Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.213.2018.2.AK
z 4 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 27 kwietnia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 czerwca 2018 r. (data nadania 25 czerwca 2018 r., data wpływu 27 czerwca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.213.2018.1.AK z dnia 13 czerwca 2018 r. (data wysłania 14 czerwca 2018 r., data doręczenia 19 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności oraz sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności oraz sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 czerwca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.213.2018.1.AK (data wysłania 14 czerwca 2018 r., data doręczenia 19 czerwca 2018 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 21 czerwca 2018 r. (data nadania 25 czerwca 2018 r., data wpływu 27 czerwca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelem RP, polskim rezydentem podatkowym, mieszka na stałe na terytorium RP, tutaj też znajduje się jej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

W dniu 1 lutego 2007 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości, stanowiącej działki gruntu oznaczone w ewidencji gruntów numerami: 40/14, 40/19, 40/15, 40/20, 40/21, 40/22, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej jako: „Nieruchomość 1”).

W dniu 1 lutego 2007 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości , stanowiącej działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 40/13, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej jako: „Nieruchomość 2”).

W dniu 4 października 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę pożyczki (dalej jako: „Umowa Pożyczki”), zgodnie z którą Sp. z o.o. udzielił Wnioskodawczyni pożyczki w kwocie 500.000,00 PLN z terminem spłaty jednorazowo do dnia 5 października 2017 r. (dalej jako: „Pożyczka”). Kwota Pożyczki jest w całym okresie obowiązywania umowy według stałej stopy procentowej wynoszącej 10% w skali roku. Zgodnie z par. 8 Umowy Pożyczki, prawnym zabezpieczeniem spłaty Pożyczki jest m.in. przewłaszczenie na zabezpieczenie na rzecz Sp. z o.o. Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2.

W dniu 5 października 2016 r. Wnioskodawczyni oraz Sp. z o.o. zawarli umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie na podstawie Umowy Pożyczki (dalej jako: „Umowa PnZ”), na mocy której Wnioskodawczyni przeniosła na rzecz spółki pod firmą Sp. z o.o. prawo własności Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 w celu zabezpieczenia zwrotu Pożyczki. Zgodnie z treścią Umowy PnZ, Sp. z o.o. zobowiązał się do powrotnego przeniesienia na rzecz Wnioskodawczyni prawa własności Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 po dokonaniu przez Wnioskodawczynię spłaty Pożyczki. Zgodnie z treścią Umowy PnZ, Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 pozostały we władaniu Wnioskodawczyni do czasu powrotnego przeniesienia prawa własności, po spłacie przez Wnioskodawczynię Pożyczki. W razie niespłacenia Pożyczki w terminie, Wnioskodawczyni zobowiązała się do wydania w posiadanie Sp. z o.o. Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2.

W dniu 20 kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni oraz Sp. z o.o. zawarli umowę przeniesienia własności Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 oraz ustanowienia na Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 hipoteki umownej łącznej. Na mocy przedmiotowej umowy Sp. z o.o. przeniósła na Wnioskodawczynię własność Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, ustanawiając jednocześnie na Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 hipotekę umowną łączną na rzecz Sp. z o.o. , tytułem zabezpieczenia zwrotu długu wynikającego z Umowy Pożyczki oraz w celu zabezpieczenia wierzytelności o zwrot kwoty Pożyczki wraz z odsetkami, zmienionej aneksem z dnia 19 kwietnia 2017 r.

W dniu 21 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę przeniesienia własności Nieruchomości 1, w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży z dnia 14 czerwca 2017 r. oraz umowę sprzedaży Nieruchomości 2. Wydanie Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 kupującemu (Sp. z o.o. Sp. k.) nastąpiło w dniu 20 czerwca 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zawarcie przez Wnioskodawczynię umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 5 października 2016 r. będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy zawarcie przez Wnioskodawczynię umowy przeniesienia własności Nieruchomości 1, w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży z dnia 14 czerwca 2017 r., oraz umowy sprzedaży Nieruchomości 2, będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zawarcie ww. umów nie będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródła przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
   
2. działalność wykonywana osobiście;
   
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
   
4. działy specjalne produkcji rolnej;
   
5. (uchylony)
   
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,
      

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;

9. inne źródła.
   
   

2. Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
2. w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.?

W przypadku pytania 1, Wnioskodawczyni skorzysta z wyłączenia przewidzianego w art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: (...) na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy”).

W przypadku pytania 2, Wnioskodawczyni skorzysta z wyłączenia przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpi po upływie pięciu lat od roku, w którym Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości (tj. 1 lutego 2007 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy.

Wyjaśnić należy, że przewłaszczenie na zabezpieczenie jest umową nienazwaną, a możliwość jej zawarcia wynika, z ogólnej zasady swobody umów zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025). Podstawowym celem tej umowy jest zabezpieczenie wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z tej rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności na zbywcę po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Konstrukcja umowy może opierać się na warunku rozwiązującym, po spełnieniu którego własność automatycznie przechodzi na dłużnika lub warunku zawieszającym, gdzie istnieje dopiero zobowiązanie do przeniesienia własności rodzące obowiązek ponownego zawarcia umowy przenoszącej tę własność. Przewłaszczenie na zabezpieczenie może przybrać dwie formy.

W pierwszym wypadku, przewłaszczenie następuje pod warunkiem rozwiązującym i jest ono stosunkiem obligacyjnym, na podstawie którego właściciel przenosi własność rzeczy ruchomej na wierzyciela – pod warunkiem, że w razie spłaty przez dłużnika zobowiązań w terminie, umowa o przewłaszczenie ulegnie rozwiązaniu i własność rzeczy przejdzie z mocy prawa z powrotem na dłużnika.

W sytuacji, w której dłużnik nie spełni zobowiązania w terminie, własność rzeczy przechodzi definitywnie i to z mocy prawa na wierzyciela. W tym miejscu należy zaznaczyć, że stosownie do art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.

W drugim przypadku, wierzyciel staje się definitywnym właścicielem rzeczy z chwilą zawarcia umowy, jednocześnie zobowiązując się do przeniesienia jej własności na dłużnika w przypadku spełnienia przez tego ostatniego przyjętych na siebie zobowiązań. W tym wypadku do powrotnego przeniesienia własności konieczne jest złożenie oświadczenia woli o przeniesienie własności.

Z uwagi na to, że nabycie własności nieruchomości przez wierzyciela następuje bezwarunkowo i bezterminowo, zobowiązanie wierzyciela do zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości na dłużnika po zaistnieniu określonych przesłanek ma charakter obligacyjny. Własność przechodzi od razu na pożyczkodawcę z tym, że mocą umowy jest on zobowiązany powrotnie przenieść własność na pożyczkobiorcę, poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli, gdy ten wykona swoje zobowiązanie z tejże umowy w terminie. W tym stanie rzeczy własność nieruchomości przewłaszczonej zostaje „ostatecznie” przeniesiona na pożyczkodawcę, mocą jednak umowy obligacyjnej pożyczkodawca zostaje ograniczony w rozporządzaniu tą nieruchomością w zakresie określonym w umowie do upływu terminu spłaty pożyczki oraz zobowiązany do powrotnego przeniesienia własności po wykonaniu zobowiązań z umowy przez pożyczkobiorcę.

Z zacytowanego art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przewłaszczenie w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki stanowi źródło przychodów, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 jedynie w sytuacji, gdy następuje ostateczne przeniesienie własności nieruchomości, a więc gdy podmiot zobowiązany do zwrotu zaciągniętej pożyczki (kredytu) nie wykona ciążącego na nim obowiązku. Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku powstanie tylko wówczas, gdy przedmiot przewłaszczenia – w związku z nieuiszczeniem długu – definitywnie przejdzie na własność wierzyciela.

Powyższe oznacza, że zawarcie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, tak jak w opisanym stanie faktycznym, nie wywołuje skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie może być uznane za źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 20 kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni oraz Sp. z o.o. zawarli umowę przeniesienia własności Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 oraz ustanowienia na Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 hipoteki umownej łącznej. Na mocy przedmiotowej umowy Sp. z o.o. przeniósł na Wnioskodawczynię własność Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, ustanawiając jednocześnie na Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 hipotekę umowną łączną na rzecz spółki Sp. z o.o., tytułem zabezpieczenia zwrotu długu wynikającego z Umowy Pożyczki oraz w celu zabezpieczenia wierzytelności o zwrot kwoty Pożyczki wraz z odsetkami.

Mając powyższe na uwadze, powrotne nabycie własności nieruchomości przez Wnioskodawczynię (pożyczkobiorcę), nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie dokonano ostatecznego przeniesienia przedmiotu umowy przewłaszczenia.

Skoro prawo własności nieruchomości przeszło z powrotem na Wnioskodawczynię (pożyczkobiorcę), to należy stwierdzić, że nie ziściła się przesłanka, o której mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1, w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. nie miało miejsca ostateczne przeniesienie własności nieruchomości na pożyczkodawcę. Oznacza to, że czynność zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości z pożyczkodawcy na Wnioskodawczynię nie stanowi dla Wnioskodawczyni nowego nabycia nieruchomości. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości przez Wnioskodawczynię, tj. od końca roku 2007. Tym samym, pięcioletni termin, o którym mowa w ww. przepisie, upłynął z końcem roku 2012. W związku z powyższym, zawarcie w dniu 21 czerwca 2018 r. umowy przeniesienia własności Nieruchomości 1 w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży z dnia 14 czerwca 2017 r. oraz umowy sprzedaży Nieruchomości 2, nie stanowi źródła przychodu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w ww. przepisie.

Reasumując, w zaistniałym stanie faktycznym, zawarcie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności między pożyczkobiorcą (Wnioskodawczynią) a pożyczkodawcą oraz zawarcie umowy przeniesienia własności Nieruchomości 1 oraz umowy sprzedaży Nieruchomości 2, nie wywołuje skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie maja możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.