Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.335.2018.2.JN
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału we współwłasności nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału we współwłasności nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem na zasadach ustawowej wspólności majątkowej z małżonką udziału wynoszącego 1/2 we współwłasności nieruchomości składającej się z przylegających do siebie niezabudowanych działek gruntu nr 148, 149/2 i 149/4 o powierzchniach 3158 m², 17.035 m² i 84 m². Działki stanowią jedną nieruchomość. Działki opisywane dalej, także jako nieruchomość, są niezabudowane. Na nieruchomości nie znajdują się budynki, budowle lub urządzenia techniczne. Dla obszaru, na którym znajduje się nieruchomość nie obowiązuje plan zagospodarowania. W uchwalonym, nieobowiązującym planie zagospodarowania działka 149/2 w części ok. 50% powierzchni i działka 149/4 w całości przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową i usługi nieuciążliwe. Pozostała część działki 149/2 i działka 148, w tym nieobowiązującym planie przeznaczone zostały pod tereny zielone. Uchwała w przedmiocie ustalenia planu zagospodarowania dla przedmiotowego terenu została uchylona w trybie nadzoru przez Wojewodę. Działki nie są zabudowane. Na działkach nie znajdują się żadne budowle. Z wypisu z rejestru gruntów z dnia 28 marca 2018 r. wynika, iż stanowiące nieruchomość działki są użytkowane jako „Inne tereny zabudowane” (Symbol klasoużytku Bi).

Od daty nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT, w tym także z VAT zwolnionej. Wnioskodawca lub jego małżonka nie wykorzystywali nieruchomości w działalności gospodarczej. Nie była ona objęta ewidencją środków trwałych. Nieruchomość nie była ulepszana – w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych w żadnych stopniu.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Udział w nieruchomości stanowi jego majątek wspólny z żoną.

Wnioskodawca nabył opisywaną nieruchomość w dniu 27 kwietnia 2004 r. traktując ją jako lokatę kapitału, przy czym w dniu 26 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zbył udział w nieruchomości stanowiący 1/2 współwłaścicielom, pozostając właścicielem udziału 1/2.

W dacie nabycia nieruchomości oraz w dacie zbycia udziału była ona zwolniona od podatku VAT jako działka niestanowiąca gruntów budowlanych. Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości uzyskali dla nieruchomości decyzję o warunkach zagospodarowania i zabudowy w dniu 25 września 2009 r. przewidującą budowę na części stanowiącej ok. 50% powierzchni działki 149/2 27 (dwudziestu siedmiu) budynków mieszkalnych jednorodzinnych.

Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości uzyskali w dniu 8 grudnia 2010 r. pozwolenie na budowę obejmujące budowę 27 (dwudziestu siedmiu) budynków mieszkalnych jednorodzinnych na części stanowiącej ok. 50% powierzchni działki 149/2.

Zarówno o warunki zabudowy, jak i o pozwolenie na budowę Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości wystąpili z uwagi na podjętą z inicjatywy Miasta debatę publiczną w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przewidującego przeznaczenie całej nieruchomości pod tereny zielone. Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości zamierzali w ten sposób zabezpieczyć swoje interesy i wartość nieruchomości, jako nieruchomości potencjalnie nadającej się do zabudowy.

Budowa nie została fizycznie rozpoczęta. Dokonano jedynie wytyczenia budynku na terenie placu budowy.

Wnioskodawca nie dokonywał geodezyjnego podziału nieruchomości. Wnioskodawca nie wykonywał uzbrojenia terenu opisywanej nieruchomości w tzw. media i nie podejmował starań w tym kierunku.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest zagospodarowanie lub obrót nieruchomościami. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zbywał co najmniej w ostatnich 5 latach żadnych nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza zbyć udział w opisywanej nieruchomości na rzecz nabywcy, którego celem może być wybudowanie na niej i sprzedaż osiedla domów jedno lub wielorodzinnych i prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem innej niezabudowanej przeznaczonej pod budownictwo nieruchomości nabytej ponad 5 lat wcześniej, którą zamierza zbyć i zgodnie z uzyskaną przez niego indywidualną interpretacją zbycie to nie będzie objęte VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest on czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wykonywanej na podstawie licencji i wpisu do ewidencji działalności gospodarczej działalności doradcy restrukturyzacyjnego. Wnioskodawca zajmuje się też doradztwem z zakresu zarządzania i działalności gospodarczej. Z powyższej nieruchomości nie są i nie były dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), ani też produkty rolne nie są i nie były wykorzystywane na cele osobiste Wnioskodawcy.

Nieruchomość, o której mowa we wniosku, była, jest i będzie wykorzystywana od chwili nabycia do chwili sprzedaży jako lokata kapitału.

Przedmiotowy grunt Wnioskodawca zamierza odsprzedać w takiej postaci, w jakiej go nabył.

Wnioskodawca nie udostępniał i nie będzie udostępniał przedmiotowej nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. umowy najmu, dzierżawy itp.

Wnioskodawca przed sprzedażą nie wystąpi do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenia zbywanego gruntu w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej. W procesie związanym z uzyskaniem opisanego pozwolenia na budowę Wnioskodawca o takie uzgodnienia występował i wymagane do pozwolenia na budowę zgody tych podmiotów uzyskał. Formalne uzgodnienia (warunki techniczne) nie przekształciły się jednak w działanie rzeczywiste na gruncie będącym przedmiotem wniosku. Wnioskodawca do czasu sprzedaży, nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności (i nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów) w celu przygotowania przedmiotowego gruntu do sprzedaży, oprócz tych wyszczególnionych we wniosku.

Wnioskodawca nie ogłaszał i nie będzie ogłaszał zamiaru zbycia gruntu będącego przedmiotem sprzedaży w sieci internetowej, telewizji, radiu lub prasie (lokalnej lub o zasięgu krajowym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w związku ze zbyciem opisanego udziału we współwłasności nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zbyciem opisanego udziału we współwłasności nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie wykonuje w sposób częstotliwy lub z zamiarem takiego wykonywania działalności polegającej na dostawie nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę, a dokonany przez niego zakup opisanej nieruchomości stanowił rodzaj lokaty kapitału. Wnioskodawca nie podejmował czynności właściwych dla zachowania dla podmiotów dokonujących takich dostaw w sposób częstotliwy i z zamiarem osiągania zysku z tej działalności, a podjęte przez niego działania nastąpiły w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym.

Z ostrożności Wnioskodawca zauważa, że nieruchomość nie stanowi terenów budowlanych. Co prawda dla części nieruchomości wydano pozwolenie na budowę i warunki zagospodarowania, jednakże na skutek upływu terminów ustawowych obie te decyzje wygasły. Decyzja o pozwoleniu na budowę wygasła z uwagi na przerwanie (nierozpoczęcie budowy). W przypadku, gdyby uznać, że dostawa nieruchomości jest opodatkowana będzie ona z podatku VAT zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm) – zwanej dalej Kodeksem – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu – w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu – oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu – zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu – oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższych orzeczeń, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest współwłaścicielem na zasadach ustawowej wspólności majątkowej z małżonką udziału wynoszącego 1/2 we współwłasności nieruchomości składającej się z przylegających do siebie niezabudowanych działek gruntu nr 148, 149/2 i 149/4 o powierzchniach 3158 m², 17.035 m² i 84 m². Działki (dalej jako: nieruchomość) stanowią jedną nieruchomość, są niezabudowane. Na nieruchomości nie znajdują się budynki, budowle lub urządzenia techniczne. Dla obszaru, na którym znajduje się nieruchomość nie obowiązuje plan zagospodarowania. W uchwalonym, nieobowiązującym planie zagospodarowania działka 149/2 w części ok. 50% powierzchni i działka 149/4 w całości przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową i usługi nieuciążliwe. Pozostała część działki 149/2 i działka 148 w tym nieobowiązującym planie przeznaczone zostały pod tereny zielone. Uchwała w przedmiocie ustalenia planu zagospodarowania dla przedmiotowego terenu została uchylona w trybie nadzoru przez Wojewodę. Z wypisu z rejestru gruntów z dnia 28 marca 2018 r. wynika, że stanowiące nieruchomość działki są użytkowane jako „Inne tereny zabudowane” (Symbol klasoużytku Bi). Od daty nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT, w tym także z VAT zwolnionej. Wnioskodawca lub jego małżonka nie wykorzystywali nieruchomości w działalności gospodarczej. Nie była ona objęta ewidencją środków trwałych. Nieruchomość nie była ulepszana – w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych w żadnych stopniu.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Udział w nieruchomości stanowi jego majątek wspólny z żoną.

Wnioskodawca nabył opisywaną nieruchomość w dniu 27 kwietnia 2004 r. traktując ją jako lokatę kapitału, przy czym w dniu 26 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zbył udział w nieruchomości stanowiący 1/2 współwłaścicielom, pozostając właścicielem udziału 1/2. W dacie nabycia nieruchomości oraz w dacie zbycia udziału była ona zwolniona od podatku VAT jako działka niestanowiąca gruntów budowlanych. Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości uzyskali dla nieruchomości decyzję o warunkach zagospodarowania i zabudowy w dniu 25 września 2009 r., przewidującą budowę na części stanowiącej ok. 50% powierzchni działki 149/2 27 (dwudziestu siedmiu) budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości uzyskali w dniu 8 grudnia 2010 r. pozwolenie na budowę obejmujące budowę 27 (dwudziestu siedmiu) budynków mieszkalnych jednorodzinnych na części stanowiącej ok. 50% powierzchni działki 149/2. Zarówno o warunki zabudowy, jak i o pozwolenie na budowę Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości wystąpili z uwagi na podjętą z inicjatywy Miasta … debatę publiczną w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przewidującego przeznaczenie całej nieruchomości pod tereny zielone. Wnioskodawca i współwłaściciel nieruchomości zamierzali w ten sposób zabezpieczyć swoje interesy i wartość nieruchomości, jako nieruchomości potencjalnie nadającej się do zabudowy. Budowa nie została fizycznie rozpoczęta. Dokonano jedynie wytyczenia budynku na terenie placu budowy. Wnioskodawca nie dokonywał geodezyjnego podziału nieruchomości. Wnioskodawca nie wykonywał uzbrojenia terenu opisywanej nieruchomości w tzw. media i nie podejmował starań w tym kierunku. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest zagospodarowanie lub obrót nieruchomościami. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zbywał co najmniej w ostatnich 5 latach żadnych nieruchomości. Wnioskodawca zamierza zbyć udział w opisywanej nieruchomości na rzecz nabywcy, którego celem może być wybudowanie na niej i sprzedaż osiedla domów jedno lub wielorodzinnych i prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie. Wnioskodawca jest współwłaścicielem innej niezabudowanej przeznaczonej pod budownictwo nieruchomości nabytej ponad 5 lat wcześniej, którą zamierza zbyć.

Wnioskodawca wskazał, że jest on czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wykonywanej na podstawie licencji i wpisu do ewidencji działalności gospodarczej działalności doradcy restrukturyzacyjnego. Wnioskodawca zajmuje się też doradztwem z zakresu zarządzania i działalności gospodarczej. Z powyższej nieruchomości nie są i nie były dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy, ani też produkty rolne nie są i nie były wykorzystywane na cele osobiste Wnioskodawcy. Przedmiotowy grunt Wnioskodawca zamierza odsprzedać w takiej postaci, w jakiej go nabył. Wnioskodawca nie udostępniał i nie będzie udostępniał przedmiotowej nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. umowy najmu, dzierżawy itp. Wnioskodawca przed sprzedażą nie wystąpi do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenia zbywanego gruntu w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej. W procesie związanym z uzyskaniem opisanego pozwolenia na budowę Wnioskodawca o takie uzgodnienia występował i wymagane do pozwolenia na budowę zgody tych podmiotów uzyskał. Formalne uzgodnienia (warunki techniczne) nie przekształciły się jednak w działanie rzeczywiste na gruncie będącym przedmiotem wniosku. Wnioskodawca do czasu sprzedaży, nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności (i nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów) w celu przygotowania przedmiotowego gruntu do sprzedaży, oprócz tych wyszczególnionych we wniosku. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie będzie ogłaszał zamiaru zbycia gruntu będącego przedmiotem sprzedaży w sieci internetowej, telewizji, radiu lub prasie (lokalnej lub o zasięgu krajowym).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca nabył opisaną we wniosku nieruchomość składającą się z 3 działek, traktując ją jako lokata kapitału. Po trzech latach sprzedał udział w nieruchomości stanowiący 1/2 współwłaścicielom, pozostając właścicielem udziału 1/2. Obecnie zamierza sprzedać również pozostały udział we współwłasności nieruchomości.

Wnioskodawca w celu zbycia pozostałego z wcześniejszej sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości podjął ciąg określonych działań. W dniu 25 września 2009 r. wystąpił dla nieruchomości o decyzję o warunkach zagospodarowania i zabudowy. Natomiast, w dniu 8 grudnia 2010 r. uzyskał pozwolenie na budowę obejmujące budowę 27 budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Wnioskodawca wskazał również, że przed sprzedażą nie wystąpi do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenia zbywanego gruntu w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej, jednak w procesie związanym z uzyskaniem opisanego pozwolenia na budowę Wnioskodawca o takie uzgodnienia występował i wymagane do pozwolenia na budowę zgody tych podmiotów uzyskał. Formalne uzgodnienia (warunki techniczne) nie przekształciły się jednak w działanie rzeczywiste na gruncie będącym przedmiotem wniosku. Wskazanych wyżej czynności dokonał – jak sam wskazuje – by zabezpieczyć swoje interesy i wartość nieruchomości. Nadmienić należy, że na zbywanej nieruchomości może powstać osiedle domów jednorodzinnych lub wielorodzinnych. Wnioskodawca dokonał już nawet wytyczenia budynku na terenie placu budowy. Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek, w sposób profesjonalny i z zyskiem. Wnioskodawca podjął konkretne działania, których celem będzie podniesienie atrakcyjności nieruchomości. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż ta będzie miała miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Zdaniem tutejszego organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W przedmiotowej sprawie istotne jest to, że Wnioskodawca od chwili nabycia w żaden sposób nie zamierzał wykorzystywać nieruchomości do celów prywatnych. Intencja nabycia – sprzedaż najpierw 1/2 udział w nieruchomości, a teraz pozostałej części udziałów i związana z tą częścią skala przedsięwzięcia (w tym zamiar budowy 27 budynków mieszkalnych jednorodzinnych) oraz podejmowane czynności, a także zamiar sprzedaży innej niezabudowanej przeznaczonej pod budownictwo nieruchomości świadczą o tym, że zamiarem Wnioskodawcy jest sukcesywna sprzedaż posiadanych przez niego nieruchomości. Oznacza to, że zakłada on działalność w zakresie ich sprzedaży, która charakteryzować się będzie stałością i powtarzalnością tych czynności.

Powyższe potwierdza to, że Wnioskodawca jest także współwłaścicielem innej niezabudowanej, przeznaczonej pod budownictwo nieruchomości nabytej 5 lat wcześniej, którą zamierza także sprzedać.

Zatem, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć przy tym należy, że na ocenę dokonanych przez Wnioskodawcę działań nie może mieć wpływu to, że – w opinii Wnioskodawcy – nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Skala podjętych przez Wnioskodawcę działań wskazuje, że czynności te wyrażają jego wolę i zamiar wykorzystania części majątku nie na cele osobiste (prywatne), lecz w celu odniesienia korzyści finansowej.

Mając na uwadze opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpi w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości (działek), która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanego we wniosku udziału we współwłasności nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające ze własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to zwolnienia od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Należy w tym miejscu wskazać, że ponieważ to pytanie podatkowe wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, interpretacja indywidualna może dotyczyć tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania wnioskodawcy. Z uwagi na to, że zadane przez Wnioskodawcę pytanie dotyczy opodatkowania zbycia udziału we współwłasności nieruchomości, tutejszy organ nie odniósł się do kwestii zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.