Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.51.2018.4.PB
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 25 i 26 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wykupu samochodu osobowego na cele prywatne przez dotychczasowego użytkownika po zakończeniu umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wykupu samochodu osobowego na cele prywatne przez dotychczasowego użytkownika po zakończeniu umowy leasingu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 13 czerwca 2018 r. Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.246.2018.1.EJ, 0111-KDIB2-2.4014.51.2018.3.PB, 0113-KDIPT1-3.4012.379.2018.1.JSO, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 25 czerwca 2018 r. (wniesienie brakującej opłaty) oraz 26 czerwca 2018 r. (wpływ pisma uzupełniającego).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarta została umowa leasingu samochodu osobowego – leasing na firmę – pomiędzy leasingodawcą – finansującym i leasingobiorcą –korzystającym z przedmiotu leasingu, którym była osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

Raty leasingowe stanowiły koszty uzyskania przychodu firmy oraz odliczany był podatek VAT od rat leasingowych, w wysokości 50 % jego wartości.

Samochód był wykorzystywany w działalności gospodarczej osoby fizycznej, a koszt jego eksploatacji, ubezpieczenia, paliwa, itp., stanowiły koszt uzyskania przychodów firmy oraz odliczany był podatek VAT w wysokości 50 % jego wartości.

Po zakończeniu umowy leasingu został dokonany wykup prywatny przedmiotowego samochodu przez dotychczasowego użytkownika na cele prywatne. Samochód nie został zaliczony do składników majątku firmy oraz koszty jego wykorzystania są rozliczane według ewidencji przebiegu pojazdu.

W uzupełnieniu wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług Wnioskodawca wskazał m.in., że:

• po terminowym zakończeniu umowy leasingu operacyjnego leasingobiorca – korzystający – Wnioskodawca, na podstawie wniosku o wykup przedmiotu leasingu, wykupił od leasingodawcy – finansującego przedmiotowy samochód na cele prywatne. Po zawarciu pomiędzy stronami umowy kupna–sprzedaży, na sprzedaż samochodu została wystawiona przez sprzedającego faktura VAT z 15 lutego 2018 r., z datą sprzedaży 14 lutego 2018 r. na wartość rezydualną w wysokości 1 % ceny zakupu brutto, zgodnie z warunkami umowy leasingu.
• po terminowym zakończeniu umowy leasingu operacyjnego faktura VAT z 15 lutego 2018 r., dokumentująca sprzedaż przez leasingodawcę – finansującego przedmiotowego samochodu została wystawiona na Wnioskodawcę, wcześniejszego leasingobiorcę – korzystającego z przedmiotu leasingu w działalności gospodarczej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wykup samochodu osobowego na cele prywatne po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego powoduje skutki podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych wiedząc, że wykup ten jest udokumentowany fakturą VAT wystawioną przez leasingodawcę – sprzedającego?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), wykup samochodu osobowego na cele prywatne od firmy – wcześniejszego leasingodawcy na podstawie faktury VAT wystawionej przez tego leasingodawcę po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego nie podlega podatkowi (pcc).

Zgodnie z art. 1 pkt 1, art. 3 pkt 1 i art. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek w podatku pcc będzie w przyszłości ciążył na kupującym ten samochód od obecnego właściciela jako osoby prywatnej.

Wnioskodawca informuje, że samochód osobowy wykupiony prywatnie od leasingodawcy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie jest składnikiem majątku firmy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ten prywatny obecnie samochód jest aktualnie wykorzystywany w sposób mieszany – dla celów prywatnych oraz w przypadku wykorzystywania dla celów działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodu zaliczane jest rozliczenie na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wynika generalnie, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub takie czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z podatku od towarów i usług zwolniona (z wyjątkami ustawą przewidzianymi).

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710,. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu samochodu osobowego – leasing na firmę – z leasingodawcą – finansującym. Po terminowym zakończeniu umowy leasingu operacyjnego leasingobiorca – korzystający – Wnioskodawca, na podstawie wniosku o wykup przedmiotu leasingu, wykupił od leasingodawcy – finansującego przedmiotowy samochód na cele prywatne. Po zawarciu pomiędzy stronami umowy kupna–sprzedaży, na sprzedaż samochodu została wystawiona przez sprzedającego faktura VAT z 15 lutego 2018 r., z datą sprzedaży 14 lutego 2018 r. na wartość rezydualną w wysokości 1 % ceny zakupu brutto, zgodnie z warunkami umowy leasingu.

A zatem, jeżeli omawiana umowa dotycząca wykupu samochodu osobowego na cele prywatne po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego przez dotychczasowego użytkownika – którą dokumentuje wystawiona faktura VAT – została opodatkowana podatkiem od towarów i usług, to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku na Wnioskodawcy jako kupującym nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy, tylko on może czerpać z niej ochronę i dotyczy ona tylko i wyłącznie skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jakie wystąpiły po stronie Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.