Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.375.2018.2.MK
z 27 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 20 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie,
  

• podstawy opodatkowania przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie,
  

• podstawy opodatkowania przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie
  

• prawa do korekty nieodliczonego podatku VAT.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Od maja 1989 roku Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Do lutego 2018 roku Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim. W okresie trwania małżeństwa Wnioskodawca nabył różnego rodzaju środki trwałe, od zakupu, których Wnioskodawca odliczył podatek VAT. Na chwilę obecną Wnioskodawca jest z żoną po rozwodzie i notarialnym podziale majątku.

W wyniku podziału żona Wnioskodawcy otrzymała dom wchodzący w skład majątku osobistego Wnioskodawcy i małżonki Wnioskodawcy oraz samochód osobowy marki mercedes, który został wpisany, jako środek trwały firmy Wnioskodawcy w momencie jego wykupu z leasingu. Natomiast Wnioskodawca w ramach podziału otrzymał prowadzoną przez Wnioskodawcę firmę wraz z jej majątkiem. Podział majątku wspólnego nastąpił bez spłat i dopłat.

Samochód marki mercedes, który w ramach podziału otrzymała żona Wnioskodawcy był najpierw używany w firmie Wnioskodawcy na podstawie umowy leasingu operacyjnego, następnie w grudniu 2016 roku został z leasingu wykupiony i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Leasing był opłacany miesięcznie, a od każdej raty leasingu był odprowadzany podatek.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wskazał że, samochód został wycofany z działalności gospodarczej w dniu 26 marca 2018 r. celem przekazania go żonie Wnioskodawcy.

Przedmiotowy samochód został przekazany żonie w dniu 28.03.2018 r.

Zarówno od każdej raty leasingowej, jak i od nabycia przedmiotowego samochodu Wnioskodawca dokonywał odliczenia 50% podatku VAT wykazanego na fakturach.

Oprócz odliczeń od każdej raty leasingowej Wnioskodawca dokonywał również odliczeń z tytułu wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowego samochodu w wysokości 50% podatku VAT wykazanego na fakturach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku i oznaczone we wniosku nr 2).

Czy w związku z tym, że w ramach podziału majątku żona otrzymała samochód osobowy będący środkiem trwałym w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania podatku należnego z tego tytułu?

Jeżeli tak, to czy słusznie Wnioskodawca uważa, że podstawę opodatkowania będzie stanowić cena, jaką mógłby Wnioskodawca otrzymać, gdyby przedmiotowy samochód sprzedał?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku).

Pytanie 2

Uważam, że konsekwencją podziału majątku wspólnego, o który mowa, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w zakresie, w jakim przysługiwało mi prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu użytkowania samochodu na podstawie umowy leasingu, następnie jego nabycie na własność.

Wśród czynników podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT są dostawy towarów, przez które rozumie się nie tyle przeniesienie wartości, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dlatego Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku mamy do czynienia z nieopłatną dostawą środków trwałych, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednie zastosowanie znajdzie tu interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 października 2015 roku (sygnatura IBPP1/4512-559/15/LSZ.

Jeżeli chodzi o wartość samochodu, od której należy odprowadzić podatek VAT, (czyli podstawa opodatkowania, uważam, że powinna być to wartość rynkowa samochodu na dzień dokonania podziału. Uważam również, że nie mam prawa do dokonania korekty naliczonego podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że uważa (tak jak wskazał wcześniej), że nieodpłatana dostawa środków trwałych, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT).

Jeżeli chodzi o podstawę opodatkowania, to Wnioskodawca uważa, iż moment przekazania przedmiotowego samochodu żonie, należy ustalić cenę jaka mógłby Wnioskodawca otrzymać gdyby ten samochód sprzedał.

Wnioskodawcy wydaje się, że znajdzie tu zastosowanie interpretacja indywidualna z 12 lutego 2016 r. nr IPPP1/4512-1311/15-2/MK Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Z kolei ustrój majątkowy małżeński - definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka - regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Jak stanowi art. 58 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Do lutego 2018 roku Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim. W okresie trwania małżeństwa Wnioskodawca nabył różnego rodzaju środki trwałe, od zakupu, których Wnioskodawca odliczył podatek VAT. Na chwilę obecną Wnioskodawca jest z żoną po rozwodzie i notarialnym podziale majątku. W wyniku podziału żona Wnioskodawcy otrzymała dom wchodzący w skład majątku osobistego Wnioskodawcy i małżonki Wnioskodawcy oraz samochód osobowy marki mercedes. Samochód marki mercedes, który w ramach podziału otrzymała żona Wnioskodawcy był najpierw używany w firmie Wnioskodawcy na podstawie umowy leasingu operacyjnego, następnie w grudniu 2016 roku został z leasingu wykupiony i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Samochód został wycofany z działalności gospodarczej w dniu 26 marca 2018 r. celem przekazania go żonie Wnioskodawcy. Przedmiotowy samochód został przekazany żonie w dniu 28.03.2018 r. Zarówno od każdej raty leasingowej, jak i od nabycia przedmiotowego samochodu Wnioskodawca dokonywał odliczenia 50% podatku VAT wykazanego na fakturach. Oprócz odliczeń od każdej raty leasingowej Wnioskodawca dokonywał również odliczeń z tytułu wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowego samochodu w wysokości 50% podatku VAT wykazanego na fakturach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w związku z tym, że w ramach podziału majątku żona otrzymała samochód osobowy będący środkiem trwałym w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania podatku należnego z tego tytułu?

Jak wskazano wyżej Wnioskodawca w oparciu o majątek wspólny prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca w oparciu o składniki majątku wspólnego posiada odrębne przedsiębiorstwo (odrębną własność ekonomiczną), natomiast jako małżeństwo współwłasność łączną. Czyli Wnioskodawca prowadząc swoje przedsiębiorstwo w oparciu o część składników majątku wspólnego ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Mimo faktu, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o część majątku wspólnego, to on w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej części majątku wspólnego.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka, traktowani są jako odrębne podmioty. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem pomimo zakupu składników majątku wykorzystywanego do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, składniki te były przeznaczone i wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga, czy wycofanie przedmiotowego samochodu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przekazanie go żonie Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z cytowanego wyżej art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jeżeli:

1. dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
2. przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
3. przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.
   
   

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem (w tym części składowych). Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towaru – w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z wniosku wynika, że od każdej raty leasingowej, jak i od nabycia przedmiotowego samochodu Wnioskodawca dokonywał odliczenia 50% podatku VAT wykazanego na fakturach. Oprócz odliczeń od każdej raty leasingowej Wnioskodawca dokonywał również odliczeń z tytułu wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowego samochodu w wysokości 50% podatku VAT wykazanego na fakturach. Ponadto samochód Wnioskodawca wykorzystywał w działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że jeżeli w wyniku orzeczenia o rozwodzie, żona Wnioskodawcy nabyła ekonomiczne władztwo nad przedmiotowym samochodem związanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, to to przeniesienie władztwa ekonomicznego stanowić będzie, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu, gdyż przy nabyciu przedmiotowego samochodu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, w tak przedstawionych okolicznościach sprawy stwierdzić należy, że w związku z przeniesieniem na małżonkę w wyniku rozwodu władztwa ekonomicznego nad częścią majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii podstawy opodatkowania przekazania przedmiotowego samochodu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z powołanego przepisu wynika, że w przypadku gdy ma miejsce nieodpłatna dostawa towarów spełniająca warunki do zrównania jej z odpłatną dostawą podlegającą opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru określone w momencie dostawy towaru tj. w momencie jego przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru lecz skorygowana na dzień w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów. Zatem w omawianej sytuacji na podstawie art. 29a ust. 2 ustawy podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów rozumiana jako cena zaktualizowana na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru, czyli cena jaką Wnioskodawca uzyskałby za nabyty towar w dniu jego nieodpłatnego przekazania żonie. Tym samym przy przekazaniu samochodu żonie za podstawę opodatkowania Zainteresowany powinien przyjąć cenę jaką uzyskałby za opisany samochód w dniu jego przekazania żonie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie oraz podstawy opodatkowania przekazania samochodu osobowego w związku z podziałem majątku po rozwodzie.

Wniosek w zakresie prawa do korekty nieodliczonego podatku VAT oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.