Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.220.2018.2.PP
z 19 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2018 r. (data nadania 2 lipca 2018 r., data wpływu 6 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 18 czerwca 2018 r. (data nadania 19 czerwca 2018 r., data odbioru 26 czerwca 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.220.2018.1.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty pieniężnej z tytułu ugody - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty pieniężnej z tytułu ugody.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. (data nadania 19 czerwca 2018 r., data doręczenia 26 czerwca 2018 r.), Nr 0114-KDIP3-3.4011.220.2018.1.PP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 1 lipca 2018 r. (data nadania 2 lipca 2018 r., data wpływu 6 lipca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 27 października 2016 roku Wnioskodawczyni zawarła z siostrą ugodę dotyczącą podziału spadku po zmarłych rodzicach. Ugoda ta została spisana i potwierdzoną notarialnie. W sierpniu 2016 r. zmarła mama Wnioskodawczyni (ojciec zmarł dużo wcześniej) pozostawiając lokal mieszkalny, które odziedziczyła wraz ze swoją siostrą po połowie, przy czym siostra Wnioskodawczyni zobowiązała się, po uzyskaniu pieniędzy z jego sprzedaży, do zapłacenia Jej tytułem "nakładów poniesionych na majątek spadkowy” (sformułowanie pochodzi od pani notariusz) kwoty 25.000 zł jako zwrotu kosztów poniesionych przez Wnioskodawczynię w ostatnim okresie choroby mamy, ponieważ to Wnioskodawczyni opiekowała się mamą, regularnie przyjeżdżała do Polski, finansowała kupno leków i środków opatrunkowych, jej rehabilitację, komercyjny pobyt mamy w ośrodku opiekuńczo-rehabilitacyjnym oraz koszty pogrzebu ponad kwotę przekazaną przez ZUS.

Po podpisaniu dokumentu notariusz poinformowała Wnioskodawczynię o obowiązku niezwłocznej rejestracji tej umowy w Urzędzie, ponieważ od wymienionej w ugodzie kwoty trzeba będzie zapłacić podatek. Wnioskodawczyni udała się więc do Urzędu Skarbowego gdzie poinformowano Ją, że dopóki nie sprzeda lokalu mieszkalnego rodziców i faktycznie nie otrzyma obiecanej sumy nie może być mowy o rejestracji ugody i składaniu deklaracji podatkowej.

Lokal mieszkalny po rodzicach udało się sprzedać w dniu 1 lutego 2017 roku (data spisania aktu notarialnego), wówczas po raz drugi Wnioskodawczyni udała się do Urzędu, gdzie po przeanalizowaniu treści ugody przez kilku kolejnych urzędników z zastępcą naczelnika urzędu włącznie poinformowano Wnioskodawczynię, że podatek od uzyskanej sumy trzeba będzie zapłacić rozliczając rok podatkowy 2017, a ponieważ Wnioskodawczyni nie mieszka na stałe w Polsce powinnam udać się w tym celu do właściwego Urzędu Skarbowego czas na to ma do końca kwietnia 2018 roku.

W kwietniu tego roku Wnioskodawczyni przyjechała do W., aby ostatecznie załatwić sprawę podatku od ugody.

Niestety w Urzędzie Skarbowym nikt nie potrafił pomóc Wnioskodawczyni. Kolejni urzędnicy mieli na ten temat różne zdania i nikt nie potrafił jednoznacznie i autorytatywnie stwierdzić jak zakwalifikować zawartą ugodę i w związku z tym jaki formularz Wnioskodawczyni powinna wypełnić, ponieważ nigdy nie mieli do czynienia z podobną sprawą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że od stycznia 1981 roku na stałe mieszka na terenie Węgier, Jej mąż jest rodowitym Węgrem, posiada obywatelstwo węgierskie, a na Węgrzech Wnioskodawczyni pracowała zawodowo i tu aktualnie pobiera rentę. W związku z tym, że przed wyjazdem z kraju przez pewien czas pracowała w Polsce, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej otrzymała rentę międzynarodową, częściowo wypłacaną przez polski ZUS. W Polsce osiągnęła już wiek emerytalny i od tego czasu ZUS wypłaca Wnioskodawczyni cząstkowe świadczenie emerytalne w kwocie 279 zł.

Natomiast od państwa węgierskiego w dalszym ciągu Wnioskodawczyni otrzymuje rentę inwalidzką. Renty i emerytury na Węgrzech nie podlegają podatkowaniu, aktualnie Wnioskodawczyni nie wypełnia więc tu zeznań podatkowych.

Kwota, o której mowa, to zwrot kosztów sukcesywnie ponoszonych przez Wnioskodawczynię w ostatnim czasie przed śmiercią mamy, którą starała się wspierać i fizycznie swoją obecnością w Polsce i finansowo: opłat za pobyt mamy w komercyjnym ośrodku opiekuńczo-rehabilitacyjnym, zajęcia rehabilitacyjne, zakup leków i środków opatrunkowych oraz podróże do Polski w czasie pobytów mamy w szpitalu i w czasie jej rekonwalescencji w domu. Siostra, Wnioskodawczyni pomimo ciągłych zapewnień telefonicznych, że również czuje się zobowiązana do wspomagania mamy, w krytycznym momencie zostawiła Wnioskodawczynię samą, zerwała z Nią wszelkie kontakty i przestała reagować na maile i telefony, a odezwała się dopiero na wiadomość o mamy śmierci. Aby uzyskać chociaż częściowy zwrot poniesionych wydatków Wnioskodawczyni musiała uciec się do spisania ugody notarialnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kwota otrzymana przez Wnioskodawczynię zgodnie z ugodą tytułem zwrotu nakładów poniesionych na majątek spadkowy podlega opodatkowaniu?
2. Według jakich zasad?
3. Czy Wnioskodawczyni powinna złożyć zeznanie podatkowe? Jaki kwestionariusz powinna wypełnić?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, poświadczona notarialnie ugoda, wobec notorycznych kłamstw i ciągłego mataczenia Jej siostry, stanowiła dla Niej jedyną szanse na odzyskanie chociaż części nakładów finansowych poniesionych w czasie choroby mamy. W rzeczywistości były to oszczędności Wnioskodawczyni i Jej męża, sukcesywnie przeznaczane na wyjazdy do Polski, zakup leków i sprzętu rehabilitacyjnego dla mamy oraz na pokrycie różnych innych drobniejszych wydatków, a w ostatnim okresie mamy choroby na zapewnienie jej godziwej opieki w komercyjnym ośrodku opiekuńczo-rehabilitacyjnym, a po mamy śmierci na pokrycie różnych wydatków związanych z pogrzebem.

Wnioskodawczyni uważa, że otrzymana kwota nie stanowi źródła dochodu, a tylko zwrot poniesionych wcześniej nakładów, ponieważ obie z siostrą miały jednakowy obowiązek i prawny i moralny finansowego wspomagania mamy i związane z tym wydatki, wcześniej omówione i uzgodnione, powinny były między siebie dzielić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od stycznia 1981 roku mieszka na Węgrzech, Jej mąż jest rodowitym Węgrem. Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo węgierskie, na Węgrzech pracowała zawodowo i tam aktualnie pobiera rentę. Przed wyjazdem z kraju Wnioskodawczyni pracowała w Polsce, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej otrzymała rentę międzynarodową, częściowo wypłacaną przez polski ZUS.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni od 1981 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania na Węgrzech, w związku z tym w rozpatrywanej sprawie zastosowanie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Węgierskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy otrzymana kwota na podstawie ugody spisanej i potwierdzonej notarialnie podlega opodatkowaniu. Powyższa kwota jest zwrotem kosztów ponoszonych, m.in. z tytułu opłat za pobyt mamy w komercyjnym ośrodku opiekuńczo-rehabilitacyjnym, zajęć rehabilitacyjnych, zakupu leków i środków opatrunkowych oraz podróży Wnioskodawczyni do Polski w czasie pobytu mamy w szpitalu i w czasie Jej rekonwalescencji w domu, a także z tytułu wydatków związanych z pogrzebem.

Konwencja polsko – węgierska w swej treści nie zawiera przepisu, który regulowałby sposób opodatkowania dochodów z tytułu zwrotu poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów, zatem zastosowanie znajdzie art. 22 tej Konwencji dotyczący opodatkowania „inne dochody”.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Konwencji części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 22 ust. 2 Konwencji, postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Tym samym, otrzymana w 2017 r. kwota na podstawie spisanej i potwierdzonej notarialnie ugody przez Wnioskodawczynię mającą miejsce zamieszkania na Węgrzech, podlega opodatkowaniu tylko w Republice Węgierskiej.

Reasumując, należy stwierdzić, że uzyskana przez Wnioskodawczynię kwota w związku z zawartą ugodą notarialną, stanowiąca zwrot poniesionych kosztów podlega opodatkowaniu tylko na Węgrzech. Kwota ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Tym samym, Wnioskodawczyni nie musi wykazywać otrzymanej kwoty z tytułu zawartej ugody notarialnej w zeznaniu rocznym w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.