2018.07.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.298.2018.2.RD
z 16 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 4 czerwca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania podatku z tytułu importu usług nabywanych od podmiotu zagranicznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania podatku z tytułu importu usług nabywanych od podmiotu zagranicznego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 czerwca 2018 r., złożonym w dniu 16 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową powołaną do obsługi administracyjnej i finansowej. Wnioskodawca jest finansowane ze środków ustalonych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy (…). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, realizuje jedynie zadania nałożone przepisami prawa.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, nie rozlicza się z tego podatku i nie składa deklaracji VAT-7.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że działalność P. polega na przedstawianiu Ministrowi:

opinii w sprawie utworzenia uczelni oraz przyznania uczelni lub jej podstawowej jednostce organizacyjnej uprawnienia do prowadzenia studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu kształcenia;
wyników oceny programowej, w tym kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela, a także przestrzegania warunków prowadzenia studiów;
opinii w sprawie przywrócenia zawieszonego uprawnienia do prowadzenia studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu kształcenia;
opinii w sprawie utworzenia przez uczelnię zagraniczną uczelni lub filii z siedzibą na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej.

Obsługa administracyjna i finansowa P. polega na:

prowadzeniu dokumentacji spraw skierowanych do Komisji;
organizowaniu i protokołowaniu posiedzeń plenarnych, Prezydium Komisji, zespołów działających w ramach obszarów kształcenia, zespołów roboczych oraz Zespołu do spraw Etyki, a także udział w tych posiedzeniach;
zapewnieniu warunków organizacyjnych przeprowadzania wizytacji i dokonywania przez Komisję ocen jakości kształcenia;
prowadzeniu dokumentacji związanej z realizacją ustaleń podjętych przez organy Komisji oraz na posiedzeniach plenarnych i zespołów, o których mowa w pkt 2;
zapewnieniu warunków organizacyjnych oraz uczestniczeniu w pracach związanych z prowadzoną przez Komisję współpracą międzynarodową;
współpracy z urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw (…) oraz z urzędami obsługującymi innych właściwych ministrów, w tym nadzorujących szkoły wyższe;
prowadzeniu spraw związanych z powoływaniem ekspertów Komisji oraz organizowaniu ich pracy na rzecz Komisji;
prowadzeniu baz danych niezbędnych do wykonywania przez Komisję jej ustawowych zadań, opracowywaniu materiałów statystycznych oraz promocyjno-informacyjnych o działaniu Komisji, w tym prowadzeniu strony internetowej Komisji i zamieszczaniu uchwał w Biuletynie Informacji Publicznej;
wykonywaniu operacji finansowych, do których zobowiązana jest państwowa jednostka budżetowa.

E. posiada siedzibę w Belgii, E. nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności i nie jest w Polsce zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana przez Wnioskodawcę faktura za przeprowadzenie audytu będzie importem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i czy w związku z tym Wnioskodawca będzie musiał naliczyć oraz odprowadzić VAT składając deklarację VAT-9M?

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym konkretnym przypadku należy zastosować art. 28c ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – „miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej”. Z tego wynika, iż Wnioskodawca nie musi naliczać i przekazywać VAT do Urzędu Skarbowego gdyż zgodnie z art. 15 ust. 6 „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla których realizacji zostały one powołane”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja powyższa, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową powołaną do obsługi administracyjnej i finansowej. Wnioskodawca jest finansowane ze środków ustalonych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy (…). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, realizuje jedynie zadania nałożone przepisami prawa. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, nie rozlicza się z tego podatku i nie składa deklaracji VAT-7. Działalność P. polega m.in. na przedstawianiu Ministrowi opinii w sprawie utworzenia uczelni oraz przyznania uczelni lub jej podstawowej jednostce organizacyjnej uprawnienia do prowadzenia studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu kształcenia; wyników oceny programowej, w tym kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela, a także przestrzegania warunków prowadzenia studiów; opinii w sprawie przywrócenia zawieszonego uprawnienia do prowadzenia studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu kształcenia; opinii w sprawie utworzenia przez uczelnię zagraniczną uczelni lub filii z siedzibą na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej. Obsługa administracyjna i finansowa P. polega m.in. na: prowadzeniu dokumentacji spraw skierowanych do Komisji; organizowaniu i protokołowaniu posiedzeń plenarnych, Prezydium Komisji, zespołów działających w ramach obszarów kształcenia, zespołów roboczych oraz Zespołu do spraw Etyki, a także udział w tych posiedzeniach; zapewnieniu warunków organizacyjnych przeprowadzania wizytacji i dokonywania przez Komisję ocen jakości kształcenia; współpracy z urzędem obsługującym ministra właściwego (…) oraz z urzędami obsługującymi innych właściwych ministrów, w tym nadzorujących szkoły wyższe; prowadzeniu spraw związanych z powoływaniem ekspertów Komisji oraz organizowaniu ich pracy na rzecz Komisji; wykonywaniu operacji finansowych, do których zobowiązana jest państwowa jednostka budżetowa.

W roku 2018 P. zobligowana jest do poddania się audytowi zewnętrznemu, przeprowadzanemu przez europejskie stowarzyszenie E. E. zarejestrowane na prawie belgijskim w Brukseli. Jest to niezbędne aby P. mogła potwierdzić członkostwo w międzynarodowych organizacjach zrzeszających jednostki. (E.) posiada siedzibę w Belgii, nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności i nie jest w Polsce zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z przeprowadzeniem audytu będzie zobowiązany do rozpoznania importu usług a w konsekwencji do naliczenia i odprowadzenia podatku składając deklarację VAT-9M.

W stanowisku Wnioskodawca wskazuje, że nie będzie zobowiązany do naliczania oraz odprowadzania podatku gdyż w opisanym przypadku w myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie jest podatnikiem i do świadczonych usług będzie mieć zastosować art. 28c ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy na który powołuje się Wnioskodawca, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników. Oznacza to, że organ władzy publicznej nie będzie podatnikiem w zakresie swojej działalności podstawowej (takiej jak np. czynności urzędowe). Zatem w sytuacji wykonywania przez Wnioskodawcę, czynności w ramach przypisanych specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie czynności urzędowych, następuje wyłączenie z grona podatników, które nie skutkuje jednoczesnym naruszeniem zasad konkurencji.

Jednakże, w świetle unormowań prawa unijnego i bogatego orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy, są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że „działalność prowadzona jak w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych”.

Wykonywanie transakcji w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkuje uznaniem organów publicznych za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Taki organ władzy publicznej będzie traktowany tak samo jak każdy inny podmiot w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, wykraczających poza zadania nałożone odrębnymi przepisami.

Z wniosku wynika, że działalność P. polega m.in. na przedstawieniu Ministrowi opinii w sprawie utworzenia uczelni czy przywróceniu zawieszonego uprawnienia do prowadzenia studiów zaś obsługa administracyjna i finansowa P. polega m.in. na prowadzeniu dokumentacji spraw skierowanych do komisji, prowadzeniu dokumentacji związanej z realizacją ustaleń podjętych przez organy Komisji, współpracy z urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw(…), spraw związanych z powoływaniem ekspertów Komisji czy wykonywaniu odpowiednich operacji finansowych do których zobowiązana jest jednostka budżetowa. W 2018 r. P. zobligowana jest do poddania się audytowi zewnętrznemu przeprowadzonemu przez europejskie stowarzyszenie. E. zarejestrowane w Belgii. Jest to niezbędne aby Wnioskodawca mógł potwierdzić członkostwo w międzynarodowych organizacjach zrzeszających jednostki. Zatem w świetle cytowanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy, należy uznać, że w przypadku zakupu usług od europejskiego stowarzyszenia agencji (…)Wnioskodawca nie działa w charakterze organu, lecz występuje jako zwykły uczestnik obrotu gospodarczego, którego celem jest potwierdzenie członkostwa w międzynarodowych organizacjach zrzeszających jednostki. Zakupy dokonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych a tym samym Wnioskodawca w obrocie prawnym zachowuje się jak podmiot prywatny tj. przedsiębiorca. W konsekwencji w analizowanym przypadku art. 15 ust. 6 ustawy nie znajduje zastosowania.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT,

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług do których nie znajduje zastosowanie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h- 28n.

Wnioskodawca w opisanym przypadku spełnia przesłanki wynikające z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy i jest podatnikiem w rozumieniu tego przepisu. Jednocześnie do nabywanych przez Wnioskodawcę usług nie znajdują zastosowania szczególne zasady określania miejsca świadczenia usług o których mowa w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Oznacza to, że miejsce świadczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług należy ustalić na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT tj. w miejscu gdzie usługobiorca posiada swoją siedzibę.

Tym samym, miejscem świadczenia usług świadczonych przez podmiot zagraniczny z siedzibą w Belgii na rzecz Wnioskodawcy jest zgodnie z ww. przepisem - terytorium kraju, gdzie znajduje się siedziba Wnioskodawcy. Zatem opisane we wniosku usługi świadczone przez europejskie stowarzyszenie agencji (…) podlegają opodatkowaniu w Polsce. Natomiast przepis art. 28c ust. 1 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

W opisanej sytuacji warunki wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy dotyczące usługodawcy jak i usługobiorcy są spełnione. Względem Wnioskodawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju nie znajduje zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy. Jednocześnie, jak wynika z okoliczności sprawy, usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju oraz nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

Zatem stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując zakupu usług od podmiotu zagranicznego nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, występuje w odniesieniu do świadczonych usług w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązany jest do rozpoznania w Polsce z tytułu przedmiotowych nabyć, importu usług.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W świetle art. 99 ust. 9 ustawy – w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Realizując powyższą delegację ustawową, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 856,) określił wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.

Zgodnie z § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia.

Według powyższego wzoru, deklaracja VAT-9M jest przeznaczona dla podatników niemających obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, lub VAT-8, dokonujących importu usług lub nabycia towarów oraz usług, dla których są podatnikami.

Zatem analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT -7K lub VAT- 8 w związku z obowiązkiem rozpoznania importu usług dokonanego od podmiotu mającego siedzibę w Belgii, Wnioskodawca winien naliczyć oraz odprowadzić podatek VAT składając deklarację VAT – 9M.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z przeprowadzeniem audytu przez podmiot zagraniczny nie będzie zobowiązany do rozpoznania importu ani wykazywania podatku VAT w deklaracji VAT - 9M należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin