Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.152.2018.1.JBB
z 14 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów w sytuacji przeniesienia nieściągalnych wierzytelności wraz z odpisem na straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Bank S. A. ma siedzibę na terytorium Polski i prowadzi działalność bankową zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1876 ze zm.), opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów.

Na podstawie art. 45 ust. la i lb ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018r. poz. 395 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”), Bank sporządza jednostkowe sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej przyjętymi przez Komisję Europejską, a także przyjętymi przez Komisję Europejską ich interpretacjami (dalej łącznie: „MSR”). Jednocześnie, Bank stosuje przepisy ustawy o rachunkowości oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie w zakresie nieuregulowanym przez MSR (zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o rachunkowości).

W ramach prowadzanej przez siebie działalności bankowej, Bank udziela kredytów i pożyczek swoim klientom. W większości przypadków, wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek (dalej jako: „wierzytelności kredytowe”) są spłacane terminowo. Zdarzają się jednak przypadki, gdy wierzytelności kredytowe nie są spłacane, a ich ściągnięcie nastręcza Bankowi trudności albo jest niemożliwe.

Od 1 stycznia 2018 roku, Bank stosuje Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr 9: Instrumenty finansowe (dalej: „MSSF 9”), który zastąpił dotychczasowy Międzynarodowy Standard Rachunkowości 39: Instrumenty Finansowe, Ujmowanie i Wycena („MSR 39”) i w przypadku zidentyfikowania przesłanek utraty wartości dla wierzytelności kredytowych, Bank tworzy odpisy na oczekiwane straty kredytowe (dalej jako: „odpisy na straty kredytowe”).

Natomiast dla celów podatkowych, Bank rozpoznaje w kosztach uzyskania przychodów odpisy na straty kredytowe zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop.

Zgodnie z wymogami MSSF9 (par.5.4.4 Odpisanie), „Bank (jednostka) bezpośrednio obniża wartość bilansową brutto składnika aktywów finansowych, jeżeli nie ma ona uzasadnionych perspektyw na odzyskanie danego składnika aktywów finansowych w całości lub części. Odpisanie stanowi zdarzenie prowadzące do zaprzestania ujmowania”. Kluczową przesłankę oceny braku perspektyw odzyskania danego składnika aktywów stanowi objęcie aktywa w całości lub nieodzyskiwalnej części odpisem na oczekiwane straty kredytowe. Bank może stosować dodatkowe warunki potwierdzające nieodzyskiwalność (np. czas utrzymywania odpisu).

Mając na uwadze powyższe, Bank może podjąć decyzję o odpisaniu wierzytelności kredytowej z bilansu poprzez jej przeniesienie do ewidencji pozabilansowej. W praktyce do ewidencji pozabilansowej mogą zostać przeniesione wierzytelności kredytowe lub ich części, dla których uprzednio utworzony odpis na straty kredytowa, zgodnie z obowiązującymi przepisami updop:

1. został w całości zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Banku, albo
2. został jedynie w części zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Banku,
3. nie został w ogóle zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Banku.
   
   

W przypadku podjęcia decyzji o odpisaniu wierzytelności kredytowej z bilansu i przeniesieniu jej do ewidencji pozabilansowej Bank dokonuje technicznego przeniesienia wierzytelności do ewidencji pozabilansowej. W praktyce powyższa operacja polega na tym, że Bank dokona usunięcia wierzytelności kredytowej lub jej nieodzyskiwalnej części z kont bilansowych i jednocześnie zaewidencjonuje ją na kontach pozabilansowych w sposób odzwierciedlający poprzedni zapis księgowy danej wierzytelności na kontach bilansowych. Równocześnie, Bank zaewidencjonuje na kontach pozabilansowych także utworzony na tę wierzytelność lub jej część odpis na straty kredytowe. W przypadku odzyskania odpisanej należności lub jej części Bank ujmie w księgach rachunkowych przychód na kwotę odzyskanej wierzytelności oraz odpowiednio zredukuje salda księgowe na kontach pozabilansowych dotyczących zarówno wierzytelności, jak i odpisu na straty kredytowe na tę wierzytelność.

W odniesieniu do przedmiotowych wierzytelności kredytowych Bank monitoruje i po ich przeniesieniu na konta pozabilansowe będzie nadal monitorował sytuację dłużnika oraz prowadzi i będzie prowadził dostępne działania mające na celu odzyskanie danej wierzytelności.

Z chwilą rezygnacji z dochodzenia wierzytelności, Bank może podjąć decyzję o jej definitywnym odpisaniu z ksiąg rachunkowych, tj. umorzeniu wierzytelności oraz jej wyksięgowaniu z ewidencji pozabilansowej (stanowiącej element ksiąg Banku).

Bank może również podjąć decyzję o sprzedaży wierzytelności kredytowych przeniesionych do ewidencji pozabilansowej do funduszu sekurytyzacyjnego lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekurytyzacyjny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odpisanie przez Bank wierzytelności kredytowych (lub ich części) z bilansu i ich przeniesienie do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie odpisami na straty kredytowe, w tym także odpisami na straty kredytowe zaliczonymi uprzednio w całości lub w części do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop, będzie neutralne podatkowo, tj. w szczególności ̶ nie spowoduje obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego przez Bank oraz nie pozbawia Banku prawa do utrzymania w kosztach uzyskania przychodów kosztów rozpoznanych uprzednio (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop) z tytułu odpisu na straty kredytowe ?
2. W przypadku, gdy warunek uprawdopodobnienia lub udokumentowania nieściągalności danej wierzytelności kredytowej zgodnie z art. 16 ust. 2 i 2a updop zostanie spełniony już po przeniesieniu tej wierzytelności wraz z odpisem na straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej, czy Bank będzie miał prawo zwiększyć odpowiednio wysokość kosztów uzyskania przychodów, w granicach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 26c updop ?
3. Czy w przypadku sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny, wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) przeniesionych do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie odpisami na straty kredytowe, Bank będzie uprawniony, zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop, do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów straty ze zbycia, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania pierwszego), odpisanie przez Bank wierzytelności kredytowych (lub ich części) i ich przeniesienie do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie odpisami na straty kredytowe, w tym także odpisami na straty kredytowe zaliczonymi uprzednio w całości lub w części do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop, będzie neutralne podatkowo, tj. w szczególności − nie spowoduje obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego przez Bank oraz nie pozbawia Banku prawa do utrzymania w kosztach uzyskania przychodów kosztów rozpoznanych uprzednio (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop) z tytułu odpisu na straty kredytowe.

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania drugiego), w przypadku, gdy warunek uprawdopodobnienia lub udokumentowania nieściągalności danej wierzytelności kredytowej zgodnie z art. 16 ust. 2 i 2a updop zostanie spełniony już po przeniesieniu tej wierzytelności wraz z odpisem na straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej, Bank będzie miał prawo zwiększyć odpowiednio wysokość kosztów uzyskania przychodów, w granicach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 26c updop.

Uzasadnienie Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem m.in.:

• wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o równowartość rezerw lub odpisów na straty kredytowe lub odpisów aktualizujących wartość należności, utworzonych na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów − w przypadku gdy te kredyty (pożyczki) udzielone zostały przez jednostkę organizacyjną, której działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnioną do udzielania kredytów (pożyczek) na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady jej funkcjonowania (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b),
  

• strat poniesionych przez bank z tytułu udzielonych po dniu i stycznia 1997 roku gwarancji albo poręczeń spłaty kredytów i pożyczek, obliczonych zgodnie z pkt powyżej (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. c).
  
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 2 updop, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25 art. 16 updop, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
   
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
      
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
      
   3. zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
   
   
   

Bank pragnie zauważyć, że przesunięcie wierzytelności z ewidencji bilansowej do ewidencji pozabilansowej, jest z punktu widzenia prawa podatkowego jedynie operacją techniczną (tj. nie powoduje wygaśnięcia tej wierzytelności lub zaniechania dochodzenia takich wierzytelności), a jako takie, nie powinno wpływać na podstawę opodatkowania w świetle updop.

Wierzytelności kredytowe wraz z utworzonymi na nie odpisami na oczekiwane straty kredytowe pozostają w księgach rachunkowych Banku, zmienia się tylko sposób ich ewidencji tj. od momentu przeniesienia zostają ujęte na kontach pozabilansowych. Zdaniem Banku, w tym wypadku nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 25 updop.

Odpisanie wierzytelności kredytowych, o którym mowa w tym przepisie, związane jest bowiem z sytuacjami, w których nieściągalność wierzytelności stwierdzona jest w sposób definitywny i w praktyce wyklucza możliwość i celowość podejmowania jakichkolwiek działań mających na celu jej dochodzenie. Powyższe wynika z charakteru przesłanek, które pozwalają na zaliczenie wartości odpisywanej wierzytelności do kosztów podatkowych (przykładowo, jedną z przesłanek jest postanowienie o ukończeniu postępowania upadłościowego).

Opisany przez Bank stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe tj. usunięcie wierzytelności kredytowej z ewidencji bilansowej z jednoczesnym jej zaksięgowaniem wraz z utworzonym uprzednio odpisem na oczekiwane straty kredytowe na kontach pozabilansowych Banku, dotyczy tych wierzytelności, których Bank nie odpisuje z ksiąg rachunkowych, lecz jedynie przenosi pomiędzy dwoma równorzędnymi ewidencjami. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego wierzytelności kredytowe nadal będą przez Bank dochodzone. Ponadto toczące się postępowanie egzekucyjne czy upadłościowe, w którym Bank jako wierzyciel aktywnie uczestniczy (np. składa wnioski o objęcie egzekucją kolejnych składników majątku dłużnika), stwarza prawdopodobieństwo odzyskania przez Bank przynajmniej części należności. Biorąc pod uwagę powyższe, na przedmiotowym etapie, Bank nie jest zainteresowany uznawaniem wierzytelności za ostatecznie nieściągalną i definitywnym jej odpisywaniem z ewidencji rachunkowej. W interesie Banku leży odzyskiwanie danej wierzytelności. Co za tym idzie, daną wierzytelność kredytową Bank wykazuje w księgach rachunkowych.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać na stanowisko Ministra Finansów wyrażone w piśmie adresowanym do Związku Banków Polskich z dnia 12 lipca 2004 r. Nr PB3/379-8214-184/HS/04. W piśmie tym, Minister Finansów wskazał, iż czynność przeniesienia ekspozycji kredytowej do ewidencji pozabilansowej „ma charakter techniczny i nie powoduje umorzenia należności” z tytułu kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych przez bank do kategorii „stracone” oraz, że przeniesienie utworzonych na tę należność rezerw celowych z ewidencji bilansowej do pozabilansowej ma wyłącznie charakter techniczny i jest w świetle updop operacją neutralną podatkowo.

Z kolei w piśmie z dnia 12 kwietnia 2006 r. (znak: PB4/ML-8213-428-51/06), również skierowanym do Związku Banków Polskich, Ministerstwo Finansów przedstawiło analogiczne stanowisko w odniesieniu do banków stosujących Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. We wskazanym piśmie Ministerstwo Finansów wprost potwierdziło, że tezy pisma z 12 lipca 2004r. mają odpowiednie zastosowanie także do banków stosujących MSR, w odniesieniu do przenoszonych do ewidencji pozabilansowej wierzytelności wraz z utworzonymi na nie odpisami aktualizującymi. Na potwierdzenie powyższego, należy zacytować odpowiedni fragment przedmiotowego pisma: „Banki sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z MSR mają możliwość przenoszenia spisywanej należności wraz z odpisem aktualizującym do ewidencji pozabilansowej analogicznie jak to ma miejsce w przypadku banków sporządzających sprawozdania finansowe według polskich zasad rachunkowości, gdzie czynności takich dokonuje się w stosunku do należności wraz z odpowiadającymi im rezerwami celowymi”.

Jak wskazano w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 12.07.2004 r. (znak: PB3/379-8214- 184/HS/04) powyższe czynności wykonywane przez banki sporządzające sprawozdania finansowe wg krajowych zasad mają charakter techniczny i nie powodują umorzenia należności, czyli w świetle przepisów podatkowych są neutralne podatkowo.

W tym miejscu należy podnieść, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2017 roku, nie było wątpliwości, że przeniesienie wierzytelności kredytowych do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzoną rezerwą celową (w przypadku banków stosujących PSR) albo odpisem aktualizującym (w przypadku banków stosujących MSR) pozostaje neutralne podatkowo na moment przeniesienia. Stanowisko to wynika nie tylko z cytowanych wyżej pism Ministerstwa Finansów skierowanych do Związku Banków Polskich, ale również było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w trybie indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowe. Przykładowo, w interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2014 r., sygn. IPPB3/423-650/14-2/JBB,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. IPPB3/423-624/12-7/14/MS,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 marca 2014 r., sygn. ILPB4/423-508/13-2/ŁM
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2016 r., sygn. 1462- IPPB3.4510.928.2016.1.JBB
  
  
  

Wnioskodawca również uzyskał interpretację indywidualną w powyższej kwestii, potwierdzającą neutralność przeniesienia wierzytelności kredytowych wraz z odpisem aktualizującym z bilansu Banku do ewidencji pozabilansowej dla celów podatkowych (interpretacja z dnia 27 lutego 2017r., sygn. 1462-IPPB3.4510.60.2017.1.JBB).

Z powyższego jednoznacznie wynika zatem, że w przypadku Banku, który stosuje MSR, przeniesienie wierzytelności wraz z odpisem aktualizującym do ewidencji pozabilansowej jest neutralne podatkowo. Wynika z tego, że Bank nie jest zobowiązany do potraktowania tej czynności jako odpisania wierzytelności skutkującego rozwiązaniem odpisu i tym samym rozpoznaniem przychodu podatkowego (o ile odpis ten został zaliczony do kosztów podatkowych).

Powyższe stanowisko, zdaniem Banku, pozostaje aktualne również w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2018 roku. Modyfikacja przepisów updop od 1 stycznia 2018 roku miała na celu w szczególności dostosowania nomenklatury ustawowej do pojęć zdefiniowanych w MSSF-9, tj. wprowadzenia do updop kategorii odpisów na straty kredytowe. Nowe brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 25 updop, podobnie jak jego brzmienie w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r., nie dotyczy sytuacji odpisania wierzytelności z ksiąg rachunkowych w przypadku gdy wierzytelność kredytowa wraz z utworzonym na nią odpisem na straty kredytowe zostaje przeniesiona do ewidencji pozabilansowej, a co za tym idzie pozostaje zaewidencjonowana wraz z utworzonym odpisem na straty kredytowe na kontach pozabilansowych. W konsekwencji, powyżej wskazana jednolita linia interpretacyjna organów podatkowych znajduje w pełni zastosowanie do stanu prawnego obowiązującego począwszy od 1 stycznia 2018 roku.

Stanowisko, iż odpisanie wierzytelności z ksiąg rachunkowych poprzez przeniesienie wierzytelności kredytowej wraz z utworzonym na nią odpisem na straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej jest neutralne podatkowo, zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji podatkowej wstanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 roku, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 kwietnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-3.4010.65.2018.1.JBB).

Tym samym, odpisanie z ewidencji bilansowej wierzytelności kredytowej i przeniesienie jej do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonym na nią odpisem na straty kredytowe, zaliczonym uprzednio zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop w całości lub w części do kosztów uzyskania przychodów, będzie neutralne podatkowo, tj. w szczególności ̶ nie spowoduje obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego przez Bank oraz nie pozbawia Banku prawa do utrzymania w kosztach uzyskania przychodów kosztów rozpoznanych uprzednio (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c updop) z tytułu odpisu na straty kredytowe.

W konsekwencji w przypadku, gdy warunek uprawdopodobnienia lub udokumentowania nieściągalności danej wierzytelności kredytowej zgodnie z art. 16 ust. 2 i 2a updop zostanie spełniony już po przeniesieniu tej wierzytelności wraz z odpisem aktualizującym do ewidencji pozabilansowej, Bank będzie mial prawo zwiększyć odpowiednio wysokość kosztów uzyskania przychodów, w granicach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 2óc updop.

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania trzeciego), w przypadku sprzedaży do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny, wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) przeniesionych do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie odpisami na straty kredytowe, Bank będzie uprawniony, zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop, do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów straty ze zbycia, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki).

Zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop, w bankach kosztem uzyskania przychodów jest także strata ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) − do wysokości kwoty udzielonego kredytu (pożyczki), z wyłączeniem odsetek, prowizji i opłat, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten pozwala na rozpoznanie w kosztach uzyskania przychodu straty na sprzedaży wierzytelności kredytowej, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 12 miesięcy, niezależnie czy wierzytelność kredytowa jest ujmowana w bilansie, czy też została przeniesiona od ewidencji pozabilansowej. Przesłankami wskazanymi w powyższym przepisie, które warunkują rozpoznanie straty na sprzedaży wierzytelności są: (1) sprzedaż następuje do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny, (2) wierzytelność jest z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki), (3) opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy. Wszystkie te przesłanki zostaną spełnione w przypadku, gdy po przeniesieniu wierzytelności kredytowej do ewidencji pozabilansowej, Bank podejmie decyzje o sprzedaży wierzytelności kredytowych przeniesionych do ewidencji pozabilansowej do funduszu sekurytyzacyjnego lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekurytyzacyjny.

W konsekwencji, zdaniem Banku, w przypadku sprzedaży do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny, wierzytelności kredytowych przeniesionych uprzednio do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie odpisami na straty kredytowe, Bank będzie uprawniony, zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop, do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów straty ze zbycia, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) ̶ do wysokości kwoty udzielonego kredytu (pożyczki), z wyłączeniem odsetek, prowizji i opłat, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy. Jednocześnie, w takiej sytuacji, Bank rozpozna odpowiednio przychód podatkowy z tytułu zmniejszenia odpisów na oczekiwane straty kredytowe zaewidencjonowanych w ewidencji pozabilansowej, w zakresie w jakim odpisy te uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. i pkt 26c updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.