Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.168.2018.1.MD
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 maja 2018 r. (data wpływu – 8 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu odzieży używanej od osoby fizycznej zamieszkałej na terenie Irlandii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu odzieży używanej od osoby fizycznej zamieszkałej na terenie Irlandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – sprzedaje odzież używaną. Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych – książka przychodów i rozchodów; nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabywa odzież używaną zarówno z hurtowni, jak i od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zamówienia Wnioskodawca dokonuje drogą mailową. Kupując towar od osoby fizycznej, Wnioskodawca nabywa go na podstawie umowy sprzedaży. Towar Wnioskodawca pozyskuje od osoby fizycznej zamieszkałej na terenie Irlandii, stamtąd także towar jest wysyłany do Polski. Sprzedawca – osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej – sporządza umowę sprzedaży, którą wysyła pocztą bądź wkłada do paczki wraz z towarem wysyłanym do Polski. Zapłata za towar następuje po dostarczeniu paczki przez kuriera. Kwota jednorazowej transakcji przekracza 1000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od wyżej opisanych zdarzeń wystąpi podatek od czynności cywilnoprawnych w świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że umowa zawierana jest poza terytorium Polski oraz miejsce położenia towaru będącego przedmiotem transakcji, również jest poza terytorium Polski. Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie przekraczającej wartość 1000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przy czym – co wynika z ust. 2 powołanego przepisu – wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Stawka podatku określona została w art. 7 ww. ustawy i zgodnie z ust. 1 pkt 1 lit. a) tego przepisu i przy umowie sprzedaży rzeczy ruchomych – wynosi 2%.

W myśl art. 9 pkt 6 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1.000 zł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowy sprzedaży podlegają generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa – na podstawie umowy sprzedaży – odzież używaną od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zamówienia Wnioskodawca dokonuje drogą mailową. Towar Wnioskodawca pozyskuje od osoby fizycznej zamieszkałej na terenie Irlandii, stamtąd także towar jest wysyłany do Polski. Sprzedawca – osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej – sporządza umowę sprzedaży, którą wysyła pocztą bądź wkłada do paczki wraz z towarem wysyłanym do Polski. Zapłata za towar następuje po dostarczeniu paczki przez kuriera. Kwota jednorazowej transakcji przekracza 1000 zł.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że umowa zawierana jest poza terytorium Polski oraz miejsce położenia towaru będącego przedmiotem transakcji, również jest poza terytorium Polski, w związku z czym Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie przekraczającej wartość 1000 zł.

Z przedstawionym rozumowaniem Organ nie może się zgodzić.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, umowa sprzedaży rzeczy znajdujących się za granicą w chwili dokonania czynności podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli spełnione są łącznie warunki: nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeżeli rzecz nabywana jest drogą elektroniczną (z wniosku wynika, że zamówienie Wnioskodawca składa za pośrednictwem e-maila) dla oceny miejsca dokonania czynności zastosowanie ma przepis art. 70 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025), zgodnie z którym jeżeli oferta jest składana w postaci elektronicznej, umowę uważa się za zawartą w miejscu zamieszkania albo w siedzibie składającego ofertę w chwili zawarcia umowy.

W myśl powyższego przepisu, kryterium decydującym o miejscu zawarcia umowy sprzedaży w postaci elektronicznej jest miejsce zamieszkania albo siedziba składającego ofertę zakupu w chwili zawarcia umowy.

Wnioskodawca w treści stanu faktycznego wskazał, iż składa zamówienie drogą mailową. Na tle powyższego uznać zatem należy, że wskazując drugiej stronie umowy istotne elementy tejże umowy, tj. np. jej przedmiot, ilość, itp. – Wnioskodawca składa ofertę zakupu.

W konsekwencji, skoro miejsce zamieszkania Wnioskodawcy (oferenta) znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w świetle powołanych przepisów – opisane umowy sprzedaży rzeczy zawierane są w Polsce, a więc podlegają one regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż spełnione są łącznie warunki określone w przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (rzeczy co prawda znajdują się za granicą lecz nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynności dokonane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej). W takim przypadku na Wnioskodawcy ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy sprzedaży według stawki 2%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.