2018.06.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.246.2018.1.RM
z 15 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizowanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizowanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej „Spółka”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. dostawą sprzętu elektronicznego (m.in. komputery, komputery przenośne, monitory, tablety itp).
Spółka od wielu lat współpracuje z kontrahentem z Wielkiej Brytanii (dalej „Nabywca”), dokonując na jego rzecz dostawy towarów, które docelowo dostarczane są do siedziby Nabywcy w Wielkiej Brytanii.

W trakcie takiej wieloletniej współpracy strony wypracowały procedurę, w ramach której realizowane są dostawy. Zgodnie z taką procedurą, Nabywca składa zamówienia przesyłając je do Spółki za pośrednictwem poczty elektronicznej. Wiadomość z zamówieniem dostarczana jest z adresów Nabywcy w komercyjnej domenie firmowej, na adresy pracowników Spółki w komercyjnej domenie Spółki. Przed dokonaniem dostawy Spółka potwierdza z Nabywcą jakie jest docelowe przeznaczenie towaru, a dokładniej czy w ramach takiej transakcji jest on dostarczany do siedziby Nabywcy w Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z warunkami dostawy, Spółka dostarcza zamówione towary, na własny koszt i własne ryzyko, do magazynu (oddziału) Nabywcy w Polsce. Dostawa towarów, tj. przekazanie prawa do rozporządzana towarami jak właściciel dokonywana jest z chwilą odbioru towaru przez Nabywcę w magazynie jego polskiego oddziału. W ramach takiego nabycia towaru, w wyniku transakcji dokonanej przez Spółkę, Nabywca wywozi towar do swojej siedziby w Wielkiej Brytanii. Wywóz towaru przez Nabywcę nie zawsze dokonywany jest bezpośrednio po jego dostarczeniu przez Spółkę, jednak w praktyce do tej pory wywóz nie był dokonany później niż z upływem trzydziestu dni od dnia dokonania dostawy przez Spółkę. Wywóz towaru do Wielkiej Brytanii dokonywany jest za pomocą różnych środków transportu, ze względu na małe gabaryty, towar jest transportowany bez udziału zewnętrznych przewoźników, np. przez pracowników Nabywcy, w ramach przesyłki lotniczej etc.

Zaznaczyć należy, że Nabywca jest zarejestrowany w państwie siedziby (Wielka Brytania) jako podatnik VAT UE, tj. na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, a nabywając od Spółki towary na określonych powyżej warunkach rozpoznaje w Wielkiej Brytanii ich wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Mając informację (potwierdzenie) od Nabywcy, że docelowo towar będzie wywieziony do Wielkiej Brytanii, Spółka traktuje transakcję na płaszczyźnie VAT jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej „WDT”). Dokonując dostawy Spółka wystawia fakturę zawierającą szczegółową specyfikację dostarczanego towaru oznaczonego co do tożsamości (indywidualny numer towaru), właściwą dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, tj. powołując w niej numer VAT UE nabywcy oraz stosując stawkę VAT 0%.

Wraz z fakturą wystawiany jest ustandaryzowany dokument wewnętrzny, który po uzupełnieniu i podpisaniu przekazywany jest Spółce przez Nabywcę. W dokumencie takim Nabywca potwierdza podpisem i pieczątką dostarczenie towaru do miejsca przeznaczenia w Wielkiej Brytanii (wskazywany jest adres), datę dostarczenia, rodzaj środka transportu, numer rejestracji środka transportu lub, odpowiednio, numer lotu (w przypadku transportu lotniczego), a w przypadku gdy wywóz dokonywany jest w ramach usługi firmy spedycyjnej - numer listu przewozowego i numer nadania przesyłki (w takim przypadku Spółka pozyska również kopię listu przewozowego). W dokumencie takim powołany jest numer, wystawionej uprzednio przez Spółkę, faktury dokumentującej taką dostawę.

Wyłącznie dysponując takim potwierdzeniem wywozu towaru poza Polskę i dostarczenia go do odbiorcy, będącego podatnikiem VAT UE w Wielkiej Brytanii, Spółka rozlicza dostawę jako WDT opodatkowaną VAT przy zastosowaniu stawki VAT 0%. Dokonując opodatkowania takiej dostawy Spółka stosuje regulacje art. 42 ust. 1-4 ust. 11-12a ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy we wskazanych okolicznościach, dokonując dostawy na opisanych warunkach i dysponując wskazanymi dokumentami, Spółka prawidłowo kwalifikuje dostawę jako WDT i stosuje stawkę VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dokonując dostawy towarów na warunkach wskazanych w poz. 74 wniosku, dysponując wskazanymi w niej dokumentami, Spółka postępuje prawidłowo kwalifikując dostawę jako WDT i stosując przy jej opodatkowaniu stawkę VAT 0%.

Stosownie do regulacji art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

WDT ma miejsce pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (prawodawca wskazuje również na inne podmioty, ale nie ma to znaczenia dla niniejszego wniosku).

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego kraju UE - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), oraz
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do nabywcy w innym kraju UE, dowodami dokonania WDT mogą być również inne dokumenty, takie jak:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego kraju UE.

Zgodnie ze wskazanymi przepisami ustawy o VAT, prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% przy realizacji WDT uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium innego kraju UE. Z przepisów tych nie wynika jednak, iż tylko i wyłącznie posiadanie przez podatnika oryginału listu przewozowego stanowi warunek konieczny do zastosowania stawki VAT 0% przy realizacji WDT. Poprzez przepisy art. 42 ust. 11 ustawy o VAT prawodawca wyraźnie zgodził się na to, aby podatnik potwierdzał dokonanie dostawy również w alternatywny sposób od tego, jaki został zaprezentowany we wcześniejszych regulacjach art. 42 ustawy o VAT.

W powyższym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na to, iż Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie 7 sędziów (orzeczenie z 11 października 2010 r. o sygn. I FPS 1/10), dokonując wykładni przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazał, iż „(...) wprawdzie w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi - nie tylko wymienionymi w tym przepisie - dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). W takim przypadku mamy wprawdzie do czynienia z ustawowymi dowodami wykazania danej okoliczności, jednak w zakresie tylko takim, w jakim przepisy ustawy określają te dowody oraz dane, które powinny one zawierać. Z uwagi jednak na to, że przepisy te nie precyzują jednoznacznie pod względem normatywnym sposobu i formy pozyskania na tych dokumentach potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1) lub do nabywcy w innym kraju członkowskim niż Polska (art. 42 ust. 4 pkt 4), nie można ich uznać za wyczerpująco określające żądane dowody, w sposób który pozwalałby wymienionym w tych przepisach dokumentom na jednoznaczne wykazanie dowodzonej nimi okoliczności”.

Analiza przytoczonego fragmentu uchwały NSA potwierdza, że dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. NSA zaprezentował więc stanowisko mówiące, iż podatnik posiada pewną swobodę w doborze dokumentów, którymi może udowodnić realizację transakcji WDT. Jednak dokumenty takie muszą łącznie potwierdzić fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Powyższe stanowisko NSA potwierdzone zostało również w późniejszych wyrokach wydawanych przez sądy administracyjne, m.in. w wyroku NSA w Warszawie z 28 października 2011 r., sygn. I FSK 1538/10, wyroku NSA w Warszawie z 21 października 2011 r., sygn. I FSK 1549/10, czy wyroku NSA w Warszawie z 6 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 163/12, wyroku NSA w Warszawie z 20 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 133/12.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że ograniczenie prawa podatnika do zastosowania preferencyjnego opodatkowania WDT do przypadków, gdy możliwe jest przedstawienie dowodów dokonania takiej dostawy w konkretnej formie, nie znajduje uzasadnienia w świetle Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 2006.347.1 ze zm„ dalej: Dyrektywa VAT).

W myśl art. 131 Dyrektywy VAT, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (w tym zwolnienia dla WDT przewidziane w art. 138 ust. 1 Dyrektywy VAT) stosuje się na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. Zatem Dyrektywa VAT, nie określając rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów (ich ustalenie pozostawione zostało w gestii poszczególnych krajów członkowskich), jednocześnie podkreśla konieczność takiego określenia warunków formalnych dla preferencyjnego opodatkowania WDT, aby umożliwić możliwie proste ich stosowanie i aby rezultaty nie były sprzeczne z celami sprecyzowanymi w przepisach omawianej dyrektywy. W ocenie Spółki, w świetle tych regulacji nie można uznać, że jedynie posiadanie konkretnych dowodów dokonania dostawy uprawnia podatnika do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do WDT. Przyjęcie takiej zasady byłoby nadmiernie restrykcyjne i w nieuprawniony sposób ograniczałoby dostęp podatnikom do preferencji podatkowych zagwarantowanych przepisami Dyrektywy VAT. W konsekwencji, podstawą do zastosowania preferencyjnych zasad opodatkowania VAT mogą być inne dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy do innego kraju UE.

Zaznaczyć trzeba, że prawodawca nie poczynił żadnego zastrzeżenia, w którym wskazywałby w jakim terminie towary muszą opuścić terytorium Polski po dokonaniu dostawy aby miała ona status WDT. Jedyne unormowania odnoszące się do WDT, a zawierające wskazanie na termin, precyzują jedynie do kiedy dostawca musi uzyskać potwierdzenie wywozu towaru i dostarczenia go kontrahentowi w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej dla zastosowania stawki VAT 0%. Co ważne, uchybienie terminowi określonemu przez ustawodawcę nie powoduje iż dostawa nie stanowi WDT i nie pozbawia podatnika definitywnie prawa do zastosowania stawki VAT 0% po uzyskaniu potwierdzenia dostarczenia towaru do innego państwa Unii Europejskiej (patrz np. wyrok NSA z 5 kwietnia 2011 r., I FSK 640/10). W konsekwencji, klasyfikacji dostawy jako WDT i jej opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu stawki 0% nie stoi na przeszkodzie to, że polski dostawca dostarcza towar do wskazanego przez nabywcę magazynu w kraju, z którego nabywca następnie wywozi go do innego państwa Wspólnoty, dostarczając polskiemu kontrahentowi potwierdzenie wywozu tego samego, konkretnego towaru. Zwolnienie z prawem do odliczenia (w polskim VAT stawka 0%) jest właściwe dla dostawy towarów, które dostarczane są do kontrahenta w innym państwie Unii Europejskiej i jego zastosowanie nie może podlegać ograniczeniu z tego tylko powodu, że wywóz nie jest dokonywany bezpośrednio po dostawie (o ile wywóz konkretnego towaru jest potwierdzony). Pośrednio potwierdzają to, wprawdzie niemające tutaj zastosowania ale pokazujące istotę rozliczeń wewnątrzunijnych, przepisy § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 839 ze zm.). Na podstawie takich regulacji stawka VAT 0% jest właściwa nawet wówczas gdy towar nabywany przez podatnika z innego państwa Wspólnoty najpierw dostarczany jest do polskiego podmiotu, który wykonuje na nim usługę, a dopiero następnie wywożony z kraju (szczegółowe warunki w przepisach wykonawczych). Skoro więc w okolicznościach wskazanych w niniejszym wniosku (poz. 74 wniosku) spełnione są warunki podmiotowe dla WDT i zastosowania stawki VAT 0%, a Spółka, po dokonaniu dostawy, dokumentuje wywóz sprzedanego towaru (zidentyfikowanego unikatowym numerem) do Wielkiej Brytanii za pomocą ustandaryzowanego dokumentu wewnętrznego, to dostawa, jako WDT podlega opodatkowaniu VAT wg. stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii (Nabywca) dostawy towarów, które docelowo dostarczane są do siedziby Nabywcy w Wielkiej Brytanii. Zgodnie z wypracowaną przez Strony procedurą dotyczącą realizowanych dostaw Nabywca przesyła zamówienia Wnioskodawcy za pośrednictwem poczty elektronicznej. Zamówione towary Wnioskodawca dostarcza na własny koszt i ryzyko do magazynu (oddziału) Nabywcy w Polsce. Z chwilą odbioru towaru przez Nabywcę, w magazynie jego polskiego oddziału, następuje przekazanie prawa do rozporządzana towarami jak właściciel. Zakupiony towar wywożony jest przez Nabywcę do jego siedziby w Wielkiej Brytanii. Przy czym wywóz ten dokonywany jest za pomocą różnych środków transportu, bez udziału zewnętrznych przewoźników (np. przez pracowników Nabywcy, przesyłka lotnicza). Nabywca jest zarejestrowany na terytorium Wielkiej Brytanii jako podatnik VAT UE na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W związku z nabyciem towarów od Wnioskodawcy, w Wielkiej Brytanii Nabywca rozpoznaje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Opisaną transakcję Wnioskodawca traktuje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i dokumentuje fakturą zawierającą szczegółową specyfikację dostarczanego towaru oznaczonego co do tożsamości (indywidualny numer towaru) właściwą dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, tj. powołując w niej numer VAT UE Nabywcy oraz stosuje stawkę VAT 0%. Wraz z fakturą wystawiany jest ustandaryzowany dokument wewnętrzny, który po uzupełnieniu i podpisaniu przekazywany jest Wnioskodawcy przez Nabywcę. W dokumencie tym Nabywca potwierdza podpisem i pieczątką dostarczenie towaru do miejsca przeznaczenia w Wielkiej Brytanii (wskazuje adres), datę dostarczenia, rodzaj środka transportu, numer rejestracji środka transportu lub numer lotu (w przypadku transportu lotniczego), a w przypadku gdy wywóz dokonywany jest w ramach usługi firmy spedycyjnej - numer listu przewozowego i numer nadania przesyłki (w takim przypadku Spółka pozyska również kopię listu przewozowego). W dokumencie takim wskazany jest również numer faktury dokumentującej zrealizowaną dostawę, wystawionej uprzednio przez Wnioskodawcę. Wyłącznie dysponując takim potwierdzeniem wywozu towaru poza Polskę i dostarczenia go do odbiorcy, będącego podatnikiem VAT UE w Wielkiej Brytanii, Spółka rozlicza dostawę jako WDT opodatkowaną VAT przy zastosowaniu stawki VAT 0% stosując regulacje zawarte w art. 42 ust. 1-4 ust. 11-12a ustawy o VAT.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dokonywana dostawa towarów na rzecz Nabywcy stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, do której ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że dostawy realizowane na rzecz Nabywcy stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej w innym niż Polska kraju członkowskim (Wielka Brytania), która to dostawa dokumentowana jest fakturą. Jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca w wyniku dokonanej dostawy Nabywca wywozi towary z terytorium Polski do swojej siedziby w Wielkiej Brytanii (do innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej) oraz rozpoznaje w Wielkiej Brytanii wewnątrzwspólnotowe nabycie. Zatem w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki do uznania dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy – w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Jak stanowi art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który jednak może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższym przepisie, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik możne także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co możne przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec powyższego dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dokumenty, które łącznie jednoznacznie potwierdzą że doszło do wywozu i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokumentuje dostawę dokonaną na rzecz Nabywcy fakturą, w której wskazuje szczegółową specyfikację dostarczanego towaru oznaczonego co do tożsamości (indywidualny numer towaru) oraz numer VAT UE Nabywcy. Jednocześnie wraz z fakturą wystawiany jest dokument wewnętrzny, w którym Nabywca poprzez złożenie podpisu oraz przystawienie pieczątki potwierdza dostarczenie towaru do miejsca przeznaczenia w Wielkiej Brytanii. W dokumencie tym wskazywany jest adres, data dostarczenia towaru, rodzaj środka transportu oraz jego numer rejestracyjny, numer lotu - w przypadku transportu lotniczego, a w przypadku gdy wywóz dokonywany jest w ramach usługi firmy spedycyjnej - numer listu przewozowego i numer nadania przesyłki (w takim przypadku Wnioskodawca uzyska kopię listu przewozowego). Przedmiotowy dokument odwołuje się do faktury dokumentującej zrealizowaną dostawę, wystawionej uprzednio przez Wnioskodawcę (zawiera numer faktury). Po uzupełnieniu i podpisaniu Nabywca przekazuje ww. dokument Wnioskodawcy.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiada dowody, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do siedziby Nabywcy w Wielkiej Brytanii ma prawo stosować do transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stawkę podatku w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Spółkę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin