Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.246.2018.2.JSK
z 3 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 15 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności wykupu samochodu osobowego na cele prywatne po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego oraz niepodlegania opodatkowaniu jego przyszłej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności wykupu samochodu osobowego na cele prywatne po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego oraz niepodlegania opodatkowaniu jego przyszłej sprzedaży. Wniosek uzupełniono w dniu 12 czerwca 2018 r. o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W roku 2015 Zainteresowany zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego, wykorzystywanego do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Od rat leasingowych Wnioskodawca odliczał 50% VAT jako podatek naliczony, natomiast kwota netto, powiększona o nieodliczone 50% VAT, zaliczana była w ciężar kosztów.

W tym roku umowa leasingu zostanie zakończona. W warunkach umowy zawarta jest opcja wykupu samochodu. Zainteresowany zamierza z niej skorzystać i wykupić leasingowany uprzednio pojazd, ale już nie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz na użytek własny (prywatny). Samochód nie zostałby więc wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jego nabycie nie będzie stanowiło kosztu uzyskania przychodów. Jako, że zakup samochodu nie będzie związany z działalnością opodatkowaną, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wykup. Być może w przyszłości Zainteresowany dokona sprzedaży tego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego wykup samochodu osobowego na prywatne cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz jego ewentualna przyszła sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane czynności nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Umowa leasingu polega na oddaniu przez finansującego do używania albo używania i pobierania pożytków przez korzystającego rzeczy. Jest umową odpłatnego świadczenia usług. Natomiast wykup przedmiotu leasingu jest odpłatną dostawą towaru, która rodzi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem umowa leasingu operacyjnego z opcją wykupu przedmiotu leasingu po jej zakończeniu to dwa niezależne uprawnienia, związane z odliczaniem podatku VAT, a sposób odliczenia podatku od rat leasingowych nie wpływa na odliczenie VAT od wykupu przedmiotu leasingu.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów rozumie się prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. W chwili zakończenia umowy leasingu operacyjnego korzystający nie jest jeszcze właścicielem przedmiotu leasingu i nie ma prawa do swobodnego rozporządzania nim.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów. Mowa tu o towarach należących do przedsiębiorstwa.

W chwili zakończenia umowy leasingu operacyjnego towar ten do przedsiębiorstwa nie należy, może stać się składnikiem majątku przedsiębiorstwa dopiero po zrealizowaniu opcji wykupu.

Ponadto, skoro samochód zostanie wykupiony z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne), to z faktury wykupu samochodu nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem samochód nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Wobec powyższego nawet gdyby uznać wykupienie samochodu do majątku prywatnego za przekazanie na cele osobiste, czynność ta pozostanie poza zakresem opodatkowania.

Także ewentualna sprzedaż samochodu w terminie późniejszym będzie dokonana przez osobę prywatną – z jej majątku prywatnego. Do tej transakcji, która nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, nie będzie się więc stosować przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

I tak, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 709¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), zwanej dalej k.c., przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin – art. 709¹⁶ k.c.

Wobec powyższego, umowa leasingu – co do zasady – sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy – niezwiązaną z samą umową leasingu operacyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2015 Zainteresowany zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego, wykorzystywanego do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Od rat leasingowych Wnioskodawca odliczał 50% VAT jako podatek naliczony, natomiast kwota netto, powiększona o nieodliczone 50% VAT, zaliczana była w ciężar kosztów. W tym roku umowa leasingu zostanie zakończona. W warunkach umowy zawarta jest opcja wykupu samochodu. Zainteresowany zamierza z niej skorzystać i wykupić leasingowany uprzednio pojazd, ale już nie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz na użytek własny (prywatny). Samochód nie zostałby więc wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jego nabycie nie będzie stanowiło kosztu uzyskania przychodów. Jako, że zakup samochodu nie będzie związany z działalnością opodatkowaną, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wykup. Być może w przyszłości Zainteresowany dokona sprzedaży tego samochodu.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego wykup samochodu osobowego na cele prywatne (osobiste), niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, w sytuacji nieodpłatnego przekazania samochodu na cele osobiste koniecznym jest dokonanie analizy, czy – w świetle art. 7 ust. 2 ustawy – zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

Należy ponownie wskazać, że z cytowanych wyżej art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
• przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.
  
  

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi przedmiot leasingu (samochód), ale nie zamierza wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i już w momencie wykupu Wnioskodawca przeznaczy go na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w zaistniałej sytuacji, skoro Wnioskodawca w momencie wykupu przeznaczy samochód na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie tego samochodu.

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste samochodu osobowego, wykupionego z leasingu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem – z uwagi na zamierzone przekazanie na cele osobiste – nie będzie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego przekazanie na cele osobiste (niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą) wykupionego samochodu osobowego nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, a zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia podlegania opodatkowaniu czynności ewentualnej późniejszej sprzedaży opisanego samochodu osobowego.

Z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowej sprawie w świetle okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę uznać należy, że Zainteresowany dokonując w przyszłości sprzedaży samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że późniejsza ewentualna sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu osobistego stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, zbywając samochód, stanowiący jego majątek prywatny, będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że ewentualna późniejsza sprzedaż samochodu osobowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie będzie występował w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, że późniejsza ewentualna sprzedaż samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy lub we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zatem kwestia ewentualnego podlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży samochodu dokonywanej przez leasingodawcę na rzecz Wnioskodawcy, nie była przedmiotem merytorycznej analizy.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.