Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.77.2018.2.MCZ
z 24 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 08 maja 2018 r. (data wpływu – 16 maja 2018 r.), uzupełnionym 11 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu nabycia spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu nabycia spadku.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 28 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.77.2018.1.MCZ, znak: 0111-KDIB4.4014.179.2018.1.MCZ oraz znak: 0114-KDIP3-3.4011.253.2018.3.PP wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 11 lipca 2018 r.

W odpowiedzi na ww. pismo Zainteresowani wskazali, że jako osoba zainteresowana w złożonym wniosku występuje Zainteresowany będący stroną postępowania i jego brat W., natomiast ich wujek nie jest zainteresowanym w sprawie wniosku. Zamiarem Zainteresowanych nie było pytanie o sytuację prawnopodatkową wujka. Jedynie przez nieuwagę Zainteresowani przedstawili we własnym stanowisku ocenę prawną sytuacji ich wuja. Zainteresowani wnieśli o uznanie tej części stanowisku Zainteresowanych za niebyłe.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

K.M. (Zainteresowany 1);

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

W.M. (Zainteresowany 2)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

K.M. występujący w złożonym wniosku jako zainteresowany będący stroną postępowania (Zainteresowany 1) oraz W.M. zainteresowany niebędący stroną postępowania (Zainteresowany 2) są braćmi. Posiadają obywatelstwo polskie i francuskie; jednakże obaj mają miejsce zamieszkania i miejsce stałego pobytu w Polsce.

W dniu 18 marca 2002 r. zmarł ojciec Zainteresowanych zamieszkujący w Egipcie. Zmarły pozostawił prawowitych spadkobierców, wśród których zgodnie z dokumentem dziedziczenia z 2005 r. wydanym przez Centrum Spraw Rodzinnych w Egipcie znajdują się Zainteresowani. Potwierdzony prawnie spadek obejmował udział w nieruchomości obejmującej grunty i budynek położony w Egipcie, szczegółowo opisane w dokumentach.

Udział ojca Zainteresowanych w nieruchomości wynosił 6/24 części.

Dziedziczony przez Zainteresowanych udział w nieruchomości spadkodawca uzyskał 1 maja 1977 r. po śmierci swojego ojca i 24 października 1993 r. po śmierci swojej matki. Spadek odziedziczyło 6 osób, w tym ojciec Zainteresowanych oraz ich wujek (K.S.A.M.).

W dniu 1 października 2017 r. Zainteresowani oraz ich wujek zamieszkały w Egipcie zawarli umowę „odstąpienia spadku” (tłumaczenie przysięgłe umowy z języka arabskiego), zgodnie z którą Zainteresowani „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz” swojego wujka a ten „przyjmuje, przypadające im udziały w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu”.

Zgodnie z tą umową przekazanie udziału nastąpi w zamian za spłatę pieniężną określoną w funtach egipskich.

Zainteresowani, w tejże umowie zostali zobowiązani do zatwierdzenia umowy w Urzędzie Nieruchomości lub we właściwym sądzie, w celu potwierdzenia legalności i mocy wykonawczej umowy. Zgodność odpisu umowy z oryginałem potwierdziło Ministerstwo Sprawiedliwości Sąd Rejonowy w Egipcie. W wyniku złożonego przez Zainteresowanych pozwu z 14 października 2017 r. Sąd Rejonowy w Egipcie wydał wyrok w sprawie o stwierdzenie autentyczności podpisu złożonego przez przejmującego ich udziały w spadku odziedziczonym po ojcu, do czego zobowiązywał art. 4 ustawy o dowodach prawa obowiązującego w Egipcie, zgodnie z którym po wydaniu przez sąd orzeczenia o autentyczności podpisu, osoba potwierdzająca, że jej podpis jest prawdziwy nie będzie się mogła odwołać od tego w celu zaprzeczenia autentyczności podpisu.

Zainteresowani dysponują oryginałami ww. dokumentów a także ich tłumaczeniem przysięgłym z języka arabskiego na język polski.

Zainteresowani nie złożyli zeznania o nabyciu spadku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani wskazali, że:

1. Zainteresowani od chwili urodzenia posiadają miejsce stałego pobytu na terytorium Polski i pomimo posiadania również obywatelstwa francuskiego nigdy nie mieli stałego lub czasowego miejsca zamieszkania poza terytorium Polski.
   
2. Zainteresowani obywatelstwo polskie uzyskali z chwilą urodzenia, gdyż urodzili się w Polsce.
   
3. Zainteresowani nie wiedzą z jaką datą dokument dziedziczenia stał się prawomocny. O dokumencie dziedziczenia i przysługującym spadku Zainteresowani dowiedzieli się podczas pobytu u wuja w Egipcie w latach 2005 – 2007; dokładnej daty nie pamiętają.
   
4. Zainteresowani nie posiadają dokumentu dziedziczenia, aczkolwiek fizycznie wuj im ten dokument okazywał, jednakże z powodu nieznajomości języka arabskiego nie mógł być przez nich przeczytany, z uwagi na panującą w rodzinie ojca kulturę, religię i obyczaje Zainteresowani mają do niej pełne zaufanie.
   
5. Zainteresowani nie byli zainteresowani spadkiem po ojcu w postaci udziału w nieruchomości rodzinnej z uwagi na brak znajomości języka arabskiego oraz trudności lub nawet brak możliwości sprzedaży tego udziału; gdyby nie decyzja wuja, zapewne nigdy nie spieniężyliby tego spadku.
   
6. O istnieniu dokumentu dziedziczenia zaświadcza się w „Umowie odstąpienia spadku” z 1 października 2017 r., dokument ten był m.in. podstawą do zawarcia ww. umowy.
   
7. W celu wyjaśnienia obowiązków podatkowych Zainteresowani przywieźli z Egiptu jedynie dokumenty opisywane we wniosku i dokumenty te przetłumaczył tłumacz przysięgły.
   
8. Zainteresowani nie prosili jednak wuja o dokument dziedziczenia i stąd żądanej informacji nie posiadają. Zainteresowani jedynie przypuszczają, iż dokument prawomocny był w momencie, gdy wuj informował ich o spadku, czyli w czasie pobytu w Egipcie w latach 2005 - 2007; w przeciwnym przypadku nie powiedziałby im o tym fakcie.
   
9. W dniu 1 października 2017 r. Zainteresowani oraz ich wujek zawarli umowę odstąpienia spadku (tłumaczenie przysięgłe umowy z języka arabskiego), zgodnie z którą Zainteresowani „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz” swojego wujka a ten „przyjmuje, przypadające im udziały w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu”. Ponieważ Zainteresowani nie znają języka arabskiego, to we wniosku zacytowali brzmienie umowy przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego. Umowę przetłumaczono jako „umowę odstąpienia spadku” choć w treści użyto zwrotu „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz”.
   
10. Zamiarem stron było przeniesienie udziału Zainteresowanych we własności nieruchomości zabudowanej otrzymanego w spadku na rzecz wuja. Zainteresowani uważają, że skoro umowa nazywa się umową odstąpienia spadku, to z punktu widzenia prawa polskiego umowa ta jest podobna do umowy o dział spadku. Wnioskodawcy zrzekli się bowiem spadku na rzecz wuja za umówioną kwotę.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołując powyżej opis stanu faktycznego pominięto tę część uzupełnienia wniosku, która odnosi się do podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

1. Czy w związku z otrzymaniem spadku w dniu 18 marca 2002 r. potwierdzonym dokumentem dziedziczenia z 2005 r. Zainteresowani zobowiązani są złożyć zeznanie o nabyciu spadku i zapłacić podatek od spadków i darowizn?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, ponieważ nabyli spadek po ojcu 18 marca 2002 r., a nabycie spadku zostało potwierdzone dokumentem dziedziczenia z 2005 r., to zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez Zainteresowanych spadku po zmarłym ojcu uległo przedawnieniu i Zainteresowani nie są zobowiązani do złożenia zeznania o nabyciu spadku i zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Uzasadniając swoje stanowisko Zainteresowani przywołali treść art. 1 ust.1 pkt 1, art. 2, art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 4 oraz art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz art. 21 § 1, art. 68 § 1 i § 2 a także art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa i na ich podstawie wskazali, iż zgodnie z art. 68 § 2 Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe powstałoby pod warunkiem, że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania zostałaby doręczona przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Z uwagi na powyższe oraz na przepis art. 70 § 1 Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez Zainteresowanych spadku po zmarłym ojcu uległo przedawnieniu i Zainteresowani nie są zobowiązani do złożenia zeznania o nabyciu spadku i zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Zainteresowanych, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Zainteresowanych zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu nabycia spadku. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 222, poz. 1629, ze zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zatem w przedmiotowej sprawie – z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie od dnia 1 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn – będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

W myśl art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że ojciec Zainteresowanych zmarł w 2002 r. w Egipcie. Zmarły posiadał w Egipcie udział w nieruchomości wynoszący 6/24 części.

Spadek po nim nabyli Zainteresowani. W 2005 r. Centrum Spraw Rodzinnych w Egipcie wydało dokument dziedziczenia stwierdzający nabycie spadku po ww. zmarłym, przez Zainteresowanych. Zainteresowani widzieli ten dokument (w języku arabskim) jednakże nie są w jego posiadaniu (nie starali się o to) przypuszczają jednak, iż dokument ten był prawomocny w momencie, gdy wuj informował ich o spadku, w czasie pobytu w Egipcie w latach 2005 – 2007. Zainteresowani nie złożyli zeznania o nabyciu spadku.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy.

Obowiązek podatkowy w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 4 powołanej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ww. ustawy podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że składanie zeznania podatkowego uregulowane było w rozporządzeniu Ministra Finansów z 4 maja 2001 r. w sprawie obowiązku składania zeznań podatkowych przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2001 r., Nr 40, poz. 462, ze zm.). Rozporządzenie to utraciło moc 16 sierpnia 2006 r .

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku i jego uzupełnieniu zaistniały stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że przy nabyciu spadku, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie) ale zostało stwierdzone stosownym dokumentem właściwym dla prawa egipskiego, obowiązek podatkowy powstał nie z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) lecz z chwilą sporządzenia stosownego pisma potwierdzającego nabycie spadku (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Ponieważ w przedmiotowej sprawie – jak podają Zainteresowani – dokument dziedziczenia stwierdzający nabycie spadku po ww. zmarłym, przez Zainteresowanych wydany został w 2005 r. przez Centrum Spraw Rodzinnych w Egipcie i dokument ten był prawomocny w momencie, gdy wuj informował ich o spadku, w czasie pobytu w Egipcie w latach 2005 – 2007, to obowiązek podatkowy z tytułu nabycia spadku po ojcu Zainteresowanych powstał w 2005 r. z datą jego wydania lub gdy jego wydanie nie było obarczone klauzulą prawomocności, to obowiązek podatkowy z ww. tytułu powstał dla Zainteresowanych w dniu, gdy stał się on prawomocny. Zatem, o ile istotnie ten dokument stwierdza nabycie spadku przez Zainteresowanych i takim dokumentem (tj. stwierdzającym nabycie spadku) nie jest spisana 1 października 2017 r. umowa „odstąpienia spadku”, to moment powstania obowiązku podatkowego należy łączyć właśnie z tym dokumentem.

Zatem w takiej sytuacji, Zainteresowani byli zobowiązani, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego (tj. w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się dokumentu wydanego przez Centrum Spraw Rodzinnych w Egipcie w sprawie nabycia spadku po ojcu Zainteresowanych) do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu spadku i wykazania całej masy spadkowej.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Na podstawie art. 68 § 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, stosownie do treści art. 68 § 2 cyt. ustawy, jeżeli podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak z powyższego wynika, zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Organ podatkowy wydaje w przypadku podatku od spadków i darowizn decyzję ustalającą wysokość zobowiązania. Co do zasady powinna ona być poprzedzona złożeniem zeznania podatkowego. Okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn liczy się od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy, tj. w ostateczności od końca roku, w którym uprawomocniło się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku. Zobowiązanie z tytułu tego podatku nie powstanie, jeżeli przed upływem 3 lat licząc od końca roku, w którym postanowienie to stało się prawomocne – a w przypadku gdy nie złożono deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego bądź w złożonej deklaracji nie ujawniono wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego przed upływem 5 lat – nie zostanie doręczona decyzja ustalająca podatek należny z tytułu nabycia spadku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż obowiązek podatkowy w związku z nabyciem spadku po ojcu Zainteresowanych powstał w 2005 r. (jeżeli istotnie pismo stwierdzające nabycie spadku zostało wydane w tym właśnie roku), zatem upłynął już przewidziany w powołanym powyżej przepisie art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej, 5-letni termin.

Oznacza to, iż zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia spadku po ojcu Zainteresowanych nie powstało, przedawnieniu uległo bowiem prawo do jego ustalenia.

Jednocześnie należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż zgodnie z treścią analizowanego przepisu (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma, to w sytuacji, gdyby w przyszłości pojawiło się nowe pismo zmieniające poprzedni dokument zaświadczający o nabyciu spadku po ojcu Zainteresowanych wówczas powstanie obowiązek podatkowy, zgodnie z powołanym powyżej art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.