Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.188.2018.3.KSM
z 20 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 7 maja 2018 r. oraz pismem z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 kwietnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.188.2018.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 20 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 7 maja 2018 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 26 kwietnia 2018 r.

Następnie, pismem z dnia 11 maja 2017 r., na podstawie 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 maja 2018 r. (data doręczenia 15 maja 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 17 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła po ½ udziału we własności nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu o powierzchni 7900 m² z zamiarem budowy budynku mieszkalnego. Pozwolenie na budowę małżonkowie uzyskali w 2011 r. Po wybudowaniu budynku, pozwolenie na użytkowanie małżonkowie uzyskali w 2014 r. W 2018 r. zamierzają sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 7 maja 2018 r. oraz w dniu 17 maja 2018 r. Wnioskodawczyni dodała, że w dniu 4 września 2009 r. aktem notarialnym Rep. A Nr … wraz z mężem na zasadach wspólności ustawowej na podstawie umowy sprzedaży nabyła na własność nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu o powierzchni 79 arów 61 m² z zamiarem budowy budynku mieszkalnego.

Pozwolenie na budowę zostało wydane w 2011 r. Po wybudowaniu budynku, pozwolenie na użytkowanie zostało wydane w 2014 r. Ustawowa wspólność majątkowa istniała do dnia 5 kwietnia 2016 r., tj. do dnia uprawomocnienia się wyroku o rozwodzie. Przy rozwodzie jak i po jego uprawomocnieniu nie było podziału majątku. W trakcie trwania związku małżeńskiego małżonkowie nie zawierali żadnych umów majątkowych małżeńskich. Wskutek orzeczonego rozwodu ustała wspólność majątkowa i powstała wspólność w częściach równych.

W 2018 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z póżn.zm.).

Po uprawomocnieniu się wyroku stwierdzającego rozwód Wnioskodawczyni jest właścicielką ½ części opisanej we wniosku nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 7 maja 2018 r.:

Czy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdy nieruchomość została nabyta w 2009 r. i zostanie sprzedana w 2018 r. wraz z posadowionym budynkiem mieszkalnym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany przychód ze sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do źródeł przychodów zalicza się m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, w związku z czym posiłkując się definicją zawartą w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (art. 46 § 1) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem, budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Zgodnie z tym przepisem za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości składającej się z gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym należy uznać datę nabycia gruntu (4 września 2009 r.), bez względu na to, kiedy na tym gruncie postawiono budynek.

Według Wnioskodawczyni, w tej sytuacji pięcioletni okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 2014 r., a więc sprzedaż przedmiotowej nieruchomości po tym czasie, czyli w 2018 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Z wniosku wynika, że w dniu 4 września 2009 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni wraz z mężem na zasadach wspólności ustawowej na podstawie umowy sprzedaży nabyła na własność nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu o powierzchni 79 arów 61 m2 z zamiarem budowy budynku mieszkalnego. Pozwolenie na budowę zostało wydane w 2011 r. Po wybudowaniu budynku, pozwolenie na użytkowanie zostało wydane w 2014 r. Ustawowa wspólność majątkowa istniała do dnia 5 kwietnia 2016 r., tj. do dnia uprawomocnienia się wyroku o rozwodzie. Przy rozwodzie jak i po jego uprawomocnieniu nie było podziału majątku. W trakcie trwania związku małżeńskiego małżonkowie nie zawierali żadnych umów majątkowych małżeńskich. Wskutek orzeczonego rozwodu ustała wspólność majątkowa i powstała wspólność w częściach równych. Po uprawomocnieniu się wyroku stwierdzającego rozwód Wnioskodawczyni została właścicielka ½ części przedmiotowej nieruchomości. W 2018 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, odnieść się zatem należy do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm..) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast lub ich części trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki lub ich części, które stały się częścią składową nieruchomości. Z powyższych przepisów wynika, że budynek lub jego część trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego też w omawianej sprawie sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku.

Zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami, nie można więc traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku (budowli). Stwierdzić zatem należy, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym został wybudowany budynek.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

W myśl art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów oddziału 2.

Stosownie do art. 50^{1 ww. ustawy, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.}

Zgodnie z art. 52 § 2 ww. ustawy, rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Z opisu sprawy wynika, że w skutek rozwodu, a w konsekwencji ustania wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawczyni przypadła ½ części zabudowanej budynkiem mieszkalnym nieruchomości gruntowej wchodzącej uprzednio w skład majątku wspólnego małżonków.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię ½ części w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 2009 r., tj. w chwili nabycia nieruchomości do majątku wspólnego. Bez znaczenia pozostaje w tym przypadku moment wybudowania budynku mieszkalnego na ww. nieruchomości, bowiem jak zostało to wskazane powyżej, budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i posadowionego na nim budynku, trwale z nim związanego. Zatem, w przypadku wybudowania budynku na gruncie stanowiącym własność, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Datą nabycia nieruchomości jest więc data nabycia gruntu, nie zaś data wybudowania budynku, wobec czego istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Tym samym planowane w 2018 r. odpłatne zbycie przypadającej na Wnioskodawczynię ½ części ww. nieruchomości, nie będzie skutkowało dla Niej powstaniem przychodu.

Reasumując stwierdzić należy, że ewentualne odpłatne zbycie w 2018 r. ½ części nieruchomości nabytej w 2009 r., nie będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że 5-letni termin określony w ww. przepisie upłynął z dniem 31 grudnia 2014 r.

Tutejszy Organ wskazuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych odpłatnego zbycia części ww. nieruchomości przypadającej na Wnioskodawczynię, nie odnosi się natomiast do kwestii opodatkowania ewentualnego dochodu uzyskanego z tego tytułu przez byłego męża Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.