Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/415-974/14/18-S/TR
z 10 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2015 r. sygn. akt (…) (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 czerwca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 30 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/415-974/14-2/TR, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 grudnia 2014 r. nr ILPB2/415-974/14-2/TR wniósł pismem z 16 stycznia 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 17 lutego 2015 r. nr ILPB2/4511-2-7/15-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 grudnia 2014 r. nr ILPB2/415-974/14-2/TR złożył skargę z 31 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 26 listopada 2015 r. sygn. akt (…) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 30 grudnia 2014 r. nr ILPB2/415-974/14-2/TR.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2015 r. sygn. akt I (…), Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 18 stycznia 2016 r. nr ILRP – 46 – 10/16-2/AS do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Dnia 19 marca 2018 r. pismem nr 0110-KWR2.4021.48.2018.1.RS – zważywszy na zmianę stanowiska w powyższej sprawie – wniesiono o cofnięcie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 16 kwietnia 2018 r. sygn. akt (…) umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 4 czerwca 2018 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2018 r. sygn. akt (…) w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokali mieszkalnych wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – osoba fizyczna oraz jego małżonka nabyli w dniu 17 listopada 2003 r. nieruchomość. Ww. nieruchomość weszła w skład ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej. Małżonkowie nigdy nie zmienili ustroju majątkowego panującego w ich małżeństwie.

W dniu 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca oraz jego małżonka zawarli z osobami trzecimi przedwstępną umowę sprzedaży warunkowej ww. nieruchomości. W ww. umowie zobowiązali się do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości.

Małżonka Wnioskodawcy zmarła w okresie po zawarciu ww. umowy przedwstępnej, a przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomości. Spadek po małżonce Wnioskodawcy – na zasadzie dziedziczenia ustawowego – nabyli Wnioskodawca oraz córka małżonków po połowie.

W dniu 18 czerwca 2013 r., w wykonaniu ww. umowy przedwstępnej, Wnioskodawca posiadając wówczas udziały we własności przedmiotowej nieruchomości w wysokości 3/4 oraz jego córka, posiadająca wówczas udziały we własności przedmiotowej nieruchomości w wysokości 1/4, zawarli umowę przyrzeczoną sprzedaży tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko, że przychody Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w pkt 1), czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko, że ustalając wysokość dochodu Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku po zmarłej małżonce, jest on uprawniony do obniżenia przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości o przypadające na ten udział koszty nabycia tej nieruchomości poniesione przez jego spadkodawczynię?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego przychody Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   Za takim stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają w szczególności dwa względy. Pierwszym z nich jest fakt pozostawania Wnioskodawcy i jego małżonki w ustawowej wspólności majątkowej. Świadczy on o nieprzerwanym prawie własności Wnioskodawcy do całości nieruchomości.
   Z istoty współwłasności łącznej, jaką jest wspólność małżonków pozostających w ustroju ustawowej wspólności małżeńskiej wynika, że własność praw i rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego przysługuje im niepodzielnie. Wspólność małżeńska jest wspólnością bezudziałową, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Niemożliwe jest ustalenie wysokości udziałów każdego z małżonków w czasie trwania wspólności. Oznacza to, że oboje małżonkowie są jednocześnie właścicielami prawa i rzeczy w całości – każdy z nich posiada niepodzielną własność całej rzeczy bądź prawa.
   Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1101/10) wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego z małżonków (...) drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości, ponieważ z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia, czego konsekwencją były błędy organów podatkowych polegające na niewłaściwym zastosowaniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”).
   Skoro zatem niemożliwe jest wyodrębnienie udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości, to nie można przyjąć, że pięcioletni termin dla 1/4 udziału w nieruchomości, który Wnioskodawca odziedziczył po małżonce biegnie od daty jego nabycia w drodze spadku.
   Pomimo tego, że Wnioskodawca w połowie nabył spadek po zmarłej małżonce, w skład którego wchodziła przedmiotowa nieruchomość, Wnioskodawca nie nabył udziału w prawie własności tej nieruchomości, bowiem ze względu na ustawową wspólność majątkową, w jakiej znajdował się wraz z małżonką za jej życia, prawo własności całej nieruchomości przysługiwało mu niepodzielnie od chwili nabycia.
   Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w chwili zbycia nieruchomości (tj. w dniu 18 czerwca 2013 r.) posiadał całość swoich udziałów nieprzerwanie od momentu jej nabycia (tj. od dnia 17 listopada 2003 r.), na skutek czego uznać należy, że wszystkie swoje udziały w prawie własności nieruchomości zbył już po upływie 5 lat od momentu jej nabycia. W związku z powyższym odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę całości przypadających mu udziałów w prawie własności ww. nieruchomości, tj. 3/4 wysokości wszystkich udziałów w tej nieruchomości, na podstawie art. 3 ust 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
   W ślad za zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w ww. wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że rozstrzyganie powstałej wątpliwości przy pomocy wykładni na korzyść organu finansowego (in dubio pro fisco) ma charakter wykładni rozszerzającej, która z całą pewnością jest niepożądana na gruncie prawa podatkowego, w związku z czym zastosowanie winna znaleźć interpretacja na korzyść podatnika (in dubio pro tributario).
   Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że w myśl twierdzeń Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonych w ww. wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r. (pkt 14 wyroku) przedstawianemu poglądowi nie sprzeciwia się ewentualne stwierdzenie, że 1/2 wysokości udziałów Wnioskodawca nabył na skutek ustania ww. wspólności majątkowej małżeńskiej po śmierci swojej żony (zgodnie z treścią art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym), a 1/4 wysokości udziałów Wnioskodawca nabył na skutek dziedziczenia udziału we własności ww. nieruchomości po zmarłej małżonce (1/2 x 1/2), ponieważ uwaga ta dotyczy nabycia majątku spadkowego, a nie charakteru wspólności majątkowej nieruchomości. Pomimo nabycia spadku po zmarłej małżonce, udziały w nieruchomości ostatecznie przypadające Wnioskodawcy przysługiwały mu niepodzielnie już od momentu nabycia tej nieruchomości.
   Drugim argumentem potwierdzającym prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy jest fakt, że jest on spadkobiercą po zmarłej małżonce, na skutek czego, na podstawie art. 97 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej: Ordynacja podatkowa) nastąpiła sukcesja przysługujących jej praw.
   Co prawda prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą do spadku, ale zauważyć należy, że ich sukcesja jest możliwa na podstawie i w granicach przepisów Ordynacji podatkowej (Komentarz do art. 97 ustawy – Ordynacja podatkowa. Rafał Dowgier).
   Zgodnie z treścią art. 97 Ordynacji podatkowej spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
   Zdaniem Wnioskodawcy bezsporne jest, że jego małżonka, działając wspólnie z nim, mogłaby zbyć odpłatnie przedmiotową nieruchomość bez negatywnych konsekwencji podatkowych wyrażających się w obowiązku uiszczenia podatku, bowiem pięcioletni termin liczony od momentu nabycia przez nią tej nieruchomości (co nastąpiło w roku 2003) upłynął już wcześniej.
   Skoro małżonce Wnioskodawcy przysługiwało ww. uprawnienie – zwolnienie od opodatkowania przychodu, którego źródłem było odpłatne zbycie nieruchomości, istotne jest ustalenie, czy uprawnienie to było prawem majątkowym. Jak nieustannie podnosi się w orzecznictwie i doktrynie, prawo podatkowe nie definiuje pojęcia praw majątkowych. Jedyne próby dookreślenia tego pojęcia zostały podjęte na gruncie prawa cywilnego, które podkreśla bezpośredni wpływ praw majątkowych na ekonomiczny interes podmiotu. Zatem ilekroć prawo bezpośrednio wpływa na sytuację ekonomiczną danej osoby, tylekroć winno być ono uznawane za prawo majątkowe.
   Jak wskazuje Sąd w ww. wyroku na gruncie prawa publicznego wskazuje się przebieg podziału pomiędzy prawami obowiązkami na materialne i niematerialne, a według prawa finansowego na materialne i formalne. Prawa materialne dotyczą uprawnień i obowiązków, na podstawie których zawiązują się stosunki prawno-finansowe, zatem uznać je należy za prawa majątkowe. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się przykładowo, że takimi prawami są między innymi: prawo do zwrotu podatku, prawo do ulg i premii inwestycyjnych, odroczenie zapłaty podatku.
   Jednym z takich praw, zdaniem Wnioskodawcy, jest również zwolnienie od opodatkowania przychodu pochodzącego ze zbycia nieruchomości.
   W ocenie Wnioskodawcy uprawnienie małżonki Wnioskodawcy do odpłatnego zbycia nieruchomości bez negatywnych konsekwencji podatkowych przejawiających się w opodatkowaniu przychodu pochodzącego z takiego zbycia nieruchomości ma jednoznacznie charakter majątkowy. Wynika on bowiem z przepisów prawa materialnego i istotnie dotyka interesu ekonomicznego podatnika (powoduje brak obowiązku uiszczenia podatku).
   Skoro zatem żonie Wnioskodawcy przysługiwało zwolnienie od omawianego podatku z uwagi na upływ pięcioletniego terminu liczonego od chwili nabycia nieruchomości, a Wnioskodawca jest jej spadkobiercą, to uznać należy, że w myśl treści przepisu ww. art. 97 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca nabył w drodze sukcesji przysługujące małżonce uprawnienie, zatem przychód uzyskany przez niego z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w pkt 1), w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego ustalając wysokość dochodu Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku po zmarłej małżonce, jest on uprawniony do obniżenia przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości o przypadające na ten udział koszty nabycia tej nieruchomości poniesione przez jego spadkodawczynię.
   Wnioskodawca stoi na stanowisku, że gdy odpłatne zbycie nieruchomości w części dotyczącej udziałów nabytych przez niego w drodze dziedziczenia podlega opodatkowaniu, to w myśl art. 19 ust. 1 ustawy o PIT jako podstawę obliczenia wysokości uzyskanego przez niego przychodu podlegającego opodatkowaniu przyjąć należy przychód pochodzący ze zbycia nieruchomości przez Wnioskodawcę pomniejszony o koszty uzyskania tego przychodu poniesione przez zmarłą małżonkę, przy czym za koszty te, w myśl treści art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać, należy udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
   Zgodnie z treścią przepisu art. 30e ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawą obliczenia podatku od zbycia nieruchomości jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, a poniesionymi kosztami.
   W związku z powyższym, gdyby od chwili nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę i jego małżonkę minęło mniej niż 5 lat, w zakresie opodatkowania przychodu pochodzącego ze zbycia nieruchomości, Wnioskodawca wraz z małżonką mogliby po zbyciu nieruchomości rozliczyć koszty poniesione przez siebie na nabycie tej nieruchomości, przez co podstawa opodatkowania uległaby stosownemu zmniejszeniu.
   Konsekwencją nabycia rzeczy w drodze dziedziczenia jest nieodpłatny przyrost majątkowy. Oznacza to, że spadkobierca nie ponosi żadnego wydatku na jej nabycie. Jeśli wbrew stanowisku zawartemu w poglądzie 1) przyjąć, że z chwilą nabycia spadku Wnioskodawca nabył udział we własności nieruchomości, to ze względu na fakt, że przez koszty poniesione ustawodawca rozumie tylko rzeczywiście poniesione przez podatnika wydatki przyjąć należy, że Wnioskodawca nie poniósł żadnego wydatku na jego nabycie. Przyjęcie takiego poglądu oznaczałoby obowiązek uiszczenia przez Wnioskodawcę podatku dochodowego w wyższej kwocie aniżeli w sytuacji, w której jego małżonka dożyłaby momentu zbycia nieruchomości, a zbycie to nastąpiłoby wcześniej niż po upływie 5 lat od chwili jej nabycia. Spadkodawczyni mogłaby bowiem pomniejszyć uzyskany ze zbycia nieruchomości przychód o koszt jego uzyskania, przez co wysokość podstawy obliczenia podatku dochodowego byłaby niższa.
   Analogiczna sytuacja, w której spadkobierca dziedziczy nie prawo we własności nieruchomości, ale jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych była już przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz orzeczeń sądów administracyjnych (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2011 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 821/11). W ww. wyroku Sąd stwierdził, że za prawo majątkowe uznać należy prawo do pomniejszenia przychodu o koszty poniesione przez spadkodawcę na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, a ze względu na fakt, że na zasadzie sukcesji określonej w art. 97 Ordynacji podatkowej prawa majątkowe podatnika przejmują jego spadkobiercy, uznać należy uprawnienie spadkobiercy do pomniejszenia uzyskanego przychodu o koszty poniesione przez spadkodawcę.
   W odniesieniu do omawianego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że skoro prawo do pomniejszenia kosztów uzyskania przychodu o kwotę wydatków poniesionych na nabycie prawa jest prawem majątkowym (bowiem wynika z prawa materialnego oraz bezpośrednio i istotnie dotyka interesu ekonomicznego podatnika), to Wnioskodawca, jako spadkobierca swojej małżonki winien mieć możliwość pomniejszenia uzyskanego przez siebie przychodu ze zbycia odziedziczonego udziału we własności nieruchomości o koszty poniesione przez małżonkę na nabycie przedmiotowej nieruchomości.
   Co istotne, skoro ustawodawca uznał argumenty Sądu wprowadzając art. 22 ust. 1m – tym bardziej należy stwierdzić, że adekwatnie spadkobierca może rozliczyć koszty poniesione przez spadkodawcę.
   Ponadto Wnioskodawca pragnie zauważyć, że wobec zawarcia przez niego i jego małżonkę przedwstępnej umowy zbycia nieruchomości, był on obowiązany do zawarcia umowy przyrzeczonej bez względu na śmierć małżonki. Z chwilą nabycia spadku wszedł bowiem w prawa i obowiązki swojej zmarłej małżonki. Wnioskodawca nie mógł odstąpić od zbycia nieruchomości bez obowiązku poniesienia negatywnych konsekwencji finansowych, które ustawodawca przewiduje w przypadku odstąpienia od zawarcia umowy przyrzeczonej w postaci obowiązku zapłaty 2-krotności wysokości zadatku wpłaconego przez kupującego. Należy zatem przyjąć, że skoro obowiązujące przepisy stawiają Wnioskodawcę w sytuacji, w której nie może on bez negatywnych konsekwencji odstąpić od wcześniej powziętej przez siebie decyzji, to uznanie, że nie może on pomniejszyć uzyskanego przez siebie dochodu o koszty jego uzyskania poniesione wcześniej przez małżonkę, stanowi przykład wykładni rozszerzającej na korzyść fiskusa (in dubio pro fisco), która jest wysoce niepożądana i stoi w sprzeczności z zasadą rozstrzygania powstałych wątpliwości na korzyść podatnika (in dubio pro tributario).
   
   

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w obu sprawach należy uznać za prawidłowe i należycie uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2015 r. sygn. akt (…).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – osoba fizyczna oraz jego małżonka nabyli w dniu 17 listopada 2003 r. nieruchomość. Ww. nieruchomość weszła w skład ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej. Małżonka Wnioskodawcy zmarła w okresie po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży ww. nieruchomości, a przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomości. Spadek po małżonce Wnioskodawcy – na zasadzie dziedziczenia ustawowego – nabyli Wnioskodawca oraz córka małżonków po połowie. W dniu 18 czerwca 2013 r., w wykonaniu ww. umowy przedwstępnej, Wnioskodawca posiadając wówczas udziały we własności przedmiotowej nieruchomości w wysokości 3/4 oraz jego córka, posiadająca wówczas udziały we własności przedmiotowej nieruchomości w wysokości 1/4, zawarli umowę przyrzeczoną sprzedaży tej nieruchomości.

Rozpatrujący sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny rozstrzygnął, że W badanej sprawie skarżący prawo własności do przedmiotowej nieruchomości nabył w 2003 r., w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej. Zbycie przedmiotowej nieruchomości w 2013 r. nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, wobec czego zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 8 u.p.d.o.f. przychód ze sprzedaży lokalu był wolny od opodatkowania. Nie stanowi zatem „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości. Skutkiem tego brak jest możliwości opodatkowania przychodu z tytułu zbycia tej nieruchomości na podstawie tego przepisu.

Zatem, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie pięciu lat, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, środki uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu rzeczonej sprzedaży są wyłączone z opodatkowania podatkiem odchodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, rozpatrywanie kwestii dotyczącej ustalenia wysokości dochodu, a w szczególności pomniejszenia przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości o przypadające na ten udział koszty nabycia poniesione przez spadkodawczynię, w tym przypadku nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.