Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.232.2018.1.ŁS
z 9 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2018 r., (data wpływu 23 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawca przyznał świadczeniobiorcy na podstawie ustawy o pomocy społecznej zasiłek stały w kwocie 484,50 zł oraz opłacił ubezpieczenie zdrowotne. W związku ze zmianą sytuacji materialnej świadczeniobiorcy, o której ten mimo ciążącego na nim obowiązku nie poinformował Wnioskodawcy, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, w drodze decyzji administracyjnej wydanej w grudniu 2016 r. Wnioskodawca uznał kwotę 1.078,82 zł za świadczenie nienależnie pobrane (zasiłek stały) oraz zobowiązał świadczeniobiorcę do jej zwrotu. W styczniu 2017 r. Wnioskodawca przychylając się do prośby świadczeniobiorcy postanowił powyższą kwotę świadczenia rozłożyć na raty oraz potrącać należności z bieżących wypłat przysługującego świadczeniobiorcy zasiłku stałego. W związku z wnioskiem świadczeniobiorcy w marcu 2018 r. organ wydał decyzję umarzającą kwotę 378,82 zł (pozostałe do zwrotu nienależnie pobrane świadczenie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek sporządzić informację PIT-8C z powodu umorzenia (odstąpienia od żądania zwrotu) należności w związku z nienależnie pobranymi świadczeniami z pomocy społecznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z umorzeniem świadczenia z pomocy społecznej świadczeniobiorca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej. Umorzenia kwot nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej, a także odstąpienia od żądania ich zwrotu, dokonane na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej stanowią ­ zdaniem Wnioskodawcy ­ również świadczenia z pomocy społecznej. W związku z tym również umorzenie (odstąpienie od żądania zwrotu) nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 79 usatwy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze treść art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uważa, że w związku z umorzeniem (odstąpieniem od żądania zwrotu) nienależnie pobranego świadczenia z pomocy społecznej nie ma obowiązku sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 18 maja 2018 r. ­ za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż do tej kategorii przychodu należy zaliczyć świadczenia nie tylko szczegółowo w nim wymienione, ale każde przysporzenie majątkowe, które ma wymierną korzyść finansową i które nie mieści się w ściśle określonych kategoriach przychodów wymienionych w pkt 1-8a art. 10 ust. 1 przywołanej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że decyzją z dnia 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawca przyznał świadczeniobiorcy na podstawie ustawy o pomocy społecznej zasiłek stały w kwocie 484,50 zł oraz opłacił ubezpieczenie zdrowotne. W związku ze zmianą sytuacji materialnej świadczeniobiorcy, o której ten mimo ciążącego na nim obowiązku nie poinformował Wnioskodawcy, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, w drodze decyzji administracyjnej wydanej w grudniu 2016 r. Wnioskodawca uznał kwotę 1.078,82 zł za świadczenie nienależnie pobrane (zasiłek stały) oraz zobowiązał świadczeniobiorcę do jej zwrotu. W styczniu 2017 r. Wnioskodawca przychylając się do prośby świadczeniobiorcy postanowił powyższą kwotę świadczenia rozłożyć na raty oraz potrącać należności z bieżących wypłat przysługującego świadczeniobiorcy zasiłku stałego. W związku z wnioskiem świadczeniobiorcy w marcu 2018 r. organ wydał decyzję umarzającą kwotę 378,82 zł (pozostałe do zwrotu nienależnie pobrane świadczenie).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Stosownie zaś do art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. 2017 r., poz. 1769 ze zm.), świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Z kolei przepis art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej stanowi, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie, z tytułu opłat określonych w ustawie oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej, może odstąpić od żądania takiego zwrotu, umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty.

Uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej, kwestii dotyczących umorzenia (odstąpienia od żądania zwrotu) kwoty nienależnie pobranych świadczeń świadczy o tym, że umorzenie (odstąpienie) takie jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że umorzenie na podstawie wydanej przez Wnioskodawcę decyzji administracyjnej kwoty nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej ­ osobie, która otrzymała te świadczenia ­ stanowi dla Niej przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzać informacji PIT-8C z ww. tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.