Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.195.2018.2.MG
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 kwietnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.195.2018.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 30 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 8 maja 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 9 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 9 maja 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lipca 2017 r. Wnioskodawca przebył zawał mięśnia sercowego. Po powrocie ze szpitala złożył wniosek o przyznanie renty. W dniu 26 września 2017 r. został wezwany przed komisję lekarską, gdzie lekarz orzecznik ZUS uznał, że Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od dnia … do dnia … Wnioskodawca w dniu 26 października 20l7 r. otrzymał z ZUS-u pismo informujące, że w ostatnim 10-leciu, tj. od dnia … do dnia … nie udokumentował pełnych 5 lat okresów składkowych, a jedynie 4 lata, 11 miesięcy i 10 dni. W związku z powyższym ZUS nie wypłacił Wnioskodawcy pieniędzy. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi za 2017 r. na zakup koniecznych lekarstw. W związku z obecnymi chorobami i przebytym zawałem Wnioskodawca musi przyjmować następujące lekarstwa: …, …, …, …, …, …, …. Wnioskodawca posiada faktury na zakup lekarstw: za sierpień 2017 r. na kwotę 301 zł 29 gr, za październik 2017 r. na kwotę 814 zł 79 gr, za listopad 2017 r. na kwotę 72 66 gr oraz na kwotę 164 zł 22 gr. Wnioskodawca posiada decyzję lekarza orzecznika ZUS o częściowej niezdolności z dnia 26 września 2017 r. Ww. lekarstwa spełniają cechy leku i są dopuszczone do obrotu na terenie RP. Na wszystkie lekarstwa posiada faktury VAT wystawione na Jego imię i nazwisko. Wydatki na leki nie zostały w jakikolwiek sposób dofinansowane. Wnioskodawca posiada potwierdzenia wydane przez lekarzy specjalistów o konieczności zażywania ww. leków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem orzeczenia o częściowej niezdolności do pracy wydanego przez lekarza orzecznika ZUS oraz decyzji o odmowie wypłaty świadczeń rentowych przez ZUS, Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia tytułem poniesionych wydatków na leki?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, może On skorzystać z odliczeń na leki powyżej 100 zł miesięcznie, w związku z otrzymaniem przez lekarza orzecznika ZUS częściowej niezdolności do pracy. Kwestia nie wypłacania świadczeń rentowych nie ma wpływu na odliczenia za leki, gdyż nadal jest osobą niezdolną do pracy. Wnioskodawca uważa, że ma prawo odliczyć koszty zakupionych leków zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt niewypłacenia pieniędzy przez ZUS nie ma żadnego znaczenia, gdyż lekarz orzecznik ZUS przyznał Mu częściową niezdolność do pracy w okresie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia 31 lipca 2018 r., w związku z chorobą wieńcową i rzeczywistym stanem Wnioskodawcy. Zakup i zażywanie ww. leków jest konieczne w kontynuacji leczenia, dlatego Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy przysługuje Mu prawo do odliczenia zakupu tych leków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Stosownie zaś do zapisów art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b cyt. ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Jednocześnie w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z wniosku wynika, że w dniu 25 lipca 2017 r. Wnioskodawca przebył zawał mięśnia sercowego. Po powrocie ze szpitala złożył wniosek o przyznanie renty. W związku z obecnymi chorobami i przebytym zawałem musi przyjmować lekarstwa. Wnioskodawca posiada decyzję lekarza orzecznika ZUS o częściowej niezdolności do pracy z dnia 26 września 2017 r. Lekarstwa spełniają cechy leku i są dopuszczone do obrotu na terenie RP. Na wszystkie lekarstwa posiada faktury VAT wystawione na Jego imię i nazwisko. Wydatki na leki nie zostały w jakikolwiek sposób dofinansowane. Wnioskodawca posiada potwierdzenia wydane przez lekarzy specjalistów o konieczności zażywania ww. leków.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2211, z późn. zm.). Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

• lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania w tej aptece (pkt 10),
  

• lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11),
  

• lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej (pkt 12),
  

• produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).
  
  

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto, do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Jak wynika z ww. przepisów w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności bądź też osoba posiadająca decyzje przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, spełni następujące warunki:

• dokona zakupu produktów mających cechy „leku”,
  

• poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
  

• posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),
  

• posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).
  
  

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że posiada decyzję lekarza orzecznika o częściowej niezdolności do pracy, natomiast ZUS nie wypłaca Mu renty. Zatem, nie został spełniony warunek zawarty w art. 26 ust. 7d ww. ustawy, dotyczący posiadania decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, uprawniający do odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie posiada decyzji przyznającej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, nie może od dochodu uzyskanego w 2017 r. odliczyć wydatków poniesionych na zakup leków, w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcy i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.