Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.321.2018.3.JO
z 31 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 18 lipca 2018 r.) oraz z dnia 24 lipca (data wpływu 30 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży samochodu – jest nieprawidłowe;
• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodu oraz wydatków związanych z jego bieżącym użytkowaniem, a także od zakupu paliwa – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono w dniu 18 lipca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o adres elektroniczny do doręczeń oraz w dniu 19 lipca 2018 r. o brakującą opłatę, a także w dniu 30 lipca 2018 r. o podpis osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, które prowadzi działalność statutową nieodpłatną oraz gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W miesiącu kwietniu 2011 r. Wnioskodawca dokonał zakupu nowego samochodu osobowego (…) z przeznaczeniem wyłącznie do działalności statutowej od dostawcy krajowego. Samochód został przyjęty na stan środków trwałych. Od faktury zakupu nie został odliczony podatek VAT, ponieważ nie przysługiwało Wnioskodawcy do tego prawo (działalność statutowa nieodpłatna nie jest związana z podatkiem VAT). Nie jest też odliczany podatek VAT od faktur związanych z eksploatacją tego samochodu (paliwo, naprawy). Samochód jest zamortyzowany w 100%. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż tego samochodu i zakup nowego.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

• jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (handlowej), zakup i sprzedaż towarów i usług związanych głównie z branżą pożarniczą;
• planuje dokonać zakupu nowego samochodu osobowego, o którym mowa w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
• wydatki ponoszone z bieżącym użytkowaniem samochodu, to wydatki, które muszą być poniesione aby samochód mógł być eksploatowany m.in.:
  • zakup paliwa;
  • przeglądy techniczne;
  • przeglądy serwisowe;
  • ubezpieczenia OC, AC, NW;
  • bieżące naprawy;
  • zakup części zamiennych, np. opon zimowych;
• „nowy” samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności statutowej nieodpłatnej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Z jaką stawką podatku VAT należy dokonać sprzedaży tego samochodu?
2. Czy od zakupu nowego samochodu przeznaczonego wyłącznie do celów działalności statutowej i od wydatków związanych z jego bieżącym użytkowaniem oraz od zakupu paliwa będzie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT, a jeśli tak to w jakiej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy zakupie samochodu, to nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT przy jego sprzedaży.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 w nowym brzmieniu wskazuje, że zwolniona z opodatkowania pozostaje dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Oznacza to, że korzystając z pojazdu wyłącznie dla celów zwolnionych i nie posiadając prawa do odliczenia VAT od nabycia, podatnik przy dostawie nie ma obowiązku naliczyć VAT. Wydaje się więc, że intencją ustawodawcy była zasada brak prawa do odliczenia VAT przy nabyciu pojazdu (tak jak w niniejszym przypadku wyłącznie do celów działalności statutowej nieodpłatnej) nie ma obowiązku naliczyć VAT przy jego dostawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, od zakupu nowego samochodu przeznaczonego wyłącznie do celów statutowych nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, ponieważ ta działalność nie ma związku z celami zarobkowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży samochodu – jest nieprawidłowe;
• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodu oraz wydatków związanych z jego bieżącym użytkowaniem, a także od zakupu paliwa – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r., poz. 210, z późn. zm), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie opiera działalność na pracy społecznej swoich członków. Do prowadzenia swych spraw stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków.

W świetle art. 34 ww. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Działalność statutowa i gospodarcza stowarzyszenia stanowią zatem odrębne rodzaje działalności na gruncie prawa o stowarzyszeniach. Działalność gospodarcza o celach zarobkowych nie może być celem statutowym stowarzyszenia, może być tylko działalnością uboczną, jako jedno ze źródeł dochodów służących realizacji celów statutowych.

Zaznaczyć należy, że działalność statutowa stowarzyszenia to działalność zgodna z jego statutem, w którym wymienione są cele działalności stowarzyszenia i sposoby ich realizacji. Działalność statutowa nie jest nastawiona na zysk, czyli nie jest to działalność gospodarcza, która w organizacji pozarządowej jest tylko działalnością pomocniczą.

Wskazać należy w tym miejscu, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność stowarzyszenia.

Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Ponadto należy wskazać, że realizacja zadań stowarzyszenia, poza przypadkami prowadzenia przez niego działalności gospodarczej związanej z jego celami statutowymi (czynności odpłatne), ma z reguły charakter usługowy – nieodpłatny. Przy czym, należy zauważyć, że jego statutowe czynności podlegają opodatkowaniu, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jedynie wówczas, gdy są one realizowane za odpłatnością (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług), natomiast, gdy są wykonywane nieodpłatnie – nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, które prowadzi działalność statutową nieodpłatną oraz gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (handlowej) zakup i sprzedaż towarów i usług związanych głównie z branżą pożarniczą. W miesiącu kwietniu 2011 r. Wnioskodawca dokonał zakupu nowego samochodu osobowego (…) z przeznaczeniem wyłącznie do działalności statutowej od dostawcy krajowego. Samochód został przyjęty na stan środków trwałych. Od faktury zakupu nie został odliczony podatek VAT, ponieważ nie przysługiwało Wnioskodawcy do tego prawo (działalność statutowa nieodpłatna nie jest związana z podatkiem VAT). Nie jest też odliczany podatek VAT od faktur związanych z eksploatacją tego samochodu (paliwo, naprawy). Samochód jest zamortyzowany w 100%.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. tego, czy sprzedaż samochodu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Celem rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności ustalić należy, czy Wnioskodawca w związku z wykonywaniem ww. czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego przez niego do działalności statutowej nieodpłatnej, nie będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy samochód – po pierwsze – nie został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a po drugie, pojazd służył wyłącznie do działalności statutowej nieodpłatnej Wnioskodawcy, a zatem pojazd był wykorzystywany wyłącznie do czynności pozostających poza zakresem ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca przy sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności statutowej, nie będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług. Czynność tą należy więc traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu tut. Organ pragnie zaznaczyć, że czynność niepodlegająca opodatkowaniu, jak i czynność zwolniona od podatku daje identyczny skutek podatkowy w postaci braku kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Natomiast, wskazany przez Wnioskodawcę w stanowisku art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy czynności zwolnionych, jednakże jak już zostało to wyjaśnione powyżej – sprzedaż samochodu przez Wnioskodawcę stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu. Zatem, ww. przepis nie ma w sprawie zastosowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym: „(…) oznacza to, że korzystając z pojazdu wyłącznie dla celów zwolnionych i nie posiadając prawa do odliczenia VAT od nabycia, podatnik przy dostawie nie ma obowiązku naliczyć VAT (…)”, należało ocenić jako nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanego w dalszej kolejności dotyczą także kwestii ustalenia czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodu oraz wydatków związanych z jego bieżącym użytkowaniem, a także od zakupu paliwa.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje dokonać zakupu nowego samochodu osobowego, o którym mowa w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy. Wydatki ponoszone z bieżącym użytkowaniem samochodu, to wydatki, które muszą być poniesione aby samochód mógł być eksploatowany m.in.: zakup paliwa; przeglądy techniczne, przeglądy serwisowe; ubezpieczenia OC, AC, NW; bieżące naprawy oraz zakup części zamiennych, np. opon zimowych. Wnioskodawca wskazał, również, że „nowy” samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności statutowej nieodpłatnej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – zakup nowego samochodu oraz ponoszone przez niego wydatki na jego eksploatację będą wykorzystywane wyłącznie do działalności statutowej nieodpłatnej. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu poniesionych wydatków, ponieważ nabywając je nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy oraz nie będzie wykorzystywał ww. wydatków do czynności opodatkowanych (gdyż towary te będą wykorzystywane tylko i wyłącznie do czynności niepodlegających ustawie).

Reasumując, od zakupu nowego samochodu przeznaczonego wyłącznie do celów działalności statutowej i od wydatków związanych z jego bieżącym użytkowaniem oraz od zakupu paliwa nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało ocenić jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.