Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.132.2018.1.AM
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 28 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• braku rozpoznania przychodu z tytułu przekazania składników systemu BESS – jest prawidłowe;
  

• możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w związku z nieodpłatnym przekazaniem składników majątkowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składników majątkowych.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  P.;
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  E.;
  
  
  

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy są osobami prawnymi podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie odpowiednio świadczenia usług przesyłu energii elektrycznej, jak również w zakresie wytwarzania energii.

P. S.A. (dalej: „P. S.A.”) realizują, wraz z podmiotami japońskimi oraz innymi uczestnikami będącymi rezydentami Unii Europejskiej, w tym podmiotami krajowymi (dalej: „Uczestnicy”), projekt w zakresie R&D (Ang. Research and Development – działalność badawczo-rozwojowa; dalej: „Projekt”), dotyczący opracowania i wdrożenia w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym (KSE) systemu automatyki special protection scheme (SPS) składającego się z hardware’u (serwerów i innego sprzętu komputerowego) i oprogramowania wraz z magazynem energii elektrycznej battery energy storage system (BESS), w skład którego wchodzić będą m.in. baterie, urządzenia energo-elektroniczne, okablowanie, software oraz serwery. Po stronie japońskiej Projekt finansowany oraz nadzorowany jest przez N. (dalej „N.”), która z kolei nadzorowana jest przez Ministra Gospodarki, Handlu i Przemysłu Japonii (Minister of Economy, Trade and Industry).

Realizacja Projektu odbywa się na podstawie umowy Implementation Document zawartej w dniu 17 marca 2017 r. pomiędzy Y. Ltd. i Z. Co. Ltd. a P. S.A., O. S.A. i E. S.A. (dalej: „E. S.A.”), którą poprzedziło zawarcie w dniu 14 marca 2017 r. Memorandum of Understanding pomiędzy Ministerstwem Energii a N.

Opinie organów państwowych dotyczące statusu N.

Co do statusu N. jako przedstawiciela rządu Japonii Wnioskodawcy otrzymali następujące opinie organów państwowych. W piśmie z dnia 24 czerwca 2017 r., wydanym przez Departament Prawno-Traktatowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (dalej: „Pismo MSZ”) oraz w piśmie z dnia 28 sierpnia 2017 r. wydanym przez Departament Energetyki Ministerstwa Energii (dalej: „Pismo ME”), otrzymanych przez Wnioskodawców potwierdzono w szczególności właściwy zakres przedmiotowy pojęcia „rządu państwa obcego”. W Piśmie MSZ wskazano, że „W opinii DPT (Departament Prawno-Traktatowy - dop. autora) pojęcie rządu państwa obcego w rozumieniu przepisów ww. ustawy powinno być koncepcją szeroką, i nie powinno ograniczać się do rządu wąsko pojętego (rząd jako całość), czy organów rządowych (ministrowie, urzędy centralne). „Rząd w rozumieniu ustawy powinien być ujęty funkcjonalnie i obejmować dawcę publicznych środków finansowych. Należy wskazać, że powołany przepis ustawy (art. 17 ust. 1 pkt 23 Ustawy CIT - dop. Autora) zawiera bardzo szerokie rozumienie strony rządowej RP (jako strony umów zawieranych z państwami, organizacjami lub instytucjami), która oprócz Rady Ministrów i ministrów obejmuje również agencje rządowe i wykonawcze”.

Zdanie zbieżne z powyższym zostało również przedstawione w Piśmie ME, gdzie stwierdzono, że: „W art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca przewidział, po spełnieniu określonych warunków, możliwość zwolnienia z opodatkowania w przypadku uzyskania bezzwrotnej pomocy (dochodu) przez podatnika od rządów państw obcych.

Powyższy przepis niestety nie precyzuje jak należy rozumieć pojęcie „rządów państw obcych”, a co za tym idzie mogą pojawić się wątpliwości tego typu, czy N. można uznać za część rządu Japonii. Stąd rodzi się potrzeba wyjaśnienia, czy pojęcie „rządów państw obcych” należy rozumieć ściśle jako odpowiednik polskiej Rady Ministrów, czy szeroko jako aparat administracyjny w rozumieniu organów administracji publicznej. Po dokonaniu wstępnej analizy usytuowania N. w strukturze administracji japońskiej Ministerstwo Energii przychyla się do stanowiska, że N. powinno zostać uznane za organ rządu Japonii oraz – że w tym przypadku powinna zostać przyjęta szeroka interpretacja pojęcia rządu. Do podstawowych zadań N. należy bowiem promocja odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej oraz rozpowszechnianie japońskich technologii przemysłowych. Projekty realizowane przez N. są finansowane z pieniędzy publicznych Japonii, a samo N. bezpośrednio podlega japońskiemu Ministerstwu Gospodarki, Handlu i Przemysłu (METI), które zatwierdza jego plany działania oraz budżet”.

Realizacja Projektu

Podmioty japońskie sprowadzą do Polski materiały oraz urządzenia niezbędne do realizacji Projektu m.in. spoza Unii Europejskiej (import towarów) i dokonają rozliczeń wszelkich zobowiązań związanych z importem.

Po instalacji i uruchomieniu systemów SPS i BESS rozpocznie się faza demonstracyjna, która będzie trwać do września 2020 r., podczas której właścicielem urządzeń systemów SPS i BESS pozostanie N., a P. S.A. wraz z E. S.A. będą uprawnione do ich nieodpłatnego używania, w ramach którego prowadzone będą m.in. testy odnośnie przydatności i opłacalności technologii SPS i BESS w warunkach polskich. Do celów tego testowania komercyjne podmioty japońskie udostępnią nieodpłatnie podmiotom krajowym oprogramowanie wymagane do testowania systemów SPS i BESS.

W tym czasie rola N. ograniczać będzie się do pozostawania właścicielem urządzeń systemów SPS i BESS, a faktycznie korzystającymi z nich będą polscy Uczestnicy Projektu. Dostęp do systemów SPS i BESS celem badań i prowadzenia odczytów, zbierania danych mogą mieć inne podmioty japońskie dostarczające daną technologię. Mimo głównie badawczego charakteru Projektu przewiduje się, że dostarczy on istotne informacje dla przyszłego rozwoju rynku energii w Polsce i będzie miał wpływ na działalność gospodarczą P. S.A. i pozostałych polskich uczestników Projektu (w tym E. S.A.). Jednocześnie w związku z realizacją Projektu po stronie polskich Uczestników Projektu (P. S.A. i E. S.A.) również wystąpi szereg nakładów (koszty związane z bieżącym funkcjonowaniem systemów SPS i BESS, a także związane z ponoszeniem wydatków inwestycyjnych).

Zakończenie fazy demonstracyjnej

Po zakończeniu fazy demonstracyjnej, urządzenia systemów SPS oraz BESS (wraz z zainstalowanym na nich oprogramowaniem) zostaną przekazane P. S.A. przez N. nieodpłatnie. Przekazanie nieodpłatne majątku po zakończeniu fazy demonstracyjnej wynika z jednostronnej deklaracji N. złożonej Ministrowi Energii w dniu 29 stycznia 2018 r., wskazującej jednocześnie, że szczegóły transferu zostaną uzgodnione na podstawie umowy pomiędzy N. a P. S.A., określonej jako umowa przekazania aktywów (Equipment Transfer Agreement - ETA).

Przewiduje się, że następnie urządzenia systemu BESS (wraz z zainstalowanym na nich oprogramowaniem) zostaną przekazane na własność do spółki E. S.A. Podstawą będzie zawarta w trakcie trwania fazy demonstracyjnej umowa powiernicza, w ramach której P. S.A. będą działać w imieniu własnym i na rzecz E. S.A., w ramach której P. S.A. nabędą nieodpłatnie od N. urządzenia systemu BESS wraz z zainstalowanym na nich oprogramowaniem (nabycie powiernicze) w oparciu o umowę ETA, a następnie przeniosą własność tych urządzeń (wraz z zainstalowanym na nich oprogramowaniem) na E. S.A. na podstawie odrębnej umowy. Majątek systemu SPS pozostanie własnością P. S.A.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy powzięli wątpliwość, czy dochody uzyskane w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez N. urządzeń systemów BESS oraz SPS będą zwolnione od opodatkowania na gruncie Ustawy CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że podmiotem przekazującym nieodpłatnie składniki majątku jest organizacja rządowa Japonii, tj. N., a podstawą współpracy jest Memorandum of Understanding pomiędzy N. a Ministerstwem Energii, jednostronna deklaracja N. o przyszłym nieodpłatnym przekazaniu składników majątku i planowana do podpisania w 2018 r. umowa ETA,, a P. S.A. i E. S.A. zawrą umowę powierniczego nabycia systemu BESS, P. S.A. jako powiernik nie powinna ujmować transakcji przekazania systemu BESS w swoim wyniku podatkowym, a dochód E. S.A uzyskany w związku z otrzymaniem systemu BESS w wykonaniu umowy powierniczej z P. S.A., które uprzednio nabędzie nieodpłatnie te urządzenia od N., będzie zwolniony z podatku CIT w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy CIT?

Zdaniem Zainteresowanych.

Samo przekazanie składników systemu BESS z uwagi na zawartą umowę powierniczą nie wywoła skutków w zakresie podatku dochodowego dla P. – skutki podatkowe powinny zostać rozpoznane po stronie powierzającego. W ocenie Wnioskodawców dochód odpowiadający wartości urządzeń systemu BESS (wraz z zainstalowanym na nich oprogramowaniem) uzyskany przez E. S.A., otrzymany za pośrednictwem P. S.A. na mocy umowy powierniczej z E. S.A w ramach nieodpłatnego przekazania urządzeń systemu BESS (wraz z zainstalowanym na nich oprogramowaniem) od N. będzie zwolniony z Podatku CIT ze względu na fakt, iż nieodpłatne przekazanie składników majątkowych przez N. wypełnia przesłanki przedmiotowego zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: ustawa CIT).

Powiernictwo jest instytucją, która nie została uregulowana w polskim systemie prawnym, stąd też w jego zdefiniowaniu pomocne będzie dotychczasowe orzecznictwo sądowe. Zgodnie z dominującym poglądem (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt I ACA 360/15, czy też Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. akt V CK 216/03) powiernictwo oznacza bowiem relację prawną (pomiędzy powierzającym, a powiernikiem), w której właściciel majątku powierza go innej osobie w celu przechowania tego majątku lub zarządzania nim w swoim imieniu, ale na rzecz powierzającego. Powiernik staje się w ten sposób zarządcą majątku przekazanego pod opiekę. Wskazać zatem należy, że umowa powiernicza polega na zobowiązaniu się powiernika do świadczenia usług, dotyczących realizacji określonych interesów powierzającego. Umowa powiernicza jest zatem przykładem umowy nienazwanej, która swoją istotą przypomina w ocenie Wnioskodawców umowę zlecenia, co potwierdza również konieczność stosowania względem niej przepisów zawartych w Ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r., poz. 459; dalej: „Kodeks cywilny” lub „KC”), tj. art. 734-749 oraz art. 751 KC. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 KC istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku, wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduciarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 KC).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
  

• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogoś innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
  

• nie ekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie – zgodnie z art. 742 KC dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 KC),
  

• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 KC).
  
  
  

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy zatem wskazać, że P. S.A. jako powiernik na mocy zawartego porozumienia zobowiążą się względem E. S.A. do uczestniczenia w przedmiotowym przeniesieniu własności systemu BESS we własnym imieniu, ale na rzecz swojego mocodawcy. P. S.A. zobowiążą się ponadto względem E. S.A. do nie korzystania z uprawień, jakie nabędzie w związku z zawartą umową powiernictwa.

Mając na uwadze powyższe – w ocenie Wnioskodawców – P. S.A. na gruncie przywołanej powyżej charakterystyki umowy powiernictwa nie będzie zatem mogło zostać uznane za rzeczywistego beneficjenta czynności dokonanej z N., gdyż czynność ta zostanie dokonana na rachunek powierzającego, a wiec E. S.A. Powyższe oznacza wiec, że po stronie P. S.A. nie będzie możliwe rozpoznanie przychodu, gdyż system BESS otrzymany od N. nie będzie stanowił trwałego przysporzenia majątkowego wymaganego celem rozpoznania przychodu podatkowego, co w konsekwencji prowadzi do stwierdzenia, że regulacja zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 23 Ustawy CIT nie będzie miała zastosowania wobec P. S.A.

Należy zatem jednoznacznie stwierdzić, że skutki podatkowe związane z przedmiotową czynnością prawna są analogiczne do tych, jakie wystąpiłyby, gdyby czynności te wykonywane były bezpośrednio przez E. S.A., tj. beneficjenta uzyskującego pomoc od uprawionego podmiotu.

Powyższe twierdzenie przedstawione przez Wnioskodawców znajduje swoje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 1370/15, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: „(...) powiernik przy wykonywaniu przez siebie czynności, składa swoje oświadczenie woli, we własnym imieniu (w przeciwieństwie np. do pełnomocnika, który dokonuje czynności w imieniu mocodawcy) oraz na rzecz (rachunek) powierzającego. Ten ostatni element jest najistotniejszy w rozpoznaniu skutków podatkowych związanych z uzyskaniem przychodu na podstawie art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Rzeczywistym beneficjentem dokonanej czynności jest bowiem powierzający, na którego rzecz/rachunek czynność zostaje dokonana. Przychodu takiego nie można przy tym rozpoznać u powiernika, gdyż nie stanowi on dla niego trwałego przysporzenia majątkowego. Prawidłowo zatem wskazał Sąd I instancji, powołując się na literaturę przedmiotu, że czynności powiernicze, z punktu widzenia podatków dochodowych, określane są jako neutralne podatkowo (por. M Chudzik, Opodatkowanie czynności powierniczych podatkami dochodowymi, Monitor Podatkowy 2006/2/16). Należy wobec powyższego stwierdzić, że skutki podatkowe związane z czynnościami wykonywanymi przez powiernika są analogiczne do tych, jakie wystąpiłyby, gdyby czynności te wykonywane były bezpośrednio przez powierzającego”.

Podobny pogląd wyraził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 11 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 782/02 stwierdził, że: „Prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługuje jedynie podmiotom, którym bezpośrednio służy przekazana pomoc.

Jeżeli natomiast bezpośredni beneficjent zleci wykonanie zadania, na które przeznaczone są bezzwrotne środki, innemu wykonawcy, w tym również osobie fizycznej, to dochody osoby prawnej czy fizycznej wykonującej zlecenie, nie będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w wyżej wymienionym przepisie”.

Pogląd wyrażony powyżej przez Wnioskodawców znajduje również aprobatę wśród przedstawicieli doktryny. Tytułem przykładu należy wskazać, że pogląd taki został wyrażony przez A. Obońską (A. Obońska, Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz, wyd. 2014, C.H. Beck), która wskazała, że: „Istotną kwestią przy dokonywaniu wykładni przepisów statuujących analizowane zwolnienie jest również ustalenie zakresu podmiotów objętych zwolnieniem. Uznać należy, że ze zwolnienia korzystać mogą jedynie bezpośredni beneficjenci wsparcia. Tym samym, podmioty faktycznie dokonujące poszczególnych czynności w ramach realizacji projektu nie są uprawnione do korzystania ze zwolnienia podatkowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 23 PDOPrU”.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawców wraz z przytoczonym na jego poparcie orzecznictwem sądów administracyjnych zasadnym jest zatem stwierdzenie, że dochód uzyskany przez E. S.A. na podstawie nieodpłatnego przekazania przez N. składników majątku jakim będzie system BESS będzie – na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 23 Ustawy CIT – zwolniony od opodatkowania, a P. S.A. nie ujmą nabycia i przekazania BESS dla celów podatkowych.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 23 Ustawy CIT wolne od podatku są dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, którym służyć ma ta pomoc.

Ustawodawca uzależnił zatem możliwość skorzystania z przedmiotowego zwolnienia od spełnienia poniżej wskazanych warunków, tj.:

• dochód uzyskany przez podatnika pochodzi od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych pochodzących ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także środków z programów ramowych badań rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i programów NATO;
  

• dochód ten jest dochodem uzyskanym na podstawie jednostronnych deklaracji lub umów zawartych przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach, gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, któremu służyć ma ta pomoc.
  
  
  

Jak zostało to już przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego N. podlega w swoim kraju bezpośrednio Ministrowi Gospodarki, Handlu i Przemysłu Japonii (Minister of Economy, Trade and Industry), który zatwierdza jego budżet oraz plan działania. Podmiot ten do swoich podstawowych zadań zalicza promocję odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej oraz rozpowszechnianie japońskich technologii przemysłowych. Wszystkie projekty realizowane przez N. są finansowane z funduszy publicznych Państwa Japońskiego.

Co więcej, zasady funkcjonowania N. uregulowane są w japońskich aktach prawnych, zgodnie z którymi N. zostało określone jako jedna z Incorporated Administrative Agency, które są organami rządu Japonii wykonującymi działalność operacyjną – w odróżnieniu od ministerstw i innych agencji, pełniących funkcje związane z planowaniem zadań. A zatem mając na uwadze działalność wykonywana przez N. w ocenie Wnioskodawców winno ono zostać przyrównane do jednej z dwóch ostatnich kategorii o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 23, tj. do kategorii agencji rządowych lub agencji wykonawczych rozumianych przez stronę Polska jako ekwiwalent obcej strony rządowej, a wiec odpowiednik polskiej strony rządowej.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca wprowadzając przedmiotowe zwolnienie nie zdecydował się na doprecyzowanie pojęcia „rządów państw obcych”. Powyższe oznacza zatem, że konieczne staje się ustalenie zakresu tego pojęcia. Mając na uwadze wskazane przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 23 krajowe podmioty uprawnione do zawarcia umowy z rządami państw obcych, organizacjami międzynarodowymi lub też międzynarodowymi instytucjami finansowymi należy wnosić, że pojęcia „rządów państw obcych” nie należy ograniczać do rządu wąsko pojętego jakim jest Rada Ministrów, czy też organów rządowych jakimi są m.in. ministrowie, czy też organy centralne, ale należy rozumieć szeroko jako dawce publicznych środków finansowych. Skoro ustawodawca zezwala na zawarcie takowej umowy np. agencji rządowej to w ocenie Wnioskodawców zezwala on również, aby zakresem przedmiotowym pojęcia „rządów państw obcych” objąć również podmioty działające w państwie obcym niejako na polecenie rządu tego kraju.

Powyższe zostało ponadto potwierdzone w Piśmie MSZ oraz Piśmie ME, gdzie potwierdzono w szczególności właściwy zakres przedmiotowy pojęcia „rządu państwa obcego”, który Wnioskodawcy w całości podzielają. W Piśmie MSZ wskazano że „pojęcie rządu państwa obcego w rozumieniu przepisów ww. ustawy powinno być koncepcją szeroką, i nie powinno ograniczać się do rządu wąsko pojętego (rząd jako całość), czy organów rządowych (ministrowie, urzędy centralne). „Rząd w rozumieniu ustawy powinien być ujęty funkcjonalnie i obejmować dawcę publicznych środków finansowych. Należy wskazać, że powołany przepis ustawy [ Art. 17 ust. 1 pkt 23 Ustawy CIT - dop. autora ] zawiera bardzo szerokie rozumienie strony rządowej RP (jako strony umów zawieranych z państwami, organizacjami lub instytucjami), która oprócz Rady Ministrów i ministrów obejmuje również agencje rządowe i wykonawcze”.

Zdanie zbieżne z powyższym zostało również przedstawione w Piśmie ME, gdzie stwierdzono, że: „W art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca przewidział, po spełnieniu określonych warunków, możliwość zwolnienia z opodatkowania w przypadku uzyskania bezzwrotnej pomocy (dochodu) przez podatnika od rządów państwa obcych. (...) Po dokonaniu wstępnej analizy usytuowania N. w strukturze administracji japońskiej Ministerstwo Energii przychyla się do stanowiska, że N. powinno zostać uznane za organ rządu Japonii oraz – że w tym przypadku powinna zostać przyjęta szeroka interpretacja pojęcia rządu”.

W przedmiotowej sprawie spełniona została również druga przesłanka, od której uzależniona została możliwość skorzystania z przedmiotowego zwolnienia, tj. konieczność uzyskania dochodu na podstawie jednostronnej deklaracji lub umowy zawartej przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencję rządową lub agencję wykonawczą.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego do nieodpłatnego przekazania na rzecz P. S.A. składników majątku w postaci urządzeń systemu SPS i BESS dojdzie na podstawie jednostronnej deklaracji N., co w ocenie Wnioskodawcy jest wystarczającym argumentem za stwierdzeniem, że dochód uzyskany przez P. S.A. został uzyskany na podstawie jednostronnej deklaracji rządu państwa obcego. Dodatkowe umowy, będące formalną podstawą przekazania składników służyć będą jedynie realizacji tej deklaracji. Należy również wyraźnie zaznaczyć, że jednostronna deklaracja złożona przez N., a mówiąca o nieodpłatnym przekazaniu składników majątku nie zakłada konieczności jego zwrotu na rzecz darczyńcy, czy to w postaci darowanego przedmiotu, czy też w postaci jego ekwiwalentu.

Konieczność bezzwrotnego charakteru przysporzenia została potwierdzona m.in. przez Mariusza Pogońskiego (M. Pogoński, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz. LexisNexis 2014), który wskazuje, że: „Dochody te. aby korzystały ze zwolnienia podatkowego, powinny pochodzić z bezzwrotnej pomocy. Chodzi tu więc o takie świadczenia, które nie podlegają zwrotowi w żaden sposób, a w szczególności nie są to pożyczki, kredyty czy też innego rodzaju świadczenia wypłacane w zamian za świadczenie wykonywane na rzecz darczyńców.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyższej informacje na temat statusu prawnego jaki posiada N. na terytorium Japonii (odpowiednik agencji rządowej lub agencji wykonawczej w Polsce) należy w ocenie Wnioskodawców uznać, że N. winno być traktowane na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 23 Ustawy CIT jako rząd państwa obcego dokonujący bezzwrotnej pomocy na rzecz polskiego podmiotu.

Wobec tego dochód, który powstanie po stronie E. S.A. z tytułu otrzymania systemu BESS będzie zwolniony z podatku dochodowego.

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego oraz powyższym uzasadnieniem Wnioskodawcy zwracają się o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nich stanowisko odnośnie do rozumienia treści przepisów podatkowych jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.