Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.307.2018.3.MC
z 25 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 maja 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 maja 2018 r.) oraz uzupełnionym w dniu 6 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 czerwca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zrealizowanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zrealizowanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 5 czerwca 2018 r., złożonym w dniu 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 maja 2018 r. oraz pismem z dnia 5 lipca 2018 r., złożonym w dniu 6 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji dotyczącej konkretnej transakcji z firmą V., Estonia. W czerwcu 2017 r. Wnioskodawca załadował jabłko. Firma była aktywna w systemie VIES w momencie wystawienia faktury. Do transakcji dokonana była przedpłata za towar (Wnioskodawca dostał gotówkę). Samochód na pewno jechał na Litwę, zgodnie z danymi z CMR. Ze strony Wnioskodawcy wszystko jest poprawnie zrobione. Wnioskodawca nie zamawiał transportu, zrobił to odbiorca.

W dniu 14 lutego 2018 r. Urząd Skarbowy wystosował pismo z informacją, że wg. Urzędu istnieją przesłanki wskazujące, że transakcja nie może być uznana za WDT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 czerwca 2018 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 25 maja 2018 r. Wnioskodawca wskazał:

Stosownie do art. 41 ust. 3 Ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1-3 Ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
  

• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  

• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
  
  
  

Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

• nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;
  

• dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art. 16.
  
  
  

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  
  

Natomiast w przypadku gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
  

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
  

• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
  

• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  
  

Brzmienie przytoczonych regulacji wskazuje, że transakcje WDT podlegają opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, iż zostaną spełnione określone wymogi formalno-prawne.

Ponadto Wnioskodawca ponownie wskazał, że zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji dotyczącej konkretnej transakcji z firmą V. Estonia. W czerwcu 2017 r. Wnioskodawca załadował jabłko. Firma była aktywna w systemie VIES w momencie wystawienia faktury.

Do transakcji dokonana była przedpłata za towar (Wnioskodawca dostał gotówkę).

Samochód na pewno jechał na Litwę, zgodnie z danymi z CMR. Ze strony Wnioskodawcy wszystko jest poprawnie zrobione. Wnioskodawca nie zamawiał transportu, zrobił to odbiorca.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 25 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że w związku ze zrealizowaną transakcją Wnioskodawca przeniósł na firmę V. prawo do rozporządzania jabłkami jako właściciel na podstawie procedury eksportowej FCA-K. określającej iż sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu. Towar uważa się za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika, w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego.

W wyniku zrealizowanej transakcji pomiędzy firmami, jabłka zostały wywiezione z kraju na terytorium kraju UE – K., Litwa.

Na podstawie potwierdzenia numeru VAT - Vies, wskazujemy że w momencie transakcji firma V. była podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego.

Na podstawie potwierdzenia VAT-5UE Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE o numerze identyfikacji podatkowej PL.

W momencie transakcji firma V. posiadała aktywny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych państwo członkowskie Estonia: EE.

Wnioskodawca posiada w swej dokumentacji potwierdzenie odbioru towaru na fakturze oraz liście przewozowym - CMR, przez firmę V.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lipca 2018 r.):

Czy wobec powyższego opisana transakcja jest transakcją WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lipca 2018 r.):

Dokonana przez Wnioskodawcę transakcja z firmą V. jest na pewno transakcją WDT. Ze szczególną starannością Wnioskodawca dopełnił wszystkich warunków dotyczących transakcji WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

1. Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru,
2. następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:
   • wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,
     
   • Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,
     
   • Livigno, Campione dItalia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,
     
   • francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - z Republiki Francuskiej,
     
   • Górę Athos - z Republiki Greckiej,
     
   • Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii,
     
   • Wyspy Normandzkie - ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
     
3. Gibraltar traktuje się jako wyłączony z terytorium Unii Europejskiej.
   
   

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że w ubiegłym roku w czerwcu Wnioskodawca załadował jabłko. Do transakcji dokonano przedpłaty za towar (Wnioskodawca dostał gotówkę). Samochód jechał na Litwę, zgodnie z danymi z CMR. Transport organizował odbiorca towaru, V. W związku ze zrealizowaną transakcją Wnioskodawca przeniósł na firmę V. prawo do rozporządzania jabłkami jako właściciel na podstawie procedury eksportowej FCA-K. określającej iż sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu. W wyniku zrealizowanej transakcji pomiędzy firmami, jabłka zostały wywiezione z kraju na terytorium kraju UE - Litwa. Przed dokonaniem transakcji firma została przez Wnioskodawcę sprawdzona w systemie VIES i w momencie wystawienia faktury była aktywna. Na podstawie potwierdzenia numeru VAT – Vies Wnioskodawca wskazuje, że w momencie transakcji firma V. była podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego. Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE o numerze identyfikacji podatkowej PL. W momencie transakcji firma V. posiadała aktywny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych państwo członkowskie Estonia: EE. Wnioskodawca posiada w swej dokumentacji potwierdzenie odbioru towaru na fakturze oraz liście przewozowym - CMR, przez firmę V.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy zrealizowana transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie cytowanych powyżej przepisów wskazać należy, że dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Jednocześnie przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że zrealizowana przez Wnioskodawcę transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Jak wskazuje Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie w związku ze zrealizowaną transakcją Wnioskodawca przeniósł na firmę V. prawo do rozporządzania jabłkami jak właściciel. W wyniku transakcji jabłka zostały wywiezione na terytorium kraju UE (Litwa). W momencie transakcji firma V. była podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego (w momencie transakcji firma V. posiadała aktywny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych państwo członkowskie Estonia: EE). Jednocześnie Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Zatem w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uznania transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz firmy V. za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania zrealizowanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego, dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku załączniki nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.