2018.07.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.198.2018.1.IZ
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej za 2017 r. oraz lata następne, w zakresie analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT, w odniesieniu do transakcji pożyczek udzielonych Spółce przez Prezesa Zarządu przed dniem 1 stycznia 2017 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej za 2017 r. oraz lata następne, w zakresie analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT, w odniesieniu do transakcji pożyczek udzielonych Spółce przez Prezesa Zarządu przed dniem 1 stycznia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (zwana dalej: „Spółką”) jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie sieci kin na terenie Polski.

Przychody Spółki w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w 2016 r. równowartość 10 000 000 euro.

W latach 2014-2016 Spółka zawarła z Panem A - Prezesem Zarządu Spółki szereg umów pożyczek, w ramach których jako pożyczkobiorca otrzymała oprocentowane środki pieniężne. Zawarte umowy pożyczek stanowią transakcje z podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ust. 4 Ustawy CIT.

Pożyczki zostały udzielone Spółce w celu zapewnienia jej płynności finansowej niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej. Środki z pożyczek zostały przekazane Spółce przed dniem 1 stycznia 2017 r. Termin spłaty udzielonych pożyczek przypada po dniu 1 stycznia 2017 r. Na koniec 2017 r. pożyczki nie zostały jeszcze spłacone przez Spółkę.

W ciągu 2017 r. Spółka nie otrzymała kolejnych pożyczek od Prezesa Zarządu. W ciągu 2017 r. nie doszło także do zmian umów pożyczek zawartych wcześniej, w szczególności do przedłużenia terminu spłaty odsetek lub kapitału, udzielenia kolejnej transzy pożyczki, zmiany wysokości oprocentowania lub jakichkolwiek innych parametrów transakcji.

Spółka dopuszcza natomiast możliwość, że terminy spłaty pożyczek mogą zostać w przyszłości przedłużone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej za 2017 r. oraz lata następne, w zakresie analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT, w odniesieniu do transakcji pożyczek udzielonych Spółce przez Prezesa Zarządu przed dniem 1 stycznia 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej za 2017 r. oraz lata następne, w zakresie analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT, w odniesieniu do transakcji pożyczek udzielonych Spółce przez Prezesa Zarządu przed dniem 1 stycznia 2017 r.

Podstawowe regulacje dotyczące sporządzania dokumentacji cen transferowych zostały określone w art. 9a Ustawy CIT. Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT, podatnicy których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro, dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy CIT, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.

Powyższy przepis wyraźnie wskazuje, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę definicję słownikową pojęcia „dokonywać”, zwrot „dokonujący w roku podatkowym transakcji” odnosi się do transakcji, które w danym roku podatkowym „doszły do skutku”.

Umowa pożyczki została zdefiniowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej: „KC”). Zgodnie z art. 720 § 1 KC, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Tym samym, w odniesieniu do umowy pożyczki transakcja jest dokonywana („dochodzi do skutku”) w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do jej udzielenia i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty - czyli de facto w momencie zawarcia umowy pożyczki.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w odniesieniu do transakcji umów pożyczek wskazanych w niniejszym wniosku, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r. (zostały dokonane/doszły do skutku przed 1 stycznia 2017 r.), należy uznać, że nie są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT - w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.).

Pogląd ten potwierdzały także organy podatkowe - przykładowo:

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2017 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.283.2017.1.APO,
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.286.2017.1.AM,
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 marca 2018 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.198.2018.1.NL (winno być: 0111-KDIB1-1.4010.198.2017.1.NL).

Stosownie jednak do treści art. 9a ust. 2g Ustawy CIT, dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h. Przepis ten dotyczy obowiązku aktualizacji w kolejnych latach dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 1 Ustawy CIT, a więc tzw. dokumentacji krajowej (tzw. local file).

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 9a ust. 2g Ustawy CIT in fine, nie stosuje się go w zakresie zastosowania ust. 2h, który dotyczy analizy danych porównawczych (tzw. benchmark), o której mowa w ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT. Zgodnie z art. 9a ust. 2h Ustawy CIT, dokumentacja podatkowa obejmująca elementy wymienione w ust. 2b pkt 2 podlega w tym zakresie aktualizacji nie rzadziej niż co 3 lata, chyba że zmiana warunków ekonomicznych w stopniu znacznie wpływającym na analizę danych porównawczych uzasadnia dokonanie przeglądu w roku zaistnienia tej zmiany.

W dniu 28 marca 2018 r. została wydana interpretacja ogólna Ministra Finansów o sygn. DCT.8201.6.2018, która dotyczy obowiązku przeglądu i aktualizacji dokumentacji podatkowej, wynikającego z art. 9a ust. 2g Ustawy CIT, w szczególności w odniesieniu do transakcji finansowych. Mając na uwadze przepis, na który powołuje się Minister Finansów (art. 9a ust. 2g Ustawy CIT - a nie art. 9a ust. 2h Ustawy CIT), należy wskazać, że interpretacja ogólna dotyczy wyłącznie obowiązku aktualizacji dokumentacji krajowej (tzw. local file), o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 1 Ustawy CIT.

Dokonując wykładni tego przepisu Minister Finansów wskazuje, że: Przykładowo, transakcje finansowe (np. pożyczki, kredyty, emisja obligacji, gwarancje, poręczenia) - co do zasady - są transakcjami kontynuowanymi w kolejnych latach podatkowych, a zatem nie ulega wątpliwości, że w takim przypadku dokumentacja podatkowa sporządzona dla takich transakcji w roku podatkowym ich rozpoczęcia, powinna podlegać okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy. Zatem w przypadku gdy w trakcie realizacji transakcji dojdzie np. do przedłużenia terminu spłaty kapitału lub odsetek, lub udzielenia kolejnej transzy pożyczki lub kredytu, lub zmiany wysokości oprocentowania, lub zmiany jakichkolwiek innych istotnych parametrów transakcji lub informacji wymienionych w art. 25a ust. 2b-2d updof lub art. 9a ust. 2b-2d updop, podatnik jest obowiązany do uwzględnienia informacji o tych zmianach w zaktualizowanej dokumentacji podatkowej.

Dalej Minister Finansów stwierdza: Należy także zaznaczyć, że w przypadku transakcji lub innych zdarzeń kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym, nawet gdyby w wyniku przeglądu dokumentacji podatkowej stwierdzono, że nie nastąpiła żadna istotna zmiana, o której mowa powyżej, podatnik nadal jest obowiązany do dokonania aktualizacji dokumentacji podatkowej nie rzadziej niż raz na rok podatkowy. Wynika to m.in. z użycia spójnika «i» w wyrażeniu «przeglądowi i aktualizacji» w art. 25a ust. 2g updof oraz art. 9a ust. 2g updop. Efektem takiej aktualizacji będzie zatem dokumentacja podatkowa sporządzona za dany rok podatkowy, uwzględniająca m.in. aktualne dane finansowe dotyczące zarówno transakcji lub innych zdarzeń, jak i podatnika.

W ocenie Ministra Finansów, obowiązek okresowych przeglądów i aktualizacji dokumentacji krajowej odnosi się także do transakcji rozpoczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2017 r, które są kontynuowane w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2016 r. Jednocześnie, w powołanej interpretacji ogólnej Minister Finansów zauważa, że: zmiana istotnych parametrów transakcji w trakcie jej realizacji nie oznacza dokonania nowej transakcji, a zatem podatnik nie jest obowiązany do sporządzenia od podstaw nowej dokumentacji podatkowej. Jest natomiast obowiązany w takim przypadku dokonać okresowej aktualizacji sporządzonej wcześniej dokumentacji podatkowej w tym zakresie.

Minister Finansów podzielił więc pogląd wyrażany do tej pory przez organy podatkowe, że w przypadku kontynuacji transakcji nie dochodzi do zawarcia nowej transakcji, a więc podatnik nie ma obowiązku sporządzenia nowej dokumentacji podatkowej dla takiej transakcji. Minister Finansów nakazał wyłącznie dokonanie aktualizacji posiadanej dokumentacji, sporządzonej w oparciu o obowiązujące dotychczas przepisy w sposób zgodny z brzmieniem przepisów aktualnych.

Za lata poprzednie Spółka zobowiązana była sporządzać dokumentację podatkową do zawartych umów pożyczki. Zgodnie z interpretacją ogólną, obecnie nie jest zobowiązana do sporządzenia nowej dokumentacji podatkowej do tych transakcji, a jedynie do dokonania jej aktualizacji na podstawie art. 9a ust. 2g Ustawy CIT. Dokumentacja po aktualizacji odpowiadać powinna wymogom określonym w art. 9a ust. 2b pkt 1 Ustawy CIT.

Spółka za lata poprzednie nie sporządzała natomiast analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT. Obowiązek sporządzenia tego rodzaju dokumentacji podatkowej został bowiem wprowadzony dopiero od dnia 1 stycznia 2017 r.

Mając na uwadze, że transakcje pożyczki, o których mowa w niniejszym wniosku, nie zostały zawarte po 1 stycznia 2017 r., do tych transakcji nie znajduje zastosowania art. 9a ust. 1 Ustawy CIT, który nakazuje sporządzenie dokumentacji podatkowej w zakresie określonym przepisami Ustawy CIT obowiązującymi od 1 stycznia 2017 r. Tym samym, do umów pożyczek nie stosuje się także przepisu art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT, który nakazuje sporządzenie analizy danych porównawczych. Spółka nie ma także obowiązku aktualizacji tej analizy zgodnie z art. 9a ust. 2h Ustawy CIT, bowiem nigdy nie była zobowiązana do jej sporządzenia. Przegląd i aktualizacja dokumentacji podatkowej, która nie została nigdy sporządzona (a obowiązku takiego nie było) nie jest w ogóle możliwy.

Minister Finansów w interpretacji ogólnej nakazał wyłącznie dokonanie aktualizacji dokumentacji krajowej na podstawie art. 9a ust. 2g Ustawy CIT, nie odniósł się natomiast w żaden sposób do ewentualnego obowiązku sporządzenia czy aktualizacji analizy danych porównawczych, który wynika z art. 9a ust. 2h Ustawy CIT.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, obowiązek przeglądu i aktualizacji dokumentacji podatkowej będzie miał do niej zastosowanie jedynie w zakresie uregulowanym w art. 9a ust. 2b pkt 1 Ustawy CIT i nie spowoduje obowiązku sporządzania analizy danych porównawczych, o której mowa w 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm. dalej: „updop”) podatnicy:

których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
- lub
dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Stosownie do art. 9a ust. 1d updop, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro,
20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro,
100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Dokumentacja podatkowa, w myśl art. 9a ust. 2b ww. ustawy, obejmuje:

opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w tym umów zarządzania płynnością, umów o podziale kosztów, dokonywanych pomiędzy podatnikiem, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – spółką niebędącą osobą prawną, i podmiotami z nimi powiązanymi, zawierający:
1. wskazanie rodzaju i przedmiotu tych transakcji lub innych zdarzeń,
2. dane finansowe, w tym przepływy pieniężne dotyczące tych transakcji lub innych zdarzeń,
3. dane identyfikujące podmioty powiązane dokonujące tych transakcji lub ujmujące te zdarzenia,
4. opis przebiegu tych transakcji lub innych zdarzeń, w tym funkcji wykonywanych przez podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – spółkę niebędącą osobą prawną, i podmioty z nimi powiązane, angażowanych przez nich aktywów bilansowych i pozabilansowych, kapitału ludzkiego oraz ponoszonych ryzyk,
5. wskazanie metody i sposobu kalkulacji dochodu (straty) podatnika wraz z uzasadnieniem ich wyboru, w tym algorytmu kalkulacji rozliczeń dotyczących tych transakcji lub innych zdarzeń oraz sposobu wyliczenia wartości rozliczeń wpływających na dochód (stratę) podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – również pozostałych wspólników spółki niebędącej osobą prawną,
w przypadku podatników:
1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 10 000 000 euro
2. posiadających udziały w spółce niebędącej osobą prawną, której przychody lub koszty, w rozumieniu obowiązujących tę spółkę przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w poprzednim roku obrotowym w rozumieniu tych przepisów równowartość 10 000 000 euro
- poza opisem, o którym mowa w pkt 1, także opis analizy danych podmiotów niezależnych lub danych ustalonych z podmiotem niezależnym, uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach lub innych zdarzeniach, o których mowa w ust. 1, zwanej dalej „analizą danych porównawczych”, wykorzystanych do kalkulacji rozliczeń, o której mowa w pkt 1 lit. e, wraz z podaniem źródła tych danych,
opis danych finansowych podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – spółki niebędącej osobą prawną, pozwalający na porównanie rozliczeń, o których mowa w pkt 1 lit. e, z danymi wynikającymi z zatwierdzonego sprawozdania finansowego, jeżeli obowiązek jego sporządzenia wynika z obowiązujących podatnika lub spółkę przepisów o rachunkowości,
informacje o podatniku, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – o spółce niebędącej osobą prawną, obejmujące opis:
1. struktury organizacyjnej i struktury zarządczej,
2. przedmiotu i zakresu prowadzonej działalności,
3. realizowanej strategii gospodarczej, w tym przeprowadzonych w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy przeniesień pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk, mających wpływ na dochód (stratę) podatnika,
4. otoczenia konkurencyjnego,
dokumenty, w szczególności:
1. umowy, porozumienia zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi lub inne dokumenty, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, umowę spółki niebędącej osobą prawną, umowę wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, dokumentujące zasady przyznawania praw wspólnikom (stronom umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach,
2. porozumienia w sprawach podatku dochodowego zawarte z administracjami podatkowymi państw innych niż Rzeczpospolita Polska, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w szczególności uprzednie porozumienia cenowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 2h updop, dokumentacja podatkowa obejmująca elementy wymienione w ust. 2b pkt 2 podlega w tym zakresie aktualizacji nie rzadziej niż co 3 lata, chyba że zmiana warunków ekonomicznych w stopniu znacznie wpływającym na analizę danych porównawczych uzasadnia dokonanie przeglądu w roku zaistnienia tej zmiany.

Stosownie do art. 9a ust. 4a updop, organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przychody Spółki w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w 2016 r. równowartość 10 000 000 euro.

Środki z pożyczek zostały przekazane Spółce przed dniem 1 stycznia 2017 r. Termin spłaty udzielonych pożyczek przypada po dniu 1 stycznia 2017 r. Na koniec 2017 r. pożyczki nie zostały jeszcze spłacone przez Spółkę.

Spółka dopuszcza natomiast możliwość, że terminy spłaty pożyczek mogą zostać w przyszłości przedłużone.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii ustalenia, czy jest ona zobowiązana do sporządzenia analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 updop.

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie ze zmianami wprowadzonymi do ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1932, dalej: „ustawa zmieniająca”) włączono analizę danych porównawczych do dokumentacji podatkowej. Od 1 stycznia 2017 r. obowiązek ten odnosi się do podatników, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 10.000.000 euro.

Analiza danych porównawczych stanowi porównanie danych o transakcjach lub innych zdarzeniach firmy (podatnika) dokonanych z podmiotami powiązanymi z danymi z podobnych (porównywalnych) transakcji lub innych zdarzeń dokonywanych pomiędzy podmiotami niezależnymi lub dokonywanych przez podatnika z podmiotami niezależnymi (porównanie zewnętrzne lub wewnętrzne).

Z cytowanego powyżej przepisu art. 9a ust. 2b pkt 2 updop, wynika, że obowiązkiem posiadania analizy danych porównawczych objęci są ci podatnicy, którzy dokonują transakcji z podmiotami powiązanymi lub ujmują w księgach rachunkowych inne zdarzenia z takimi podmiotami jeżeli w poprzednim roku podatkowym uzyskali przychody bądź koszty w wysokości co najmniej 10 mln euro lub posiadają udziały w spółce niebędącej osobą prawną, której przychody lub koszty przekroczyły w poprzednim roku obrotowym równowartość 10 mln euro.

W art. 9a ust. 2g updop wskazano, że dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h. Dokumentacja podatkowa obejmująca elementy wymienione w ust. 2b pkt 2 podlega w tym zakresie aktualizacji nie rzadziej niż co 3 lata, chyba że zmiana warunków ekonomicznych w stopniu znacznie wpływającym na analizę danych porównawczych uzasadnia dokonanie przeglądu w roku zaistnienia tej zmiany (art. 9a ust. 2h updop).

Z kolei, zgodnie z art. 11 ustawy zmieniającej, do transakcji oraz innych zdarzeń rozpoczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2017 r. stosuje się przepisy updop, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w zakresie tej części transakcji lub innych zdarzeń, które są realizowane po dniu 31 grudnia 2016 r.

Analiza danych porównawczych zwana też analizą porównawczą (ang. benchmarking study) jest więc elementem dokumentacji cen transferowych wprowadzonym obligatoryjnie od 2017 r. Zatem, w przypadku podatników, którzy spełniają wskazane w ustawie kryteria, analiza danych porównawczych stanowi integralny oraz obowiązkowy element dokumentacji cen transferowych.

Przykładowo, transakcje finansowe (np. pożyczki, kredyty, emisja obligacji, gwarancje, poręczenia) - co do zasady - są transakcjami kontynuowanymi w kolejnych latach podatkowych.

Jak już wskazano, zasady przeprowadzania aktualizacji dokumentacji podatkowej odnoszą się także do transakcji lub innych zdarzeń rozpoczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2017 r. (tj. przed wejściem w życie ww. przepisów), w zakresie tej części transakcji lub innych zdarzeń, które są kontynuowane w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2016 r. Stanowi o tym literalnie brzmienie art. 11 ustawy zmieniającej.

Oznacza to, że po wejściu w życie ww. przepisów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia analizy danych porównawczych według nowych reguł zarówno w stosunku do wszystkich nowych transakcji lub innych zdarzeń, jak i transakcji lub innych zdarzeń kontynuowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2016 r., a rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 2017 r.

W konsekwencji, Spółka podlega/będzie podlegać obowiązkowi sporządzenia analizy danych porównawczych za 2017 r. oraz za lata następne, stanowiącej integralny i obligatoryjny element dokumentacji cen transferowych, w odniesieniu do transakcji pożyczek zawartych z Prezesem Zarządu przed 1 stycznia 2017 r. i kontynuowanych po 31 grudnia 2016 r.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin