Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.297.2018.2.BJ
z 18 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r. ), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu – jest prawidłowe,
• sposobu dokumentowania transakcji zbycia budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 czerwca 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu oraz sposobu dokumentowania tej transakcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem pozostałej działalności Spółki jest „kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”.

W 2011 roku Spółka w wyniku przetargu nabyła od Miasta budynek objęty ochroną konserwatorską na mocy wpisu do rejestru zabytków. Nieruchomość gruntowa oddana została w użytkowanie wieczyste z jednoczesną sprzedażą usytuowanego na niej budynku.

Pierwsza opłata z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste ustalona została w wysokości 25% ceny gruntu uzyskanej w wyniku przetargu - w tym 23% podatku VAT (Spółka odliczyła VAT z faktury zakupu). Pierwsza opłata z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste została opłacona w fakturze zakupu nieruchomości i objęta stawką podstawową podatku VAT. W tej samej fakturze zakupu nieruchomości jako druga pozycja została ujęta wartość budynku zwolniona z podatku VAT na podst. art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Cena zakupu budynku uwzględniała bonifikatę 50% z tytułu wpisu do rejestru zabytków. Zgodnie z umową Spółka wnosi opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 2% ceny gruntu, na które Miasto wystawia faktury ze stawką podatkową VAT 23% (Spółka odliczała VAT z faktur zakupu).

Od momentu zakupu Spółka podjęła niezbędne prace remontowo-modernizacyjne w celu dostosowania zniszczonego budynku i wykorzystania go do celów hotelarsko/ gastronomicznych. Wydatki poniesione na ulepszenie tej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie przekroczyły 30% wartości początkowej. W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że wydatki na ulepszenia były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości. Na terenie przedmiotowej nieruchomości nie były jeszcze świadczone żadne usługi, ponieważ prace remontowo-modernizacyjne nie zostały zakończone. W związku z szacowanymi wysokimi kosztami dalszych prac remontowo-modernizacyjnych Spółka zmieniła zamiary dotyczące nieruchomości i zamierza ją sprzedać w 2018 r. (budynek wraz z użytkowaniem wieczystym dotyczącym gruntu, na którym jest on położony). Sprzedaż nieruchomości nastąpi na rzecz innej spółki, która jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W celu zabezpieczenia wykonania umowy sprzedaży Spółka wystawiła fakturę zaliczkową VAT na zadatek ze stawką VAT 23%, która została opłacona przez przyszłego nabywcę nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy w związku z planowaną sprzedażą budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania Spółka będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia z podatku VAT?
2. W jaki sposób powinna być udokumentowana opisana we wniosku transakcja sprzedaży budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania zwolnienia z podatku VAT przy sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości.

Ad.2

W zakresie dokumentacji transakcji sprzedaży Wnioskodawca powinien dokonać korekty wystawionej faktury VAT dotyczącej zadatku, wystawionej z zastosowaniem stawki VAT 23%. Następnie powinien wystawić dwupozycyjną fakturę VAT dotyczącą sprzedaży nieruchomości, w której w jednej pozycji zostanie ujęta wartość budynku a w drugiej wartość użytkowania wieczystego. Obie pozycje faktury będą objęte zwolnieniem z podatku VAT na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy, które zostało przeformułowane w uzupełnieniu wniosku:

W przypadku sprzedaży budynku i prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych mamy do czynienia z jedną całością, mianowicie ze sprzedażą budynku wraz z użytkowaniem wieczystym, na którym ten budynek jest posadowiony. Z punktu widzenia VAT los prawny użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu dzieli los prawny budynku. W konsekwencji czego całość należy opodatkować w jednolity sposób. Stawka opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży użytkowania wieczystego gruntu będzie zależna od wysokości opodatkowania samej dostawy budynku. Odwołując się do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca uważa, że w przedstawionej sytuacji pomiędzy pierwszym zasiedleniem (zakup nieruchomości od Miasta w 2011 r.) a dostawą budynku (sprzedaż nieruchomości przez Spółkę w 2018 r.) upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z czym Spółka będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu – jest prawidłowe,
• sposobu dokumentowania transakcji zbycia budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Przez dostawę towarów uważa się również zbycie prawa użytkowania wieczystego, o czym stanowi ust. 1 pkt 7 cyt. artykułu.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu (w tym użytkowanie wieczyste) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Natomiast przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust.9).

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

(…)

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem;
(…);
19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
(…).

Podkreślić należy, iż celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze.

Stosownie do treści § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485), faktura dokumentująca:

1. dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

1. datę wystawienia,
2. numer kolejny,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem,
8. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.

Jednocześnie w praktyce, przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, zdarzają się sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument.

Ustawodawca w art. 106j ust. 1 ustawy określił przypadki, w których podatnik powinien wystawić fakturę korygującą. Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przepis art. 106j ust. 2 ustawy określa, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
      
      
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2011 r. Wnioskodawca nabył od Miasta budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Przy nabyciu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia. Od momentu zakupu Wnioskodawca przeprowadził w budynku prace remontowo-modernizacyjne, które były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości. Wnioskodawca w związku z szacowanymi wysokimi kosztami dalszych prac remontowo-modernizacyjnych planuje sprzedać w 2018 r. budynek wraz z użytkowaniem wieczystym dotyczącym gruntu, na którym jest on położony. Sprzedaż nieruchomości nastąpi na rzecz Spółki będącej zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W celu zabezpieczenia wykonania umowy sprzedaży Wnioskodawca wystawił fakturę zaliczkową VAT na zadatek ze stawką VAT 23%, która została opłacona przez przyszłego nabywcę nieruchomości.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności opodatkowania zbycia ww. nieruchomości i dokonania korekty wystawionej faktury.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż budynku wraz z użytkowaniem wieczystym dotyczącym gruntu, na którym jest on położony, będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż z treści wniosku wynika, że dostawa dokonana zostanie po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy (od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy minął okres dłuższy niż 2 lata).

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, ww. zwolnienie będzie również dotyczyło dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu na którym posadowiony jest budynek.

Ponadto w opisanej sytuacji Wnioskodawca winien wystawić fakturę korygującą dotyczącą pomyłki w stawce podatku.

Natomiast wykazanie w jednej pozycji na fakturze wartości budynku, a w drugiej wartości prawa użytkowania wieczystego jest nieprawidłowe, albowiem treść art. 29a ust. 8 ustawy jednoznacznie precyzuje, iż przy dostawie budynków z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu czy też prawa wieczystego użytkowania gruntu, co wskazuje, iż w treści faktury wartość tą należy ująć w jednej pozycji, tj. jako dostawa budynku.

Reasumując Wnioskodawca przedmiotową sprzedaż powinien objąć zwolnieniem bez wyodrębniania wartości prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu uznano za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokumentowania transakcji zbycia budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.