Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.210.2018.2.PC
z 13 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia limitu małego podatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia limitu małego podatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - czynny podatnik VAT na podatku liniowym (PKPiR) w roku ubiegłym 2017 uzyskał przychód netto 4389129 złotych (bez VAT). Sprzedaż z VAT-em wyniosła 2155588 złotych, plus sprzedaż bez VAT-u t.j. sprzedaż „z odwrotnym obciążeniem” wyniosła 2595749 zł. Ogółem sprzedaż z VAT-em i „odwrotnym obciążeniem” t.j. bez VAT-u została faktycznie zafakturowana na 4751337 złotych. Wnioskodawca jest podwykonawcą robót drogowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak poprawnie wyliczyć limit małego podatnika VAT? Czy do tego limitu trzeba dodać „statystycznie” VAT do sprzedaży zafakturowanej jako „odwrotne obciążenia” a więc faktycznie bez VAT-u?

Zdaniem Wnioskodawcy, małym podatnikiem w rozumieniu VAT są, co do zasady, podatnicy podatku od towarów i usług, u których wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro (zob. art. 2 pkt 25 lit. a ustawy o VAT). Obowiązująca w 2018 r. równowartość 1.200.000 euro to 5.176.000 zł. A więc małym podatnikiem jest ten, u którego wartość przychodu ze sprzedaży wraz z podatnikiem VAT nie przekroczyła w 2017 r. 5.176.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy do wyliczenia limitu małego podatnika, powinien przyjąć faktyczne wartości z faktur sprzedaży „z odwrotnym obciążeniem”, a więc bez VAT, który w tym przypadku nie występuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Natomiast przez małego podatnika o którym mowa w art. 2 pkt 25 ustawy - rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

1. u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro,
   
2. prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, zarządzającego alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45.000 euro
   

- przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zatem z powołanego wyżej art. 2 pkt 25 lit. a ustawy, wynika, że aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Przy tym wskazać należy, że przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca czynny podatnik VAT jest podwykonawcą robót drogowych. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż z VAT-em wyniosła 2155588 złotych, plus sprzedaż bez VAT-u t.j. sprzedaż „z odwrotnym obciążeniem” wyniosła 2595749 zł. Ogółem sprzedaż z VAT-em i „odwrotnym obciążeniem” t.j. bez VAT-u została faktycznie zafakturowana na 4751337 złotych.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości jak poprawnie wyliczyć limit małego podatnika tj. czy do tego limitu trzeba dodać „statystycznie” VAT do sprzedaży zafakturowanej jako „odwrotne obciążenia” a więc faktycznie bez VAT-u.

Należy zauważyć, że powołany wyżej art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika (usługobiorcę), na rzecz którego świadczone są usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Zatem w sytuacji gdy znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązek rozliczenia podatku zostaje przeniesiony na podatnika na rzecz którego są świadczone usługi. Natomiast stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy usługodawca nie rozlicza podatku należnego.

Jednocześnie art. 2 pkt 25 lit. a ustawy wskazuje, że aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Zatem pomimo tego, że w danym przypadku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia zasadnym jest aby ustalając limit, o którym mowa w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy doliczać wartość kwoty podatku właściwej w przypadku danej transakcji. Wskazać bowiem należy, że zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy oznacza jedynie przesunięcie obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na usługobiorcę. Zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia nie oznacza natomiast, że w przypadku danej transakcji podatek nie wystąpi. Mechanizm odwrotnego obciążenia przenosi jedynie obowiązek rozliczenia tego podatku na usługobiorcę, tj. podatnika na rzecz którego są świadczone usługi.

W konsekwencji, Wnioskodawca ustalając na potrzeby art. 2 pkt 25 lit. a ustawy wartość dokonanej sprzedaży powinien w przypadku transakcji, które na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia „statystycznie” dodawać wartości podatku VAT, który zobowiązany jest rozliczyć nabywca.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest rozstrzygnięcie, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi tj. roboty drogowe zostały wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT oraz czy Wnioskodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, a tym samym czy znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.