Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.335.2018.3.RG
z 6 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) usług muzycznych świadczonych przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) usług muzycznych świadczonych przez Wnioskodawcę,
  

• zaliczenia świadczonych usług do usług kulturalnych.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 czerwca 2018 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pytanie wraz z własnym stanowiskiem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2 października 2006 r. Działalność Wnioskodawcy związana jest z usługami projektowymi i rozwojem oprogramowania w zakresie urządzeń elektronicznych (62.01.Z). Wnioskodawca współpracuje z firmami na zasadzie umowy o współpracę, dla których to wykonuje wyżej wymienione usługi. Jest to główny dochód Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem VAT.

W roku 2016 Zainteresowany rozszerzył zakres swoich usług o usługi działalności indywidualnych artystów (90.01.Z), polegające na wykonywaniu wraz ze swoim zespołem muzycznym, obsługi muzycznej imprez okolicznościowych typu wesela, bale, bankiety lub koncerty plenerowe. Wnioskodawca nie świadczy usług na zasadzie agencji artystycznej. Osobiście gra na instrumencie muzycznym i pełni rolę kierownika zespołu. Aby koncert mógł się odbyć, Zainteresowany angażuje innych muzyków (instrumentalistów i wokalistów) i podpisuje z nimi stosowną umowę o dzieło. Umowę o świadczenie usług muzycznych Zleceniodawca podpisuje z Wnioskodawcą i jest to forma Umowy Zlecenia na usługę muzyczną imprezy np. wesela lub koncertu. Za świadczenie usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium, na które wystawia fakturę lub paragon.

Zawierając umowy na świadczenie usług artystycznych Zainteresowany nie przewiduje przekazywania ani udzielania żadnych licencji do praw autorskich. Wraz z zespołem Wnioskodawca wykonuje muzykę wyłącznie graną „na żywo”. Są to własne aranżacje muzyczne (covery) opracowywane podczas prób zespołu i pod kierownictwem Zainteresowanego lub własne kompozycje (utwory autorskie), które niestety z braku funduszy nie zostały nigdzie wydane. Każda grana przez zespół Wnioskodawcy impreza ma charakter indywidualny, do której budowany jest szczegółowy scenariusz imprezy.

W piśmie z dnia 20 czerwca 2018 r., w odpowiedzi na pytanie nr 1 tut. Organu: „Czy objęte zakresem pytania usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami kulturalnymi?”, Wnioskodawca wskazał: „Usługi objęte zakresem pytania we wniosku, są usługami związanymi z wystawieniem przedstawienia muzyczno-artystycznego w postaci koncertu na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej przez Wnioskodawcę na indywidualne zamówienie firm lub częściej osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w postaci przyjęć weselnych. Usługi te polegają na wykonaniu artystycznym utworów muzycznych i przedstawień artystycznych, które wraz z innymi artystami instrumentalistami i wokalistami wykonywane są na żywo przez Wnioskodawcę i pod kierownictwem Wnioskodawcy. W związku z powyższym należy określić czy np. przyjęcie weselne jest usługą kulturalną. Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie można ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. Zgodnie z wykładnią językową pod terminem „usługi kulturalne”, kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z póżn. zm.), działalność kulturalna, w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Przyjęcia weselne w szczególności mają wiele odniesień do dorobku ludzkości, bowiem na podstawie opowiadań starszych osób i dawnych artystów wykonawców oraz opisów obrzędów i obyczajów weselnych z dawnych lat, Wnioskodawca stworzył indywidualne i charakterystyczne dla Wnioskodawcy przedstawienie muzyczno-artystyczne, które jest wykonywane przez Wnioskodawcę i innych zatrudnianych artystów wykonawców na przyjęciach weselnych. Przedstawienie zawiera takie elementy jak artystyczne wykonanie w większości utworów innych autorów i własnych oraz prowadzenie tradycyjnych zabaw, oczepin, przyśpiewek weselnych. Wnioskodawca kultywuje (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje itp. Pewne elementy z przedstawienia artystycznego mogą być wykluczane lub dodawane i zależy to od indywidualnych potrzeb kontrahenta. Na tej podstawie Wnioskodawca uważa że świadczone usługi i ich zakres który przedstawiono powyżej zalicza się do usług kulturalnych, oraz prosi o indywidualną interpretację w zakresie poprawności zaliczenia powyższej usługi.”

W odpowiedzi na pytanie nr 2 tut. Organu „Czy Wnioskodawca świadcząc usługi muzyczne, objęte zakresem pytania we wniosku ORD-IN z dnia 10 kwietnia 2018 r. działa jako twórca i/lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.)? Należy wskazać, czy do statusu Wnioskodawcy odnosi się jedno z ww. określeń (tj. twórca lub artysta wykonawca), jeżeli tak, to które z nich, czy też obydwa określenia (tj. twórca i artysta wykonawca)?” Wnioskodawca wskazał, że jest artystą wykonawcą, gdyż w sposób twórczy wraz z innymi instrumentalistami i wokalistami zatrudnionymi przez Wnioskodawcę na podstawie umów cywilno-prawnych, przyczyniają się do powstania wykonania. Wnioskodawca jest również twórcą w rozumieniu ww. ustawy, gdyż elementami składowymi wykonywanych przedstawień artystycznych są jego aranżacje muzyczne oraz przygotowanie i reżyseria koncertu. Ponadto, Wnioskodawca za zrealizowane koncerty jest wynagradzany w formie honorarium.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone usługi muzyczne mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b), wynika bowiem z ustawy, że usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b) ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, analogiczny przypadek o możliwości zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b), znalazł Wnioskodawca (Interpretacja z dnia 18 marca 2016 r. o sygnaturze ITPP1/4512-35/16/RH).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) i zawartym w tej ustawie zapisem art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Na podstawie przedstawionego opisu faktycznego, przytoczonego artykułu z ustawy VAT, wydaje się być prawidłowe zwolnienie z VAT dla usług artystycznych wykonywanych przeze Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, świadczących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy zauważyć, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei, jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu (art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. W roku 2016 Zainteresowany rozszerzył zakres swoich usług o usługi działalności indywidualnych artystów (90.01.Z), polegające na wykonywaniu wraz ze swoim zespołem muzycznym, obsługi muzycznej imprez okolicznościowych typu wesela, bale, bankiety lub koncerty plenerowe. Wnioskodawca nie świadczy usług na zasadzie agencji artystycznej. Osobiście gra na instrumencie muzycznym i pełni rolę kierownika zespołu. Aby koncert mógł się odbyć, Zainteresowany angażuje innych muzyków (instrumentalistów i wokalistów) i podpisuje z nimi stosowną umowę o dzieło. Umowę o świadczenie usług muzycznych Zleceniodawca podpisuje z Wnioskodawcą i jest to forma Umowy Zlecenia na usługę muzyczną imprezy np. wesela lub koncertu. Za świadczenie usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium, na które wystawia fakturę lub paragon. Zawierając umowy na świadczenie usług artystycznych Zainteresowany nie przewiduje przekazywania ani udzielania żadnych licencji do praw autorskich. Wraz z zespołem Wnioskodawca wykonuje muzykę wyłącznie graną „na żywo”. Są to własne aranżacje muzyczne (covery) opracowywane podczas prób zespołu i pod kierownictwem Zainteresowanego lub własne kompozycje (utwory autorskie), które niestety z braku funduszy nie zostały nigdzie wydane. Każda grana przez zespół Wnioskodawcy impreza ma charakter indywidualny, do której budowany jest szczegółowy scenariusz imprezy. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że jest artystą wykonawcą oraz twórcą, a świadczone usługi i ich zakres zalicza się do usług kulturalnych.

Odnosząc powołane na wstępie przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, że o ile świadczone przez Wnioskodawcę – działającego jako artysta wykonawca - usługi muzyczne (obsługa imprez okolicznościowych typu wesela, bale, bankiety lub koncerty plenerowe), w tym przy zatrudnieniu innych muzyków, za które otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, są usługami kulturalnymi, to usługi te korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako twórca i artysta wykonawca.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, a nie wywiera skutków dla zatrudnianych przez niego na podstawie stosownych umów o dzieło muzyków.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) usług muzycznych świadczonych przez Wnioskodawcę. Natomiast wniosek w zakresie zaliczenia świadczonych usług do usług kulturalnych został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.