INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem sprzętu do cyfryzacji kina – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem sprzętu do cyfryzacji kina. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 grudnia 2011 r. o informacje dotyczące przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta z dniem 17 lutego 1992 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT posiadającym osobowość prawną. Zgodnie ze statutem Wnioskodawca prowadzi działalność kulturalną. Większość działań objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie sprzedaży biletów wstępu opodatkowaną w wysokości 8% oraz najem lokali, reklamę i inne usługi opodatkowane stawką 23%. Wnioskodawca w roku 2011 stosuje odliczenia podatku VAT przy zakupie towarów i usług związanych z działalnością opodatkowaną i zwolnioną wg proporcji - odliczeniu podlega 52% podatku naliczonego.

Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności prowadzi również działalność kinową. Z tego tytułu osiąga dochody wyłącznie opodatkowane z biletów a także z tytułu udziału w sprzedaży biletów przez podmiot współpracujący z Wnioskodawcą i prowadzący działalność kinową w lokalu i na sprzęcie Wnioskodawcy. Do kina są również niekiedy wydawane zaproszenia stanowiące nieodpłatne świadczenie usług. Świadczenie to jest ściśle związane z działalnością instytucji kultury i jako takie nie stanowi odpłatnego świadczenia usług zgodnie z art. 8 ust. 2. Wnioskodawca wystąpił do Instytutu oraz do Organizatora o przyznanie dotacji na zakup sprzętu (projektora i oprzyrządowania) pozwalającego na cyfryzację kina. Dotacja została przyznana a środki zabezpieczone. Na zakup sprzętu ogłoszono przetarg i w jego wyniku dokonano wyboru oferenta. Cały koszt netto zostanie sfinansowany z dotacji celowej.

W piśmie z dnia 12 grudnia 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że sprzęt do cyfryzacji kina (projektor z osprzętem) będzie służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej (w 100%) – bilety, ryczałtowa sprzedaż fakturowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy zakupie sprzętu do cyfryzacji kina (projektor z osprzętem) Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia 100% podatku naliczonego przy zakupie w miesiącu zakupu i oddania do użytkowania, czy może powinien skorzystać z proporcji i odliczyć 52% podatku naliczonego z uwagi na występowanie również nieodpłatnego świadczenia usług w działalności kinowej Domu Kultury...

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczenie 100% podatku naliczonego z uwagi na przeznaczenie zakupionego sprzętu do działalności opodatkowanej. Występowanie świadczeń nieodpłatnych nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług i jako takie nie ma wpływu na wielkość odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostały zawarte w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2 ustawy stanowi, iż za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT posiadającym osobowość prawną. Zgodnie ze statutem Wnioskodawca prowadzi działalność kulturalną. Większość działań objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie sprzedaży biletów wstępu opodatkowaną w wysokości 8% oraz najem lokali, reklamę i inne usługi opodatkowane stawką 23%. Wnioskodawca w roku 2011 stosuje odliczenia podatku VAT przy zakupie towarów i usług związanych z działalnością opodatkowaną i zwolnioną wg proporcji - odliczeniu podlega 52% podatku naliczonego. Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności prowadzi również działalność kinową. Z tego tytułu osiąga dochody wyłącznie opodatkowane z biletów, a także z tytułu udziału w sprzedaży biletów przez podmiot współpracujący z Wnioskodawcą i prowadzący działalność kinową w lokalu i na sprzęcie Wnioskodawcy. Do kina są również niekiedy wydawane zaproszenia stanowiące nieodpłatne świadczenie usług. Świadczenie to jest ściśle związane z działalnością instytucji kultury i jako takie nie stanowi odpłatnego świadczenia usług zgodnie z art. 8 ust. 2. Wnioskodawca wystąpił do Instytutu oraz do Organizatora o przyznanie dotacji na zakup sprzętu (projektora i oprzyrządowania) pozwalającego na cyfryzację kina. Dotacja została przyznana a środki zabezpieczone. Na zakup sprzętu ogłoszono przetarg i w jego wyniku dokonano wyboru oferenta. Cały koszt netto zostanie sfinansowany z dotacji celowej. Zakupiony przez Wnioskodawcę sprzęt do cyfryzacji kina (projektor z osprzętem) będzie służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej (w 100%) – bilety, ryczałtowa sprzedaż fakturowana.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dokumentującej nabycie sprzętu do cyfryzacji kina (projektora z osprzętem). Jak wynika bowiem z danych przedstawionych we wniosku, sprzęt ten będzie służył Wnioskodawcy – czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktem jest, że w ramach prowadzonej działalności kina występuje nieodpłatne świadczenie usług, jest ono jednak związane z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy, a tym samym pośrednio związane z działalnością opodatkowaną.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mógł dokonać pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem sprzętu do cyfryzacji kina w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę dokumentującą zakup tegoż sprzętu.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem sprzętu do cyfryzacji kina. Kwestię dotyczącą odpowiedzi na pytanie dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za media pobieranych od najemców lokali załatwiono interpretacją indywidualną z dnia 3 stycznia 2012 r. nr ILPP1/443-1285/11-4/KG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.