Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW
z 12 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2018 r. (data wpływu 18 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• prawa Spółki do obniżenia od stycznia 2018 r. stosowanych stawek amortyzacyjnych do wysokości 0,1% oraz
• prawa Spółki do podniesienia w przyszłości stosowanych stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości, nieprzekraczającej maksymalnej wysokości stawek określonych w Wykazie

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• prawa Spółki do obniżenia od stycznia 2018 r. stosowanych stawek amortyzacyjnych do wysokości 0,1% oraz
• prawa Spółki do podniesienia w przyszłości stosowanych stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości, nieprzekraczającej maksymalnej wysokości stawek określonych w Wykazie.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 21 czerwca 2018 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.193. 2018.1.AW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: UPDOP) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest produkcja pozostałych podstawowych chemikaliów organicznych.

Wnioskodawca posiada zezwolenie na prowadzenie działalność gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jednakże wobec Spółki wydano postanowienie, na mocy którego z urzędu wstrzymano wykonanie powyższej decyzji.

Spółka stosuje liniową metodę amortyzacji, o której mowa w art. 16i UPDOP. Odpisy amortyzacyjne są przez Spółkę dokonywane comiesięcznie.

Wnioskodawca, działając na podstawie przepisu art. 16i ust. 5 UPDOP, dokonał od stycznia 2018 r. obniżenia stawek amortyzacji podatkowej dla poszczególnych środków trwałych do poziomu 0,1%.

Jednocześnie, w zależności od sytuacji ekonomiczno-podatkowej, możliwe jest, że w przyszłości Wnioskodawca dokona kolejnych zmian wysokości stawek amortyzacyjnych, z zachowaniem zasad, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP, poprzez ich podniesienie do wysokości nieprzekraczającej maksymalnej wysokości stawek określonych w Wykazie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 czerwca 2018 r.):

1. Czy Spółka miała prawo, na podstawie przepisu art. 16i ust. 5 UPDOP, obniżyć od stycznia 2018 r. wysokość stosowanych stawek amortyzacyjnych do wysokości 0,1%?
2. Czy Spółka, przy zachowaniu terminów określonych w przepisie art. 16 ust. 5 (winno być: art. 16i ust. 5) UPDOP, będzie mogła w przyszłości podnieść stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości, nieprzekraczającej maksymalnej wysokości stawek określonych w Wykazie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 czerwca 2018 r.), Spółka mogła podjąć decyzję o obniżeniu od dnia 1 stycznia 2018 r. stosowanych stawek amortyzacyjnych do poziomu 0,1%.

W opinii Spółki, przy zachowaniu terminów określonych w przepisie art. 16i ust. 5 UPDOP, Spółka będzie mogła podnieść stawki amortyzacyjne od pierwszego dnia każdego następnego roku podatkowego do wysokości nieprzekraczającej maksymalnej wysokości stawek określonych w Wykazie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zgodnie z normą zawartą w przepisie art. 16a UPDOP, amortyzacji podlegają, co do zasady, środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Natomiast w myśl art. 16f ust. 1 UPDOP, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż należy odróżnić metodę amortyzacji od stawki amortyzacji. Zgodnie bowiem z art. 16h ust. 2 UPDOP, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16h-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, a wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dokonując wyboru metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych, która nie będzie mogła być zmieniona w trakcie amortyzowania danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, podatnik ma wybór pomiędzy następującymi metodami:

• amortyzacja liniowa przy zastosowaniu stawek amortyzacji określonych w Wykazie – art. 16i ust. 1 UPDOP;
• amortyzacja liniowa przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacji – art. 16j ust. 1 UPDOP;
• amortyzacja degresywna – art. 16k UPDOP.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 16i ust. 1 UPDOP odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jednocześnie ustawodawca dopuścił możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych w stosunku do tych wynikających z Wykazu. Możliwość obniżenia stawek dotyczy stawek wskazanych w Wykazie, tym samym obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych mogą dokonać wyłącznie podatnicy, stosujący amortyzację liniową. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16i ust. 5 UPDOP podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Wnioskodawca stwierdził, iż w powołanym powyżej przepisie ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić obniżenie stosowanej stawki amortyzacyjnej, wynikającej z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

• środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;
• środków pozostających już w ewidencji – dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
  
  

Ponadto podkreślenia wymaga fakt, iż obniżenie stawek amortyzacji podatkowej nie jest uzależnione od wystąpienia jakichkolwiek dodatkowych okoliczności i pozostaje wyłącznie w gestii podatnika. Przepis art. 16i ust. 5 UPDOP nie określa także dolnej granicy obniżania stawek przez podatnika. Posługując się zatem wykładnią językową wspomnianego przepisu należy uznać, że podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacji do dowolnego poziomu, w tym również do poziomu bliskiego 0% i takie działanie jest zgodne z brzmieniem przepisów UPDOP.

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej, tj. jej zmniejszenia, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Brzmienie przepisu art. 16i ust. 5 UPDOP nie budzi, zdaniem Wnioskodawcy, wątpliwości, że ustawodawca zawarł w nim wymóg co do terminu podjęcia przez podatnika decyzji co do obniżenia stawki amortyzacyjnej – w pierwszym miesiącu danego roku podatkowego. Tym samym nie jest możliwe dokonywanie zmiany stawki amortyzacyjnej w trakcie trwania roku podatkowego. Jednak decyzja o obniżeniu stawki amortyzacyjnej od stycznia 2018 r. do poziomu 0,1% znajduje odzwierciedlenie w stosownych dokumentach Spółki.

Ad. 2.

Na podstawie powyższych rozważań Wnioskodawca stwierdził, iż przepis art. 16i ust. 5 UPDOP daje podatnikowi możliwość wyboru jaką stawkę amortyzacyjną dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową w danym roku podatkowym chce stosować. Tym samym podatnik w zależności od sytuacji gospodarczej może z początkiem roku dokonać podwyższenia (do poziomu nieprzekraczającego wysokości stawek z Wykazu) lub obniżenia stosowanej stawki amortyzacyjnej.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie ze stanowiskiem doktryny: Zmiany stawek można dokonywać wielokrotnie w czasie trwania okresu amortyzacji, jest tym samym możliwe również podwyższenie uprzednio obniżonych stawek (M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2016 r.). Podobnie: Stawka obniżona w jednym roku podatkowym może być oczywiście podwyższona w kolejnym roku podatkowym, ale do wysokości nie wyższej niż stawka wynikająca z załącznika do ustawy (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT: podatki i rachunkowość. Komentarz, Warszawa 2012).

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdził, iż Spółka może obniżać/podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz może dokonywać wielokrotnych zmian stawek amortyzacyjnych tego samego środka trwałego, tj. podwyższać je lub po raz kolejny obniżać, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania pierwszego oraz drugiego znajduje pełne potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe, m.in.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1113.2016.1.AJ, w której zostało uznane za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tj. podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Tak podwyższone stawki amortyzacyjne nie powinny jednak przewyższać tych stawek, które podano w Wykazie.
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 grudnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.427.2017.1.BG, w której organ interpretacyjny uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym zdaniem Spółki, może ona obniżać lub podwyższać stawki amortyzacji podatkowej Środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym Środki trwałe wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonywać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych Środków trwałych (tj. podwyższać je lub po raz kolejny obniżać) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 grudnia 2016 r. (winno być: 24 listopada 2017 r.), sygn. 0114-KDIP2-3.4010.276.2017.1.MC, organ podatkowy wyraził aprobatę, również odstępując od uzasadnienia w sprawie oceny stanowiska wnioskodawcy, wobec następującego uzasadnienia stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku: zdaniem Wnioskodawcy może on według własnego uznania i niezależnie od obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości obniżyć, do dowolnej wysokości, stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu dla wybranych lub wszystkich środków trwałych będących przedmiotem amortyzacji dla celów podatkowych, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji, z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Oznacza to, że dla środków trwałych widniejących już w Ewidencji Wnioskodawcy, obniżenia stawek można dokonać począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku.
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.26.2017.1.BJ, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy, czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy, czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.83.2017.1.KB, w której organ podatkowy wskazał, iż: Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. (...) Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, w tym nawet do 0%.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.