach dotyczących opisanej inwestycji po jej zakończeniu.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa, odliczenie podatku uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż, jak wskazał Wnioskodawca, wydatki związane z opisaną inwestycją polegającą na budowie placu zabaw, siłowni zewnętrznej, altany, ogrodzenia terenu oraz utwardzenia działki nr ewid. 275, nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – zostaną udostępnione nieodpłatnie.

W konsekwencji, z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług wynikających z faktur związanych z realizacją opisanej inwestycji (również zawartego w fakturach dotyczących opisanej inwestycji po jej zakończeniu). Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostały spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do obniżenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.