Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.279.2018.2.RM
z 10 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) oraz uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 29 czerwca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczaniem samochodów z terytorium Słowacji do Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczaniem samochodów z terytorium Słowacji do Wielkiej Brytanii.

Wniosek uzupełniony został w dniu 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) oraz w dniu 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 29 czerwca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 18 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. oraz pismem z dnia 25 czerwca 2018 r.:

Wnioskodawca jest osobą prawną zarejestrowaną w Wielkiej Brytanii.

Zasadniczym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest handel samochodami marki X na terytorium Wielkiej Brytanii.

Będąc częścią międzynarodowego koncernu, Spółka dokonuje transakcji z podmiotami zagranicznymi, w tym również wchodzącymi w skład grupy X.

Choć Spółka jest częścią międzynarodowego koncernu, to jednak ze względu na ścisłą regionalizację działalności jej aktywność jest ograniczona do terytorium Wielkiej Brytanii. W praktyce oznacza to, że nabywa ona towary z zamiarem ich sprzedaży na tym właśnie obszarze.

Ze względu na specjalizację działalności poszczególnych podmiotów wchodzących w skład grupy Spółka skupia się głównie na handlu gotowymi towarami. Samochody przeznaczone do sprzedaży na rynku brytyjskim produkowane są między innymi w fabryce zlokalizowanej na Słowacji przez słowacką spółkę (dalej: „Producent”), wchodzącą w skład grupy X.

Ze względu na specyfikę rynku samochody produkowane z zamiarem ich sprzedaży na terytorium Wielkiej Brytanii różnią się znacznie od aut sprzedawanych w Polsce oraz innych krajach kontynentalnej Europy. Przede wszystkim związane jest to z obowiązującym w Wielkiej Brytanii ruchem lewostronnym. Jego konsekwencją jest przede wszystkim produkcja samochodów z kierownicą zamontowaną po prawej stronie pojazdu. Pojazdy te zawsze są przeznaczone na rynek brytyjski a miejsce ich dostawy w Wielkiej Brytanii znane jest najpóźniej w momencie ich sprzedaży przez producenta.

Po wyprodukowaniu samochodów przez producenta są one nabywane przez kolejny podmiot wchodzący w skład grupy (dalej: „Pośrednik”), zajmujący się skupowaniem samochodów od producenta i ich późniejszą sprzedażą do spółek handlowych. Pośrednik jest podmiotem mającym siedzibę w Niemczech i zarejestrowanym na potrzeby VAT w tym kraju.

Po nabyciu samochodów przez Pośrednika są one sprzedawane Wnioskodawcy. W tym czasie nie dochodzi do fizycznego przemieszczenia towarów, a zatem prawo do rozporządzania nimi jak właściciel przechodzi na Spółkę jeszcze na terytorium Słowacji.

Wyprodukowane samochody transportowane są bezpośrednio od Producenta do Spółki, co przesądza o tym, że dostawa ta stanowi tzw. transakcję łańcuchową. Ze względu na to, że wszystkie podmioty zaangażowane w tę transakcję są zarejestrowane w różnych krajach Unii Europejskiej, dotychczas transakcja ta była rozliczana z zastosowaniem tzw. procedury uproszczonej.

Ze względów logistycznych transport towarów odbywa się dwuetapowo. W pierwszym etapie samochody przemieszczane są drogą lądową (transportem samochodowym lub kolejowym) ze słowackiej fabryki do portu w Y. Na terenie portu następuje rozładunek transportowanych pojazdów.

Korzystając z zawartych umów na świadczenie usług logistycznych, Wnioskodawca może składować samochody na terenie portu do czasu rozpoczęcia drugiego etapu transportu. W praktyce okres ten może trwać od kilkunastu dni do nawet kilku miesięcy. Uzależnione jest to od wielu czynników, w tym od kwestii ekonomicznych oraz organizacyjnych. Należy przy tym zauważyć, że ze względów ekonomicznych opłacalny jest transport drogą morską jedynie dużej liczby samochodów. Jednocześnie ze względu na ograniczone możliwości przechowywania pojazdów na terytorium Wielkiej Brytanii Spółka nie może zlecać transportu każdorazowo po dotarciu partii towarów do portu. Transport odbywa się dopiero wówczas, gdy zapasy samochodów do dyspozycji Wnioskodawcy na terytorium Wielkiej Brytanii spadną poniżej określonego poziomu, przez co możliwe stanie się przyjęcie kolejnej partii towarów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że podmiotem odpowiedzialnym za transport samochodów każdorazowo jest podmiot oznaczony we wniosku jako Producent, tj. słowacka spółka wchodząca w skład grupy X. Również na wszystkich dokumentach transportowych (zarówno w przypadku wysyłki ze Słowacji do Polski jak i z Polski do Wielkiej Brytanii) Producent został wskazany jako nadawca towaru. Schemat ten zostanie utrzymany również w przyszłości co oznacza, że odnosi się on zarówno do opisu stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy samochody transportowane ze Słowacji do Wielkiej Brytanii - są na terytorium Polski jedynie czasowo magazynowane czy też dodatkowo poddawane są jakimkolwiek czynnościom mającym na celu modyfikację, ulepszanie, zmienianie itp. Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej samochody przemieszczane są na terytorium Polski wyłącznie w celu ich przetransportowania do Wielkiej Brytanii. Oznacza to, że po przybyciu do Polski są one kierowane do portu w Y., gdzie oczekują na załadunek na statek. Zarówno w drodze do portu, jak i w samym porcie nie są poddawane żadnym czynnościom mającym na celu ich modyfikację, ulepszenie zmianę. Polska jest wyłącznie krajem tranzytowym co oznacza, że samochody opuszczają Polskę w takim stanie w jakiej do niej przybyły.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce a następnie przemieszczenia towarów własnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i jest zobowiązana do rozliczania opisanych we wniosku przemieszczeń towarów w deklaracji VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski ani późniejszego przemieszczenia towarów własnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy z terytorium Polski, a zatem nie ma obowiązku wykazywania tych transakcji w deklaracji VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Spółka pragnie zwrócić uwagę na fakt, że jedną z kluczowych zasad podatku VAT jest reguła terytorialności. Jej treścią jest ograniczenie zastosowania przepisów ustawy o VAT, co do zasady, jedynie do tych wydarzeń, które mają miejsce na terytorium Polski. Z tego względu przeanalizowania wymagają przepisy o miejscu świadczenia poszczególnych dokonywanych przez Spółkę transakcji.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z kolei zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Powyższe uregulowania stanowią implementację na grunt polskich przepisów uregulowań art. 40 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.; dalej: „Dyrektywa VAT”), zgodnie z którym za miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznaje się miejsce zakończenia wysyłki lub transportu tych towarów do nabywcy.

Przywołane przepisy - zarówno polskiej ustawy o VAT, jak i Dyrektywy VAT - za miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznają zatem terytorium tego państwa członkowskiego, na terenie którego zakończyła się wysyłka lub transport towarów.

Zarówno przepisy krajowe jak też uregulowania Dyrektywy VAT nie normują szczegółowo sytuacji, w której wysyłka lub transport składają się z kilku etapów, oddzielonych przeładunkiem i/lub przechowywaniem towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (które nie jest ani państwem wysyłki ani też miejscem docelowym).

Jak wskazywano w treści interpretacji indywidualnych wydawanych w podobnych stanach faktycznych „w celu wyjaśnienia wątpliwości, jakie mogą się pojawić w sytuacji wskazanej powyżej, komitet doradczy do spraw podatku od wartości dodanej, ustanowiony na mocy artykułu 398 Dyrektywy VAT (dalej: Komitet VAT), poruszył tę kwestię podczas 48 spotkania, jakie odbyło się 28 czerwca/8 lipca 1996 r. Zgodnie z wytycznymi Komitetu VAT, sformułowanymi podczas tego spotkania - miejsce, do którego towary są wysyłane bądź transportowane w celu wykonania na nich usług nie powinno być uznawane za miejsce zakończenia wysyłki bądź transportu. Wszelkie tymczasowe postoje, jakie są konieczne dla wykonania ostatecznej dostawy (również w celu wykonania usług na towarach będących przedmiotem dostawy), nie powinny powodować przerwania dostawy. Konsekwentnie, państwo członkowskie, na terytorium którego wykonywane są usługi na towarach (ma miejsce postój), nie powinno być uznane za miejsce świadczenia (opodatkowania) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów” (tak np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 20 sierpnia 2015 r., sygn. IPPP3/4512-423/15-2/KT).

Przytoczone regulacje, jak również wspomniane wytyczne Komitetu VAT pozwalają sądzić, że transakcja może być uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terenie danego państwa członkowskiego tylko wówczas, gdy rzeczywisty przebieg transakcji wskazuje na to, że to właśnie w nim kończy się dostawa tego towaru. Niecelowym byłoby uznanie, że jeśli towary transportowane są przez terytorium kilku państw członkowskich, przy czym w każdym z nich byłyby one choć przez krótki czas przechowywane i następnie przepakowywane (co w praktyce gospodarczej może zdarzać się dość często, np. ze względu na konieczność zmiany środka transportu), to należy w każdym z nich rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W takiej sytuacji jednolite gospodarczo zdarzenie (dostawa towarów z jednego państwa członkowskiego do drugiego) zostałoby sztucznie podzielone na kilka odrębnych, skutkiem czego podatkowa klasyfikacja danego zdarzenia prowadziłaby do zniekształcenia jego rzeczywistego przebiegu.

Podobny tok myślenia zaprezentował w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2013 r., sygn. IPPP3/443-1250/12-2/KC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Zgodnie z jego wykładnią „W przypadku WNT opodatkowaniu podlega czynność nabycia towaru i podatek należny z tego tytułu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Z kolei aby miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru konieczny jest wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy zrealizowanej na terytorium Polski. Jednocześnie, nie wynika z tej definicji, aby wywóz towaru był wykonany bezpośrednio po dostawie, lecz aby wywóz był dokonany w wykonaniu dostawy.

Wnioskodawca wskazuje, że zakupywane leki, zarówno od polskich podatników jak i od zagranicznych, które docelowo przeznaczone są na rynek szwedzki, w Polsce trafiają do polskiego podmiotu gospodarczego jedynie w celu wykonania na nich usług przechowania i przepakowania. Na tego usługodawcę, nie przechodzi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż przez cały ten czas, towar pozostaje własnością Wnioskodawcy. Fakt nabycia leków i pozostawienie ich w magazynie polskiej spółki do momentu wywozu po jakimś czasie, nie oznacza, że wywóz ten nie następuje w wykonaniu dostawy tego towaru na rzecz Wnioskodawcy jako szwedzkiego podatnika. Zatem czynność nabycia towarów od podmiotów z Polski lub z innych krajów UE przez Wnioskodawcę, które czasowo przebywają w Polsce, w celu wykonania na nich usług, nie spełnia definicji żadnego z pojęć zawartych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, że transakcja nabycia leków od polskiego lub innego podatnika unijnego przez Wnioskodawcę i ich składowania oraz przepakowywania na terytorium Polski, do czasu znalezienia potencjalnego nabywcy na terenie Szwecji, jest jedną transakcją, która w Polsce nie podległa opodatkowaniu podatkiem VAT i tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek rejestracji dla celów podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji.”

Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 października 2015 r., sygn. I SA/Rz 797/15, w którym Sąd stwierdził, że „w ocenie Sądu prawidłowe jest stanowisko Ministra Finansów, zgodnie z którym, przemieszczenie towarów spółki do magazynu w Belgii w celu ich dostawy do Wielkiej Brytanii, a następnie wywóz towarów do Wielkiej Brytanii nie stanowi dla spółki działalności gospodarczej. Dlatego też nie dochodzi do przerwania ciągłości wysyłki towarów z Polski do Wielkiej Brytanii. Wprawdzie, co do zasady, sam fakt magazynowania, uznawany jest za czynność przemawiającą za uznaniem, że towary służą do działalności gospodarczej na terytorium innego kraju (w tym przypadku Belgii). Jednakże w przypadku przedstawionego przez spółkę stanu faktycznego uzasadnione było przyjęcie, że magazynowanie to jest krótkotrwałe i jest podyktowane aspektami logistycznymi czyli wymogiem zapewnienia ciągłości dostaw (utrzymywaniem odpowiednich stanów magazynowych zgodnie z zapotrzebowaniem nabywcy).”

Podobne wnioski zawiera także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 października 2017 r., sygn. I SA/Gd 973/17, gdzie stwierdzono, że „Nie można też zgodzić się ze skarżącą Spółką, że wskutek długotrwałego magazynowania towaru na terytorium innego kraju unijnego niż Polska, dochodzi do przerwania jednolitego transportu z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Sam fakt magazynowania towaru, nawet długotrwałego, nie oznacza jeszcze przerwania jednolitego transportu. Jak wyżej wyjaśniono, przerwa ta musi nastąpić w okolicznościach wskazujących, że miejscem rozpoczęcia transportu towarów w celu ich wywozu poza terytorium Unii Europejskiej jest inny kraj unijny aniżeli Polska.”

Z kolei odnośnie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy podkreślić, że zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z kolei miejsce takiego świadczenia należy ustalić stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z przywołanym przepisem miejscem dostaw towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów zgodnie z przytoczoną wcześniej definicją uznaje się zatem przemieszczenie przez podatnika towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Taka transakcja zachodzi jednak tylko wówczas, gdy towary te zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Jak zatem wynika z powyższego przepisu, warunkiem uznania określonej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest ich uprzednie nabycie, w tym w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Uznanie zatem, że przemieszczenie towarów ze Słowacji nie stanowiło w Polsce takiego wewnątrzwspólnotowego nabycia, musi implikować wniosek, że także kolejny ich wywóz na terytorium innego państwa członkowskiego nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Spółki nie powinno budzić wątpliwości, że powyższe wnioski mają zastosowanie także do przeprowadzanych przez nią transakcji.

Uznaniu przywozu pojazdów przez Wnioskodawcę za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju sprzeciwia się przede wszystkim fakt, że ich transport, pomimo przejściowego postoju, w żadnym razie nie może być uznany za zakończony na terytorium kraju.

Po pierwsze należy podkreślić, że Wnioskodawca nabywa na Słowacji samochody, których miejscem przeznaczenia jest terytorium Wielkiej Brytanii, gdzie mają one zostać sprzedane. Przeznaczenie towarów na rynek brytyjski jest również zdeterminowane przez ich konstrukcję - ze względu na przystosowanie do ruchu lewostronnego, pojazdy te nie są atrakcyjne dla jakiegokolwiek nabywcy zlokalizowanego na kontynentalnej części Europy i nie są też takim nabywcom oferowane.

Również przerwa w transporcie nie jest spowodowana wolą Spółki, a obiektywnymi czynnikami, mającymi wpływ na przebieg transakcji. Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, w porcie w Y. samochody oczekują na dalszy transport do Wielkiej Brytanii. Okres, przez który samochody pozostają w porcie, jest właściwie niezależny od Wnioskodawcy i wynika z okoliczności zewnętrznych (możliwość przyjęcia danej partii pojazdów w Wielkiej Brytanii uzależniona jest przede wszystkim od tempa ich sprzedaży, co w dużej mierze pozostaje poza wpływem Wnioskodawcy). Samochody transportowane są do Wielkiej Brytanii kiedy tylko staje się to możliwe. Należy przy tym zauważyć, że przez czas ich przechowywania nie są one w żaden sposób wykorzystywane - przedmiotem sprzedaży w Wielkiej Brytanii są samochody fabrycznie nowe.

Wreszcie na terytorium Polski nie zachodzą żadne czynności, które mają wpływ na istotę lub przeznaczenie pojazdu. Nie są one w żaden sposób modyfikowane lub zmieniane. Nie są też one rejestrowane, co wyklucza ich wykorzystanie w ruchu drogowym na terytorium Polski.

Odnosząc się z kolei do wywozu samochodów z Polski, należy podkreślić, że zgodnie z zasadą ogólną wyszczególnioną w artykule 32 Dyrektywy VAT w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy.

Oznacza to, że zgodnie z przedstawionym przebiegiem transakcji miejscem dostawy nie może być terytorium Polski, albowiem nie rozpoczyna się tutaj wysyłka lub transport towarów do nabywcy, lecz jedynie już transportowane pojazdy są przez pewien czas przechowywane, po czym następuje zmiana środka transportu. W żadnej mierze nie oznacza to jednak, że ma miejsce transport, którego miejscem rozpoczęcia byłaby Polska.

Na sklasyfikowanie wywozu towarów do Wielkiej Brytanii jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Polsce nie pozwala również fakt, że nie zostały one w Polsce wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Skoro zatem ten warunek nie był spełniony, to ich wywóz nie może stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, nie dokonuje ona na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy).

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy konieczne jest aby podmiot z jednego państwa członkowskiego nabył prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa). Ponadto, po nabyciu, towary muszą być przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki. Przy czym nie ma znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Przepis ten rozszerza więc zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli więc wywóz towarów z terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Jednocześnie należy mieć na uwadze terytorialny charakter podatku od towarów i usług, który oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Wnioskodawca jest osobą prawną zarejestrowaną w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca sprzedaje na terytorium Wielkiej Brytanii samochody, które produkowane są na terytorium Słowacji przez spółkę słowacką (Producent). Wyprodukowane samochody są nabywane przez Pośrednika (podmiot z siedzibą w Niemczech, zarejestrowany w tym kraju na potrzeby podatku VAT). Pośrednik skupuje samochody od Producenta a następnie dokonuje ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. W tym czasie nie dochodzi do fizycznego przemieszczenia towarów. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Wnioskodawcę na terytorium Słowacji. Samochody transportowane są bezpośrednio od Producenta do Wnioskodawcy a podmiotem odpowiedzialnym za transport samochodów jest Producent. Transport samochodów odbywa się dwuetapowo. W pierwszej kolejności samochody przemieszczane są transportem samochodowym lub kolejowym ze Słowacji do portu w Y. Samochody są składowane na terenie portu do czasu rozpoczęcia drugiego etapu transportu. Czas składowania (od kilkunastu dni do kilku miesięcy) uzależniony jest m.in. od kwestii ekonomicznych oraz organizacyjnych. Zarówno w drodze do portu, jak i w samym porcie samochody nie są poddawane żadnym czynnościom mającym na celu ich modyfikację, ulepszenie zmianę.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w przedstawionych okolicznościach sprawy dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski a następnie przemieszczenia towarów własnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz czy jest zobowiązany do wykazania dokonywanych transakcji w deklaracji VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca kupuje na terytorium Słowacji samochody, które następnie transportowane są do Wielkiej Brytanii. Przez cały czas trwania transakcji samochody te przeznaczone są do sprzedaży w Wielkiej Brytanii. Powyższe determinowane jest konstrukcją samochodów - z uwagi na ruch lewostronny obowiązujący w Wielkiej Brytanii, kierownica zamontowana jest po prawej stronie pojazdu. Natomiast samochody są przemieszczane na terytorium Polski wyłącznie w celu ich przetransportowania do Wielkiej Brytanii. Jak wskazał Wnioskodawca ani w drodze do portu ani w samym porcie towar (samochody) nie jest poddawany żadnym czynnościom mającym na celu ich modyfikację, ulepszenie, zmianę. Samochody opuszczają Polskę w takim stanie w jakiej do niej przybyły. Powyższe pozwala zatem przyjąć, że czasowe magazynowanie samochodów w porcie w Y. nie przerywa ich transportu i nie powoduje, że miejscem zakończenia transportu samochodów jest Polska.

Zatem odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że przemieszczenie towarów (samochodów) z terytorium Słowacji nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy. Jednocześnie analizowana transakcja nie będzie stanowić przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Tym samym brak jest podstaw do rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie skoro magazynowanie samochodów w Polsce nie przerywa transportu towarów, który rozpoczyna się w kraju członkowskim, w którym są one nabywane (Słowacja) w niniejszej sprawie nie znajdą również zastosowania regulacje dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zawarte w art. 13 ustawy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia wskazać należy, że przemieszczenie samochodów z terytorium Słowacji do Wielkiej Brytanii nie wypełnia przesłanek wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy w związku z czym nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia opisanych przemieszczeń towarów w deklaracji VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca nie dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski ani późniejszego przemieszczenia towarów własnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy z terytorium Polski, a w konsekwencji nie ma obowiązku wykazywania tych transakcji w deklaracji VAT jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.