Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.325.2018.2.PG
z 2 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.) oraz pismem z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) sprostowanym w dniu 2 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży części ośrodka wypoczynkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży części ośrodka wypoczynkowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.) o adres e-PUAP oraz pismem z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy. W dniu 2 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca sprostował odpowiedź na pytanie nr 1 w powyższym uzupełnieniu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza sprzedać teren, który stanowi część ośrodka wypoczynkowego, którego jest właścicielem. W przeszłości ośrodek prowadzony był przez gminny zakład budżetowy, a po jego likwidacji został przez Gminę wydzierżawiony w częściach różnym podmiotom. Przeznaczona do sprzedaży część ośrodka, stanowiła w przeszłości pole campingowe, które było wydzierżawione (przez zakład, później przez Gminę). Od kilku lat teren nie jest wydzierżawiony. Składa się z 4 działek ewidencyjnych gruntu, tj. dz. nr 743/3 o pow. 1,0769 ha, na której nie ma budynków, znajdują się natomiast budowle w postaci: lampy oświetleniowej zamontowanej na słupie żelbetowym, przez działkę przebiega sieć wodociągowa, która stanowi przyłącze do budynku recepcji i sanitariatów, znajdują się także utwardzenia gruntu asfaltowo-betonowe, w postaci dróg wewnętrznych, teren ogrodzony z siatki stalowej z bramą i furtką z siatki w ramach stalowych. Działka nr 743/2 o pow. 0,0531 ha, zabudowana jest częścią budynku po recepcji. Działka nr 982/1 o pow. 0,2100 ha, zabudowana jest budynkiem po recepcji (jego częścią), lampą oświetleniową zamontowaną na słupie. Na działce nr 937 o pow. 0,0800 ha znajduje się budynek sanitariatów. Istniejące obiekty pochodzą z lat 60-tych XX w., nie są aktualnie użytkowane, przeznaczone są do remontu. Dla ww. działek nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, objęte są jedną decyzją o lokalizacji celu publicznego dla inwestycji polegającej na: „Budowie budynku sali wiejskiej z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu”. W ewidencji gruntów posiadają użytek Bi – inne tereny zabudowane. Wszystkie działki objęte są jedną księgą wieczystą. Dostawa ww. obiektów nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął czas dłuższy niż dwa lata.

W piśmie z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) – sprostowanym w dniu 2 sierpnia 2018 r. – Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. działki stanowiące część ośrodka wypoczynkowego, mające być przedmiotem sprzedaży, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny,
2. przedmiotowe działki były przedmiotem dzierżawy na podstawie umowy dzierżawy (początkowo Zakład Budżetowy, a po jego likwidacji kontynuacja dzierżawy przez inny podmiot),
3. utwardzenia gruntu w postaci dróg wewnętrznych stanowią budowlę, w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane (ujęte zostały w ewidencji środków trwałych),
4. przedmiotowe działki były przedmiotem dzierżawy,
5. nie ponoszono wydatków na ulepszenia budynków i budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż działek nr 743/2, 982/1 i 937 na których posadowione są budynki podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż działki nr 743/3 z ogrodzeniem, lampą oświetleniową, utwardzeniem terenu oraz siecią wodociągową podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości składającej się z kilku działek ewidencyjnych, traktowana jest jako dostawa poszczególnych z nich. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnieniu podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zgodnie ze zdarzeniem przyszłym opisanym powyżej niniejszego wniosku, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż:

ad. 1: działek nr 743/2, 982/1 i 937 na których posadowione są budynki z lat 60-tych XX w. podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług;

ad. 2: działki nr 743/3 z ogrodzeniem, lampą oświetleniową, utwardzeniem terenu oraz siecią wodociągową podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dostawa ww. obiektów nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ww. ustawy. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli upłynął czas dłuższy niż 2 lata. Właściciel obiektów nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W świetle powyższych przepisów, nieruchomość gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu prawnego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Zatem z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Gmina) zamierza sprzedać teren, który stanowi część ośrodka wypoczynkowego, którego jest właścicielem. Przedmiotem sprzedaży będą 4 działki ewidencyjne gruntu, tj. dz. nr 743/3, nr 743/2, nr 982/1 i nr 937 zabudowane budynkami i budowlami.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że dostawa przez Wnioskodawcę części ośrodka wypoczynkowego będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), to dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wobec tego powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ podkreśla, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, bowiem Wnioskodawca wskazał, że działki stanowiące część ośrodka wypoczynkowego i mające być przedmiotem sprzedaży nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa.

Zatem przedmiotem sprzedaży będą poszczególne działki zabudowane budynkami i budowlami.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z wniosku wynika, że część ośrodka wypoczynkowego, który Gmina zamierza sprzedać w przeszłości prowadzony był przez gminny zakład budżetowy, a po jego likwidacji został przez Gminę wydzierżawiony w częściach różnym podmiotom. Przeznaczona do sprzedaży część ośrodka stanowiła w przeszłości pole campingowe, które było wydzierżawione (przez zakład, później przez Gminę). Od kilku lat teren nie jest wydzierżawiony. Składa się z 4 działek ewidencyjnych gruntu, tj. dz. nr 743/3 o pow. 1,0769 ha, na której nie ma budynków, znajdują się natomiast budowle w postaci: lampy oświetleniowej zamontowanej na słupie żelbetowym, przez działkę przebiega sieć wodociągowa, która stanowi przyłącze do budynku recepcji i sanitariatów, znajdują się także utwardzenia gruntu asfaltowo-betonowe, w postaci dróg wewnętrznych, teren ogrodzony z siatki stalowej z bramą i furtką z siatki w ramach stalowych. Działka nr 743/2 o pow. 0,0531 ha, zabudowana jest częścią budynku po recepcji. Działka nr 982/1 o pow. 0,2100 ha, zabudowana jest budynkiem po recepcji (jego częścią), lampą oświetleniową zamontowaną na słupie. Na działce nr 937 o pow. 0,0800 ha znajduje się budynek sanitariatów. Istniejące obiekty pochodzą z lat 60-tych XX w., nie są aktualnie użytkowane, przeznaczone są do remontu. Wszystkie działki objęte są jedną księgą wieczystą.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że utwardzenia gruntu w postaci dróg wewnętrznych stanowią budowlę, w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane oraz Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenia budynków i budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – sprzedaży działek nr 743/2, 982/1 i 937 na których są posadowione budynki oraz działki nr 743/3 z ogrodzeniem, lampą oświetleniową, utwardzeniem terenu oraz siecią wodociągową.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy części ośrodka wypoczynkowego w postaci 4 zabudowanych działek będących przedmiotem pytań jest rozstrzygnięcie, czy względem tych nieruchomości zabudowanych nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Ponadto w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. C-308/16 przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. NSA w wyroku tym stwierdził, że wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek (budowla) został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Mając zatem na uwadze ww. analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia w kontekście cytowanego orzeczenia NSA z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dostawa części ośrodka wypoczynkowego, na który składają się działki nr 743/2, 982/1 i 937, na których posadowione są budynki oraz działka nr 743/3 zabudowanej budowlami, nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE – należy stwierdzić, że sprzedaż budynków i budowli, o których mowa w opisie sprawy, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ ww. obiekty zostały już zasiedlone, a ich zajecie (używanie) trwa dłużej niż dwa lata. Jednocześnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków i budowli, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – zbycie gruntów, na których posadowione są ww. budynki i budowle, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jest bezzasadne, gdyż zwolnienie to ma zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując:

1. sprzedaż działek nr 743/2, 982/1 i 937 na których posadowione są budynki podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy;
2. sprzedaż działki nr 743/3 z ogrodzeniem, lampą oświetleniową, utwardzeniem terenu oraz siecią wodociągową podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.