Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.94.2018.1.JS
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z podatku akcyzowego zużycia wyrobów gazowych do produkcji ciepła przez zakład energochłonny, w którym wprowadzony został system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z podatku akcyzowego zużycia wyrobów gazowych do produkcji ciepła przez zakład energochłonny, w którym wprowadzony został system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki zgodnie z jej aktem założycielskim jest produkcja, przesył i dystrybucja oraz obrót ciepłem na potrzeby wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych, szkół, przedszkoli i innych instytucji użyteczności publicznej oraz osób fizycznych.

Sprzedaż energii cieplnej realizowana jest w oparciu o posiadane koncesje wydane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

W 2016 r. Spółka wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem, czy w oparciu o art. 31 b ust. 1 pkt 5 oraz ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka może być uznana za zakład energochłonny i może korzystać ze zwolnienia w podatku akcyzowym od zużywanych wyrobów gazowych do produkcji ciepła (interpretacja indywidualna IBPP4/4513-54/16/PK).

Dyrektor Izby Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Spółki i uznał że może ona korzystać ze zwolnienia w podatku akcyzowym, gdyż podmiot ubiegający się o zwolnienie przewidziane w art. 31 b ust. 1 pkt 5 ustawy powinien spełnić kumulatywnie dwie przesłanki wynikające z tego przepisu:

1. winien być podmiotem który jest zakładem energochłonnym w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31 b ust 10 ustawy oraz
2. w zakładzie powinien być wprowadzony w życie system prowadzący do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Spółka spełnia obydwa warunki, ponieważ udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi więcej niż 5% w roku poprzedzającym rok w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział oraz zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o efektywności energetycznej, przedsiębiorstwa energetyczne sprzedające energię elektryczną, cieplną, gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci muszą uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo efektywności energetycznej lub uiścić opłatę zastępczą. Spółka wnosiła na konto NFOŚiGW corocznie taką opłatę.

Obecnie, wraz z wejściem w życie nowej ustawy o efektywności energetycznej z dniem 20 maja 2016 r. zmianie uległ sposób umarzania świadectw efektywności energetycznej i uiszczania opłaty zastępczej. Nowa ustawa inaczej niż dotychczasowa reguluje kwestie związane z możliwością realizacji obowiązku poprzez uiszczenie opłaty zastępczej.

Zgodnie bowiem z treścią art. 11 nowej ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek o którym mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy może zostać zrealizowany poprzez uiszczenie opłaty zastępczej w zakresie :

• 30% tego obowiązku za 2016 r.,
• 20% tego obowiązku za 2017 r.,
• 10% tego obowiązku za 2018 r.
  
  

Za lata 2016, 2017, 2018 opłata może być wniesiona w zakresie wyższym niż wskazano powyżej jeżeli podmiot zobowiązany wykaże, że w roku kalendarzowym którego dotyczy obowiązek składał w transakcjach sesyjnych zlecenie kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej lecz z powodu

1. niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub
2. gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza

-nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek.

Należy zatem zwrócić uwagę na fakt, że nowy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej należy realizować świadectwami przetargowymi odpowiednio 70%, 80%, 90%, a pozostałą część obowiązku opłatą zastępczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka nadal ma prawo korzystać ze zwolnienia w podatku akcyzowym od zużywanych wyrobów gazowych do produkcji ciepła, rozliczając się z opłaty zastępczej w postaci nabytych praw majątkowych (świadectw przetargowych) i opłaty zastępczej lub tylko w oparciu o świadectwa przetargowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nadal może korzystać ze zwolnienia w podatku akcyzowym od zużywanych wyrobów gazowych do produkcji ciepła. Zgodnie bowiem z treścią nowej ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 roku, realizacja obowiązku, o którym mowa w art. 10 ust.1, poprzez uiszczenie opłaty zastępczej następuje zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 pkt 1 nowej ustawy, tj. 30%, 20%, 10% za lata odpowiednio 2016, 2017, 2018; pozostała część opłaty realizowana jest świadectwami przetargowymi, które Spółka zobowiązana jest nabyć na Towarowej Giełdzie Energii i wystąpić o ich umorzenie do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Świadectwa przetargowe stały się elementem opłaty zastępczej i pozyskanie ich w drodze zakupu jest niezbędne celem rozliczenia się z obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej w 70%, 80%, 90% czy 100% .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1114; dalej jako: „ustawa”, „ustawa o podatku akcyzowym”) określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zgodnie z art. 9c ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
3. import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4. użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
5. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
6. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia;
7. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości;
8. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19a, finalnym nabywcą gazowym jest podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą gazowym – w przypadku, o którym mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zasadą jest, że obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą, tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

Stosownie do art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W myśl art. 31b ust. 5 ustawy, warunkiem zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Na podstawie art. 31b ust. 10 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie natomiast do art. 31c ustawy, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 8 ustawy) i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

1. Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
2. system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. poz. 1060);
3. uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej;
4. system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001:2004;
5. system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011.
   
   

We wskazanym powyżej art. 31c ustawy o podatku akcyzowym, jako jeden z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej wskazane zostało uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), dokonywane przez podmioty zobowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej. Ustawa, o efektywności energetycznej z 2011 r., o której mowa w tym przepisie, z dniem 1 października 2016 r. została zastąpiona przez nową ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 831, zwana dalej „ustawą o efektywności energetycznej”).

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11 tej ustawy.

Na mocy art. 10 ust. 2 ustawy o efektywności energetycznej obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizują:

1. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 719) lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
3. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 2, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.);
4. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprowadzający gaz ziemny w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, w odniesieniu do ilości tego gazu zużytego na własny użytek;
5. towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji realizowanych na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, na zlecenie odbiorców końcowych przyłączonych do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przedsiębiorstwa energetycznego sprzedającego ciepło odbiorcom końcowym, jeżeli łączna wielkość zamówionej mocy cieplnej przez tych odbiorców nie przekracza 5 MW w danym roku kalendarzowym.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:

1. 30% tego obowiązku za 2016 r.,
2. 20% tego obowiązku za 2017 r.,
3. 10% tego obowiązku za 2018 r.

-podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.

Na mocy art. 11 ust. 2 ustawy o efektywności energetycznej podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2016 r., 2017 r. i 2018 r., uiszczając opłatę zastępczą w zakresie wyższym niż wskazany w ust. 1, jeżeli wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczy ten obowiązek, składał zlecenia kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej w transakcjach sesyjnych, lecz z powodu niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o efektywności energetycznej, opłatę zastępczą uiszcza się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1. Wpływy z opłaty zastępczej stanowią przychód tego Funduszu.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części.

Świadectwo efektywności energetycznej umorzone do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 za poprzedni rok kalendarzowy, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 i 2 (art. 32 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej).

W myśl art. 30 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Stosownie zaś do art. 30 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej, przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej prowadzonym przez podmiot prowadzący:

1. giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

-organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej, świadectwo efektywności energetycznej umorzone do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 za poprzedni rok kalendarzowy, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 i 2.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania i obrotu energią cieplną oraz sprzedaży ciepła odbiorcom końcowym, głównie gospodarstwom domowym, wspólnotom mieszkaniowym i instytucjom użyteczności publicznej, na podstawie posiadanych koncesji wydanych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Spółka stanowi zakład energochłonny w myśl definicji zawartej w art. 31b ust 10 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi u niej więcej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Spółka stanowi przedsiębiorstwo energetyczne sprzedające ciepło odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym spoczywa na niej obowiązek wynikający z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej, tj. zrealizowania przedsięwzięcia lub przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego lub też uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej. Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Spółka wnosiła corocznie opłatę zastępczą na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Pytanie Spółki dotyczy prawa do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego wyrobów gazowych zużywanych do produkcji ciepła, w sytuacji gdy rozlicza się ona z obowiązku wynikającego z art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej przez:

• nabycie praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej (świadectw przetargowych);
• w części przez nabycie ww. świadectw przetargowych, a w części przez uiszczenie opłaty zastępczej.
  
  

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, wskazać należy, że podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia wyrobów gazowych zużywanych do produkcji ciepła w myśl art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym, powinien spełniać łącznie obie przesłanki wynikające z tego przepisu, tj.:

• winien to być podmiot, który jest zakładem energochłonnym w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31b ust. 10 ustawy oraz
• w tym zakładzie energochłonnym powinien być wprowadzony w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
  
  

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Spółka jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31b ust. 10 ustawy.

Jak natomiast wynika z art. 31c ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, jednym z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej w rozumieniu tej ustawy jest uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

Uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej następuje zgodnie z przepisami ustawy o efektywności energetycznej. Podmioty zobowiązane do rozliczenia się z obowiązku umorzenia określonej ilości świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej mogą uzyskać te świadectwa realizując przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej lub mogą nabyć te świadectwa na towarowej giełdzie energii, organizującej obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Spółka realizuje obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, tj. uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej poprzez nabywanie praw majątkowych (świadectw przetargowych) na Towarowej Giełdzie Energii, a następnie występuje o ich umorzenie do Prezesa Urzędu Regulacji energetyki, należy uznać, że wprowadziła w życie jeden z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Tym samym, w tej sytuacji Spółka będąca zakładem energochłonnym spełnia obie przesłanki zwolnienia wyrobów gazowych z podatku akcyzowego z art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym.

Obowiązek uzyskiwania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectw efektywności energetycznej może być, zgodnie z zapisami ustawy o efektywności energetycznej, realizowany w części także przez uiszczenie opłaty zastępczej w wysokości określonej w art. 11 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

W związku z tym, również w sytuacji, gdy Spółka realizuje obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej w części przez nabywanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, a w części przez uiszczanie opłaty zastępczej w wysokości dopuszczalnej w art. 11 ust. 1 i 2 tej ustawy, spełniony jest warunek wprowadzenia przez nią w życie jednego z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Tym samym, także w tej sytuacji Spółka będąca zakładem energochłonnym może korzystać ze zwolnienia zużywanych do produkcji ciepła wyrobów gazowych z podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym. Zaznaczyć jednak należy, że nabycie wyrobów gazowych z zastosowaniem zwolnienia możliwe jest w przypadku spełnienia warunku dotyczącego umowy między sprzedawcą a nabywcą, wynikającego z art. 31b ust. 5 i 5a ustawy.

Stanowisko Spółki w sprawie przysługującego jej prawa do zwolnienia z podatku akcyzowego należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.