Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.168.2018.2.MM
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2018 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 28 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr 0115-KDIT2-2.4011.168.2018.1.MM z dnia 17 maja 2018 r. wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 24 maja 2018 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 28 maja 2018 r.).

We wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 20 lat Wnioskodawczyni leczy się na stawy kolanowe zarówno prywatnie, jak i w ramach NFZ. Wnioskodawczyni jest pod opieką poradni: ortopedycznej, neurochirurgicznej, reumatologicznej, rehabilitacyjnej i endokrynologicznej. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, które zostało wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności na okres od 2 marca 2017 r. do 30 kwietnia 2019 r., w którym wskazano symbol niepełnosprawności 05-R. Wnioskodawczyni posiada rentę z tytułu niezdolności do pracy od grudnia 2016 r. do grudnia 2018 r.

W 1998 i 2000 r. Wnioskodawczyni przeszła zabieg artroskopowy kolana lewego i od tej pory leczy się u ortopedów. Od ok. 5 lat bóle obu kolan i kręgosłupa stały się nie do zniesienia. W 2015 r. lekarz ortopeda zlecił Wnioskodawczyni badanie MRI kolana. Na podstawie tego badania stwierdził, że są widoczne masywne zmiany zwyrodnieniowe i skierował Wnioskodawczynię na kolejny zabieg artroskopowy, który miał mieć miejsce w 2016 r. Ze względu na przeprowadzoną w listopadzie 2016 r. operację (discektomi i spodylodezy kręgosłupa odcinka L5/S1 – wszczepienie implantu w kręgosłup, Wnioskodawczyni odłożyła zabieg na kolano. W 2017 r. bóle obu kolan wzmocniły się i Wnioskodawczyni zaczęła szukać alternatywy dla kolejnej operacji.

W lutym 2017 r. – po pobycie na oddziale reumatologii – zdiagnozowano u Wnioskodawczyni obecność genu … powodującego powstawanie łuszczycowego zapalenia stawów. Jest to choroba przewlekła, atakująca i niszcząca duże stawy: kolanowe, biodrowe, barkowe oraz stawy kręgosłupa. Celem leczenia łuszczycowego zapalenia stawów jest zahamowanie postępu choroby i umożliwienie w miarę normalnego funkcjonowania. Najskuteczniejsze jest połączenie różnych metod postępowania. Oprócz stosowania leków ważna jest rehabilitacja.

W czerwcu 2017 r. lekarz specjalista (ortopeda) zakwalifikował Wnioskodawczynię do terapii PRR – osoczem bogatopłytkowym oraz iniekcji z lekiem … w kolano. Wnioskodawczyni zdecydowała się na podanie leków, ponieważ mają one za zadanie zatrzymać procesy zamierania komórek, a także wzmacniają naturalną zdolność tkanek do regeneracji i działają przeciwzapalnie. W łuszczycowym zapaleniu stawów istotne jest jak najszybsze włączenie leczenia, aby zapobiec niepełnosprawności i innym powikłaniom choroby, zaś sposób postępowania zależy od przebiegu choroby, od jej aktywności, stopnia uszkodzenia stawów i innych narządów. Osocze bogatopłytkowe, jak również lek …, podaje się między innymi w zmianach zwyrodnieniowych stawów, rekonstrukcji tkanek kostnych i chrzęstnych. Lekarz zalecił Wnioskodawczyni stosowanie leku czasowo w seriach co trzy miesiące celem utrzymania efektu. Osocze bogatopłytkowe wraz z lekiem Wnioskodawczyni otrzymała dwukrotnie w 2017 r. (czerwiec i wrzesień) oraz w styczniu 2018 r. wraz ze skierowaniem na odpowiednią rehabilitację. Koszt jednego zabiegu wyniósł 2.100 zł, bez uwzględnienia konsultacji ortopedycznej.

Wnioskodawczyni nie posiada dokumentu, z którego wynika jaka była wartość leku bez iniekcji. Leki zostały podane razem z osoczem bogatopłytkowym w dniach 16 czerwca 2017 r. oraz 4 września 2017 r.

W miesiącach, w których Wnioskodawczyni dokonała ww. zakupów, wydatki na zakup leków zalecanych przez lekarza specjalistę przekraczały kwotę 100 zł.

Rehabilitacja po zabiegu była wykonywana prywatnie. Wszystkie wydatki związane z podaniem osocza bogatopłytkowego oraz leków … zostały potwierdzone dokumentami w postaci faktur. Z faktur: nr … z dnia 16 czerwca 2017 r. i nr … z dnia 4 września 2017 r. wystawionych przez X wynika, że Wnioskodawczyni kupiła iniekcję z lekiem … za kwotę 600 zł (2x300 zł) podaną do obu kolan.

Terapia PRR przyniosła Wnioskodawczyni dużą ulgę i przywróciła lepszy poziom funkcjonowania. Wydatki poniesione na podanie osocza bogatopłytkowego wraz z lekiem … w stawy kolanowe nie zostały sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek innej formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione przez Wnioskodawczynię, będącą osobą niepełnosprawną, wydatki na leczenie osoczem bogatopłytkowym i lekiem … uprawniają do odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2017 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jako wydatki za zakup leku (zamiennik …, czyli zastrzyków, iniekcji dostawowych) lub jako wydatki na zabieg rehabilitacyjny?
2. Czy wydatek związany z przyjmowaniem i podaniem osocza bogatopłytkowego wraz z odpowiednim lekiem i rehabilitacją uprawnia Wnioskodawczynię do odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2017 r. w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odliczenie z tytułu odpłatności za zabiegi rehabilitacyjne, bądź tytułem zakupu leków (na podstawie faktur) będzie działaniem prawidłowym, gdyż takie pozycje znajdują się w katalogu wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie których można dokonać odliczenia.

Wnioskodawczyni uważa, że oprócz posiadania faktur spełnia również inne warunki uprawniające do skorzystania z odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne, tj. posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W ocenie Wnioskodawczyni wydatki na podanie osocza bogatopłytkowego stanowią wydatki na konieczny zabieg rehabilitacyjny lub wydatek na zakup leku przywracającego sprawność kolan. Nie był to bowiem zabieg kosmetyczny, lecz zabieg niezbędny i związany z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych. Według Wnioskodawczyni podanie osocza bogatopłytkowego stanowi część rehabilitacji. Wnioskodawczyni uważa, że iniekcję – zabieg podania osocza bogatopłytkowego wraz z odpowiednim lekiem można zaliczyć zarówno do formy zabiegu rehabilitacyjnego, jak i preparatu leczniczego (jest to preparat krwiopochodny). Produkt leczniczy – to substancja lub mieszanina substancji przedstawiona jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub podawana w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu.

Nie można sprzedać samego leku z osocza bogatopłytkowego, gdyż aby go podać trzeba odpowiednio przygotować preparat, pobrać krew i laboratoryjnie odwirować. Podanie osocza bogatopłytkowego wraz z lekiem ma również – jak w przypadku rehabilitacji – usprawnić i usunąć skutki choroby, zmniejszyć następstwa nieodwracalnych zmian oraz przywrócić sprawność. Tak też się stało w przypadku Wnioskodawczyni. Aby skutecznie zmniejszyć objawy łuszczycowego zapalenia stawów, a co za tym idzie zwyrodnienia kolan, głównym sposobem leczenia jest podanie leku do wnętrza zajętego stawu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.) – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 i pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

• odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
• leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
   
   
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, które zostało wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności na okres od 2 marca 2017 r. do 30 kwietnia 2019 r., w którym wskazano symbol niepełnosprawności 05-R. Wnioskodawczyni posiada rentę z tytułu niezdolności do pracy od grudnia 2016 r. do grudnia 2018 r. W lutym 2017 r. – po pobycie na oddziale reumatologii – zdiagnozowano u Wnioskodawczyni obecność genu …, powodującego powstawanie łuszczycowego zapalenia stawów. Jest to choroba przewlekła, atakująca i niszcząca duże stawy: kolanowe, biodrowe, barkowe oraz stawy kręgosłupa. Celem leczenia łuszczycowego zapalenia stawów jest zahamowanie postępu choroby i umożliwienie w miarę normalnego funkcjonowania. Najskuteczniejsze jest połączenie różnych metod postępowania. Oprócz stosowania leków ważna jest rehabilitacja. W czerwcu 2017 r. lekarz specjalista (ortopeda) zakwalifikował Wnioskodawczynię do terapii PRR osoczem bogatopłytkowym oraz iniekcji z lekiem … w kolano. Wnioskodawczyni zdecydowała się na podanie leków ponieważ mają one za zadanie zatrzymać procesy zamierania komórek, a także wzmacniają naturalną zdolność tkanek do regeneracji i działają przeciwzapalnie. Z faktur: nr … z dnia 16 czerwca 2017 r. i nr … z dnia 4 września 2017 r. wystawionych przez X wynika, że Wnioskodawczyni kupiła iniekcję z lekiem … za kwotę 600 zł (2x300 zł) podaną do obu kolan. Wnioskodawczyni nie posiada dokumentu, z którego wynika jaka była wartość leku bez iniekcji. Leki zostały podane razem z osoczem bogatopłytkowym dnia 16 czerwca 2017 r. oraz 4 września 2017 r.

Rozpatrując, czy poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na leczenie osoczem bogatopłytkowym i lekiem … podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z powołanych powyżej regulacji prawnych wynika, że osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, która chce skorzystać z ulgi przewidzianej przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi spełnić następujące warunki:

• dokonać zakupu produktów spełniających cechy „leku”,
• ponieść w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,
• posiadać dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury) – dowód poniesienia tegoż wydatku powinien być wystawiony na imię i nazwisko osoby niepełnosprawnej, jeśli to ona chce dokonać odliczenia,
• posiadać potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconych leków.

W związku z tym, że w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2211 z późn. zm.).

Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

• lekiem aptecznym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
• lekiem gotowym – jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
• lekiem recepturowym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego – na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
• produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został natomiast zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2017 r., poz. 45 oraz w Dz. Urz. MZ z 2018 r., poz. 23).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem leków mogą podlegać odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile rzeczywiście stanowią leki w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, a lekarz specjalista w wydanym zaświadczeniu lub innym stosownym dokumencie stwierdzi, że podatnik powinien stosować je stale lub czasowo. Kolejnym warunkiem dokonania odliczenia wydatków jest posiadanie dokumentów, które oprócz danych identyfikujących sprzedającego i kupującego, zawierają informację o rodzaju zakupionego towaru (leku) oraz kwotę zapłaty.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że nie posiada dokumentu, z którego wynika jaka była wartość leku … bez iniekcji, gdyż z posiadanych przez nią faktur wynika, że kupiła iniekcję z tym lekiem. Skoro zatem na fakturach wystawca nie wskazał, że Wnioskodawczyni zakupiła określony lek, a co za tym idzie nie podał ceny jednostkowej tego leku, to ww. wydatku nie sposób zakwalifikować do wydatków na zakup leku, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniających do odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej. W przedstawionym stanie faktycznym brak jest więc podstaw do zastosowania odliczenia wydatków, które Wnioskodawczyni poniosła na leczenie lekiem … z uwagi, na fakt, że Wnioskodawczyni nie posiada dokumentu, z którego jednoznacznie wynika koszt zakupu leku (bez iniekcji). Gdyby Wnioskodawczyni posiadała takowy dokument i lekarz specjalista potwierdziłby konieczność stosowania zaleconego leku stale lub czasowo, wówczas miałaby prawo do odliczenia poniesionych wydatków na zakup samego leku.

Ponadto wskazać należy, że osocze bogatopłytkowe – jak wynika z wniosku – jest produktem leczniczym, krwiopochodnym. Zatem nie sposób utożsamiać go z lekami zdefiniowanymi w art. 2 pkt 10, pkt 11 i pkt 12 ustawy Prawo farmaceutyczne. Do produktów leczniczych należy bowiem zakwalifikować leki, niemniej nie każdy produkt leczniczy jest lekiem.

Rozważając zaś możliwość zakwalifikowania wydatków na iniekcję dostawową osocza bogatopłytkowego wraz z lekiem … do wydatków na zabiegi rehabilitacyjne, należy odnieść się do treści art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa m.in. odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” oraz „rehabilitacja”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, „zabieg´- stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby) natomiast „rehabilitacja” - jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

W świetle przytoczonych powyżej uregulowań prawnych należy zauważyć, iż niewątpliwie opisane we wniosku wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na zabiegi iniekcji w stawy kolanowe osocza bogatopłytkowego wraz z lekiem … miały na celu przywracanie sprawności fizycznej oraz skuteczne zmniejszenie objawów łuszczycowego zapalenia stawów, a co za tym idzie zwyrodnienia kolan, skoro jednak z opisu stanu faktycznego nie wynika, że Wnioskodawczyni posiada dokument, który jednoznacznie wskazuje, że opisany zabieg jest zabiegiem rehabilitacyjnym należy uznać, że Wnioskodawczyni nie przysługuje odliczenie wydatków poniesionych na ww. cel.

Jednocześnie należy wskazać, że zakwalifikowanie danego zabiegu (czynności medycznej) do zabiegów rehabilitacyjnych nie wynika z przepisów podatkowych. Co oznacza, że w sytuacji gdyby z posiadanej dokumentacji (zaświadczenia lekarskiego) wynikało, że opisany zabieg jest zabiegiem rehabilitacyjnym takie odliczenie by przysługiwało.

Odpowiadając zatem wprost na zadane we wniosku pytania – biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny - stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na leczenie osoczem bogatopłytkowym i lekiem … nie uprawniają do zastosowania odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2017 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jako wydatki na zakup leków, jak również jako wydatki na zabiegi rehabilitacyjne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.