Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.224.2018.2.KC
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 20 kwietnia 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 maja 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.224.2018.1.KC na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 maja 2018 r. (data doręczenia 6 czerwca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 12 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W dniu 13 maja 2010 r. Pan.... darował nieruchomość położoną w L.... przy ulicy ... , lokal mieszkalny oznaczony nr , o powierzchni użytkowej 36,41 m² Wnioskodawcy (wnukowi) – objęta aktem notarialnym z dnia 13 maja 2010 r. Repertorium A nr (kancelaria notarialna S.c. , Notariusz ). W dniu 18 czerwca 2012 r. Wnioskodawca darował nieruchomość położoną w L przy ulicy , lokal mieszkalny oznaczony nr , o powierzchni użytkowej 36,41 m² swojej matce – objęta aktem notarialnym z dnia 18 czerwca 2012 r., Repertorium A nr..... (Kancelaria notarialna Notariusz........... ). Przed Sądem Okręgowym w I Wydział Cywilny o sygn. akt ........... toczyło się postępowanie przeciwko Wnioskodawcy o zapłatę kwoty 113 780 zł 53 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 4 marca 2014 r. W przedmiotowej sprawie ustalono następujący stan faktyczny: W dniu 23 lutego 2010 r. Gmina L... sprzedała dziadkowi Wnioskodawcy lokal mieszkalny o powierzchni 36,42 m² położony w L.... przy ulicy...... Cenę sprzedaży ustalono przy zastosowaniu bonifikaty. Dziadek Wnioskodawcy ustanowił na rzecz Gminy L... hipotekę kaucyjną do kwoty 134 000 zł w celu zabezpieczenia wierzytelności zbywcy z tytułu ewentualnego zwrotu udzielonej bonifikaty po waloryzacji. Wartość lokalu ustalono na kwotę 120 753 zł. W dniu 13 maja 2010 r. dziadek Wnioskodawcy darował powyższy lokal, umowa była konieczna z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca opiekował się dziadkiem i zapewniał mu pomoc w życiu codziennym. Po zawarciu związku małżeńskiego Wnioskodawca przeprowadził się do J.... (do swoich teściów). Dziadek Wnioskodawcy zażądał przeniesienia własności mieszkania na swoją córkę, a matkę Wnioskodawcy, gdyż ta faktycznie się nim zajmowała. W dniu 18 czerwca 2012 r. Wnioskodawca darował lokal mieszkalny swojej matce, gdzie notariusz poinformował Go, że z powyższą darowizną nie będzie wiązała się konieczność zwrotu bonifikaty. Gmina L.... pismem z dnia 11 lutego 2014 r. wezwała Go do zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 113 780 zł 53 gr. W dniu 24 lutego 2014 r. przed Kancelarią notarialną ........... - Notariuszem, Repertorium A....... , Wnioskodawca oświadczył, że składając oświadczenie o darowiźnie przedmiotowego lokalu mieszkalnego na rzecz matki, która jest osobą bliską – zarówno w stosunku do Niego, jak i do dziadka Wnioskodawcy, gdyż jest jego córką. W przedmiotowym akcie notarialnym o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli – Wnioskodawca oświadczył na podstawie art. 84 w zw. z art. 88 Kodeksu cywilnego, że uchyla się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego w treści aktu notarialnego Repertorium A nr ......... z dnia 18 czerwca 2012 r. o darowiźnie przedmiotowego lokalu mieszkalnego nr ..... na rzecz swojej matki – jako złożonego pod wpływem błędu oraz oświadczył, że gdyby nie działał pod wpływem istotnego błędu, co do treści tej czynności. Wnioskodawca oraz Jego matka zgodnie oświadczyli, że w związku z tym, że powyższe uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli przez darczyńcę (Wnioskodawcę) skutkuje z mocy prawa bezwzględną nieważnością umowy darowizny z dnia 18 czerwca 2012 r. W dniu 21 lutego 2018 r. Wnioskodawca wraz z Panią..... sporządził akt notarialny, Repertorium A nr ....... (kancelaria notarialna w L...., Notariusz...........), umowę sprzedaży i umowę hipoteki obejmującą lokal mieszkalny nr .... stanowiący odrębną od gruntu nieruchomość, położony w budynku nr .... przy ulicy ..... w L.... o powierzchni użytkowej 36,41 m² wraz z nim prawa do nieruchomości wspólnej.

W piśmie z dnia 8 czerwca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca podał, że do lokalu mieszkalnego przy ul. ......... przysługiwała Mu własność. Nieruchomość została nabyta przed zawarciem związku małżeńskiego, stanowiła odrębną własność Wnioskodawcy. W momencie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Pani........ , Wnioskodawca był jedynym właścicielem. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie została dokonana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani ........... dla Wnioskodawcy jest osobą obcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kiedy uaktualnia się obowiązek zapłacenia podatku od odpłatnego zbycia nieruchomości wobec Wnioskodawcy?
2. Czy w zaistniałym stanie faktycznym, Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić podatek?
3. Od którego momentu liczony jest okres 5-letni od przekazania nieruchomości w formie darowizny? Od dnia 13 maja 2010 r, od dnia 18 czerwca 2012 r., czy od dnia 24 lutego 2014 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1

Z uwagi na przedstawiony stan faktyczny, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, czyli w zaistniałej sytuacji licząc od dnia 31 grudnia 2010 r. upływ 5 lat, czyli dzień 31 grudnia 2015 r. Zbycie nieruchomości miało miejsce w dniu 21 lutego 2018 r., wobec tego, po upływie ponad 5-letniego terminu licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na zaistniałą sytuację, nie ciąży na Nim obowiązek zapłacenia podatku obejmującego odpłatne zbycie nieruchomości, ponieważ został zachowany termin 5-letni od momentu przekazania nieruchomości w formie darowizny.

Ad. 3

Z uwagi na przekazanie nieruchomości w formie darowizny, okres pięcioletni w ocenie Wnioskodawcy powinien zostać liczony od dnia 13 maja 2010 r., z uwagi na wyrok Sądu Okręgowego sygn. akt........... . Sąd ustalił, iż składając oświadczenie woli o darowaniu lokalu mieszkalnego Wnioskodawca działał pod wpływem błędu i był to błąd istotny co do treści czynności prawnej. Skuteczne uchylenie się od skutków prawnych powyższego oświadczenia woli oznacza, że czynność prawna było nieważna i nie przeszło do skutecznego przeniesienia własności lokalu. Wobec powyższego termin 5-letni należy liczyć od dnia 13 maja 2010 r., gdyż nie został przerwany – do zbycia nieruchomości mogło dojść już od dnia 1 stycznia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 13 maja 2010 r. dziadek Wnioskodawcy darował Mu lokal mieszkalny. Następnie, w dniu 18 czerwca 2012 r. Wnioskodawca darował ten lokal mieszkalny swojej matce. W dniu 24 lutego 2014 r. przed kancelarią notarialną, Wnioskodawca oświadczył na podstawie art. 84 w zw. z art. 88 Kodeksu cywilnego, że uchyla się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego w treści aktu notarialnego z dnia 18 czerwca 2012 r. o darowiźnie przedmiotowego lokalu mieszkalnego na rzecz swojej matki co skutkowało z mocy prawa bezwzględną nieważnością umowy tej darowizny. W dniu 21 lutego 2018 r. Wnioskodawca sporządził umowę sprzedaży i umowę hipoteki obejmującą przedmiotowy lokal mieszkalny, stanowiący odrębną od gruntu nieruchomość wraz z nim prawa do nieruchomości wspólnej. W momencie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca był jej jedynym właścicielem. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie została dokonana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w rozumienie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Zwrócić uwagę należy, że umowa darowizny uregulowana w art. 888 – 902 Kodeksu cywilnego, jest umową jednostronnie zobowiązującą, konsensualną, nieodpłatną i kauzalną (tzn. jest podstawą przysporzenia, która jest konieczna do przejścia własności rzeczy – causa donandi). Jak wynika z art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku, zatem jeśli świadczenie będzie polegać na przekazaniu rzeczy (np. nieruchomości) dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy z darczyńcy na obdarowanego. Jej istota polega więc na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiej strony umowy (obdarowanego), kosztem swego majątku w wyniku czego zwiększają się jej aktywa lub zmniejszają się jej pasywa. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że aby można było mówić o darowiźnie nieruchomości między stronami tejże umowy musi być, nie tylko zawarta w odpowiedniej formie umowa przenosząca własność lecz koniecznym jest, aby była ona skuteczna.

Tymczasem z treści wniosku wynika, że czynność prawna darowizny przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego na rzecz matki została dokonana zarówno pod wpływem błędu darczyńcy jak i obdarowanego co do skutków tej darowizny.

Zgodnie z przepisem art. 60 Kodeksu cywilnego, oświadczenie woli to każde zachowanie się danej osoby (z użyciem słów lub bez – potakiwaniem, mimiką, gestami, czynem), które ujawnia jej wolę wobec adresata w sposób dostateczny, w tym również ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej.

Co do zasady, oświadczenie woli złożone przez osobę pełnoletnią jest w pełni skuteczne, w szczególności zaś, może prowadzić do zawarcia ważnej umowy (sprzedaży, darowizny itd.), z której następnie trudno, jeżeli w ogóle można, się wycofać bez negatywnych konsekwencji.

Jak od każdej zasady tu również istnieją jednak wyjątki. Kodeks cywilny uznaje za nieważne z mocy prawa, bądź ewentualnie dopuszcza możliwość uchylenia się od skutków złożonego oświadczenia woli w przypadku, gdy jest ono dotknięte wadami wpływającymi na jego skuteczność prawną takimi jak:

• brak świadomości albo swobody powzięcia i wyrażenia woli (art. 82 Kodeksu cywilnego),
  

• pozorność oświadczeń woli (art. 83 Kodeksu cywilnego),
  

• błąd co do czynności prawnej albo zniekształcenie oświadczenia woli (art. 84 i art. 85 Kodeksu cywilnego),
  

• podstęp (art. 86 Kodeksu cywilnego) oraz
  

• groźba (art. 87 Kodeksu cywilnego).
  
  

Jak wynika z przedstawionego zestawienia, jedną z wad oświadczenia woli, wpływających na jego skuteczność, jest złożenie takiego oświadczenia pod wpływem błędu (art. 84-85 Kodeksu cywilnego). Błędem zaś, jest mylne wyobrażenie o istniejącym stanie rzeczy lub mylne wyobrażenie o treści złożonego oświadczenia woli.

Stosownie do przepisu art. 84 § 1 Kodeksu cywilnego, w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej.

W myśl art. 84 § 2 Kodeksu cywilnego, można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

Zgodnie z art. 88 § 1 Kodeksu cywilnego, uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli, które zostało złożone innej osobie pod wpływem błędu lub groźby, następuje przez oświadczenie złożone tej osobie na piśmie. Uprawnienie do uchylenia się wygasa: w razie błędu – z upływem roku od jego wykrycia, a w razie groźby – z upływem roku od chwili, kiedy stan obawy ustał (art. 88 § 2 k.c.).

Podkreślić należy, że Kodeks cywilny nie definiuje, czym jest błąd jako wada oświadczenia woli. Zgodnie zaś z orzecznictwem błędem w rozumieniu językowym jest niezgodne z rzeczywistością wyobrażenie o czynności, przy czym niezgodność ta może dotyczyć zarówno faktów, jak i prawa.

Z treści przytoczonego wyżej przepisu art. 84 Kodeksu cywilnego wynika, że złożenie oświadczenia woli pod wpływem błędu skutkuje nieważnością względną czynności prawnej co oznacza, że czynność taka jest ważna dopóki nie nastąpi skuteczne uchylenie się od jej skutków prawnych. Z chwilą skutecznego uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, czynność prawna jest nieważna z mocą wsteczną (ex tunc), tj. od chwili złożenia wadliwego oświadczenia woli. Z tego względu czynność ta nie może wywierać żadnych skutków, zaś te, które powstały, zostają z mocą wsteczną przekreślone, co dotyczy zarówno skutków o charakterze obligacyjnym, jak i prawnorzeczowym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że z chwilą skutecznego uchylenia się w dniu 24 lutego 2014 r. przez Wnioskodawcę i Jego matkę od skutków prawnych złożonego pod wpływem błędu co do treści czynności prawnej oświadczenia woli, zawarta w dniu 18 czerwca 2012 r. umowa darowizny przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego na rzecz matki stała się nieważna ze skutkiem wstecz, a więc od chwili jej zawarcia.

W konsekwencji stwierdzić należy, że powyższy stosunek prawny pomiędzy stronami umowy darowizny wygasł ze skutkiem wstecznym, tak jakby umowa darowizny przedmiotowego lokalu mieszkalnego z dnia 18 czerwca 2012 r. w ogóle nie została zawarta, to oznacza, że w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2010 r., tj. od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca nabył ten lokal mieszkalny w drodze darowizny od swojego dziadka. Zatem, termin, o którym mowa wyżej upłynął z dniem 31 grudnia 2015 r., gdyż za datę nabycia przedmiotowej nieruchomości, od której liczy się upływ pięcioletniego terminu należy uznać 2010 r. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy - z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2018 r. nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Końcowo Organ podatkowy wyjaśnia, że w związku z załączeniem przez Wnioskodawcę do wniosku dokumentów, należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w……………… w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.