Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.224.2018.2.MK
z 12 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku odprowadzania podatku VAT (część pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1) – jest prawidłowe;
• obowiązku składania deklaracji VAT-7 (część pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1) – jest nieprawidłowe;
• obowiązku złożenia deklaracji VAT-R, a także wskazania prawidłowego postępowania uwzględniającego przedstawiony stan sprawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i 3) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT i składania deklaracji VAT-7 (część pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1) oraz obowiązku złożenia deklaracji VAT-R, a także wskazania prawidłowego postępowania uwzględniającego przedstawiony stan sprawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i 3).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 lipca 2017 r. Wnioskodawca został powołany na stanowisko Zastępcy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym po odwołanym Komorniku, celem sprawowania funkcji Zastępcy Komornika do czasu powołania Komornika na to stanowisko.

Wraz z powołaniem na stanowisko Zastępcy Komornika, Wnioskodawca musiał zarejestrować działalność gospodarczą, w wyniku czego otrzymał numer REGON.

Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji, za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne.

Zgodnie z art. 63 ust. 3 ww. ustawy, zastępcy komornika ustanowionemu w związku ze śmiercią albo odwołaniem komornika, albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa należy się cały dochód. Na podstawie ust. 5 ww. ustawy, Komornikowi odwołanemu albo komornikowi, którego powołanie na stanowisko komornika wygasło z mocy prawa, albo spadkobiercom zmarłego komornika należą się opłaty prawomocnie ustalone przed odwołaniem komornika, albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa, albo śmiercią komornika.

Zgodnie z ust. 6 ww. przepisu ustawy, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do zastępcy komornika ustanowionego w związku z odwołaniem komornika albo wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika z mocy prawa, albo śmiercią komornika oraz do jego spadkobierców.

Powołanie Wnioskodawcy wygasło z mocy prawa wskutek powołania innej osoby na stanowisko Komornika Sądowego, zaś ustalone przez Zainteresowanego prawomocnymi postanowieniami w trakcie sprawowania funkcji Zastępcy Komornika opłaty egzekucyjne są oraz będą Wnioskodawcy, bądź spadkobiercom, przekazywane do czasu ich całkowitego wyegzekwowania. Zgodnie z art. 19a ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 września 2015 r. w sprawie późniejszego terminu powstania obowiązku podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 1504) oraz orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. III CZP 97/16, komornik sądowy nie może podwyższyć opłaty egzekucyjnej, pobieranej na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych egzekucji o podatek od towarów usług.

Ustalone prawomocnymi postanowieniami na rzecz Wnioskodawcy opłaty egzekucyjne podlegają obecnie egzekucji przez podmiot sprawujący funkcję Komornika Sądowego i przelewane są na prywatny rachunek bankowy w kwocie brutto. Wobec wygaśnięcia powołania wskutek prawa, wyrejestrowana została przez Zainteresowanego działalność gospodarcza (złożona we właściwym Urzędzie Skarbowym deklaracja VAT-R), obecnie Wnioskodawca występuje jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej.

Mając na uwadze, iż opłaty egzekucyjne przekazywane są Wnioskodawcy w kwocie brutto istnieje po stronie Zainteresowanego obowiązek odprowadzania od otrzymywanych kwot podatku od towarów i usług (VAT).

Wobec powyższych okoliczności, pomimo nieprowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, odprowadza na rachunek bankowy właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego podatek do towarów i usług (VAT) oraz składa deklarację VAT-7 i Jednolity Plik Kontrolny. Nadmienia również, iż ewentualny obowiązek wystawiania faktur VAT leży po stronie organu egzekwującego należności z tytułu opłat egzekucyjnych, tj. podmiotu sprawującego funkcję Komornika Sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przyjęta przez Wnioskodawcę praktyka polegająca na comiesięcznym odprowadzaniu podatku od towarów i usług (VAT) na rachunek bankowy właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz składaniu comiesięcznych deklaracji VAT-7 (…) pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej jest prawidłowa?
2. Czy wobec powyższych okoliczności (braku prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej) powinna być do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego złożona deklaracja VAT-R, czy wystarczy comiesięczne przesyłanie deklaracji VAT-7?
3. Jeżeli powyższa praktyka nie jest prawidłowa, to jaki jest właściwy sposób postępowania przy zaistniałym stanie faktycznym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przy zaistniałym stanie faktycznym przyjęta praktyka jest prawidłowa.

Wraz z powołaniem Wnioskodawcy na stanowisko Zastępcy Komornika Sądowego zaistniała konieczność zarejestrowania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej – złożenia deklaracji VAT-R.

Wobec wygaśnięcia z mocy prawa powołania na stanowisko Zastępcy Komornika Sądowego zasadne stało się zgłoszenie do Naczelnika Urzędu Skarbowego zaprzestania prowadzenia działalności – złożenia deklaracji VAT-Z, gdyż od momentu wygaśnięcia powołania zaprzestał działań, które zgodnie z treścią ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej mogłyby być rozumiane jako działalność gospodarcza.

Opłaty egzekucyjne przelewane są na prywatny rachunek bankowy Wnioskodawcy przez organ egzekucyjny – Komornika Sądowego – w kwocie brutto.

Wobec powyższego obowiązkiem Wnioskodawcy jest odprowadzanie do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego w przewidzianym ustawą terminie podatku od towarów i usług (VAT), co zaś związane jest z koniecznością złożenia deklaracji podatkowej (VAT-7) oraz Jednolitego Pliku Kontrolnego, celem umożliwienia organowi podatkowemu dokonania kontroli podatkowej.

W ocenie Wnioskodawcy nie powinna być przez Zainteresowanego, bądź przez ewentualnych spadkobierców składana deklaracja VAT-R, gdyż dedykowana jest ona do podatników prowadzących działalność gospodarczą.

Uzyskiwane zaś dochody nie są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaś fakt, iż ustalone zostały w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej nie powinien mieć dla organu podatkowego znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT (część pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1);
• nieprawidłowe w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT-7 (część pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1);
• prawidłowe w zakresie obowiązku złożenia deklaracji VAT-R, a także wskazania prawidłowego postępowania uwzględniającego przedstawiony stan sprawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i 3).
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, że od dnia 1 października 2015 r., zgodnie z wydaną przez Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. interpretacją ogólną syg. PT1.050.1.2015.LJU.19, w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r., poz. 41) wykonywane przez komorników sądowych czynności, w szczególności czynności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług za wynagrodzeniem. Do momentu wydania wyżej wskazanej interpretacji ogólnej komornicy sądowi nie byli uznawani za podatników podatku VAT i zgodnie z powyższą interpretacją do końca września 2015 r. byli zwolnieni z obowiązku zapłaty tego podatku od wykonywanych przez nich czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca został powołany na stanowisko Zastępcy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym, celem sprawowania funkcji Zastępcy Komornika do czasu powołania Komornika na to stanowisko. Wraz z powołaniem na stanowisko Zastępcy Komornika, Wnioskodawca musiał zarejestrować działalność gospodarczą. Powołanie Wnioskodawcy wygasło z mocy prawa wskutek powołania innej osoby na stanowisko Komornika Sądowego, zaś ustalone przez Zainteresowanego prawomocnymi postanowieniami w trakcie sprawowania funkcji Zastępcy Komornika opłaty egzekucyjne są oraz będą Wnioskodawcy, bądź spadkobiercom, przekazywane do czasu ich całkowitego wyegzekwowania. Ustalone prawomocnymi postanowieniami na rzecz Wnioskodawcy opłaty egzekucyjne podlegają obecnie egzekucji przez podmiot sprawujący funkcję Komornika Sądowego i przelewane są na prywatny rachunek bankowy w kwocie brutto. Wobec wygaśnięcia powołania, wyrejestrowana została przez Zainteresowanego działalność gospodarcza (złożona we właściwym Urzędzie Skarbowym deklaracja VAT-R), obecnie Wnioskodawca występuje jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej. Pomimo nieprowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, odprowadza na rachunek bankowy właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego podatek do towarów i usług (VAT) oraz składa deklarację VAT-7 i Jednolity Plik Kontrolny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii comiesięcznego odprowadzania podatku od towarów i usług na rachunek bankowy właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na mocy art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18.

Z kolei jak wynika z treści art. 19a ust. 12 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, późniejsze niż wymienione w ust. 1, 5 oraz 7-11 terminy powstania obowiązku podatkowego, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami oraz przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie delegacji ustawowej powołanego przepisu Minister Finansów wydał w dniu 18 września 2015 r. rozporządzenie w sprawie późniejszego terminu powstania obowiązku podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 1504) – zwane dalej rozporządzeniem.

I tak, na podstawie § 2 rozporządzenia, w przypadku usług wykonywanych przez komornika sądowego w ramach czynności egzekucyjnych lub innych czynności przekazanych do kompetencji komornika sądowego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązek podatkowy z tytułu tych usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W myśl zapisu art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że na rzecz Wnioskodawcy ustalone zostały opłaty egzekucyjne podlegające obecnie egzekucji przez podmiot sprawujący funkcję Komornika Sądowego, które przelewane są na prywatny rachunek bankowy Zainteresowanego w kwocie brutto. Należności te Wnioskodawca uzyskuje pomimo wyrejestrowania działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, Wnioskodawca zobligowany jest do obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług związanego z wpłatą na rachunek bankowy Wnioskodawcy opłat egzekucyjnych, które nałożone zostały na dłużników w okresie prowadzenia przez Zainteresowanego działalności gospodarczej jako zastępcy komornika sądowego. Powyższe wynika z faktu, że obowiązek podatkowy dla wskazanych wyżej należności nie powstał w okresie prowadzenia działalności, lecz – stosownie do treści § 2 rozporządzenia w zw. z art. 19a ust. 12 ustawy – w chwili otrzymania całości lub części zapłaty opłat egzekucyjnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii składania deklaracji VAT-7 przez Wnioskodawcę pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z kolei jak wynika z art. 99 ust. 7 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że:

1. przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3;
2. są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a, art. 90c lub art. 91, lub
3. są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.
   
   

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika zatem, że aktualne przepisy nakładają obowiązek składania deklaracji dla podatku od towarów i usług wyłącznie przez podatników tego podatku.

Mając na względzie powyższe oraz fakt, że Wnioskodawca dokonał wyrejestrowania prowadzonej działalności i – jak sam wskazał – aktualnie występuje w charakterze osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, uznać należy, iż nie ma obowiązku składania deklaracji VAT w związku z uzyskiwanymi opłatami egzekucyjnymi. Jak wynika bowiem z powołanego przepisu art. 99 ust. 1 ustawy, obowiązek składania deklaracji VAT dotyczy wyłącznie podatnika podatku od towarów i usług, którego status Wnioskodawca już nie posiada.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT-7, należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii złożenia przez Wnioskodawcę naczelnikowi Urzędu Skarbowego deklaracji VAT-R (zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R).

Stosownie do treści art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy ust. 4 powołanego przepisu, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązane są podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy. Są to – jak już wskazano powyżej – podmioty będące osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej lub osobami fizycznymi wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą (w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 9h ustawy, naczelnik urzędu skarbowego przywraca zarejestrowanie podatnika, o którym mowa w ust. 9 i ust. 9a pkt 2, jako podatnika VAT czynnego bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego, jeżeli podatnik udowodni, że prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą oraz, w przypadku niezłożenia deklaracji pomimo takiego obowiązku, niezwłocznie złoży brakujące deklaracje.

Jak wynika z art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT, wzór potwierdzenia zarejestrowania osoby prawnej oraz podatnika jako podatnika VAT UE i wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 96 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 97 ust. 9.

Zgodnie z wyżej wskazaną delegacją ustawową zawartą w art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy, minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301), określił wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, zawartego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, oraz wzór o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca powołany został na stanowisko Zastępcy Komornika skutkiem czego zarejestrował działalność gospodarczą. Niemniej powołanie to wygasło, w konsekwencji czego Zainteresowany wyrejestrował działalność gospodarczą i aktualnie występuje jako osoba fizyczna. Pomimo zakończenia działalności gospodarczej na prywatny rachunek bankowy wpływają należne Wnioskodawcy opłaty egzekucyjne.

Uwzględniając powyższe uznać należy, że skoro Wnioskodawca podejmując powyżej opisane czynności, tj. po uzyskaniu powołania na stanowisko Zastępcy Komornika i rozpoczęciu działalności gospodarczej zarejestrował tę działalność, a po wygaśnięciu powołania dokonał jej wyrejestrowania, to postąpił prawidłowo, gdyż takie postępowanie przewiduje art. 96 ust. 1 i ust. 6 ustawy. Jednocześnie mając na względzie, iż aktualnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i występuje wyłącznie w charakterze osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej – wskazać należy, że Wnioskodawca nie ma obowiązku ponownego złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, jak również nie zostają spełnione przesłanki do ponownej rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego w trybie określonym w art. 96 ust. 9h ustawy.

W świetle zatem aktualnie obowiązujących regulacji prawnych Wnioskodawca zobowiązany jest do co miesięcznego uiszczania podatku od towarów i usług związanego z opłatami egzekucyjnymi, które wpływają – pomimo zakończenia działalności gospodarczej – na prywatny rachunek bankowy Wnioskodawcy. Niemniej w realiach niniejszej sprawy Zainteresowany nie jest zobligowany do systematycznego składania deklaracji VAT-7 mających na celu udokumentowanie uzyskanych opłat egzekucyjnych, jak również do ponownego złożenia zgłoszenia rejestracyjnego jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Stąd też stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku złożenia deklaracji VAT-R, należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT i składania deklaracji VAT-7 (część pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1) oraz obowiązku złożenia deklaracji VAT-R, a także wskazania prawidłowego postępowania uwzględniającego przedstawiony stan sprawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i 3).

Natomiast kwestie dotyczące obowiązku składania Jednolitego Pliku Kontrolnego pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1) zostały załatwione odrębnym pismem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.