Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.259.2018.4.EC
z 16 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 maja 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 4 czerwca 2018 r.) i pismem z dnia 4 lipca 2018 r. (data wpływu 11 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 4 czerwca 2018 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 26 czerwca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.259.2018.1.EC, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 26 czerwca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 czerwca 2018 r.). W dniu 11 lipca 2018 r. (nadano w dniu 5 lipca 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 4 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada mieszkanie własnościowe w … przy ul. …, nr lokalu …. Mieszkanie to znajduje się w rejonie wydobycia węgla. Powoduje to pękanie ścian i kominów. Mieszkanie to przed 2010 r. było mieszkaniem z zasobów gminy …, tzn. było to mieszkanie lokatorskie. Będąc w związku małżeńskim z J.S., Wnioskodawczyni wspólnie z mężem wykupiła je od gminy … za 5% wartości. Wykup ten nastąpił w dniu 17 czerwca 2010 r. Mieszkanie to było majątkiem wspólnym Wnioskodawczyni i Jej męża. W 2013 r. mąż wyprowadził się od Wnioskodawczyni – zostawił Ją dla innej kobiety w sierpniu 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła pozew o rozwód w 2014 r. z orzeczeniem winy męża. Na pierwszej sprawie rozwodowej mąż w obawie, że będzie mu udowodniona wina – mieli zeznawać świadkowie – zaproponował, że w zamian za nieorzekanie winy (co wiązało się z płaceniem alimentów na Wnioskodawczynię) zrzeknie się swojej części mieszkania na korzyść Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni poprosiła Sąd o czas do namysłu. Na następnej sprawie rozwodowej, Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na zaproponowaną ugodę. Było to wtedy dobrym rozwiązaniem, gdyż Wnioskodawczyni nie wyobrażała sobie wspólnego mieszkania z mężem pod jednym dachem. Było to jakby świadczenie alimentacyjne, które Jej się należało, ale męża nie byłoby wtedy stać na płacenie tych alimentów, gdyż zadłużył się będąc z inną kobietą. Spłacał też wtedy, jako wyżej zarabiający, wspólną pożyczkę, którą Wnioskodawczyni z nim zaciągnęła na zamontowanie nowych okien plastikowych, drzwi antywłamaniowych i założenie centralnego ogrzewania węglowego w tym mieszkaniu. Przy czym po roku po rozwodzie, były mąż Wnioskodawczyni zażądał od Niej spłaty połowy ww. pożyczki, pozywając Wnioskodawczynię do Sądu. Wnioskodawczyni pożyczkę tę spłacała od kwietnia 2016 r. do marca 2017 r. (całkowita wartość z kosztami sądowymi wynosiła 15 000 zł). Wszystkie wzajemne zobowiązania wtedy wygasły. Po rozwodzie w listopadzie 2014 r., Wnioskodawczyni poznała innego mężczyznę, wyszła za mąż w dniu 7 lutego 2015 r. i zamieszkała w …. Niestety małżeństwo to okazało się nieudane. Wnioskodawczyni jest po rozwodzie. Wnioskodawczyni pozostała w …, ponieważ ma tutaj pracę, a w Polsce mogłaby mieć problem ze znalezieniem pracy. W związku z tym, Wnioskodawczyni zdecydowała, że musi sprzedać mieszkanie w … przy ul. …, gdyż ciężko byłoby Jej opłacać mieszkanie w … i w …. Przez ostatnie prawie 2 lata mieszkała tam Jej koleżanka, co było bardzo dobrym rozwiązaniem, bo Wnioskodawczyni nie musiała sama opłacać czynszu za mieszkanie w …. Koleżanka Wnioskodawczyni zamierza się wyprowadzić z Jej mieszkania do końca maja. Znalezienie kogoś, kto by zamieszkał w tym mieszkaniu, wiąże się z ryzykiem, gdyż ciężko znaleźć uczciwą osobę, która zadbałaby o mieszkanie, żeby się nie niszczyło i nie zadłużyła go. Ze sprzedaży mieszkania w tym rejonie nie da się uzyskać nawet 60 000 zł, gdyż samo mieszkanie jest mało atrakcyjne – ogrzewane węglem i ponadto jest to strefa zagrożona szkodami górniczymi. Ludzie niechętnie kupują mieszkania w dzielnicy ….

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że sprawa przedstawiona w przedmiotowym wniosku dotyczy obecnie już zbytego (sprzedaż nastąpiła w dniu 25 maja 2018 r.) lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, znajdującego się przy ulicy … w …, nabytego w drodze prawa pierwokupu od gminy …, w czerwcu 2010 r.

Wyrok sądowy dotyczący rozwodu z dnia 14 października 2014 r. uprawomocnił się w dniu 5 listopada 2014 r. Podział majątku wspólnego nastąpił jednocześnie z rozwodem i tym samym wyrokiem Sądu, który uprawomocnił się w dniu 5 listopada 2014 r. Sąd uwzględnił zaproponowane przez męża warunki, tj. mąż w zamian za nieorzekanie winy za rozpad małżeństwa zaproponował, że zrzeknie się swojej części mieszkania, ponieważ w przypadku rozwodu z jego winy musiałby płacić na Wnioskodawczynię alimenty, na które nie było go stać, gdyż zaciągnął długi, będąc w związku z inną kobietą. W wyroku rozwodowym zawarty jest zapis, że wyłączne prawo własności do tego mieszkania oraz samochodu osobowego marki …, rok produkcji …, Sąd przyznaje Wnioskodawczyni. Mimo że mieszkanie to wchodziło w skład majątku wspólnego, Sąd przyznał prawo własności wyłącznie Wnioskodawczyni, gdyż 1/2 udziału męża zaspokoiła wtedy w jakiejś części oczekiwania Wnioskodawczyni, a świadczenia alimentacyjne nie były możliwe do otrzymania ze strony męża. Sąd przyznał prawo własności lokalu mieszkalnego nr … położonego w … przy ul. …, zapisanego w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w … pod numerem księgi … wraz z udziałem w wysokości 48/1000 w prawie własności udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz część budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętego księgą wieczystą, o wartości 130 000 i samochodu osobowego marki …, rok produkcji …, o wartości 4 500 zł, bez spłaty na rzecz pozwanego. Po rozwodzie prawo własności do lokalu mieszkalnego w … przy ul. … przysługiwało wyłącznie Wnioskodawczyni.

Odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego przy ul. … w … nastąpiło w dniu 21 maja 2018 r. Zbycie ww. lokalu mieszkalnego nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy jeżeli od wykupu mieszkania od gminy … do dnia zbycia minęło prawie 8 lat (wykup nastąpił w dniu 17 czerwca 2010 r.), ale od otrzymania części męża wyrokiem sądu z dnia 14 października 2014 r. minęło 3,5 roku, to czy po odpłatnym zbyciu tego mieszkania powstaje obowiązek podatkowy?
2. Czy taka sprzedaż podlega opodatkowaniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), z uwzględnieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulującego skutki podatkowe – odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od wykupu od gminy powoduje obowiązek podatkowy. W tym przypadku, wykup od gminy … lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, będącego majątkiem wspólnym Wnioskodawczyni i Jej byłego męża, nastąpił w 2010 r. W związku z tym upłynęło prawie 8 lat od daty wykupu od gminy … do momentu zbycia (w dniu 21 maja 2018 r.) tego mieszkania, w związku z tym, nie powoduje to obowiązku podatkowego, a otrzymanie części własności byłego męża nie stanowi podstawy do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po zbyciu tego mieszkania, gdyż stanowiło rekompensatę jedynie za niespełnione świadczenia alimentacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)−c) wyżej wskazanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)−c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że przed 2010 r. mieszkanie położone w … przy ul. … było mieszkaniem lokatorskim. W dniu 17 czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wykupiła od gminy … ww. mieszkanie, uzyskując prawo do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność. Było ono majątkiem wspólnym Wnioskodawczyni i Jej męża. W 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła pozew o rozwód. Wyrok sądowy dotyczący rozwodu z dnia 14 października 2014 r. uprawomocnił się w dniu 5 listopada 2014 r. Jednocześnie z rozwodem nastąpił podział majątku wspólnego. Na mocy wyroku sądowego wyłączne prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz samochodu osobowego przyznane zostało Wnioskodawczyni. W dniu 21 maja 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z przedstawionym opisem stanu faktycznego wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”. Ponadto nie wskazuje również, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne − nie określa tym samym na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości (ich części, udziału). Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)−c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości (lub tych praw), bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W celu ustalenia momentu nabycia przez Wnioskodawczynię własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, należy odnieść się wprost do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie natomiast do art. 50¹ wspomnianej ustawy w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego: „Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości”.

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie np. po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód i wydania przez sąd powszechny postanowienia o podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego nie ma podstaw prawnych, aby w warunkach niniejszej sprawy termin nabycia przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość liczyć od daty podziału majątku wspólnego. Za datę nabycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, należy uznać datę nabycia tego lokalu do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 2010 r. W konsekwencji odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 21 maja 2018 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej, nabytego do majątku wspólnego małżonków w 2010 r. w drodze wykupu od gminy, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc uzyskany z tej sprzedaży przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.