Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4019.10.2018.1.MM
z 16 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 18 maja 2018 r., uzupełnionym 21 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jednorodzinnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jednorodzinnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego. Wniosek uzupełniono 21 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zamierza ubiegać się o zwrot podatku VAT przy budowie domu systemem gospodarczym. W projekcie powierzchnia użytkowa mieszkalna wynosi 124,57 m² ale obejmuje ona pomieszczenie gospodarcze + WC (pow. 5,14 m²) oraz garaż (pow. 22,65 m²). Nazwa zastosowana w projekcie jest niezgodna z prawdziwym przeznaczeniem pomieszczenia, gdyż faktycznie znajduje się w nim urządzenie grzewcze – kocioł spalinowy wraz z zasobnikiem wody. W innym miejscu projektu budowlanego, w części dotyczącej instalacji CO, w pomieszczeniu tym kocioł jest już ujęty i nazywane jest ono kotłownią. Kolejną przesłanką świadczącą o tym, że pomieszczenie gospodarcze jest faktycznie kotłownią jest fakt, iż w projekcie brak pomieszczenia nazwanego kotłownią.

Powierzchnie/nazewnictwo w projekcie kształtuje się następująco:

1. parter:
• wiatrołap 2,62 m²
• pomieszczenie gospodarcze + WC 5,14 m²
• holl + klatka schodowa 9,95 m
• pokój dzienny 23 m²
• kuchnia 6,59 m²
• gabinet 7,52 m²
• razem powierzchnia użytkowa części mieszkalnej 55,82 m²
• garaż 22,65 m²
• razem powierzchnia użytkowa parteru 77,47 m²
2. poddasze:
• holl + klatka schodowa 8,81 m²
• pokój 9,46 m²
• pokój 9,71 m²
• garderoba 3,83 m²
• pokój 9,38 m²
• łazienka 5,91 m²

razem powierzchnia użytkowa poddasza 47,1 m².

Razem powierzchnia użytkowa mieszkalna 102,92 m².

Razem powierzchnia użytkowa budynku 124,57 m².

Wnioskodawca wskazał, że wszystkie pozostałe warunki spełnia, a w momencie wydania pozwolenia na budowę wychowywał dwójkę dzieci.

Wnioskodawca uzyskał informację, że decydujące powinno być rzeczywiste przeznaczenie danej powierzchni (pomieszczenia), a nie sama jej nazwa w dokumentacji budowlanej. Wnioskodawca zacytował treść uzyskanej odpowiedzi: „Definicja powierzchni użytkowej została określona w ustawie i należy przez nią rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się natomiast powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału, a także powierzchni pomieszczeń przynależnych, a w szczególności: piwnic, strychów, komórek, garaży.

Należy podkreślić, że ustawa w kwestii weryfikacji powierzchni użytkowej nieruchomości nie odwołuje się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.), w tym do dokumentów wydawanych na jej podstawie, np. do projektu architektoniczno-budowlanego, w którym również wskazuje się powierzchnię budowanej nieruchomości.

W zakresie ustalania powierzchni użytkowej pomocne mogą być również informacje dotyczące zasad obliczania powierzchni użytkowej w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, a także dotyczące pomieszczeń przynależnych zamieszczone na stronie internetowej:

http://mib.gov.pl/media/4610/powierzchnia_uzytkowa_wyjasnienia_do_MdM.pdf

Zgodnie z powyższymi wskazówkami, przesądzające powinno być rzeczywiste przeznaczenie danej powierzchni (pomieszczenia), a nie sama jej nazwa w dokumentacji budowlanej. W związku z powyższym, jeżeli istotnie w danym pomieszczeniu znajdują się urządzenia grzewcze/kotłownicze – wtedy takie pomieszczenie należałoby wskazać jako kotłownię, a w konsekwencji nie uwzględniałoby się jej w ogólnej powierzchni domu i nie powodowałoby przekroczenia dopuszczalnego limitu powierzchni.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obecnej sytuacji ubieganie się o zwrot podatku jest zasadne?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro faktycznie pomieszczenie pełni funkcję kotłowni oraz brak w projekcie innego pomieszczenia o tej nazwie (dla Wnioskodawcy to oczywiste, że dom musi takie pomieszczenie posiadać) to nie powinna być ona włączana w powierzchnię użytkową.

Zdaniem Wnioskodawcy, na etapie projektu budowlanego pomieszczenie to zostało błędnie nazwane i wliczone w powierzchnię użytkową, co również miało miejsce w przypadku garażu. Być może jest to prawidłowe w rozumieniu przepisów budowlanych, ale niezgodne z rozumieniem powierzchni użytkowej w odniesieniu do ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Wnioskodawca orientował się również w kwestii zmiany nazwy (wprowadzenia zmian w projekcie budowlanym). Koszty przeprowadzenia takich czynności byłyby zbliżone do kwoty, o której zwrot się ubiega i biurokracją dla samej biurokracji, co za tym idzie sprzeczne z podstawowym celem ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna wydana została wyłącznie dla Wnioskodawcy. Jeżeli natomiast małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji indywidualnej, to winna ona wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 604) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

Ponadto – w myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:


1. budową domu jednorodzinnego albo
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
   
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   
   
   1. 75 m² i 100 m²,
   2. 85 m² i 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy nie ukończyła 36 lat;
   
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

– z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ww. ustawy – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Przy czym wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wskazanych przepisów wynika, że ustawa daje prawo, po spełnieniu wszystkich określonych w niej warunków, do otrzymania zwrotu od Skarbu Państwa niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza ubiegać się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego. Z projektu wynika, że powierzchnia użytkowa mieszkalna wynosi 124,57 m² ale obejmuje ona pomieszczenie gospodarcze + WC o powierzchni 5,14 m² oraz garaż o powierzchni 22,65 m². Wnioskodawca wyjaśnił, że nazwa zastosowana w projekcie w stosunku do pomieszczenia o powierzchni 5,14 m² jest niezgodna z prawdziwym przeznaczeniem tego pomieszczenia, gdyż faktycznie znajduje się w nim kotłownia. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro faktycznie pomieszczenie to pełni funkcję kotłowni oraz brak w projekcie innego pomieszczenia o takiej nazwie, to powierzchnia tego pomieszczenia nie powinna być włączana w powierzchnię użytkową budynku.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy związana jest z warunkiem, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a) ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. warunkiem dotyczącym limitu powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego.

Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – użyte w tej ustawie określenie powierzchnia użytkowa mieszkania oznacza – powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1610, z 2017 r. poz. 1442 i 1529 oraz z 2018 r. poz. 374).

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – użyte w ustawie określenie mieszkanie oznacza lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny.

Z przywołanych wyżej przepisów ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wynika, że dla potrzeb tej ustawy powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć tak samo jak powierzchnię użytkową lokalu, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem – ilekroć w ustawie jest mowa o powierzchni użytkowej lokalu – należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Oznacza to, że osoba fizyczna ubiegając się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w celu określenia powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego dla potrzeb tego zwrotu powinna odnieść się do definicji powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego a następnie w sposób analogiczny odnieść ją do ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego. Zatem powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć w sposób analogiczny jak powierzchnię użytkową lokalu. W efekcie wskazane wyliczenie pomieszczeń, które zaliczane są do powierzchni użytkowej lokalu należy przyporządkować do pomieszczeń, które występują w domu jednorodzinnym, przy czym należy mieć na uwadze charakter obu tych nieruchomości a więc możliwość istnienia innych pomieszczeń w każdej z tych nieruchomości. Oczywistym wszak jest, że np. w przypadku domu jednorodzinnego nie buduje się co do zasady takiego pomieszczenia jak np. wózkownia. Pomieszczeniu temu w budynku jednorodzinnym odpowiadać może piwnica lub pomieszczenie gospodarcze o innej nazwie.

Z definicji powierzchni użytkowej zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego wynika, których powierzchni nie zalicza się do powierzchni użytkowej lokalu, a wśród nich zostały wymienione powierzchnie balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia uzasadnione jest stwierdzenie, poprzez analogię, że garaż i kotłownię w domu jednorodzinnym należy uznać za pomieszczenia, które nie są zaliczane do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego, budowa którego uprawnia do skorzystania z prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.

Jednak w rozpatrywanej sprawie według nazewnictwa użytego w projekcie budowlanym brak jest kotłowni a miejsce, w którym znajduje się urządzenie grzewcze, tj. kocioł spalinowy wraz z zasobnikiem wody jest nazwane pomieszczeniem gospodarczym z WC. Istnieje zatem rozbieżność pomiędzy nazwą a funkcją jaką pełni ww. pomieszczenie. Równocześnie w części dotyczącej projektu instalacji CO w pomieszczeniu tym kocioł jest już ujęty i nazwane jest ono kotłownią.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że domy, których nie można przyłączyć do miejskich sieci ciepłowniczych wyposaża się w indywidualne kotły spalania. Kotły te lokowane są w oddzielnych pomieszczeniach zwanymi kotłowniami. Tego rodzaju pomieszczenia muszą spełniać określone warunki techniczne i posiadać odpowiednią lokalizację w budynku.

Jeżeli zatem w istocie pomieszczenie, w którym znajduje się urządzenie grzewcze pełni funkcję kotłowni a nie pomieszczenia gospodarczego z toaletą, w którym dodatkowo zamontowano urządzenie grzewcze, to nazewnictwo użyte w projekcie nie może determinować prawa Wnioskodawcy do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.

Kwestia ta może być przedmiotem badania przez właściwy urząd skarbowy.

Reasumując, biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego na potrzeby ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi nie wlicza się powierzchni garażu i kotłowni. Przy czym podkreślić należy, że do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego Wnioskodawca nie zaliczy powierzchni pomieszczenia, w którym znajduje się urządzenie grzewcze o ile pomieszczenie to będzie w istocie pełniło funkcję kotłowni, a nie będzie np. dodatkowym pomieszczeniem z toaletą, w którym będzie m.in. urządzenie grzewcze.

Przyjmując zatem za Wnioskodawcą, że spełnia wszystkie pozostałe warunki określone w art. 20 ust. 3 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do ubiegania się o zwrot.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.