2018.06.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.312.2018.1.RD
z 7 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2018 r. (data wpływu 17 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług serwisowych (przeglądów i napraw) świadczonych na rzecz podmiotów z sektora Facility Managment – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług serwisowych (przeglądów i napraw) świadczonych na rzecz podmiotów z sektora Facility Managment.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r poz. 710 ze zm.) zwanej dalej Ustawą, zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Spółka prowadzi na obszarze Polski działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji produktów budowlanych oraz kompleksowych rozwiązań z ich zastosowaniem w następujących grupach produktowych.

systemy wejść napędy automatyczne do drzwi, automatyczne drzwi przesuwne, drzwi obrotowe, systemy kontroli dostępu, w tym bramki sensoryczne, śluzy osobowe, kołowroty,
okucia drzwiowe: samozamykacze, klamki, pochwyty, zamki i ryglowania, elektrozaczepy i elektrozawory, okucia antypaniczne,
okucia do szkła okucia do manualnych drzwi przesuwnych, do drzwi rozwiernych i wahadłowych, okucia do systemów mobilnych ścian szklanych, okucia do konstrukcji szklanych,
systemy klucza Master Key,
amki hotelowe, elektroniczne zamki hotelowe, systemy kontroli dostępu, kontrolery i peryferia,
zamki sejfowe: zamki mechaniczno-elektroniczne, zamki mechaniczne,
elektroniczna kontrola dostępu elektroniczne wkładki i okucia do drzwi, sterowniki dostępu czytniki, terminale, systemy kontroli dostępu i rejestracji czasu pracy

W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje oferowane produkty i/lub rozwiązania z ich wykorzystaniem użytkownikom końcowym wykonawcom na rzecz użytkowników końcowych, ich zleceniobiorcom, jak również świadczy usługi serwisowe własnych oraz konkurencyjnych produktów i rozwiązań (usługi konserwacyjne - przeglądy oraz naprawy).

Przy dostarczaniu nowych produktów i/lub kompleksowych rozwiązań z ich zastosowaniem. Spółka wykonuje elementy prac z zakresu usług budowlanych. Wykonuje je własnymi siłami (własne zespoły techniczne) bądź podzlecając ich realizację podmiotom trzecim. Sprzedaż ta jest zwykle realizowana jako etap procesu inwestycyjnego na nowo powstającej nieruchomości bądź jako element ulepszenia modernizacji istniejącego już obiektu bądź też jako element jego remontu.

Natomiast w ramach świadczenia usług serwisowych zainstalowanych produktów w już istniejących i użytkowanych obiektach dokonywane są inspekcje urządzeń ich konserwacja analiza awarii, serwis interwencyjny, dostawa i wymiana części eksploatacyjnych i części zamiennych, naprawy awaryjne. Ich celem jest bieżące utrzymanie urządzeń w sprawnym działaniu, zapewniające efektywną pracę oraz zapobiegające awariom i naprawom oraz przywrócenie ich sprawności, w przypadku zaistnienia awarii. Przy świadczeniu usług serwisowych Spółka korzysta z sił własnych (własne zespoły serwisowe) jak i podzlecając ich realizację podmiotom zewnętrznym. Usługi konserwacyjne i naprawy wykonywane są na podstawie zwykłych umów handlowych zwanych serwisowymi bądź na podstawie jednorazowych zleceń. Należy podkreślić, że usługi serwisowe dokonywane są na urządzeniach znajdujących się w wybudowanych obiektach, w trakcie ich normalnego procesu użytkowania.

Celem tych prac naprawczych i konserwacyjnych jest przywrócenie sprawności oraz ogólne i rutynowe konserwacje (tzw. serwis) zapewniające efektywną pracę sprzętu oraz zapobiegające awariom i długotrwałym przerwom w pracy tych urządzeń. Czynności te stanowią naprawę i konserwację metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń.

Usługi serwisu posprzedażowego (przeglądy konserwacyjne i naprawy) odbywają się w ramach zwykłego procesu użytkowania w budynku, nie stanowią elementu procesu budowlanego polegającego na wznoszeniu budynków, budowie infrastruktury drogowej, przygotowaniu terenu pod budowę wykonywaniu robót wykończeniowych, zakładaniu instalacji elektrycznej itp. czynności. Świadczone przez Spółkę usługi polegają na bieżących przeglądach konserwacyjnych urządzeń poprzez sprawdzenie punktów istotnych dla prawidłowego funkcjonowania tych urządzeń, drobnych naprawach np. oczyszczenie mechanizmów, wymiana elementów zużywających się w zwykłym procesie użytkowania (baterie, smary, rolki itp.). Usługi konserwacji i naprawy wykonywane przez Spółkę nie stanowią elementu procesu budowlanego w myśl art. 3 pkt 7 ustawy - Prawo budowlane.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r poz. 290) - dalej prawo budowlane przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym Analiza definicji ustawowej sprowadza się do stwierdzenia, że

aby można było mówić o remoncie obiekt remontowany musi fizycznie istnieć;
Prace mają polegać na odtworzeniu stanu poprzedniego;
Prace nie mogą doprowadzić do zniszczenia remontowanej substancji i ponownego odtworzenia (wtedy będzie to odbudowa);
Prace me mogą polegać na bieżącej konserwacji, która z kolei polega na wykonaniu prac niezbędnych do utrzymania substancji budowlanej w odpowiednim stanie technicznym i użytkowym.

W ten sposób definicję konserwacji rozumie także judykatura. np. NSA w wyroku z dnia 5 kwietnia 2006 sygn. akt II OSK 704/05 stwierdził wprost: „bieżącą konserwacją w rozumieniu art. 3 pkt 8 prawa budowlanego jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót niepolegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mających na celu jego utrzymanie w dobrym stanie, zabezpieczenie przed szybkim zużyciem albo zniszczeniem”.

Jednocześnie objaśnienia do PKWiU wyraźnie różnicują usługi konserwacji i naprawy od usług instalacyjnych i montażowych.

Czynności o charakterze naprawczym i konserwacyjnym są klasyfikowane w następujących grupowaniach:

naprawy i konserwacje metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń - grupa 33 1.

naprawy i konserwacje bojlerów i kotłów domowego użytku - grupowanie 43.22.12.0

naprawy pojazdów samochodowych, włączając motocykle - odpowiednie grupowania w dziale 45,

naprawy komputerów i urządzeń peryferyjnych oraz sprzętu telekomunikacyjnego - grupa 95.1.

naprawy artykułów użytku osobistego oraz domowego - grupa 95.2,

Roboty instalacyjne i montażowe wykonywane na miejscu przeznaczenia są klasyfikowane również w ramach działu 33 grupa 33.2. z następującymi zastrzeżeniami:

roboty instalacyjne i montażowe, wykonane przez producenta wyrobu własnymi siłami, są klasyfikowane tam gdzie jest sklasyfikowany wyrób,

budowlane roboty instalacyjne i montażowe, włączając instalowanie (montaż) stolarki budowlanej własnej produkcji, klasyfikuje się w dziale 43,

roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, są klasyfikowane tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu 47.

Spółka zwraca uwagę, że czynności serwisowe (naprawy i konserwacje) nie stanowią elementu procesu budowlanego polegającego na wznoszeniu budynków, budowie infrastruktury drogowej, przygotowaniu terenu pod budowę, wykonywaniu robót wykończeniowych, zakładaniu instalacji elektrycznej itp. czynności, które wymienione są w katalogu zawartym w objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 17 marca 2017 roku. Jeszcze raz należy podkreślić, że świadczone przez Spółkę usługi polegają na bieżących przeglądach konserwacyjnych urządzeń poprzez sprawdzenie punktów istotnych dla prawidłowego funkcjonowania tych urządzeń, drobnych naprawach np. oczyszczenie mechanizmów, wymiana elementów zużywających się w zwykłym procesie użytkowania (baterie smary, rolki itp). Wszystkie te czynności dokonywane są bez konieczności demontowania urządzenia.

Usługi konserwacji i naprawy wykonywane przez Spółkę w przedstawionym zdarzeniu nie są tożsame z remontem, którego celom jest odtworzenie stanu pierwotnego, zatem nie stanowią elementu procesu budowlanego w myśl art. 3 pkt 7 ustawy z 7 lipca 1994 r - Prawo budowlane.

Potwierdzenie stanowiska Spółki można także znaleźć w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe, np. Interpretacja indywidualna 2461 - IBPP1 – 4512.41.2017.3.MR.

W ocenie Spółki świadczone usługi serwisowe (naprawy i konserwacje) należy sklasyfikować w dziale 33 pod numerem PKWIU 33.11.11.0 lub 33.11.19.0, z uwagi na przedmiotowy charakter tych usług. Niemniej jednak odpowiadając na wniosek Spółki o kwalifikację statystyczną świadczonych przez nią usług, GUS zakwalifikował świadczone przez Spółkę usługi naprawy i konserwacji do działu 43 do pozycji wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług, której to klasyfikacji Spółka nie podziela.

Jednakże należy podkreślić, że zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 22 września 2011 r sygn.. Akt II FSK 586/10, opinie klasyfikacje organów statystki publicznej zawierające interpretacje standardów i nomenklatur statystycznie nie są formalnie wiążące zarówno dla organów podatkowych jak i dla podatników ponieważ nie są źródłem prawa, prawem czy też aktem administracyjnym tworzącym określone prawa lub obowiązki podatkowe dla ich adresatów, są one jedynie dowodem w postępowaniu podatkowym mającym na celu ewentualne ustalenie bądź określenie wysokości zobowiązania podatkowego w należnej - zgodnie z prawem wysokości i jak każdy dowód podlegają swobodnej ocenie organu podatkowego a w razie skargi - ocenie sądu administracyjnego.

Co więcej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 22 marca 2018 r (syg Akt I SA/Sz 144/18) stwierdził, że podanie symbolu klasyfikacyjnego PKWiU dla danego świadczenia usług wskazanych przez spółkę we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji nie jest elementem stanu faktycznego wymagającym wskazania. Wystarczające jest opisanie w sposób jednoznaczny jakie usługi są świadczone oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zagadnienia będącego przedmiotem wniosku. Obowiązkiem organu podatkowego jest wydanie interpretacji podatkowej, zawierającej ocenę prawną tego stanowiska, a uzależnienie odpowiedzi na pytanie od podania symboli PKWU nie ma potwierdzenia w przepisach.

Usługobiorcami jak i zleceniodawcami usług serwisowych są właściciele oraz użytkownicy obiektów, w których zamontowano urządzenia zakupione od Spółki.

Klientami Wnioskodawcy są podmioty zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku VAT, m.in. firmy będące właścicielami lub podmiotami specjalizującymi się w kompleksowym i zintegrowanym zarządzaniu nieruchomościami, utrzymaniem budynków, instalacji i urządzeń tak by zapewnić użytkownikom obiektów sprawne i nieprzerwane korzystanie z nich (tzw. sektor Facility Management). Firmy te nabywają od Wnioskodawcy opisane wcześniej usługi serwisowe. Wnioskodawca z oczywistych względów nie ma informacji o tym, czy ww. usługa nie jest przez nich odsprzedawana (refakturowana). Należy jednak przyjąć, że z reguły usługa ta nie jest odsprzedawana dalej, ale jest wykorzystywana jako element usług zarządzania nieruchomością (stanowi składnik kompleksowej usługi świadczonej przez firmy z sektora Facility Management). Firmy te zlecają Spółce we własnym zakresie wykonanie prac serwisowych (przeglądy i konserwacje oraz naprawy) i we własnym zakresie ponoszą koszty tych prac. Na podstawie specyfiki branży Facility Management trzeba założyć, że koszty te firmy Facility Management traktują jako element kalkulacyjny składający się na wartość kosztów świadczonych usług zarządzania nieruchomością do rozliczenia z właścicielem czy użytkownikami obiektu.

Spółka Wnioskująca nie jest podmiotem z sektora firm Facility Management a jedynie wykonuje usługi na rzecz tych firm, więc nie uważa aby była właściwa do charakterystyki usług zarządzania nieruchomością świadczonych przez jej klientów. Niemniej jednak zgodnie z wiedzą Spółki podmioty z sektora Facility Management świadczą usługi zarządzania i/lub administrowania na podstawie umów z właścicielami bądź użytkownikami tych nieruchomości, nie zawierają one odrębnej umowy na świadczenie usług budowlanych, a świadczenie usług zarządzania i/lub administrowania następuje na podstawie umowy o zarządzanie i/lub administrowanie. Umowa o zarządzanie nieruchomością to umowa wiążąca zarządcę nieruchomości oraz właściciela nieruchomości lub inną osobę albo jednostkę organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości i która chce skorzystać z usługi zarządzania nieruchomością.

Angielskie pojęcie „facility management” trudno przekłada się na język polski. Stowarzyszenie IFMA (International Facility Management Association) definiuje je jako „profesjonalną działalność, której zadaniem jest sprawowanie szeroko pojętej opieki nad budynkiem, a w szczególności obniżenie kosztów jego utrzymania, podnoszenie jakości oferowanych w nim usług”. W literaturze można także znaleźć bardziej syntetyczną formułę określającą „facility management" jako „kompleksową obsługę nieruchomości”.

Jeden z podmiotów z sektora FM na swojej stronie internetowej informuje, że świadczone przez niego usługi facility management obejmują obsługę techniczną, obsługę recepcji, usługi concierge, zarządzanie parkingami, ochronę obiektu, utrzymanie czystości, całoroczne utrzymanie terenów zewnętrznych catering, inne usługi pomocnicze, helpdesk. Inny opisuje swoje usługi w następujący sposób: „przedmiotem działalności są usługi kompleksowego zarządzania nieruchomościami (Facility Management), czyli zarządzanie funkcjami technicznymi, infrastrukturalnymi i ekonomicznymi nieruchomości: przemysłowych, logistycznych, biurowych, handlowych, publicznych. Wśród oferowanych usług szczególne miejsce zajmują: zarządzanie funkcjami technicznymi nieruchomości, zarządzanie ekonomiczne nieruchomością, utrzymanie czystości wewnętrznych i zewnętrznych części nieruchomości, ochronę mienia, logistyka odpadów, usługi biurowo administracyjne”..

Natomiast Spółka wnioskująca nie jest stroną takich umów, nie zna ich treści a ustalenia w nich zawarte stanowią tajemnicę handlową podmiotów - stron umów.

Spółka wnioskująca nie jest podmiotem właściwym ani uprawnionym do wydawania opinii, czy usługi zarządzania nieruchomością świadczone przez podmioty z sektora Facility Management stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Niemniej zgodnie z posiadaną wiedzą i w ocenie Spółki usługi zarządzania nieruchomością świadczone przez podmioty z sektora Facility Management nie stanowią usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 ustawy.

Spółka wnioskująca nie jest stroną umów zawieranych przez podmioty z sektora FM, nie zna ich stron, treści czy szczegółów. Niemniej według wiedzy Wnioskodawcy podmioty, na rzecz których świadczone są usługi zarządzania nieruchomością przez klientów Spółki - firmy z sektora FM, to właściciele, najemcy lub inne jednostki organizacyjne, którym przysługuje prawo do nieruchomości i które chcą skorzystać z usługi zarządzania nieruchomością.

Jak wyżej już podano, Spółka wnioskująca nie jest stroną umów zawieranych przez podmioty z sektora FM nie zna ich stron, treści czy szczegółów. W związku z powyższym nie może w sposób jednoznaczny i precyzyjny wskazać w jaki sposób oraz na jakich zasadach i warunkach następuje rozliczenie pomiędzy podmiotami z sektora FM a podmiotami na rzecz, których podmioty z sektora FM świadczą usługi zarządzania nieruchomością za usługi serwisowe nabywane od Wnioskodawcy. Jest to tajemnica handlowa podmiotów - stron tych umów.

W ocenie Spółki sposoby rozliczania usług przez firmy z sektora FM mogą być następujące:

Wnioskodawca wykonuje usługę serwisową (naprawa lub konserwacja), a jego kontrahent - podmiot z sektora FM - refakturuje usługę na kolejny podmiot:
Wnioskodawca wykonuje usługę serwisową (naprawa lub konserwacja), a jego kontrahent - podmiot z sektora FM - wykorzystuje te usługi przy świadczeniu innej usługi, która jest wymieniona w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
Wnioskodawca wykonuje usługę serwisową (naprawa lub konserwacja), lecz kontrahent - podmiot z sektora FM - wykorzystuje tę usługę do świadczenia usługi niewymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
Wnioskodawca wykonuje usługę serwisową (naprawa lub konserwacja) na rzecz kontrahenta, który buduje budynek lub budowlę, która będzie przedmiotem dostawy.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki w przypadku świadczonych usług serwisowych na rzecz podmiotów z sektora FM, mamy do czynienia z sytuacją przedstawioną w pkt 3 - kontrahent, podmiot z sektora FM. nie nabywa od Wnioskodawcy świadczenia będącego przedmiotem zapytania w celu realizacji świadczenia wymienionego w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca po zakończeniu danej usługi serwisowej wystawia fakturę VAT, w której jako nabywca jest wskazany podmiot zarządzający. Płatność wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy następuje z rachunku bankowego podmiotu zarządzającego. Wnioskodawca nie dysponuje wiedzą w jaki sposób następuje rozliczenie świadczonej przez niego usługi pomiędzy zarządzającym a właścicielami lokali, w szczególności czy są wystawiane przez zarządzającego faktury VAT na rzecz właścicieli. Wnioskodawca może jedynie wskazać, że zgodnie z jego wiedzą zarządzający nie zawiera odrębnej umowy o świadczenie usług budowlanych, a świadczenie usługi następuje na podstawie umowy o zarządzenie i/lub administrowanie.

Według wiedzy Spółki kupowane od niej usługi serwisowe napraw i konserwacji stanowią element składowy/kalkulacyjny opłat za zarządzanie nieruchomością Dla przykładu Spółka przytacza opis takich rozliczeń zaprezentowany przez podmiot z sektora FM we Wniosku o interpretację indywidualna (interpretacja 0114-KDIP1-2.4012.60.2017 1.KT):

„Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą w zakresie kompleksowego zarządzania centrami handlowymi obejmującą między innymi wynajem powierzchni handlowej w centrach. Centra skupiają zarówno duże jednostki handlowe, jak i galerie handlowe z 50-70 sklepami detalicznymi, punktami usługowymi i gastronomicznymi, obejmującymi szeroką gamę produktów.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawarła oraz będzie zawierała w przyszłości szereg umów ze swoimi klientami na świadczenie usług, głównie w zakresie wynajmu powierzchni użytkowej. W ramach realizacji tych umów Spółka wystawia faktury zarówno za czynsz jak i koszty dodatkowe, na które składają się między innymi, jako element kalkulacyjny danego okresu, koszty usług zewnętrznych niezbędnych do funkcjonowania danego centrum w stanie niepogorszonym (np.: koszty energii elektrycznej, wody, sprzątania, napraw i konserwacji), oraz wynagrodzenie Spółki za zarządzanie.

Część kosztów, które są następnie przenoszone na poszczególnego najemcę proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni w ramach całego centrum, przybiera postać usług budowlanych wyodrębnionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Spółka zleca wykonanie danych usług budowlanych wykonawcy usług budowlanych, płaci i odbiera prace wykonane przez wykonawcę we własnym zakresie. Następnie koszt prac budowlanych stanowi element kalkulacyjny składający się na wartość kosztów dodatkowych, za które płaci najemca w ramach czynszu dodatkowego w związku z usługą najmu. Tym samym Spółka nie wystawia oddzielnie faktury za poszczególne prace wykonane przez poszczególnego wykonawcę, a tylko uwzględnia koszt tych prac w jednej pozycji w fakturze za koszty dodatkowe wraz z innymi (niebędącymi usługami budowlanymi) kosztami dodatkowymi, takimi jak przykładowo: koszty związane z eksploatacją systemu nawadniania i melioracji, koszty związane z eksploatacją centralnego systemu ogrzewania, koszty związane z zapewnieniem ogrzewania podłogowego, koszty związane z utrzymaniem zieleni, koszty związane z sprzątaniem ciągów komunikacyjnych, koszty związane z czyszczeniem powierzchni przeszklonych, koszty związane z czyszczeniem instalacji kominowych, koszty związane z deratyzacją, koszty związane z zapewnieniem ochrony budynku, koszty związane z ogólną eksploatacją i zarządzaniem oraz obsługą techniczną obiektu itp. Decyzją Spółki każdorazowo jest zarówno wybór wykonawcy prac, jak i zakres oraz termin wykonanych prac, w oparciu o stan, czy też zużycie poszczególnych elementów centrum handlowego. Najemcy mogą zgłaszać uwagi do Dyrekcji centrum o stanie centrum, jak i poszczególnych lokali, jednak najemcy nie zlecają wykonania prac zarówno w stosunku do Spółki jak i wykonawcy usług budowlanych”.

Wątpliwości Spółki skupiają się wokół właściwego opodatkowana usług serwisowych (przeglądy i naprawy) wykonywanych przez nią na rzecz firm prowadzących kompleksowe zarządzanie nieruchomościami, w kontekście wprowadzenia z początkiem roku 2017 nowych zasad opodatkowania usług budowlanych świadczonych przez podwykonawców. Przedmiotem wniosku nie jest rozstrzygnięcie czy dane usługi świadczone przez Spółkę należy klasyfikować do kategorii usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT. Tematem niniejszego wniosku jest rola/status Spółki-Zleceniobiorcy, w jakiej świadczy opisywane wyżej usługi serwisowe w okolicznościach faktycznych przedstawionych we wniosku, co przekłada się na skutki podatkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi serwisowe (przeglądy i naprawy), świadczone przez Wnioskodawcę w stosunku do produktów już uprzednio zainstalowanych w istniejących obiektach, na rzecz podmiotów z sektora Facility Management, które to usługi stanowią dla ich nabywcy element usług zarządzania nieruchomością, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tzn. z wykazanym podatkiem VAT należnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa serwisowa wykonana przez Spółkę, która posłuży jej nabywcy do wykonania usługi innej niż wymienione w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, implikuje, że Spółka nie działa w charakterze Podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. lh Ustawy o VAT, a więc wykonana przez Spółkę usługa serwisowa na elementach użytkowanej nieruchomości na rzecz zarządcy nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przez Spółkę jako Usługobiorcę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz.710 ze zm. ), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 15 ust. 1 Ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność podmiotów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
Usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, w myśl art. 17 ust. 1h Ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do Ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy PKWiU podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. W myśl art. 17 ust. 2 Ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowalna wymieniona w załączniku nr 14 do Ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy. Według uzasadnienia do projektu Ustawy o podatku od towarów i usług „dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczająca jest definicja zawarta w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego zgodnie z którą: „podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. Przy dalszych podzleceniach należy przyjąć podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest głównym wykonawcą swojego zakresu prac”.

Zamiarem Ustawodawcy było wprowadzenie stosownych rozwiązań prawnych w celu przeciwdziałania nieuczciwym rozliczeniom podatku od towarów i usług. Ustawodawca zidentyfikował takie ryzyka w obszarze robót budowlanych, w szczególności na etapie świadczenia usług przez podwykonawców. W związku z tym postanowił objąć je mechanizmem odwrotnego obciążenia, efektem czego to nabywca usług budowlanych stał się zobowiązanym do opodatkowania usługi podatkiem od towarów i usług. W ten sposób podwykonawca nie będzie mógł zniknąć z otrzymanym a nierozliczonym podatkiem VAT, natomiast Wykonawca będzie zobowiązany rozliczyć podatek należny z podatkiem naliczonym. Ustawodawca odstąpił jednak od tego mechanizmu na kolejnym etapie łańcucha usług, gdyż wykonawca świadczący usługi budowlane na rzecz Inwestora stosuje już zasady ogólne, tj. wystawia fakturę z VAT. Jak wynika z powyższego mechanizm odwrotnego obciążenia należy stosować wyłącznie tam, gdzie podmiot nabywający usługę budowlaną, również świadczy usługę tego samego rodzaju. Należy podkreślić, że nabyta przez Klienta Wykonawcy usługa budowlana, na następnym etapie łańcucha sprzedaży traci swój budowlany charakter, co przemawia za tym, że nie można ostatniemu podmiotowi świadczącemu usługi budowlane przypisać statusu Podwykonawcy.

Reasumując, jeżeli podatnik nabywa od innego podmiotu usługi budowlane, które posłużą mu do wykonania usług o innym charakterze niż budowlane, nie jest zobowiązany do rozpoznania z tego tytułu podatku należnego, a podmiot świadczący te usługi nie stosuje mechanizmu odwrotnego obciążenia. W rezultacie usługi budowlane wykonane w opisanych okolicznościach będą podlegały opodatkowaniu na ogólnych zasadach wg określonej w przepisach stawki podatkowej.

Tożsame stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2017 roku, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.381.2017.1.JŻ oraz w interpretacji indywidualnej z 22 września 2017 roku, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.365.2017.1.PC. Zdaniem organu: „w sytuacji nabycia opisanych we wniosku usług (jak wskazuje Wnioskodawca wymienionych w poz. 2-48 zał. nr 14 do ustawy o VAT) od innego podmiotu, które posłużą do wykonania usługi innej niż wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania.”

Powyższe ilustruje, iż usługi serwisowe elementów użytkowanych nieruchomości, realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz firm świadczących usługi zarządzania tymi nieruchomościami, które to usługi serwisowe stanowią element tych usług zarządzania, nie są realizowane przez podmiot działający w charakterze Podwykonawcy.

Zatem w przedstawionej sytuacji, Spółka - Wnioskodawca, której zlecane są usługi serwisowe (przeglądy, konserwacje i naprawy) produktów uprzednio zainstalowanych w już istniejących obiektach na zlecenie podmiotów z sektora Facility Management w ramach świadczonych przez nie usług kompleksowego zarządzania tymi nieruchomościami, nie działa w charakterze Podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, a co za tym idzie nie stosuje w przedstawionej sytuacji mechanizmu odwrotnego obciążenia lecz opodatkowuje ww. usługi na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje oferowane produkty i/lub rozwiązania z ich wykorzystaniem użytkownikom końcowym wykonawcom na rzecz użytkowników końcowych, ich zleceniobiorcom, jak również świadczy usługi serwisowe własnych oraz konkurencyjnych produktów i rozwiązań (usługi konserwacyjne - przeglądy oraz naprawy). W ramach świadczenia usług serwisowych zainstalowanych produktów w już istniejących i użytkowanych obiektach dokonywane są inspekcje urządzeń, ich konserwacja analiza awarii, serwis interwencyjny, dostawa i wymiana części eksploatacyjnych i części zamiennych, naprawy awaryjne. Ich celem jest bieżące utrzymanie urządzeń w sprawnym działaniu, zapewniające efektywną pracę oraz zapobiegające awariom i naprawom oraz przywrócenie ich sprawności, w przypadku zaistnienia awarii. Przy świadczeniu usług serwisowych Spółka korzysta z sił własnych (własne zespoły serwisowe) jak i podzlecając ich realizację podmiotom zewnętrznym. Usługi konserwacyjne i naprawy wykonywane są na podstawie zwykłych umów handlowych zwanych serwisowymi bądź na podstawie jednorazowych zleceń. Należy podkreślić, że usługi serwisowe dokonywane są na urządzeniach znajdujących się w wybudowanych obiektach, w trakcie ich normalnego procesu użytkowania. Celem tych prac naprawczych i konserwacyjnych jest przywrócenie sprawności oraz ogólne i rutynowe konserwacje (tzw. serwis) zapewniające efektywną pracę sprzętu oraz zapobiegające awariom i długotrwałym przerwom w pracy tych urządzeń. Czynności te stanowią naprawę i konserwację metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń Usługi serwisu posprzedażowego (przeglądy konserwacyjne i naprawy) odbywają się w ramach zwykłego procesu użytkowania w budynku, nie stanowią elementu procesu budowlanego polegającego na wznoszeniu budynków, budowie infrastruktury drogowej, przygotowaniu terenu pod budowę wykonywaniu robót wykończeniowych, zakładaniu instalacji elektrycznej itp. czynności. Świadczone przez Spółkę usługi polegają na bieżących przeglądach konserwacyjnych urządzeń poprzez sprawdzenie punktów istotnych dla prawidłowego funkcjonowania tych urządzeń, drobnych naprawach np. oczyszczenie mechanizmów, wymiana elementów zużywających się w zwykłym procesie użytkowania (baterie, smary, rolki itp.) Usługi konserwacji i naprawy wykonywane przez Spółkę nie stanowią elementu procesu budowlanego w myśl art. 3 pkt 7 ustawy - Prawo budowlane. W ocenie Spółki świadczone usługi serwisowe (naprawy i konserwacje) należy sklasyfikować w dziale 33 pod numerem PKWIU 33.11.11.0 lub 33.11.19.0, z uwagi na przedmiotowy charakter tych usług. Usługobiorcami jak i zleceniodawcami usług serwisowych są właściciele oraz użytkownicy obiektów, w których zamontowano urządzenia zakupione od Spółki. Klientami Wnioskodawcy są podmioty zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku VAT, m.in. firmy będące właścicielami lub podmiotami specjalizującymi się w kompleksowym i zintegrowanym zarządzaniu nieruchomościami, utrzymaniem budynków, instalacji i urządzeń tak by zapewnić użytkownikom obiektów sprawne i nieprzerwane korzystanie z nich (tzw. sektor Facility Management). Firmy te nabywają od Wnioskodawcy opisane wcześniej usługi serwisowe. Firmy te zlecają Spółce we własnym zakresie wykonanie prac serwisowych (przeglądy i konserwacje oraz naprawy) i we własnym zakresie ponoszą koszty tych prac. Na podstawie specyfiki branży Facility Management trzeba założyć, że koszty te firmy Facility Management traktują jako element kalkulacyjny składający się na wartość kosztów świadczonych usług zarządzania nieruchomością do rozliczenia z właścicielem czy użytkownikami obiektu. Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki w przypadku świadczonych usług serwisowych na rzecz podmiotów z sektora FM, mamy do czynienia z sytuacją w której kontrahent, podmiot z sektora FM nie nabywa od Wnioskodawcy świadczenia będącego przedmiotem zapytania w celu realizacji świadczenia wymienionego w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca po zakończeniu danej usługi serwisowej wystawia fakturę VAT, w której jako nabywca jest wskazany podmiot zarządzający. Płatność wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy następuje z rachunku bankowego podmiotu zarządzającego. Wnioskodawca nie dysponuje wiedzą w jaki sposób następuje rozliczenie świadczonej przez niego usługi pomiędzy zarządzającym a właścicielami lokali, w szczególności czy są wystawiane przez zarządzającego faktury VAT na rzecz właścicieli. Wnioskodawca może jedynie wskazać, że zgodnie z jego wiedzą zarządzający nie zawiera odrębnej umowy o świadczenie usług budowlanych, a świadczenie usługi następuje na podstawie umowy o zarządzenie i/lub administrowanie. Według wiedzy Spółki kupowane od niej usługi serwisowe napraw i konserwacji stanowią element składowy/kalkulacyjny opłat za zarządzanie nieruchomością.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca zadał pytanie czy usługi serwisowe (przeglądy i naprawy) świadczone przez Wnioskodawcę w stosunku do produktów już uprzednio zainstalowanych w istniejących obiektach na rzecz podmiotów z sektora Facility Management podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,

usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz

usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Wnioskodawca wskazał, że świadczona przez niego usługa serwisowa jest sklasyfikowana w dziale 33 pod numerem PKWIU 33.11.11.0 „Usługi naprawy i konserwacji metalowych elementów konstrukcyjnych” lub 33.11.19.0. „Usługi naprawy i konserwacji pozostałych metalowych wyrobów gotowych”. W załączniku nr 14 do ustawy nie zostały natomiast wymienione usługi klasyfikowane do grupowania 33.11.11.0 lub 33.11.19.0 Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług.

Zatem skoro świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług wymienionych przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie bowiem jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. Skoro usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów z sektora Facility Managment nie stanowi usługi wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy nie będzie wpisywała się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest realizowana. Zatem rozliczenie podatku dla ww. usług serwisowych (przeglądy i naprawy) powinno nastąpić na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca powinien opodatkować świadczone usługi z zastosowaniem właściwej dla tych usług stawki podatku od towarów i usług wykazanej na wystawionej przez niego fakturze.

Jednocześnie mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy wskazać należy, że skoro realizowana usługa nie stanowi usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy w analizowanej sprawie nie ma znaczenia czy spełniony jest warunek o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy tj. czy Wnioskodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usług serwisowych (przeglądy i naprawy) świadczonych na rzecz podmiotów z sektora Facility Managment należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm. ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin