Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.307.2018.2.AR
z 27 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia – brak daty (data wpływu 25 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy terenu niezabudowanego stawką podatku VAT w wysokości 23% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy terenu niezabudowanego stawką podatku VAT w wysokości 23%. Wniosek uzupełniono pismem z dnia – brak daty (data wpływu 25 lipca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, w dniu (…) 2012 r., kupił od Gminy (…) nieruchomość zabudowaną, tj. działkę numer 340 o powierzchni (…) ha, zabudowaną wiatą magazynową, parterową o powierzchni użytkowej (…), wraz ze służebnością gruntową polegającą na prawie przejazdu i przechodu przez działkę numer 352. Dla kupionej nieruchomości plan przestrzennego zagospodarowania przewiduje możliwość budowy budynków, budowli i infrastruktury koniecznej do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa transakcja została objęta aktem notarialnym. Wnioskodawca zakupiony towar przeznacza na czynności opodatkowane w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca po objęciu nieruchomości wykonał rozbiórkę istniejącego budynku, za którą to usługę zapłacił cenę wraz z podatkiem naliczonym VAT. Naliczony podatek VAT Wnioskodawca odliczył od swojego podatku należnego. Następnie Wnioskodawca w dniu (...) 2017 r. zawiązał, w formie aktu notarialnego, przedwstępną umowę sprzedaży pod warunkiem, z przyszłym nabywcą przedkładając do aktu notarialnego między innymi poniższe dokumenty:

1. wypis z rejestru gruntów wydany przez Starostę Powiatu z dnia (…) dla działki nr 340, z którego wynika, że działka ta jest przeznaczona pod zabudowę o symbolu Bi,
2. zaświadczenie z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego na terenie miasta, przyjętego uchwałą Rady Miejskiej z dnia (…) dla działki numer 340, z symbolem zabudowy MU.16 – tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej.
   
   

Ponadto Wnioskodawca udzielił dla przyszłego nabywcy pełnomocnictwa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Aktualnie przyszły nabywca posiada ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę budynku zgodną z planami inwestycyjnymi nabywcy o powierzchni użytkowej nie mniejszej niż (…) m², w związku z czym chce przystąpić do umowy zasadniczej.

Wnioskodawca aktualnie i w okresie nabycia nieruchomości opisanej powyżej, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przyszły nabywca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W dniu 25 lipca 2018 r. wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku o poniższe informacje, będące doprecyzowaniem opisu sprawy:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:
   • działalność developerska,
   • handel hurtowy artykułami przemysłowymi,
   • wynajem nieruchomości na cele użytkowe (handlowe i biurowe),
   • usługi transportowe.
   • Przy nabyciu nieruchomości w dniu (…) 2012 r., tj. działki nr 340, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   • Nabyta nieruchomość była przygotowywana do dalszej odsprzedaży. Poniesione zostały nakłady na wyburzenie hali, wywiezienie gruzu po wyburzeniu, wykonanie prac ziemnych oraz ogrodzenie terenu. Nakłady były udokumentowane fakturami VAT. Z faktur tych odliczony został podatek naliczony.
   • Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.
     
     

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stawka podatku VAT przy dostawie towaru, który to towar stanowi teren niezabudowany, dla którego w planie przestrzennego zagospodarowania przewidziana jest zabudowa, wyniesie 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku VAT dla dostawy towaru w postaci terenu budowlanego, dla której to działki w planie przestrzennego zagospodarowania przewidziane jest prawo do zabudowy oraz wydane jest pozwolenie na budowę, wynosi 23%.

Uzasadnienie stanowiska.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Wykładnia cytowanego powyżej przepisu wskazuje jednoznacznie, iż ma on zastosowanie m.in. do gruntu, rozumianego na kanwie ustawy jako rzecz, towar. Konsekwentnie, sprzedaż działek dla celów opodatkowania VAT powinna być zatem traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W treści art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zawarł definicję terenów budowlanych stosowaną na potrzeby podatku VAT. Zgodnie z treścią rzeczonej definicji, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przedmiotowa definicja ma kluczowe znaczenie z punktu widzenia możliwości uznania odpłatnej dostawy niezabudowanej działki gruntu za czynność w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy:

1. z planu zagospodarowania przestrzennego jednoznacznie wynika, że na gruncie aktualnie niezabudowanym można dokonać zabudowy obiektami z przeznaczeniem na mieszkania lub usługi,
2. dla przedmiotowej działki została wydana ostateczna decyzja zezwalająca na budowę obiektu, należy przyjąć, że dostawa terenu budowlanego będzie objęta podatkiem VAT, a dostawca (Wnioskodawca) musi naliczyć należny podatek VAT w stawce 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.
   
   

W opisanym przypadku nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe opisane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane, zgodnie z regulacją art. 2 pkt 33 ustawy, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanej (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego – planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzji o warunkach zabudowy.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, w roku 2012 kupił od Gminy nieruchomość zabudowaną, tj. działkę numer 340 o powierzchni (…) ha, zabudowaną wiatą magazynową, parterową o powierzchni użytkowej (…) m², wraz ze służebnością gruntową polegającą na prawie przejazdu i przechodu przez działkę numer 352. Dla kupionej nieruchomości plan przestrzennego zagospodarowania przewiduje możliwość budowy budynków, budowli i infrastruktury koniecznej do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa transakcja została objęta aktem notarialnym. Wnioskodawca zakupiony towar przeznacza na czynności opodatkowane w rozumieniu ustawy o VAT. Zainteresowany po objęciu nieruchomości wykonał rozbiórkę istniejącego budynku, za którą to usługę zapłacił cenę wraz z podatkiem naliczonym VAT. Naliczony podatek VAT Wnioskodawca odliczył od swojego podatku należnego. Następnie Zainteresowany zawiązał, w formie aktu notarialnego, przedwstępną umowę sprzedaży z przyszłym nabywcą przedkładając do aktu notarialnego m.in: wypis z rejestru gruntów dla przedmiotowej działki, z którego wynika, że działka ta jest przeznaczona pod zabudowę oraz zaświadczenie z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej). Aktualnie przyszły nabywca posiada ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę budynku zgodną z planami inwestycyjnymi nabywcy, w związku z czym chce przystąpić do umowy zasadniczej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: działalność developerska, handel hurtowy artykułami przemysłowymi, wynajem nieruchomości na cele użytkowe (handlowe i biurowe) oraz usługi transportowe.

Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabyta nieruchomość była przygotowywana do dalszej odsprzedaży. Poniesione zostały nakłady na wyburzenie hali, wywiezienie gruzu po wyburzeniu, wykonanie prac ziemnych oraz ogrodzenie terenu. Nakłady były udokumentowane fakturami VAT, z których odliczony został podatek naliczony.

Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowany aktualnie i w okresie nabycia nieruchomości, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przyszły nabywca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy stawka podatku VAT dla dostawy terenu niezabudowanego, dla którego w planie zagospodarowana przestrzennego przewidziana jest zabudowa, wyniesie 23%.

W rozpatrywanej sprawie dostawa, której Wnioskodawca planuje dokonać, następuje w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika podatku od towarów i usług i stanowi dostawę terenu niezabudowanego. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – działka będąca przedmiotem sprzedaży objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że nieruchomość położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Tym samym, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy, wskazana działka stanowi teren budowlany.

W konsekwencji opisana sprzedaż przedmiotowej działki, jako sprzedaż terenów budowlanych, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowanie zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak bowiem wynika z opisu sprawy: „Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.” – a zatem nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania tego przepisu.

Zatem, sprzedaż działki nr 340 objętej pytaniem, podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, zgodnie z art. 41. ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, stawka podatku VAT dla dostawy terenu niezabudowanego – działki nr 340 – dla którego w planie zagospodarowana przestrzennego przewidziana jest zabudowa, wyniesie 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy .

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.