Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.173.2018.3.JC
z 17 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. (data nadania 18 czerwca 2018 r., data wpływu 25 czerwca 2018 r.) na wezwanie z dnia 30 maja 2018 r. (data nadania 30 maja 2018 r., data doręczenia 12 czerwca 2018 r.) Nr 0114-KDIP2-1.4010.173.2018.2.JC oraz 0114-KDIP3-3.4011.206.2018.3.JK2 o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego włoskiemu rezydentowi podatkowemu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego włoskiemu rezydentowi podatkowemu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa jest spółką kapitałową prawa handlowego. Spółka (dalej: „X.”) prowadzi na terenie Rzeczpospolitej Polskiej działalność z zakresu reklamy i doradztwa marketingowego.

W ramach prowadzonej działalności, X. zamierza zawrzeć umowę ze spółką kapitałową prawa handlowego, mającą siedzibę na terenie RP (dalej jako: „Spółka B”). Na podstawie rzeczonej umowy, klient X. (tj. spółka włoskiego prawa handlowego, reprezentująca osobę publiczną - byłego sportowca i rezydenta podatkowego Włoch) miałby wykonać przewidziane w umowie świadczenia w ramach prowadzonej kampanii reklamowej, a w szczególności udostępnić wizerunek na potrzeby tejże kampanii. Osoba publiczna byłaby zobowiązana do wzięcia udziału w sesjach zdjęciowych, na podstawie których opracowane zostaną materiały reklamowe z wykorzystaniem jej wizerunku, tj. materiały prasowe, telewizyjne, spoty reklamowe i materiały do punktów sprzedaży. Czas trwania sesji produkcyjnej na potrzeby przygotowania materiałów reklamowych nie przekroczy 3 dni, po 8 godzin w każdym dniu. W umowie przewidziano także, jako świadczenie uboczne, udział osoby publicznej w nie więcej niż 4 imprezach w postaci wywiadu lub spotkania z kontrahentami Spółki B, których czas nie przekroczyłby trzech godzin. Wypłata wynagrodzenia określonego w umowie miałaby nastąpić na rzecz X. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, a więc na rzecz polskiego rezydenta podatkowego.

Celem wykonania przedmiotowej umowy, X. zamierza zawrzeć z osobą publiczną oraz Spółką (dalej jako: „Spółka C”) reprezentującą osobę publiczną Porozumienie, na mocy którego X. zostanie umocowany do zawarcia Umowy reklamowej ze Spółką B. Osoba publiczna jest rezydentem podatkowym Włoch, Spółka C ma siedzibę w Rzymie i także jest rezydentem podatkowym Włoch. Porozumienie będzie obejmowało umocowanie X. do zawarcia Umowy w zakresie komercyjnego wykorzystania wizerunku osoby publicznej w działaniach reklamowych, promocyjnych i public relations. Z tytułu realizacji Porozumienia, a w szczególności z tytułu prawa do wykorzystania wizerunku osoby publicznej, Spółka C otrzyma od X. wynagrodzenie. Nadto, w Porozumieniu zostanie umieszczony zapis, że Wynagrodzenie wypłacone Spółce C będzie wynagrodzeniem obejmującym wynagrodzenie za prawo do korzystania z wizerunku osoby trzeciej, jak też wynagrodzenie za świadczenia uboczne, w tym za artystyczne wykonania oraz prawa pokrewne do artystycznych wykonań. Żadna część wynagrodzenia nie będzie przypadać na rzecz osoby trzeciej.

Z uwagi na fakt, że wypłata wynagrodzenia za prawo do korzystania z wizerunku osoby trzeciej wskazanej w Porozumieniu nastąpiłaby na rachunek bankowy Spółki C, to w niniejszej sprawie, kierując się treścią art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U z 2017 r. poz. 2343), Agent nie dokonałby poboru podatku u źródła. Prawo do korzystania z wizerunku nie jest bowiem wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 (winno być: art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. prawo do korzystania z wizerunku, artystycznego wykonania oraz prawa pokrewne do artystycznych wykonań przysługiwać będą spółce,
2. Wnioskodawca przewiduje zawieranie umów dwojakiego rodzaju:
   1. umowy, w których treści wynagrodzenie za prawo korzystania z wizerunku, za artystyczne wykonania oraz za prawa do artystycznych wykonań będzie stanowiło jedną kwotę, bez możliwości stwierdzenia jaka część wynagrodzenia przysługuje za poszczególne prawa,
   2. ii) umowy, których treść będzie umożliwiała stwierdzenie, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie za prawo do korzystania z wizerunku, za artystyczne wykonania oraz za prawa pokrewne do artystycznych wykonań,
3. wynagrodzenie spółki będzie stanowiło jej definitywne przysporzenie,
4. spółka nie będzie prowadziła w Polsce działalności poprzez zakład,
5. osoba fizyczna może przedstawić na prośbę Wnioskodawcy certyfikat rezydencji; certyfikat rezydencji przedstawiać będzie także spółka,
6. osoba fizyczna nie będzie dysponować stałą placówką na terytorium RP.

Ponadto w piśmie z dnia 18 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek nie dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji wypłaty wynagrodzenia przez X. na rzecz Spółki C będącej rezydentem podatkowym Włoch, reprezentującej osobę publiczną będącą rezydentem podatkowym Włoch, za prawo do wizerunku osoby publicznej i ubocznie za prawo do artystycznego wykonania w sytuacji, gdy prawo do artystycznego wykonania jest prawem ubocznym i pomocniczym w ramach łączącego X. i Spółkę C stosunku prawnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata przez Wnioskodawcę wynagrodzenia z tytułu prawa do wizerunku osoby publicznej, będącej rezydentem podatkowym Włoch, reprezentowanego przez Spółkę mającą siedzibę w Rzymie i będącą rezydentem podatkowym Włoch, które to wynagrodzenie obejmuje ubocznie także wynagrodzenie za prawo do artystycznego wykonania, nie podlega obowiązkowi poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 2343), bowiem przychód ten nie mieści się w kategorii przychodu z któregokolwiek z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, dalej jako: updop), podatnicy, którzy nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Za dochody (przychody) osiągane na terytorium RP przez ww. podatników uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na jej terytorium, w tym poprzez zagraniczny zakład położony na tymże terytorium. Na tym etapie należy wskazać, że Spółka C, z którą Agent zamierza zawrzeć Porozumienie i na rzecz której zamierza wypłacać wynagrodzenie za wykorzystanie wizerunku osoby publicznej, nie prowadzi działalności na terytorium RP oraz nie posiada zakładu położonego w Polsce.

Jak wynika natomiast z art. 21 ust. 1 updop, podatek zryczałtowany w wysokości 20% przychodów pobiera się od ww. podatników w przypadku uzyskania przez nich na terytorium RP przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
   
   

Z kolei art. 22 ust. 1 przewiduje obowiązek podatkowy w przypadku uzyskania przychodu z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terenie RP. Na tym etapie należy wskazać, że przychód Spółki C - jakkolwiek zostanie uzyskany na terenie RP - rozumiany jako wypłacone przez Wnioskodawcę wynagrodzenie, nie stanowi należności, o których mowa w art. 22 ust. 1 updop. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłata wynagrodzenia na rzecz Spółki C nie jest związana z realizacją prawa do udziału w zyskach osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium RP.

Co do zasady, obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych ciąży na podatnikach. Wyjątkiem od zasady samo-wymiaru podatku dochodowego są należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop. W wypadkach opisanych w ww. przepisach, obowiązki płatnika spoczywają na podmiotach wypłacających określone należności. Kwestię poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych reguluje w tym zakresie przepis art. 26 ust. 1 updop. Zgodnie z jego treścią, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 updop, są obowiązane jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Nadto, w przypadku podatników, którzy nie mają siedziby ani zarządu na terytorium Polski, przepisy art. 21-22 updop stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest RP (por. art. 22a updop). Jednocześnie, zastosowanie przez płatnika stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku na podstawie takiej umowy możliwe jest pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Spółka C, otrzymująca od Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu prawa do wizerunku osoby publicznej, jako spółka z siedzibą we Włoszech, ma status włoskiego rezydenta podatkowego i w związku z powyższym ewentualne zastosowanie mogłyby znaleźć przepisy Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 roku. Wszelkie dalsze rozważania dotyczące zastosowania przepisów Umowy bądź updop w zakresie podatku dochodowego pozostają bezcelowe, albowiem celem niniejszego wniosku jest ustalenie, czy wynagrodzenie za prawo do wizerunku osoby publicznej stanowi przychód w rozumieniu art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 updop, a więc czy zdarzenie to doprowadziłoby do powstania obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu prawa do korzystania z wizerunku nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop, nawet w sytuacji, gdy jego ubocznym elementem jest wynagrodzenie z tytułu prawa do artystycznego wykonania, mające charakter pomocniczy. Wizerunek osoby publicznej będzie wykorzystany w działaniach reklamowych, promocyjnych i public relations. Wizerunek osoby publicznej zostanie wykorzystany na szeroką skalę i będzie wymagał większego zaangażowania oraz poświęcenia większej ilości czasu, aniżeli działania z zakresu artystycznego wykonania. Udział osoby publicznej w imprezach, spotkaniach i wywiadach nie stanowi pozycji głównej Umowy reklamowej i Porozumienia. Ma charakter świadczenia ubocznego, o znaczeniu znacznie mniej doniosłym aniżeli wykorzystanie wizerunku osoby publicznej.

Niemniej jednak, w Porozumieniu, jakie ma być zawarte pomiędzy Wnioskodawcą oraz Spółką C i osobą publiczną wskazano, że wynagrodzenie z tytułu prawa do wykorzystania wizerunku osoby publicznej będzie wypłacone Spółce C. Elementem głównym, decydującym wynagrodzenia Spółki C będzie zatem wynagrodzenie z tego tytułu. Wynagrodzenie za świadczenia uboczne, tj. artystyczne wykonanie oraz prawa do niego pokrewne, zostanie ujęte w dalszej części Porozumienia i będzie miało charakter dodatkowy, pomocniczy.

W ocenie Wnioskodawcy, kwestia, czy wypłata wynagrodzenia na rzecz Spółki C będzie wymagała pobrania przez Agenta zryczałtowanego podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 udpop, wymaga ustalenia, czy główny substrat wynagrodzenia wskazanego w Porozumieniu będzie należał do kategorii przychodów wskazanych w ww. artykułach. Zgodnie bowiem z wytycznymi wskazanymi w Komentarzu do art. 12 Konwencji modelowej OECD, jeżeli jeden z elementów świadczenia (tj. wynagrodzenie za prawo do wizerunku) stanowi pozycję główną kontraktu (Porozumienia), a pozostałe elementy są uboczne (prawo do artystycznego wykonania) lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia. W konsekwencji, z uwagi na uboczny charakter należności za prawo do artystycznego wykonania i prawa pokrewne (które według Wnioskodawcy i tak nie należą do katalogu art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop), nie podlega analizie rodzaju przychodów wpływających na ewentualne zaktualizowanie obowiązku płatnika do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie przepisów updop. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenie z tytułu prawa do wykorzystania wizerunku nie stanowi przychodu z art. 22 ust. 1 updop. Wypłata wynagrodzenia z tego tytułu nie jest bowiem związana z realizacją prawa do udziału w zyskach osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium RP. Takie stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2013 roku o sygn. ITPB4/423-7/13/MT. Wypłata wynagrodzenia z tytułu prawa do wykorzystania wizerunku nie należy również do kategorii przychodu z art. 21 ust. 1 pkt 1) - 4) updop. Z uwagi na brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3)-4) updop, Wnioskodawca w całości pominie omówienie braku podstaw do kwalifikacji wynagrodzenia z tytułu prawa do korzystania z wizerunku jako przychód na podstawie tych przepisów.

Nie ulega wątpliwości, że wynagrodzenie za prawo do wykorzystania wizerunku osoby publicznej nie będzie miało podstawy w świadczeniach doradczych, księgowych, usługach reklamowych, prawnych, badania rynku, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz podobnych (art. 21 ust. 1 pkt 2a updop). Wypłacone należności nie będą także należały do kategorii opłat z tytułu usług świadczonych w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium RP (por. art. 21 ust. 1 pkt 2 updop). Z treści art. 21 ust. 1 pkt 2 udpop jasno wynika, że opodatkowanie ryczałtowe ma miejsce, jeśli występuje w danym stanie faktycznym zagraniczna osoba prawna oraz pośrednik, zajmujący się organizowaniem na terytorium Polski działalnością artystyczną, rozrywkową lub sportową. Opodatkowanie będzie więc miało miejsce, tylko wówczas gdy działalność wykonywana jest przez osobę prawną mającą siedzibę za granicą, a organizator pobierze ryczałtowy podatek dochodowy u źródła tylko wówczas, gdy faktycznym wykonawcą usługi będzie zagraniczna osoba prawna. Jeśli zaś zagraniczna osoba prawna będzie kolejnym pośrednikiem, który zleci wykonywanie usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej - polskim podmiotom, to podatek nie będzie pobrany (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2012 roku, sygn. akt III SA/Wa 1285/11). W niniejszej sprawie, Spółka C (ani osoba publiczna) nie wykonują usługi organizacji działalności artystycznej, widowiskowej lub sportowej. Brak zatem podstaw do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego przez wnioskodawcę także na tej podstawie.

Wypłata wynagrodzenia za korzystanie z wizerunku osoby publicznej nie stanowi także przychodu z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych. Stanowisko to podziela Ministerstwo Kultury w swoim piśmie z dnia 14 listopada 2002 roku. W ocenie Ministerstwa, wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub za rozporządzanie nimi. Prawo do wizerunku jest kategorią odrębną i niezależną od praw pokrewnych. Nie może być ono także traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z artystycznego wykonania, albowiem osoba publiczna (sportowiec), której wizerunek jest wykorzystywany, nie jest traktowana jak artysta wykonawca (por. pismo Ministerstwa Kultury z dnia 14 listopada 2002 roku, znak DP/WPA.024/409/02).

Powyższa analiza pozwala twierdzić, że wypłata wynagrodzenia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C z tytułu prawa do wykorzystania wizerunku osoby publicznej - byłego sportowca, oraz ubocznie prawa do artystycznego wykonania, nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop. Wypłata wynagrodzenia nie spowoduje zatem obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w tym zakresie. Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie takich przychodów Spółki C (por. art. 26 ust. 1a contrario). Na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, w tym obowiązek analizy postanowień Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 roku, a w szczególności art. 12 tejże Umowy.

Wnioskodawca nie będzie zobligowany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od kwoty wynagrodzenia, jakie miałoby być wypłacone na rzecz Spółki C, będącej rezydentem podatkowym Włoch.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niezależnie od powyższego tytułem uwagi wskazać należy, że nowy jednolity tekst ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ogłoszony został w Dz. U. z 2018 r. pod poz. 1036 (istnieją późniejsze zmiany).

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.