INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2011r. (data wpływu 18.08.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT z tytułu wykonywania usług kulturalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.08.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT z tytułu wykonywania usług kulturalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W myśl postanowień art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), zwalnia się z podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

W myśl postanowień art. 43 ust. 18 ustawy o podatku VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Z kolei art. 43 ust. 19 stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

Jednym z głównych celów działania Z. (par. 3 ust. 4 pkt 1 statutu) jest: stwarzanie warunków wszechstronnego, intelektualnego, społecznego, duchowego, emocjonalnego i fizycznego rozwoju człowieka. Cel ten jest realizowany zgodnie ze statutem (par. 4 ust. 1 pkt 10) między innymi poprzez prowadzenie działalności w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego. Działalność w obszarze kultury Wnioskodawca prowadzi m. in. w formie organizowania warsztatów plastycznych, koncertów orkiestr, zespołów wokalnych, muzycznych, festiwali piosenki, przeglądów teatralnych i innych przedsięwzięć. Z. prowadzi działalność na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity: Dz. U. 2001 r. Nr 13 poz. 123 z późniejszymi zmianami).

W myśl postanowień tej ustawy (art. 1 ust. 1) działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Działalność tą (art. 3 ust. 1 i ust. 2) mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Z. (jednostki organizacyjne Z.) wykonując usługi kulturalne może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla usług kulturalnych świadczonych przez Z., z wyłączeniem:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw;
   
   

przysługuje zwolnienie z podatku VAT ponieważ:

1. jednym z głównych celów Z. jest stwarzanie warunków wszechstronnego, intelektualnego, społecznego, duchowego, emocjonalnego i fizycznego rozwoju człowieka, i cel ten jest realizowany zgodnie ze statutem (par. 4 ust. 1 pkt 10) między innymi poprzez prowadzenie działalności w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego,
2. Z. prowadzi działalność w obszarze kultury na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, przez co Z. uznany jest za „inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym”,
3. Z. nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
   
   

Dla poparcia powyższych stwierdzeń Wnioskodawca może przytoczyć interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP4/443-189/11-4/JKa z dnia 08.06.2011r., w którym status Z. jako instytucji kultury nie jest kwestionowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż jednym z głównych celów działalności Wnioskodawcy, zgodnie z § 3 ust. 4 pkt 1 statutu jest stwarzanie warunków wszechstronnego, intelektualnego, społecznego, duchowego, emocjonalnego i fizycznego rozwoju człowieka. Cel ten jest realizowany, między innymi poprzez prowadzenie działalności w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego ( § 4 ust. 1 pkt 10 statutu). Działalność w obszarze kultury Wnioskodawca prowadzi m. in. w formie organizowania warsztatów plastycznych, koncertów orkiestr, zespołów wokalnych, muzycznych, festiwali piosenki, przeglądów teatralnych i innych przedsięwzięć. Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity: Dz. U. 2001 r. Nr 13 poz. 123 z późniejszymi zmianami).

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Warunkiem zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), jak i przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów. W przedmiotowej sprawie istotne są grupy określone w lit. a cyt. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Do grup tych należy zaliczyć:

1. podmioty prawa publicznego,
2. inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub
3. podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

Jak zauważono wcześniej zwolnieniem w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT objęto usługi kulturalne świadczone przez:

• podmioty prawa publicznego,
• inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
• podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
  
  

Powyższe oznacza, iż samo prowadzenie działalności kulturalnej, przez którą zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z późn. zm.) rozumie się działalność polegającą na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, nie stanowi podstawy do zastosowania zwolnienia. Dla zastosowania tego zwolnienia obok czynnika przedmiotowego muszą zostać spełnione przesłanki podmiotowe.

Wnioskodawca wskazuje, że spełnia warunek podmiotowy z uwagi na okoliczność, że należy go uznać za inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym. Odnosząc się do tego stwierdzenia Wnioskodawcy należy podkreślić, że warunek dotyczący innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym oznacza, iż stosowna regulacja na podstawie której uznano by podmiot za instytucję o charakterze kulturalnym musi się znaleźć w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.

Katalog powszechnie obowiązujących źródeł prawa zawiera art. 87 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r., zgodnie z jego brzmieniem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są:

1. Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia;
2. na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.
   
   

Podkreślić należy, że zabieg legislacyjny, polegający na odesłaniu do „odrębnych przepisów” czy też do „przepisów prawa”, nie jest czymś wyjątkowym i nie pojawia się jedynie w ustawie o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że Wnioskodawca jako odrębne przepisy wskazał ustawę o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Argument ten nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż w przepisach ww. ustawy mowa jest o instytucjach kultury, do których przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług bezpośrednio się odwołuje. Odesłanie systemowe w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług do instytucji o charakterze kulturalnym nie może zatem dotyczyć przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wskazać natomiast należy, że Wnioskodawca nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, nie można zatem uznać, że jest instytucją kultury w rozumieniu cyt. przepisów. Wnioskodawca nie jest również instytucją o charakterze kulturalnym w rozumieniu innych niż przepisy ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej przepisów powszechnie obowiązujących.

Dodatkowo należy wskazać, że Wnioskodawca nie jest również podmiotem prawa publicznego.Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie spełnia warunku podmiotowego do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10 09-402 Płock.