Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.329.2018.1.BS
z 3 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 22 maja 2018 r.) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dopiero zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej związanej ze świadczeniem usług rzeczoznawstwa majątkowego. Wnioskodawca nie posiada jeszcze uprawnień zawodowych z zakresu rzeczoznawstwa majątkowego, jednakże zamierza zatrudniać na umowę zlecenie osobę posiadającą takie uprawnienia. Wnioskodawca przewiduje, że w ciągu roku kalendarzowego nie osiągnie wartości sprzedaży przekraczającej kwotę 200.000 zł. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, a w roku 2017 Wnioskodawca nie osiągnął żadnych przychodów, tym samym nie przekroczył kwoty sprzedaży w wysokości 200.000 zł. Przyszłe usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą polegać na określaniu wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością w formie operatu szacunkowego wykonywanego na potrzeby indywidualnych inwestorów. Wnioskodawca nie będzie prowadził doradztwa w zakresie planowanej do wykonywania działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie polegającym na określaniu wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością (przy pomocy osoby posiadającej uprawnienia rzeczoznawcy majątkowego zatrudnianego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zlecenia) Wnioskodawca jest zobowiązany być podatnikiem podatku VAT, czy też korzysta ze zwolnienia z tego tytułu do chwili osiągnięcia wartości sprzedaży 200.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 174 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r.) rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością, a na podstawie art. 174 ust. 3a tejże ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące: rynku nieruchomości; efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju; skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych; oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali; bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości; określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora, wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości; wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Mając powyższe na względzie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczenie usług polegających na sporządzaniu opinii o wartości nieruchomości oraz maszyn i urządzeń trwale z tą nieruchomością związanych w formie operatu szacunkowego mieści się w zakresie rzeczoznawstwa. Zdaniem Wnioskodawcy, fakt nieprowadzenia doradztwa majątkowego, a jedynie wykonywanie usług z zakresu wyceny nieruchomości oraz maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością, zwalnia Wnioskodawcę z podatku VAT. Ze zwolnienia Wnioskodawca przestanie korzystać dopiero wówczas, gdy osiągnie wartość sprzedaży 200.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      
      
      - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
      
      
      
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   

Z treści art. 113 ust. 4 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 powołanej ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, , o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      
      
      
      1. energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
         
      2. wyrobów tytoniowych,
         
      3. samochodów osobowych,
         
         
         
      innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
      
      
      
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
      
      
      
2. świadczących usługi:
   
   
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
      
      
      
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy, stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nie korzystają podatnicy świadczący usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Dla określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy istotny jest zatem dzień, w którym rozpoczęto prowadzenie działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych regulacji prawnych pozwala na stwierdzenie, że skoro – jak wynika z wniosku – Wnioskodawca rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego – to o ile – w ramach tej działalności gospodarczej nie będzie wykonywał czynności z zakresu doradztwa, a wartość sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności w proporcji do okresu prowadzonej działalności nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to ma prawo do zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy. Zaznaczyć jednakże należy, że jeżeli wartość sprzedaży przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności kwotę 200.000 zł, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą zostanie przekroczona ta kwota. Wskazania wymaga również, że w przypadku wykonania jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy, Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że „przestanie korzystać ze zwolnienia dopiero wówczas, gdy osiągnie wartość 200.000 zł.”, gdyż skoro – jak wskazał Wnioskodawca – „zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej”, to limit 200.000 zł należy obliczyć w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem pomimo podzielenia stanowiska Wnioskodawcy co do możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej, z uwagi na powyższe stwierdzenie stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.