2018.08.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.2.JK3

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.255.2018.2.JK3
z 2 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2018 r. (data nadania 10 lipca 2018 r., data wpływu 16 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 18 czerwca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.1.JK3 (data nadania 19 czerwca 2018 r., data doręczenia 5 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.255.2018.1.JK3 z dnia 18 czerwca 2018 r. (data nadania 19 czerwca 2018 r., data doręczenia 5 lipca 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 10 lipca 2018 r. (data nadania 10 lipca 2018 r., data wpływu 16 lipca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dzieci. Ze związku z byłym mężem ma trójkę dzieci. W wyroku rozwodowym z 2016 r. wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi sąd pozostawił obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dwójki dzieci u matki, jednego u ojca. Z Wnioskodawczynią mieszka córka Julia ur. 9 kwietnia 1999 r., syn Antoni ur. 25 kwietnia 2006 r. Z ojcem zamieszkuje córka Gabriela ur. 5 października 2003 r. Sąd uznał, że potrzeby małoletnich córek stały się porównywalne i nie jest uzasadnione by różnicować uzasadnione koszty utrzymania nastolatek w zbliżonym wieku. Dlatego też kosztami utrzymania Julii sąd obciążył w całości matkę, natomiast kosztami utrzymania Gabrieli, sąd obciążył w całości ojca. Kosztami utrzymania Antoniego zostali obciążeni oboje, ustalając udział ojca w tych kosztach na kwotę 650 zł miesięcznie. Wyrok sądu pozwolił na uniknięcie sytuacji, w której Wnioskodawczyni musiałaby łożyć na utrzymanie córki Gabrieli, a ojciec dzieci unikałby płacenia alimentów na pozostałe dzieci. Przed rozwodem ojciec nie płacił zabezpieczonych alimentów i finansowo Wnioskodawczyni nie pomagał. Interwencja komornicza była i jest bezskuteczna. Niestety ojciec nie płaci alimentów regularnie i w pełnej kwocie, nie jest nigdzie zatrudniony, a działanie komornika pozostaje bezskuteczne. W rzeczywistości Wnioskodawczyni sama utrzymuje dwójkę dzieci, które z nią mieszkają. Ustalone przez sąd kontakty z dziećmi są podzielone po równo, tzn. co dwa weekendy dzieci są u ojca, a co dwa weekendy dzieci są u Wnioskodawczyni. W każdą środę Wnioskodawczyni może widzieć się z Gabrielą, natomiast ojciec może widywać dzieci, które z nim nie mieszkają w każdy wtorek. Wakacje, ferie zimowe i przerwy świąteczne są również podzielone po połowie. W 2017 r. najstarsza córka w ogóle nie realizowała kontaktów z ojcem. Syn Antoni odwiedzał ojca wybiórczo. Nie były realizowane kontakty we wtorki a weekendy realizowane były sporadycznie. Bywało tak, że syn przez cały miesiąc nie widział się z ojcem. Z czterech tygodni wakacji u ojca, syn przebywał u niego niecałe dwa tygodnie. Jeśli chodzi o kontakty Wnioskodawczyni z córką Gabrielą, to były one realizowane w całości. Córka spędzała u Wnioskodawczyni czas w każdą środę po lekcjach i co dwa tygodnie była u Wnioskodawczyni w weekend. Dwa tygodnie wakacji w lipcu i dwa tygodnie wakacji w sierpniu, tydzień ferii, wszystkie przerwy świąteczne jeśli tylko był to czas ustalony przez sąd. Czasami zdarzały się dni, kiedy za zgodą ojca, córka pozostała u Wnioskodawczyni dłużej niż jest to wyznaczone. W pozostałe dni Wnioskodawczyni miała stały kontakt telefoniczny z córką. Wszystkie dzieci Wnioskodawczyni traktuje równo i nikogo nie wyróżniam. Jeśli jechała do kina czy na basen z dziećmi, to wybierała dzień, kiedy Gabriela była u Wnioskodawczyni. Co jakiś czas Wnioskodawczyni kupowała jej coś do ubrania, coś z kosmetyków. Co miesiąc dawała córce kieszonkowe w wysokości 40 zł/1 m-c. W wakacje dostała od Wnioskodawczyni deskorolkę, o której marzyła. Na urodziny oprócz prezentu, Wnioskodawczyni zorganizowała córce tort i zaprosiła najbliższą rodzinę. Gdy córka, w czasie gdy była u Wnioskodawczyni, wybierała się na spotkanie z przyjaciółmi, to dawała jej pieniądze na kino czy jedzenie. Wnioskodawczyni aktywnie uczestniczyła w jej życiu. Wnioskodawczyni sprawdza oceny w dzienniku elektronicznym, pomaga w odrabianiu lekcji. Wnioskodawczyni udało się porozumieć z ojcem dzieci i wspólnie uzgodnili, że to Wnioskodawczyni skorzysta z możliwości odliczenia ulgi na wszystkie ich wspólne dzieci, również na córkę Gabrielę, która zamieszkiwała w 2017 r. z ojcem. Ojciec dzieci nie osiągnął żadnego przychodu w 2017 r. Dnia 28 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego rozliczenie roczne PIT-37, w którym odliczyła ulgę na wszystkie dzieci.

W 2017 roku ani w stosunku do Wnioskodawczyni ani w stosunku do dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Ani Wnioskodawczyni ani dzieci nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Dochody osiągnięte w 2017 roku pochodzą ze stosunku pracy. Roczne dochody wyniosły 81.922,28 zł. Pełnoletnia córka Julia uzyskiwała dochody w 2017 roku. Jej dochód wyniósł 2.756,00 zł. Żadne z dzieci nie uzyskiwało zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej. Córka Gabriela w 2017 roku uczyła się w Gimnazjum. W 2017 roku zgodnie z wyrokiem sądu Wnioskodawczyni spełniała obowiązek alimentacyjny wobec córki Julii oraz wobec syna Antoniego. Jeśli chodzi o córkę Gabrielę, to zgodnie z wyrokiem sądu ojciec powinien pokrywać w całości koszty utrzymania dziecka. Wnioskodawczyni w miarę możliwości, kupowała dziecku ubrania, kosmetyki. Jak była potrzeba, to kupowała lekarstwa. Oczywiście, gdy córka przebywała u Wnioskodawczyni, to zapewniała wyżywienie oraz inne bieżące potrzeby dziecka. Dbała o jej wychowanie i prawidłowy rozwój.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia w rozliczeniu PIT-37 za 2017 rok 100 % ulgi prorodzinnej na córkę Gabrielę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, postąpiła prawidłowo odliczając 100% ulgi na córkę Gabrielę, ponieważ wykonywała względem niej władzę rodzicielską, dbała o jej wychowanie oraz prawidłowy rozwój, zapewniała wypoczynek, pomagała w rozwoju intelektualnym, interesowała się życiem codziennym oraz zdrowiem. Ojciec dziecka wyraził zgodę na odliczenie pełnej ulgi przez Wnioskodawczynię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

− w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że dokonując analizy art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie możliwości skorzystania przez obydwoje rodziców z przedmiotowej ulgi należy wziąć pod uwagę cel wprowadzenia tej preferencji podatkowej przez ustawodawcę, którym jest niewątpliwie pomoc rodzicom w związku z ciążącymi na nich obowiązkami w zakresie wychowywania dzieci i łożenia na ich utrzymanie. Zatem dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej niezbędne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, jak również rzeczywiste uczestnictwo rodzica w realizacji wskazanych wyżej powinności względem dziecka. Należy więc rozróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, bowiem samo jej posiadanie nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia tej ulgi nie wystarczy wykazanie przez podatnika, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską. Konieczne jest jej wykonywanie, w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka, sprawowanie pieczy nad nim i jego majątkiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej oznacza też osobiste zajmowanie się sprawami dziecka, czyli podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych (mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp.).

W myśl powołanego wyżej przepisu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na dzieci przysługuje temu podatnikowi, który w danym roku podatkowym nie tylko posiadał, ale także wykonywał władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem. Przy czym, należy wskazać, że analizowany przepis nie uzależnia prawa do ulgi od ściśle określonego zakresu wykonywania władzy rodzicielskiej przez rodzica, czy też rozłożenia obowiązków (proporcji) w tym względzie pomiędzy rodzicami dziecka. Prawo podatnika do odliczenia na podstawie tego przepisu nie jest również limitowane zakresem wykonywanej władzy rodzicielskiej. Taka wykładnia art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. zaprezentowana została m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1420/15.

Biorąc pod uwagę przytoczoną powyżej argumentację, pojęcie wykonywania władzy rodzicielskiej należy odnieść do konkretnych zachowań rodziców wobec dzieci, czyli ustalić czy i w jaki sposób rodzice sprawowali taką władzę. Istotne przy tym jest jej faktyczne wykonywanie, a nie jedynie jej formalny aspekt. W związku z tym samo posiadanie władzy rodzicielskiej, czy też wypełnianie ciążącego na rodzicu obowiązku alimentacyjnego nie jest wystarczająca przesłanką do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Powyższy pogląd znajduje aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Stanowisko takie potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 661/16, wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Ustawodawca przewidział dwa sposoby podziału ulgi - w częściach równych lub w dowolnej proporcji. Pierwszy sposób, obejmujący równy podział ulgi, zachodzi w sytuacji braku zgody rodziców co do podziału ulgi. Drugi sposób będzie miał miejsce wówczas, gdy rodzice taką proporcję sami zgodnie ustalą. Do takiego wniosku prowadzi analiza powołanego przepisu, w szczególności jego zdania drugiego – „Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”. Spójnik „lub” jest częścią mowy łączącą zdania lub ich człony, wyrażający możliwą wymienność albo wzajemne wyłączanie się zdań równorzędnych albo części zdania (por. Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, t. II, Warszawa 1994, s. 55, także E. Sobol red. Nowy słownik języka polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r., s. 414). Uprawniony zatem jest wniosek, że brzmienie art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. rozróżnia podział ulgi po połowie, jak i podział w proporcji ustalonej przez rodziców.

W przypadku braku zgodnego podziału ulgi uzasadniony jest podział tej ulgi po połowie, gdyż ustalanie w ramach postępowania podatkowego faktycznego zakresu wychowywania dziecka byłoby nie tylko bardzo trudne, ale wręcz niemożliwe. Każdy z rodziców może wskazywać dla przykładu na rzeczywisty czas poświęcany na realizację obowiązków w tym zakresie. Twierdzenia rodziców nie muszą być zgodne i jeśli nie doszło do porozumienia co do podziału ulgi, to prawdopodobny będzie także spór co do zakresu sprawowania władzy rodzicielskiej.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga fakt, że organ podatkowy w toku weryfikacji kwestii podejmowanych przez każdego z rodziców czynności i osobistych starań, czy ilości czasu i energii poświęconym wychowywaniu dziecka oraz staraniom o jego fizyczny i duchowy rozwój, wkroczyłby w sferę osobistych i trudnych relacji zachodzących pomiędzy często skonfliktowanymi rodzicami.

Należy zauważyć, że organy podatkowe nie są uprawnione do ingerowania w osobiste sprawy podatników, rozwiązywania konfliktów pomiędzy rodzicami, a zatem nie mogą ingerować w sposób podziału kwoty ulgi. Nadto, organy podatkowe nie dysponują takimi możliwościami prowadzenia postępowania dowodowego, jakie ma dla przykładu sąd rodzinny w sprawach opiekuńczych, ustalając zakres sprawowanej przez rodziców władzy rodzicielskiej. Jeżeli zatem rodzice dziecka nie osiągnęli porozumienia co do proporcji odliczenia kwoty ulgi, organy podatkowe nie mają obowiązku precyzyjnego ustalenia zakresu faktycznego wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej. W takim przypadku nie mają bowiem możliwości miarkowania odliczenia, a odliczenie to może nastąpić wyłącznie w częściach równych.

Powyższe stanowisko potwierdzają wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 748/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1535/13, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 397/12.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni udało się porozumieć z ojcem dzieci i wspólnie uzgodnili, że to Wnioskodawczyni skorzysta z możliwości odliczenia ulgi na wszystkie ich wspólne dzieci, również na córkę Gabrielę, która zamieszkiwała w 2017 r. z ojcem. Ojciec dzieci nie osiągnął żadnego przychodu w 2017 r.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, co do sposobu rozliczenia ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę Gabrielę w przypadku, gdy Wnioskodawczyni udało się porozumieć z ojcem dzieci i wspólnie uzgodnili, że to Wnioskodawczyni skorzysta z możliwości odliczenia ulgi na wszystkie ich wspólne dzieci, również na córkę Gabrielę, która zamieszkiwała w 2017 r. z ojcem.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do dziecka małoletniego, władza rodzicielska wykonywana jest przez obojga rodziców, to każdy z rodziców jest uprawniony do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Wobec przedstawionych uregulowań prawnych, uznać należy, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka. Natomiast, jeżeli rodzice ustalili, że jedno z nich skorzysta z odliczenia ulgi w 100%, to należy przyjąć, że ulga przysługuje jednemu z nich w 100%.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, fakt że Wnioskodawczyni z byłym małżonkiem zawarła porozumienie w kwestii dokonania odliczenia ulgi na dziecko, uznać należy, że przy spełnieniu pozostałych przesłanek warunkujących skorzystanie z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - Wnioskodawczyni miała prawo - ulgę tą odliczyć w zeznaniu PIT-37 za 2017 rok w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin