Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.179.2018.2.MCZ
z 24 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 08 maja 2018 r. (data wpływu – 16 maja 2018 r.), uzupełnionym 11 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie braku obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotu spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie braku obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotu spadku.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 28 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.77.2018.1.MCZ, znak: 0111-KDIB4.4014.179.2018.1.MCZ oraz znak: 0114-KDIP3-3.4011.253.2018.3.PP wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 11 lipca 2018 r.

W odpowiedzi na ww. pismo Zainteresowani wskazali, że jako osoba zainteresowana w złożonym wniosku występuje Zainteresowany będący stroną postępowania i jego brat W., natomiast ich wujek nie jest zainteresowanym w sprawie wniosku. Zamiarem Zainteresowanych nie było pytanie o sytuację prawnopodatkową wujka. Jedynie przez nieuwagę Zainteresowani przedstawili we własnym stanowisku ocenę prawną sytuacji ich wuja. Zainteresowani wnieśli o uznanie tej części stanowisku Zainteresowanych za niebyłe.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

K.M. (Zainteresowany 1);

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

W.M. (Zainteresowany 2)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

K.M. występujący w złożonym wniosku jako zainteresowany będący stroną postępowania (Zainteresowany 1) oraz W.M. zainteresowany niebędący stroną postępowania (Zainteresowany 2) są braćmi. Posiadają obywatelstwo polskie i francuskie; jednakże obaj mają miejsce zamieszkania i miejsce stałego pobytu w Polsce.

W dniu 18 marca 2002 r. zmarł ojciec Zainteresowanych zamieszkujący w Egipcie. Zmarły pozostawił prawowitych spadkobierców, wśród których zgodnie z dokumentem dziedziczenia z 2005 r. wydanym przez Centrum Spraw Rodzinnych w Egipcie znajdują się Zainteresowani. Potwierdzony prawnie spadek obejmował udział w nieruchomości obejmującej grunty i budynek położony w Egipcie, szczegółowo opisane w dokumentach.

Udział ojca Zainteresowanych w nieruchomości wynosił 6/24 części.

Dziedziczony przez Zainteresowanych udział w nieruchomości spadkodawca uzyskał 1 maja 1977 r. po śmierci swojego ojca i 24 października 1993 r. po śmierci swojej matki. Spadek odziedziczyło 6 osób, w tym ojciec Zainteresowanych oraz ich wujek (K.S.A.M.).

W dniu 1 października 2017 r. Zainteresowani oraz ich wujek zamieszkały w Egipcie zawarli umowę „odstąpienia spadku” (tłumaczenie przysięgłe umowy z języka arabskiego), zgodnie z którą Zainteresowani „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz” swojego wujka a ten „przyjmuje, przypadające im udziały w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu”.

Zgodnie z tą umową przekazanie udziału nastąpi w zamian za spłatę pieniężną określoną w funtach egipskich.

Zainteresowani, w tejże umowie zostali zobowiązani do zatwierdzenia umowy w Urzędzie Nieruchomości lub we właściwym sądzie, w celu potwierdzenia legalności i mocy wykonawczej umowy. Zgodność odpisu umowy z oryginałem potwierdziło Ministerstwo Sprawiedliwości Sąd Rejonowy w Egipcie. W wyniku złożonego przez Zainteresowanych pozwu z 14 października 2017 r. Sąd Rejonowy w Egipcie wydał wyrok w sprawie o stwierdzenie autentyczności podpisu złożonego przez przejmującego ich udziały w spadku odziedziczonym po ojcu, do czego zobowiązywał art. 4 ustawy o dowodach prawa obowiązującego w Egipcie, zgodnie z którym po wydaniu przez sąd orzeczenia o autentyczności podpisu, osoba potwierdzająca, że jej podpis jest prawdziwy nie będzie się mogła odwołać od tego w celu zaprzeczenia autentyczności podpisu.

Zainteresowani dysponują oryginałami ww. dokumentów a także ich tłumaczeniem przysięgłym z języka arabskiego na język polski.

Zainteresowani nie złożyli zeznania o nabyciu spadku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani wskazali, że:

1. Zainteresowani od chwili urodzenia posiadają miejsce stałego pobytu na terytorium Polski i pomimo posiadania również obywatelstwa francuskiego nigdy nie mieli stałego lub czasowego miejsca zamieszkania poza terytorium Polski.
   
2. Zainteresowani obywatelstwo polskie uzyskali z chwilą urodzenia, gdyż urodzili się w Polsce.
   
3. Zainteresowani nie wiedzą z jaką datą dokument dziedziczenia stał się prawomocny. O dokumencie dziedziczenia i przysługującym spadku Zainteresowani dowiedzieli się podczas pobytu u wuja w Egipcie w latach 2005 – 2007; dokładnej daty nie pamiętają.
   
4. Zainteresowani nie posiadają dokumentu dziedziczenia, aczkolwiek fizycznie wuj im ten dokument okazywał, jednakże z powodu nieznajomości języka arabskiego nie mógł być przez nich przeczytany, z uwagi na panującą w rodzinie ojca kulturę, religię i obyczaje Zainteresowani mają do niej pełne zaufanie.
   
5. Zainteresowani nie byli zainteresowani spadkiem po ojcu w postaci udziału w nieruchomości rodzinnej z uwagi na brak znajomości języka arabskiego oraz trudności lub nawet brak możliwości sprzedaży tego udziału; gdyby nie decyzja wuja, zapewne nigdy nie spieniężyliby tego spadku.
   
6. O istnieniu dokumentu dziedziczenia zaświadcza się w „Umowie odstąpienia spadku” z 1 października 2017 r., dokument ten był m.in. podstawą do zawarcia ww. umowy.
   
7. W celu wyjaśnienia obowiązków podatkowych Zainteresowani przywieźli z Egiptu jedynie dokumenty opisywane we wniosku i dokumenty te przetłumaczył tłumacz przysięgły.
   
8. Zainteresowani nie prosili jednak wuja o dokument dziedziczenia i stąd żądanej informacji nie posiadają. Zainteresowani jedynie przypuszczają, iż dokument prawomocny był w momencie, gdy wuj informował ich o spadku, czyli w czasie pobytu w Egipcie w latach 2005 - 2007; w przeciwnym przypadku nie powiedziałby im o tym fakcie.
   
9. W dniu 1 października 2017 r. Zainteresowani oraz ich wujek zawarli umowę odstąpienia spadku (tłumaczenie przysięgłe umowy z języka arabskiego), zgodnie z którą Zainteresowani „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz” swojego wujka a ten „przyjmuje, przypadające im udziały w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu”. Ponieważ Zainteresowani nie znają języka arabskiego, to we wniosku zacytowali brzmienie umowy przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego. Umowę przetłumaczono jako „umowę odstąpienia spadku” choć w treści użyto zwrotu „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz”.
   
10. Zamiarem stron było przeniesienie udziału Zainteresowanych we własności nieruchomości zabudowanej otrzymanego w spadku na rzecz wuja. Zainteresowani uważają, że skoro umowa nazywa się umową odstąpienia spadku, to z punktu widzenia prawa polskiego umowa ta jest podobna do umowy o dział spadku. Wnioskodawcy zrzekli się bowiem spadku na rzecz wuja za umówioną kwotę.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołując odpis stanu faktycznego pominięto tę część uzupełnienia wniosku, która odnosi się do podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaną kwotą pieniężną na podstawie umowy odstąpienia spadku zawartej 1 października 2017 r. Zainteresowani będą mieli obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, z uwagi na to, iż umowa o dział spadku lub o zniesienie współwłasności rodzi obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności, to Zainteresowani jako osoby zrzekające się przypadającego im udziału w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu, w zamian za spłatę pieniężną nie są zobowiązani do zapłaty tego podatku.

Uzasadniając swoje stanowisko Zainteresowani przywołali treść art. 1 ust.1 pkt 1 lit. f), art. 1 ust. 4, art. 4 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i na ich podstawie wskazali, że ponieważ 1 października 2017 r. Zainteresowani oraz ich wujek (K.S.A.M.) zamieszkały w Egipcie zawarli umowę odstąpienia spadku, zgodnie z którą Zainteresowani – zgodnie z tłumaczeniem z języka arabskiego – „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz” swojego wujka a ten „przyjmuje, przypadające im udziały w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu” w zamian za spłatę pieniężną określoną w funtach egipskich,

to Zainteresowani jako osoby zrzekające się przypadającego im udziału w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu w zamian za spłatę pieniężną nie są zobowiązani do zapłaty tego podatku.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Zainteresowanych, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Zainteresowanych zajęta na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie braku obowiązku podatkowego z tytułu odpłatnego działu spadku. W zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) i f) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1150, ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży i umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Przy umowie sprzedaży obowiązek podatkowy, zgodnie z treścią art. 4 pkt 1 ww. ustawy, ciąży na kupującym.

W przypadku umowy o dział spadku lub o zniesienie współwłasności obowiązek podatkowy, zgodnie z treścią art. 4 pkt 5 ww. ustawy, ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że 1 października 2017 r. Zainteresowani oraz ich wujek (K.S.A.M.) zamieszkały w Egipcie zawarli umowę odstąpienia spadku, zgodnie z którą Zainteresowani – zgodnie z tłumaczeniem z języka arabskiego – „sprzedają, zrzekają się i odstępują na rzecz” swojego wujka a ten „przyjmuje, przypadające im udziały w spadku odziedziczonym zgodnie z prawem po swoim zmarłym ojcu” w zamian za spłatę pieniężną określoną w funtach egipskich.

Zatem mając na uwadze przywołane przepisy oraz treść wniosku, z którego wynika, że Zainteresowani są stroną zbywającą – potwierdzić należy, że nie ciąży na nich obowiązek w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.