Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.242.2018.1.DM
z 14 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług, w tym hotelowych i gastronomicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług, w tym hotelowych i gastronomicznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza zająć się organizacją różnego rodzaju eventów, tj. szkoleń, spotkań, konferencji i innych wydarzeń zamawianych przez klientów na rzecz ich pracowników, partnerów biznesowych. Przedmiotowe konferencje, szkolenia, spotkania czy inne wydarzenia organizowane przez Wnioskodawcę mają służyć, w szczególności integracji, omawianiu działalności poszczególnych klientów, zdobywaniu i uzupełnianiu wiedzy przez pracowników klientów, czy też przedstawianiu aktualnym lub potencjalnym kontrahentom informacji o realizowanych projektach i możliwościach współpracy, na wydarzeniach o charakterze rozrywkowym kończąc. Wnioskodawca jest podmiotem, który chce profesjonalnie zająć się świadczeniem usług w ww. zakresie. Odbiorcami przedmiotowych usług będą w szczególności właściciele koncernów, dużych firm, ale nie wyklucza się, iż będą to również indywidualni odbiorcy. W tym celu Wnioskodawca zamierza nabywać od poszczególnych podmiotów gospodarczych jednostkowe usługi, które umożliwią zrealizowanie dla klienta określonego zamówienia. W zakres tego typu usługi mogą wchodzić m.in.:

• udostępnienie sali konferencyjnej wraz z niezbędnym wyposażeniem i sprzętem technicznym (w tym m.in. rzutnik, projektor, flipcharty),
• zapewnienie wyżywienia (w tym m.in. lunch, obiad, kolacja, kawa, ciastka, owoce, napoje),
• zapewnienie noclegów oraz miejsc parkingowych dla uczestników,
• zapewnienie obsługi organizacyjnej (w tym m.in. rezerwacja i obsługa techniczna) i inne.

Po wykonaniu usługi Wnioskodawca będzie wystawiał na rzecz podmiotu zamawiającego fakturę VAT, wykazując na niej usługę opisaną przykładowo jako organizacja konferencji (szkolenia, spotkania), pakiet konferencyjny (szkoleniowy). Usługa będzie opodatkowana według 23% stawki VAT. Do wystawionej faktury będzie dołączany załącznik zawierający zakres świadczeń jakie obejmuje przedmiotowa usługa, ale będzie to usługa kompleksowa, bo o taką pytają potencjalni klienci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zamiarem przystąpienia przez Wnioskodawcę do wykonywania opisanych wcześniej usług kompleksowych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, wykazanego w fakturach dokumentujących zakup poszczególnych cząstkowych usług, towarów, które łącznie będą wchodziły w zakres kompleksowej usługi polegającej na organizacji konferencji, szkolenia, spotkania czy innego wydarzenia, w tym usług hotelowych czy gastronomicznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących cząstkowe usługi, składające się na całość świadczonej na rzecz poszczególnych klientów zamówionej usługi kompleksowej, która będzie stanowiła przedmiot działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca podkreślił, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zauważył, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń nie powinna być ona sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę złożoną, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Pojęcie „usługa kompleksowa” rozumiana jako wykonanie funkcjonalnie powiązanych świadczeń przez jednego usługodawcę nie powinno być jednak mylone z rozgraniczeniem na usługi zasadnicze i pomocnicze. Wykonanie usługi kompleksowej absolutnie nie jest identyfikowane z zastosowaniem jednej stawki podatku od towarów i usług. Każda z kategorii usług może mieć charakter kompleksowy i być świadczona przez jednego wykonawcę. Z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT może mieć jedynie znaczenie podział na usługi zasadnicze i pomocnicze, a nie charakter kompleksowej usługi. Usługa zasadnicza i pomocnicza opodatkowane są tą samą stawką. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie.

Kwestia kompleksowości usług była wielokrotnie rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dellEconomia e delle Finanze przeciwko Part Service Srl sformułowano kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone.

Świadczenie kompleksowe ma miejsce w sytuacji kiedy:

• świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej,
• poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny,
• nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych,
• nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność.

W konsekwencji, w świetle ww. wyroku TSUE należy przyjąć, że nie ma charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy celem nabycia tej usługi jest zorganizowanie całego spotkania (konferencji, szkolenia) przez podmiot zewnętrzny, i to on zapewnia wszystkie elementy niezbędne do wykonania tej usługi (w tym usługi noclegowe, gastronomiczne, zajęcia o charakterze integracyjnym, tj. impreza taneczna, ognisko), to usługi te nie mają charakteru samoistnego, lecz tworzą w aspekcie ekonomicznym jedną całość - usługę polegającą na organizacji spotkania.

Skoro zatem, nabywane świadczenia kompleksowe służą do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, to na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w fakturze dokumentującej ich wykonanie, w tym również co do nabywanych przez Spółkę usług noclegowych oraz gastronomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit.a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła ta wyłącza możliwość odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony ma zastosowanie wyłącznie w przypadku usług noclegowych i gastronomicznych, poza ww. wyjątkiem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza zająć się organizacją szkoleń, spotkań, konferencji i innych wydarzeń. W tym celu będzie nabywać jednostkowe usługi, jak udostępnienie sali konferencyjnej wraz z niezbędnym wyposażeniem i sprzętem technicznym, zapewnienie wyżywienia, noclegów oraz miejsc parkingowych dla uczestników, obsługi organizacyjnej, które umożliwią zrealizowanie na rzecz klienta określonego świadczenia. Po wykonaniu usługi Wnioskodawca będzie wystawiał na rzecz podmiotu zamawiającego fakturę, wykazując na niej usługę opisaną jako organizacja konferencji (szkolenia, spotkania), pakiet konferencyjny (szkoleniowy) opodatkowaną 23% stawką podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia poszczególnych cząstkowych usług, w tym hotelowych i gastronomicznych, które będą wchodziły w skład świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi w zakresie organizacji konferencji, szkoleń, spotkań.

Odnosząc się do powyższego należy ponownie podkreślić, że podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny. Przy analizie tej należy również obligatoryjnie uwzględnić określoną przez ustawodawcę w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do odliczenia. Jedno z takich ograniczeń wskazane zostało w powołanym art. 88 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Przepis ten wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony ma zastosowanie w przypadku usług noclegowych i gastronomicznych.

Należy wskazać, że od 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne, czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa – osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1), do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu do podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie wejścia w życie Szóstej Dyrektywy. W przypadku Polski Szósta Dyrektywa Rady weszła w życie w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r. Przepisy wdrażające Szóstą Dyrektywę Rady w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), która weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 20 kwietnia 2004 r., z tym, że przepisy m.in. art. 86-89 stosowane są od 1 maja 2004 r.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), a konkretnie art. 25 ust. 1 pkt 3b, podatnicy również nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych.

Zatem przepisy w zakresie odliczania podatku od towarów i usług przy nabyciu usług noclegowych i gastronomicznych (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 11 marca 2004 r.), obowiązywały w dniu wejścia w życie przepisów Szóstej Dyrektywy Rady w Polsce.

Tym samym ograniczenie odliczenia wynikające z art. 88 ustawy było przewidziane w prawie polskim przed datą przystąpienia do Unii Europejskiej co wynika z tego, że tekst ustawy o podatku od towarów i usług został ogłoszony dnia 5 kwietnia 2004 r., zatem uregulowania z art. 88 zostały już przewidziane w jej treści, skutkiem czego było formalne wypełnienie wymagań z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że Państwa Członkowskie mogą utrzymać w mocy wszystkie wyjątki określone w przepisach krajowych obowiązujące w momencie wejścia w życie Dyrektywy, nawet jeśli Rada nie zadecydowała w wyznaczonym terminie, które wydatki nie uprawniają do odliczenia (wyrok z 5 października 1999 r. sygn. C-305/97). Za „niedozwolone odstępstwo” w rozumieniu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Trybunał uznał natomiast tylko każdą zmianę dokonaną po wejściu w życie VI Dyrektywy, która zwiększa zakres wyłączeń, które obowiązywały bezpośrednio przed tą zmianą (por. wyrok z dnia 14 czerwca 2001 r. sygn. C-40/00).

Mając na uwadze treść art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, jeśli w momencie akcesji państwa – w tym wypadku – Polski, obowiązywało ograniczenie prawa do odliczenia na podstawie prawa krajowego, nie stanowi ono naruszenia prawa wspólnotowego (wyrok z dnia 11 września 2008 r. sygn. C-155/01).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy, jak również przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia, które planuje dokonywać w związku z zamierzoną działalnością w zakresie organizacji konferencji, szkoleń i spotkań, z wyłączeniem nabytych usług hotelowych (noclegowych) i gastronomicznych. W tym bowiem zakresie zastosowanie znajdzie ww. art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, określający jeden z wyjątków pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych nie ma wpływu fakt, że usługi te Wnioskodawca będzie nabywał celem zrealizowania świadczenia kompleksowego w postaci usługi polegającej na organizacji szkoleń, spotkań, czy konferencji. Powołany przepis jest jednoznaczny i nie nasuwa wątpliwości interpretacyjnych. W szczególności nie rozróżnia sytuacji, w której nabywca usług gastronomicznych i noclegowych działa jako ostateczny konsument, czy też nabywa je w celu dalszej odsprzedaży, bądź odprzedaje jako usługę składową świadczenia kompleksowego (co ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy). Skoro zatem nabyte przez Wnioskodawcę usługi mieścić się będą w zakresie usług wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało uprawnienie do skorzystania z odliczenia podatku wykazanego na otrzymanych fakturach.

Należy zauważyć, że w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że będzie nabywać od poszczególnych podmiotów gospodarczych jednostkowe usługi, w celu świadczenia usług w zakresie organizacji eventów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że to nie Wnioskodawca będzie nabywcą usług organizacji konferencji, szkoleń od podmiotu zewnętrznego, lecz będzie właśnie takim „podmiotem zewnętrznym”. Wnioskodawca będzie więc podmiotem realizującym usługi w zakresie organizacji konferencji, a nie podmiotem je nabywającym. Zatem niezrozumiałym jest wyrażone we wniosku stanowisko, zgodnie z którym „w przypadku gdy celem nabycia tej usługi jest zorganizowanie całego spotkania (konferencji, szkolenia) przez podmiot zewnętrzny, i to on zapewnia wszystkie elementy niezbędne do wykonania tej usługi (w tym usługi noclegowe, gastronomiczne, zajęcia o charakterze integracyjnym, tj. impreza taneczna, ognisko), to usługi te nie mają charakteru samoistnego, lecz tworzą w aspekcie ekonomicznym jedną całość - usługę polegającą na organizacji spotkania”, jak również stwierdzenie „Skoro zatem, nabywane świadczenia kompleksowe (…)”.

Tym samym stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących cząstkowe usługi, składające się na całość świadczonej na rzecz poszczególnych klientów zamówionej usługi kompleksowej, która będzie stanowiła przedmiot działalności opodatkowanej uznać należy za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja nie dotyczy – nieobjętych przedmiotem zapytania – kwestii zawartych we wniosku związanych z określeniem stawki i dokumentowaniem świadczonych usług, a sposób opodatkowania świadczonych usług 23% stawką podatku przyjęto jako element zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.