2018.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.177.2018.2.EB
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 20 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za otrzymane dokumenty z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za otrzymane dokumenty z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego. Wniosek uzupełniono w dniu 20 czerwca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa w (…)prowadzi działalność na podstawie:

ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r., Nr 1848, z późn. zm.) zwanej dalej: Prawem Spółdzielczym,
ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst pierwotny: Dz. U. z 2001 r., Nr 4, poz. 27); (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z uwzględnieniem zmian z 20 lipca 2017 r.),
Statutu Spółdzielni oraz innych przepisów prawa.

Działalność Spółdzielni obejmuje:

Działalność Gospodarki Zasobami Mieszkaniowymi w Spółdzielni.
Przez „zasoby mieszkaniowe” rozumie się nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdującego się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Do zasobów tych należą zatem, oprócz lokali mieszkalnych, także tego rodzaju pomieszczenia, jak np. garaże, strych, klatki schodowe, pomieszczenia administracji osiedlowej oraz osiedlowe warsztaty konserwacyjno-remontowe.
Działalność gospodarczą inną niż Gospodarka Zasobami Mieszkaniowymi, do której zalicza:
- najem lokali użytkowych,
- najem pomieszczeń osobom trzecim,
- dzierżawy pomieszczeń i terenu,
- odsetki od lokat i nieterminowych opłat czynszu,
- pozostałe przychody operacyjne związane z działalnością gospodarczą,
- inna sporadyczna sprzedaż.
Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem VAT.
Spółdzielnia ma uregulowany stan prawny gruntów. Budynki stanowią własność Wnioskodawcy.

Zasoby Spółdzielni zamieszkują:

członkowie spółdzielni, którym przysługuje własnościowe prawo do lokalu,
osoby nie będące członkami, które posiadają własnościowe prawo do lokali, ale przejściowo nie posiadają uregulowanego stanu prawnego do lokalu,
właściciele mieszkań wyodrębnionych, którzy są członkami spółdzielni,
właściciele mieszkań wyodrębnionych, którzy nie są członkami spółdzielni,
członkowie spółdzielni, którzy posiadają lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego,
mieszkańcy spółdzielczych lokatorskich lokali mieszkalnych pozbawieni członkostwa w wyniku uzyskania pełnomocnych wyroków eksmisyjnych.

Na pisemne żądanie członka, w terminie 3 m-cy od dnia złożenia podania, spółdzielnia ma ustawowy obowiązek zawrzeć z nim umowę o przeniesienie własności lokalu po dokonaniu przez niego spłaty zobowiązań, określonych w art. 4 pkt 1-4 ustawy o spółdzielniach. Członkowie, którzy posiadają lokatorskie prawo do lokalu, spłacają nominalną kwotę umorzenia lub kredytu, którą to spółdzielnia odprowadza do budżetu.

Ustanowienie odrębnej własności lokalu wymaga przygotowania szeregu dokumentów m.in.:

Deklaracja przystąpienia do spółdzielni.
Protokół uzgodnień.
Przydział lokalu.
Rzut lokalu.
Uchwała Zarządu SM.
Dane osobowe.

Ww. dokumenty znajdują się w spółdzielni w związku z czym spółdzielnia nie ponosi za nie opłat.

Natomiast dokumenty takie jak:

zaświadczenie o samodzielności lokalu – spółdzielnia bezpłatnie pobiera od Starostwa Powiatowego Wydział Budownictwa i Architektury;
wypis z kartoteki lokali - wydawany przez Starostwo Powiatowe Wydział Geodezji, spółdzielnia dokonuje opłat w wysokości 20 zł;
wypis z planu zagospodarowania przestrzennego – wydawane przez Urząd Miasta i Gminy, spółdzielnia dokonuje opłat w kwocie 50 zł.

W statucie Wnioskodawcy zapisano, że „koszty czynności prac przygotowawczych do realizacji wniosku o przeniesienie własności lokalu (np. ustalenie wysokości rozliczeń finansowych, uzyskanie zaświadczeń niezbędnych do sporządzenia aktu notarialnego itp.) obciążają wnioskodawcę przeniesienia lokalu”.

Poniesionymi opłatami spółdzielnia obciąża członków spółdzielni wystawiając fakturę VAT ze stawką 23%.

Spółdzielnia Mieszkaniowa jako zarządca nieruchomości w imieniu swoich członków pobiera materiały z wydziału geodezji, dokonuje za nich opłat, a następnie jako czynny podatnik VAT wystawia fakturę ze stawką 23% i obciąża nią członków spółdzielni.

Wniosek uzupełniono w dniu 20 czerwca 2018 r. o następujące informacje:

Opłaty ponoszone przez Spółdzielnię z tytułu:

wypisu z kartoteki lokali - wydawanego przez Starostwo Powiatowe Wydział Geodezji w wysokości 20 zł,
wypisu z planu zagospodarowania przestrzennego - wydawanego przez Urząd Miasta i Gminy w wysokości 50 zł,

ponoszone są w imieniu i na rzecz członków Spółdzielni.

Opłaty te są ujmowane w ewidencji Spółdzielni na podstawie pokwitowań otrzymywanych ze Starostwa Powiatowego lub Urzędu Miasta. Następnie Spółdzielnia wystawia fakturę obciążającą członka Spółdzielni, w której do kwoty opłaty doliczony zostaje podatek VAT (23%).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia postąpiła prawidłowo naliczając 23% VAT do poniesionych opłat za otrzymane dokumenty z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego Wydziału Budownictwa i Architektury?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia postąpiła prawidłowo naliczając 23% VAT do poniesionych opłat za otrzymane dokumenty z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego Wydziału Budownictwa i Architektury. Stosując art. 8 ust. 2a. Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ponadto, jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi działalność na podstawie:

ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze,
ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych,
Statutu Spółdzielni oraz innych przepisów prawa.

Działalność Spółdzielni obejmuje:

Działalność Gospodarki Zasobami Mieszkaniowymi w Spółdzielni.
Przez zasoby mieszkaniowe rozumie się nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdującego się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Do zasobów tych należą zatem, oprócz lokali mieszkalnych, także tego rodzaju pomieszczenia, jak np. garaże, strych, klatki schodowe, pomieszczenia administracji osiedlowej oraz osiedlowe warsztaty konserwacyjno-remontowe.
Działalność gospodarczą inną niż Gospodarka Zasobami Mieszkaniowymi, do której zalicza:
- najem lokali użytkowych,
- najem pomieszczeń osobom trzecim,
- dzierżawy pomieszczeń i terenu,
- odsetki od lokat i nieterminowych opłat czynszu,
- pozostałe przychody operacyjne związane z działalnością gospodarczą,
- inna sporadyczna sprzedaż.

Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem VAT. Spółdzielnia ma uregulowany stan prawny gruntów. Budynki stanowią własność Wnioskodawcy.

Zasoby Spółdzielni zamieszkują:

członkowie spółdzielni, którym przysługuje własnościowe prawo do lokalu,
osoby nie będące członkami, które posiadają własnościowe prawo do lokali, ale przejściowo nie posiadają uregulowanego stanu prawnego do lokalu,
właściciele mieszkań wyodrębnionych, którzy są członkami spółdzielni,
właściciele mieszkań wyodrębnionych, którzy nie są członkami spółdzielni,
członkowie spółdzielni, którzy posiadają lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego,
mieszkańcy spółdzielczych lokatorskich lokali mieszkalnych pozbawieni członkostwa w wyniku uzyskania pełnomocnych wyroków eksmisyjnych.

Na pisemne żądanie członka, w terminie 3 m-cy od dnia złożenia podania, spółdzielnia ma ustawowy obowiązek zawrzeć z nim umowę o przeniesienie własności lokalu po dokonaniu przez niego spłaty zobowiązań, określonych w art. 4 pkt 1-4 ustawy o spółdzielniach. Członkowie, którzy posiadają lokatorskie prawo do lokalu spłacają nominalną kwotę umorzenia lub kredytu, którą to spółdzielnia odprowadza do budżetu.

Ustanowienie odrębnej własności lokalu wymaga przygotowania szeregu dokumentów m.in.:

Deklaracja przystąpienia do spółdzielni.
Protokół uzgodnień.
Przydział lokalu.
Rzut lokalu.
Uchwała Zarządu SM.
Dane osobowe.

Ww. dokumenty znajdują się w spółdzielni w związku z czym spółdzielnia nie ponosi za nie opłat.

Natomiast dokumenty takie jak:

zaświadczenie o samodzielności lokalu – spółdzielnia bezpłatnie pobiera od Starostwa Powiatowego Wydział Budownictwa i Architektury;
wypis z kartoteki lokali - wydawany przez Starostwo Powiatowe Wydział Geodezji, spółdzielnia dokonuje opłat w wysokości 20 zł;
wypis z planu zagospodarowania przestrzennego – wydawany przez Urząd Miasta i Gminy, spółdzielnia dokonuje opłat w kwocie 50 zł.

Opłaty ponoszone przez Spółdzielnię z tytułu:

wypisu z kartoteki lokali - wydawanego przez Starostwo Powiatowe Wydział Geodezji w wysokości 20 zł,
wypisu z planu zagospodarowania przestrzennego - wydawanego przez Urząd Miasta i Gminy w wysokości 50 zł,

ponoszone są w imieniu i na rzecz członków Spółdzielni.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółdzielnia postąpiła prawidłowo naliczając 23% VAT do poniesionych opłat za otrzymane dokumenty z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego Wydziału Budownictwa i Architektury.

Uwzględniając powyższe, jak również opis stanu faktycznego zawarty we wniosku, dotyczący obciążania członków Spółdzielni kosztami za dokumenty otrzymane z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego Wydziału Budownictwa i Architektury, wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Cytowane powyżej przepisy, stanowią odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Powyższy przepis Dyrektywy wskazuje zatem, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez dostawcę lub usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za dostawę towarów lub świadczone usługi.

Z kolei w myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Z przytoczonej regulacji art. 29a ust. 7 pkt 3 (stanowiącej implementację art. 79 punkt c) Dyrektywy) wynika, że wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Należy jednak zaznaczyć, że otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT wówczas, gdy podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów oraz ww. dowody zostały wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki.

Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują i nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie „w imieniu i na rzecz”. Przyjęcie w ustawie takiej konstrukcji prowadzi do wniosku, że zwrot ten, zgodnie z regułami wykładni literalnej, powinien być interpretowany według ogólnych zasad języka polskiego.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN, określenie „w imieniu” oznacza działanie „ze względu na kogoś, dla czyjegoś dobra, odwołując się do kogoś”. Natomiast określenie „na rzecz” oznacza tyle, co działanie „na czyjąś korzyść, dla kogoś, dla czyjegoś dobra”. Dlatego też, z uwagi na brak w ustawie specyficznych definicji legalnych komentowanych zwrotów, powinny być one interpretowane szeroko, zgodnie z ich potocznym rozumieniem i znaczeniem na gruncie języka polskiego. Określonych wskazówek odnośnie interpretacji ww. zwrotów dostarcza również ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025). Przepisy ww. Kodeksu odnoszą się zarówno do kwestii działania w czyimś imieniu, jak i na czyjąś rzecz. W art. 95 ust. 1 i 2 Kodeksu cywilnego wskazano, że czynności prawnej można dokonać przez przedstawiciela działającego w imieniu osoby, którą reprezentuje, a czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Tym samym, przedstawiciel, stosownie do postanowienia art. 95 Kodeksu, działa w imieniu i na rzecz swojego mocodawcy, przez co rozumieć należy, że wszelkie skutki faktyczne i prawne jego działania dotyczą bezpośrednio jego mocodawcy.

Należy wskazać również, że aby otrzymana przez podatnika kwota stanowiła zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek klienta, nie może stanowić należności lub kosztów dodatkowych, które w myśl art. 29a ust. 1 i 6 ustawy należy uwzględnić w podstawie opodatkowania. Zatem nie wystąpi zwrot wydatków poniesionych przez podatnika w imieniu i na rzecz klienta, jeśli wydatki te stanowią świadczenia pomocnicze związane bezpośrednio z dokonywaną przez niego na rzecz danego klienta dostawą towarów lub świadczeniem usług, czyli wydatki te były poniesione przez podatnika we własnym imieniu. W takiej sytuacji kwota zwracanych wydatków stanowi w istocie element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu zawartej transakcji. Podkreślić zatem należy, że z regulacji art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy wypływa zasadniczy warunek – występowania w imieniu klienta, na rzecz którego bezpośrednio wystawiana jest faktura, o ile poniesiony wydatek powinien być w ten sposób dokumentowany.

Kolejnymi warunkami, które powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest ujęcie ich przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb rozliczenia podatku VAT, jak również posiadanie dowodów dokumentujących ich poniesienie. Takim dowodem może być faktura, która powinna być wystawiona na faktycznego nabywcę lub usługobiorcę, a także dowód potwierdzający fakt uregulowania przez podatnika należności dotyczący tych wydatków.

W konsekwencji spełnienie przez podatnika ww. warunków będzie skutkować możliwością bezpośredniego rozliczenia z kontrahentem poniesionych w imieniu i na jego rzecz wydatków, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany ujmować w podstawie opodatkowania przedmiotowych wydatków.

Analiza powyższych przepisów w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, pozwala stwierdzić, że czynność wniesienia przez Wnioskodawcę opłaty urzędowej za wypis z kartoteki lokali - wydawany przez Starostwo Powiatowe Wydział Geodezji, oraz czynność wniesienia opłaty za wypisy z planu zagospodarowania przestrzennego - wydawany przez Urząd Miasta i Gminy, nie stanowi elementu podstawy opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Wnioskodawca, uiszcza ww. opłaty urzędowe w imieniu swojego członka Spółdzielni i na jego rzecz. Zatem ponoszone przez Wnioskodawcę koszty opłat urzędowych są wyłączone z podstawy opodatkowania świadczonej usługi stosownie do ww. przepisu ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w sytuacji, gdy ponoszone przez Wnioskodawcę kwoty są w imieniu i na rzecz członków Spółdzielni i ujmowane przejściowo w prowadzonej przez Spółdzielnię ewidencji, to opisane czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Spółdzielnia postąpiła nieprawidłowo naliczając 23% VAT do poniesionych opłat za otrzymane dokumenty z Urzędu Miasta i Gminy oraz Starostwa Powiatowego Wydziału Budownictwa i Architektury, gdyż po stronie Spółdzielni nie występuje świadczenie usług ze względu na brak stosunku zobowiązaniowego. Zatem obciążenie kosztami prowadzi jedynie do odzyskania środków finansowych wyłożonych w imieniu członka Spółdzielni. Z tych też względów zobowiązanie do ponoszenia przedmiotowych kosztów nie dotyczy świadczenia mającego charakter usługi, lecz wyłącznie świadczenia pieniężnego w postaci zwrotu kosztów, które na rzecz członka Spółdzielni poniósł Wnioskodawca.

Zatem stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin