2018.08.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.299.2018.2.WN
z 6 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

rozliczenia podatku VAT z tytułu zlecenia Podwykonawcy 2 wykonania prac naprawczych – jest prawidłowe,
rozliczenia podatku VAT z tytułu refakturowania na Podwykonawcę 1 części kwoty wynagrodzenia Podwykonawcy 2 – jest nieprawidłowe,
sposobu opodatkowania wykonywania przez Wnioskodawcę napraw gwarancyjnych - jest prawidłowe,
sposobu opodatkowania wykonania przez Wnioskodawcę robót gwarancyjnych – przeglądów gwarancyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT z tytułu zlecenia Podwykonawcy 2 wykonania prac naprawczych, rozliczenia podatku VAT z tytułu refakturowania na Podwykonawcę 1 części kwoty wynagrodzenia Podwykonawcy 2, sposobu opodatkowania wykonywania przez Wnioskodawcę napraw gwarancyjnych - przeglądów gwarancyjnych, sposobu opodatkowania wykonania przez Wnioskodawcę robót gwarancyjnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem uzupełnionym pismem z 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.299.2018.1.WN.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi budowlane i budowlano - montażowe w branży robót kolejowych oraz torowych. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawiera umowy na wykonanie robót budowlanych lub budowlano - montażowych, w ramach których występuje jako generalny wykonawca (samodzielnie lub w ramach konsorcjum) lub jako podwykonawca dla generalnych wykonawców.

Wnioskodawca zawarł umowę na wykonanie robót budowlanych z generalnym wykonawcą (konsorcjum dwóch firm). Wszystkie roboty, stanowiące przedmiot Umowy, w ramach tego kontraktu zostały wykonane przez Wnioskodawcę (odbiór robót przez generalnego wykonawcę nastąpił na podstawie protokołu odbioru).

W protokole z przeglądu robót, za wykonanie których względem generalnego wykonawcy odpowiadał Wnioskodawca, sporządzonym pomiędzy Wnioskodawcą a Liderem konsorcjum (generalnym wykonawcą), zostały wyszczególnione wady i usterki, do których usunięcia został zobowiązany Wnioskodawca. Strony wyznaczyły termin na wykonanie prac naprawczych.

Zakres robót, w których ujawniono usterki, Wnioskodawca zlecił do wykonania swojemu Podwykonawcy (dalej: Podwykonawca 1). W wyniku braku reakcji z jego strony, Wnioskodawca skorzystał z instytucji wykonawstwa zastępczego i w konsekwencji prace polegające na usunięciu usterek wyszczególnionych w protokole z przeglądu robót podzlecił do wykonania podmiotowi trzeciemu (dalej: Podwykonawca 2), spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą status czynnego, zarejestrowanego podatnik podatku VAT.

Prace te zostały odebrane przez Wnioskodawcę na podstawie protokołu odbioru. Prace zostały odebrane bez zastrzeżeń, w wykonanych przez Podwykonawcę 2 pracach nie zostały stwierdzone żadne wady i usterki. Podwykonawca 2 za wykonane roboty wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT, pierwotnie z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, która następnie została skorygowana i ostatecznie na fakturze otrzymanej przez Wnioskodawcę do kwoty netto wynagrodzenia za wykonane przez Podwykonawcę 2 prace został doliczony podatek VAT, zgodnie ze stawką podstawową 23%. Wnioskodawca zapłacił Podwykonawcy 2 za wykonane prace zgodnie z wystawioną fakturą. Prace wykonane przez Podwykonawcę 2 na rzecz Wnioskodawcy stanowiły usługę budowlaną, dla której właściwy jest symbol PKWiU o numerze 42.13.20.0.

Wnioskodawca za wykonanie prac naprawczych stwierdzonych w protokole z przeglądu robót nie wystawił na rzecz Lidera konsorcjum (Generalnego Wykonawcy) faktury VAT - Wnioskodawcy z tytułu wykonania tych prac nie należało się bowiem żadne dodatkowe wynagrodzenie (Wnioskodawca na mocy umowy zawartej z Generalnym Wykonawcą zobowiązany był wykonać wszystkie prace bez wad, a usunięcie stwierdzonych usterek mieściło się w ramach wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy). Miała miejsce również sytuacja, że usunięcie stwierdzonych w protokole z przeglądu robót usterek nie nastąpiło w okresie gwarancji udzielonej Generalnemu Wykonawcy przez Wnioskodawcę. Zgodnie z umową okres gwarancji rozpoczynał swój bieg z dniem odbioru całej inwestycji przez Inwestora od Generalnego Wykonawcy, a dzień ten w chwili wykonywania prac naprawczych jeszcze nie nastąpił.

Na mocy porozumienia zawartego przez Wnioskodawcę z Podwykonawcą 1 - część kosztów usługi budowlanej wykonanej przez Podwykonawcę 2 została refakturowana na Podwykonawcę 1. Wnioskodawca wystawił na rzecz Podwykonawcy 1 fakturę VAT, w której do połowy kosztów związanych z podzleceniem wykonania prac naprawczych Podwykonawcy 2 doliczył podatek VAT, zgodnie ze stawką 23%.

Wnioskodawca, występuje również jako podwykonawca - dokonuje napraw gwarancyjnych na rzecz Zleceniodawcy - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, czynnego podatnika VAT (na podstawie umowy o wykonanie robót budowlanych). Zleceniodawca przy realizacji inwestycji występował jako Generalny Wykonawca. Po zrealizowaniu inwestycji Zleceniodawca (Generalny Wykonawca) świadczy usługi budowlane w okresie gwarancyjnym (na podstawie umowy zawartej z inwestorem). Wnioskodawca wystawia fakturę na rzecz Zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy o wykonywanie napraw gwarancyjnych. Do zakresu robót na rzecz Zleceniodawcy należą naprawy gwarancyjne oraz przeglądy gwarancyjne (roboty gwarancyjne). Wnioskodawca wystawia na rzecz Zleceniodawcy fakturę za roboty gwarancyjne (naprawy gwarancyjne oraz przeglądy gwarancyjne) ze stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy odnosząc się do pytań sformułowanych w wezwaniu z 17 czerwca 2018r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.299.2018.1.WN w następujący sposób:

„czy stwierdzone wady i usterki, do których usunięcia został zobowiązany Wnioskodawca powstały w związku z wcześniej wykonywanymi usługami przez Podwykonawcę 1 ?” - TAK
„czy Podwykonawca 1 zobowiązany był pokryć wszystkie koszty poniesione w związku z przejęciem robót przez Podwykonawcę 2, dotyczące stwierdzonych wad i usterek?”- TAK
„czy jednoznacznie zostało stwierdzone, że odpowiedzialnym za wady czy stwierdzone usterki jest Podwykonawca 1? - TAK
„jakie czynności składają się na wykonane roboty gwarancyjne?” - Przeglądy gwarancyjne są to okresowe przeglądy gwarancyjne materiałów i robót budowlanych, na które Generalny Wykonawca udzielił gwarancji. Wnioskodawca wyznacza osobę/osoby uczestniczące w przeglądzie (również w wizji lokalnej). Każdy przegląd kończy się spisaniem protokołu przeglądu okresowego. Jeżeli występuje potrzeba przeprowadzenia napraw gwarancyjnych, Generalny Wykonawca zleca te prace Wnioskodawcy. Oprócz okresowych napraw gwarancyjnych, Wnioskodawca wykonuje bieżące roboty gwarancyjne takie jak np.: wymiana części krzyżownic, wymiana iglicy i roboty spawalnicze. Wnioskodawca wystawia fakturę za roboty gwarancyjne obejmującą takie czynności jak m.in. koszty dojazdu, koszty pracowników, koszty materiałów potrzebnych do wykonania napraw, koszty naprawy, koszty nadzoru nad robotami (Wnioskodawca ma na myśli takie czynności, które są niezbędne do wykonania napraw/robót gwarancyjnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy, w związku ze zleceniem Podwykonawcy 2 wykonania prac naprawczych, będzie przysługiwał status podatnika z tytułu wyświadczenia tej usługi, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, a tym samym czy Podwykonawca 2, który otrzymał od Wnioskodawcy zlecenie na wykonanie tych prac naprawczych, prawidłowo doliczył do kwoty wynagrodzenia netto podatek VAT, zgodnie ze stawką podstawową 23% (zarówno za naprawy wykonane w okresie gwarancji jak i przed nim)?
Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo doliczając do kwoty refakturowanej na Podwykonawcę 1 części kwoty wynagrodzenia Podwykonawcy 2 podatek VAT, zgodnie ze stawką podstawową 23%?
Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca wykonuje naprawy gwarancyjne na rzecz Zleceniodawcy, faktura wystawiona na rzecz Zleceniodawcy, powinna zostać wystawiona z adnotacją „odwrotne obciążenie”?
Czy Wnioskodawca wykonując roboty gwarancyjne, w związku z zaistniałym stanem faktycznym, powinien wystawić odrębną fakturę za usługę przeglądów gwarancyjnych jako usługę o stawce podatku VAT w wysokości 23%? Czy w zaistniałej sytuacji przeglądy gwarancyjne stanowią odrębną usługę niemieszczącą się w załączniku nr 14 do ustawy o podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Podwykonawcy 2 przysługiwał status podwykonawcy, w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, a tym samym faktura wystawiona przez Podwykonawcę 2 na rzecz Wnioskodawcy za wykonane prace naprawcze winna zostać wystawiona bez podatku VAT, z adnotacją „odwrotne obciążenie”, gdyż to na Wnioskodawcy spoczywał obowiązek rozliczenia VAT z tytułu wykonania ww. usługi budowlanej (Wnioskodawca posiadał status podatnika z tytułu jej wyświadczenia).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Stosowanie natomiast do art. 17 ust. 1h ustawy o VAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl zacytowanych powyżej przepisów, podatnikiem podatku VAT jest nabywca usługi budowlanej, gdy:

posiada on status podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT,
podmiotem świadczącym usługę jest czynny podatnik podatku VAT (tj. podatnik, do którego nie ma zastosowania podmiotowe zwolnienie od opodatkowania, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT),
przedmiotem świadczenia jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do umowy w poz. 2-48,
podmiot świadczący usługę występuje w stosunku do nabywcy usługi w roli podwykonawcy.

Pojęcie podwykonawcy nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Wobec powyższego, dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” adekwatna jest definicja zawarta m.in. w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, zgodnie z którą podwykonawcą jest firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp). Nadto, w odpowiedzi na interpelację poselską o nr 9331 z dnia 24 stycznia 2017 roku przedstawiciel Ministra Finansów, wyjaśniając zakres pojęcia podwykonawcy wskazał, że: „Jeżeli usługa budowlana jest świadczona bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy, np. generalny wykonawca inwestycji świadczy usługi na rzecz inwestora, wówczas takie usługi są świadczone na zasadach ogólnych i mechanizm odwróconego obciążenia nie ma w tym przypadku zastosowania. Natomiast przy dalszych „podzleceniach” usług przez generalnego wykonawcę należy przyjąć podejście, zgodnie z którym każdy podatnik świadczący usługi budowlane na rzecz głównego wykonawcy w ramach prowadzonej inwestycji, jest już podwykonawcą i usługi te powinny być opodatkowane zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia. Każde zlecenie usług budowlanych kolejnym podatnikom w takim szeregu zleceń będzie również uznane za podwykonawstwo w stosunku do usługi głównej, świadczonej przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora.”

Z przywołanych powyżej wyjaśnień wynika, że podwykonawcą jest każdy podmiot, który świadczy usługę budowlaną na rzecz generalnego wykonawcy, bądź dalszego wykonawcy, a tym samym odbiorcą tego świadczenia nie jest bezpośrednio zamawiający/inwestor.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Podwykonawcy 2 przysługiwał w stosunku do Wnioskodawcy, status podwykonawcy w wyżej nakreślonym rozumieniu, a uwzględniając okoliczność, że usługa budowlana wykonana przez Podwykonawcę 2 mieściła się w katalogu usług enumeratywnie wymienionych w treści załącznika nr 14 do ustawy o VAT (poz. 6) oraz okoliczność, że Podwykonawca 2 jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, wystawiona przez Podwykonawcę 2 faktura VAT nie powinna zawierać kwoty podatku VAT (wartość wynagrodzenia Podwykonawcy 2 nie powinna zostać powiększona o podatek od towarów i usług, naliczony zgodnie ze stawką 23%).

W ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT nie różnicują zasad opodatkowania VAT usług budowlanych od momentu, w którym dana usług zostanie wykonana - nie ma zatem znaczenia to, czy usługa ta jest wykonywana w fazie realizacyjnej umowy, usuwania usterek, stwierdzonych przy odbiorze prac, czy też w okresie gwarancji i rękojmi. Z punktu widzenia mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne natomiast jest to, w jakiej roli, w stosunku do inwestora/zamawiającego, występuje dany wykonawca oraz okoliczność, czy podmiot ten swoją usługę świadczy bezpośrednio na rzecz inwestora/zamawiającego (finalnego beneficjenta danej usługi).

Nadto, zdaniem Wnioskodawcy dla wyżej przedstawionej oceny zaprezentowanego stanu faktycznego okolicznością irrelewantną jest, że wykonanie usługi budowlanej przez Podwykonawcę 2 nastąpiło w ramach wykonania zastępczego, tj. wykonania usługi naprawczej nie dokonał Podwykonawca 1, w zakresie prac którego ujawniły się stwierdzone w protokole z przeglądu robót usterki, jak również to, że Wnioskodawca za wykonanie tej usługi nie wystawił na rzecz Generalnego Wykonawcy faktury VAT i nie otrzymał dodatkowego wynagrodzenia.

Pytanie nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca refakturując część kosztów wykonania usługi budowlanej przez Podwykonawcę 2 na rzecz Podwykonawcy 1 prawidłowo doliczył do kwoty netto podatek VAT, zgodnie ze stawką 23%.

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Dla wyjaśnienia treści ww. przepisu warto powołać się na utrwalone już orzecznictwo sądów administracyjnych. Z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 961/15 wynika, że „w art. 8 ust. 2a u.p.t.u. ustanowiono fikcję prawną, że jeżeli podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej nie wykonuje samodzielnie usług, lecz we własnym imieniu dostarcza je nabywcy, to podatnik ten usługę tę nabył i następnie usługę tę wyświadczył. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polega na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta jedynie refaktury dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał”. Dalej Sąd stwierdził, że: „podmiot refakturujący powinien zastosować do refakturowanego świadczenia zasady opodatkowania przewidziane dla refakturowanych świadczeń, czy to w zakresie stawki podatkowej, czy też powstania obowiązku podatkowego i terminu wystawienia faktury (refaktury - będącej w istocie fakturą wystawianą przez podmiot refakturujący na rzecz faktycznego beneficjenta refakturowanych usług). A skoro tak, to także moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w przypadku refakturowania, należy ustalać tak, jakby od początku refakturowana usługa była wyświadczona przez odsprzedającego, a więc na zasadach określonych w art. 19 u.p.t.u. dla poszczególnych, będących przedmiotem refakturowania, świadczeń. Dlatego też, za moment wykonania refakturowanej usługi, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, przyjąć należy moment wykonania wszystkich działań i czynności składających się na refakturowaną usługę”. Wobec powyższego, należy uznać, że status podatnika podatku VAT w związku z refakturą części kosztów usługi budowlanej wyświadczonej przez Podwykonawcę 2 na rzecz Podwykonawcy 1 przysługiwał Wnioskodawcy, a tym samym Wnioskodawca zobowiązany był doliczyć do kwoty wynagrodzenia netto podatek VAT, zgodnie ze stawką 23%.

Pytanie nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Wnioskodawca wykonuje naprawy gwarancyjne na rzecz Zleceniodawcy, powinien wystawić fakturę VAT z adnotacją: „odwrotne obciążenie”. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wykonywania robót budowlanych z tytułu udzielonych przez głównego wykonawcę inwestorowi gwarancji przez podmioty, którym generalny wykonawca zleca ich wykonanie znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Pytanie nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawia fakturę za roboty gwarancyjne (przeglądy gwarancyjne oraz naprawy gwarancyjne) powinien wykazać na fakturze usługę - przeglądy gwarancyjne oddzielnie od usługi napraw gwarancyjnych. Zdaniem Wnioskodawcy usługa przeglądów gwarancyjnych powinna zostać opodatkowana według stawki podatku VAT 23%, ponieważ nie jest wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy o VAT – w związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, podlega rozliczeniu na ogólnych zasadach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

rozliczenia podatku VAT z tytułu zlecenia Podwykonawcy 2 wykonania prac naprawczych – jest prawidłowe,
rozliczenia podatku VAT z tytułu refakturowania na Podwykonawcę 1 części kwoty wynagrodzenia Podwykonawcy 2 – jest nieprawidłowe,
sposobu opodatkowania wykonywania przez Wnioskodawcę napraw gwarancyjnych - jest prawidłowe,
sposobu opodatkowania wykonania przez Wnioskodawcę robót gwarancyjnych - jest prawidłowe.

Na wstępie Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.). Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Wskazać należy, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek. W wyroku z dnia 29 października 2009 r. C-246/08 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43).

Zatem czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” – wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z opisu sprawy wynika, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawiera umowy na wykonanie robót budowlanych lub budowlano - montażowych, w ramach których występuje jako generalny wykonawca (samodzielnie lub w ramach konsorcjum) lub jako podwykonawca dla generalnych wykonawców.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości czy Wnioskodawcy, w związku ze zleceniem Podwykonawcy 2 wykonania prac naprawczych, będzie przysługiwał status podatnika z tytułu wyświadczenia tej usługi, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, a tym samym czy Podwykonawca 2, który otrzymał od Wnioskodawcy zlecenie na wykonanie tych prac naprawczych, prawidłowo doliczył do kwoty wynagrodzenia netto podatek VAT, zgodnie ze stawką podstawową 23% (zarówno za naprawy wykonane w okresie gwarancji jak i przed nim) (pytanie nr 1).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisy ustawy nie różnicują zasad opodatkowania podatkiem VAT w zależności od tego, czy usługi budowlane są realizowane w trakcie fazy wykonawczej inwestycji, czy też w okresie istnienia rękojmi lub gwarancji.

Jak wskazano powyżej aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie pozostające w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą. Z danego bowiem stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prawa prowadzi więc do wniosku, że czynności realizowane na rzecz Wnioskodawcy przez Podwykonawcę 2, polegające na przeprowadzeniu prac naprawczych, stanowią odpłatne świadczenie usług. W rozpatrywanej bowiem sprawie ww. Podwykonawca 2 wykonuje na zlecenie Wnioskodawcy usługi budowlane mieszczące się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy dotyczące usunięcia wad lub usterek. W zamian za wykonanie przedmiotowych usług ww. podmiot otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie. W konsekwencji usługi te mają miały charakter odpłatny i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Kolejno należy ustalić, czy nabywane od Podwykonawcy 2 usługi powinny być rozliczone zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku VAT. W każdym konkretnym przypadku należy zatem zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę.

Okoliczności sprawy wskazują jednoznacznie, że Wnioskodawca na mocy zawartej z Generalnym Wykonawcą umowy świadczy usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Ponadto Wnioskodawca w związku z realizowanymi ww. pracami budowlanymi odpowiada za usunięcie powstałych wad lub usterek. W związku z tym, celem usunięcia powstałych wad lub usterek, w zakresie prac wykonanych przez Podwykonawcę 1 powierza ich naprawę innemu podmiotowi (Podmiot Zastępczy – Podwykonawca 2), z uwagi na brak reakcji ze strony Podwykonawcy 1.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionej powyżej sytuacji, gdy Wnioskodawca nabywa od Podmiotu Zastępczego – Podwykonawcy 2 usługi naprawy wad i usterek wystąpi mechanizm odwrotnego obciążenia. Powyższe wynika z faktu, że usunięcie przez Podwykonawcę 2 wad lub usterek z tytułu udzielonych przez Wnioskodawcę Generalnemu Wykonawcy gwarancji spełnia dyspozycje wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy. Usunięcie wad lub usterek zostało zlecone przez Wnioskodawcę – Podwykonawcy 2 i odbywało się za odpłatnością, co dowodzi, że ww. usługi budowlane, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy są wykonane przez podmiot występujący w charakterze podwykonawcy. Tym samym w sytuacji, o której mowa w pytaniu nr 1, podmiotem do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia usług budowlanych od Podwykonawcy 2 jest zobowiązany Wnioskodawca.

W konsekwencji faktury wystawiane na rzecz Wnioskodawcy dokumentujące przedmiotowe prace stanowiące usługi wymienione w poz. 24 załączniku 14 do ustawy nie powinny zawierać danych przewidzianych w art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy o VAT, tj.: stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwot podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Faktury wystawiane przez Podwykonawcę 2 powinny natomiast zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Miała również miejsce sytuacja, gdy na mocy porozumienia zawartego przez Wnioskodawcę z Podwykonawcą 1 - część kosztów usługi budowlanej wykonanej przez Podwykonawcę 2 została refakturowana na Podwykonawcę 1. Wnioskodawca wystawił na rzecz Podwykonawcy 1 fakturę VAT, w której do połowy kosztów związanych z podzleceniem wykonania prac naprawczych Podwykonawcy 2 doliczył podatek VAT, zgodnie ze stawką 23%.

Stwierdzone wady i usterki, do których usunięcia został zobowiązany Wnioskodawca powstały w związku z wcześniej wykonywanymi usługami przez Podwykonawcę 1.

Podwykonawca 1 zobowiązany był pokryć wszystkie koszty poniesione w związku z przejęciem robót przez Podwykonawcę 2, dotyczące stwierdzonych wad i usterek.

Wnioskodawca potwierdził, iż jednoznacznie zostało stwierdzone, że odpowiedzialnym za wady czy stwierdzone usterki jest Podwykonawca 1.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, przedstawiona w pytaniu nr 2, tj. czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo doliczając do kwoty refakturowanej na Podwykonawcę 1 części kwoty wynagrodzenia Podwykonawcy 2 podatek VAT, zgodnie ze stawką podstawową 23%.

Przechodząc do odpowiedzi na pytanie nr 2 dotyczące kwestii uznania zwrotu kosztów usunięcia wad/usterek za wynagrodzenie z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu, należy przytoczyć następujące przepisy prawne:

Zgodnie z art. 361 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 363 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Stosownie do art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zagadnienie kar umownych regulują przepisy art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego który stanowi, że można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Przepis statuujący karę umowną ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Kara umowna może obejmować trzy grupy zdarzeń, a mianowicie: niewykonanie zobowiązania, nienależyte wykonanie zobowiązania w ogólności oraz konkretne uchybienia w zakresie sposobu wykonania zobowiązania. Zatem ma ona na celu „naprawienie szkody”, a więc należy uznać, że jest swoistą postacią odszkodowania.

Mając na uwadze zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz przepisy Kodeksu cywilnego regulujące kwestię odszkodowań oraz kar umownych należy stwierdzić, że odszkodowania, jak i kary umowne nie zostały objęte zakresem art. 5 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie wskutek ujawnionych wad i usterek usług budowlanych wykonanych przez Podwykonawcę 1, Wnioskodawca ich naprawę zleca Podwykonawcy 2. W następstwie dochodzi do obciążenia Podwykonawcy 1 przez Wnioskodawcę kosztami usunięcia wad i usterek wykonywanych przez Podwykonawcę 2.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zwrot kosztów usunięcia wad i usterek przysługujący Wnioskodawcy od Podwykonawcy 1 nie stanowi wynagrodzenia za wykonane usługi, lecz odszkodowanie za nienależycie wykonane usługi, które Podwykonawca 1 nie naprawił we własnym zakresie. W konsekwencji powyższego obciążenie Podwykonawcy kosztami usunięcia wad i usterek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko objęte pytaniem nr 2 nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest również sytuacja, w której Wnioskodawca występuje jako podwykonawca - dokonuje napraw gwarancyjnych na rzecz Zleceniodawcy - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, czynnego podatnika VAT (na podstawie umowy o wykonanie robót budowlanych). Zleceniodawca przy realizacji inwestycji występował jako Generalny Wykonawca. Po zrealizowaniu inwestycji Zleceniodawca (Generalny Wykonawca) świadczy usługi budowlane w okresie gwarancyjnym (na podstawie umowy zawartej z inwestorem). Wnioskodawca wystawia fakturę na rzecz Zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy o wykonywanie napraw gwarancyjnych. Do zakresu robót na rzecz Zleceniodawcy należą naprawy gwarancyjne oraz przeglądy gwarancyjne (roboty gwarancyjne). Wnioskodawca wystawia na rzecz Zleceniodawcy fakturę za roboty gwarancyjne (naprawy gwarancyjne oraz przeglądy gwarancyjne) ze stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W tak przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące określenia, czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca wykonuje naprawy gwarancyjne na rzecz Zleceniodawcy, faktura wystawiona na rzecz Zleceniodawcy, powinna zostać wystawiona z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Należy stwierdzić, że w przedstawionym przypadku Wnioskodawca wykonując naprawy gwarancyjne powierzone przez Zleceniodawcę, działa względem niego w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Należy bowiem zauważyć, że w ramach gwarancji udzielonej Inwestorowi jako nabywcy usług, podmiotem zobowiązanym do wykonania usług budowlanych z tytułu usunięcia usterek i wad oraz wykonania prac naprawczych jest jedynie Zleceniodawca. Usługi budowlane lub budowlano-montażowe wykonywane przez Zleceniodawcę na rzecz Inwestora w ramach udzielonej gwarancji nie stanowią odrębnej usługi, a umowa zawarta z Wnioskodawcą jest jedynie konsekwencją stosunku prawnego istniejącego między Zleceniodawcą będącym generalnym wykonawcą, a Inwestorem. Zleceniodawca nie nabywa usług budowlanych lub budowlano-montażowych od Wnioskodawcy w celu zaspokojenia własnych potrzeb, lecz po to by wywiązać się z gwarancji udzielonej Inwestorowi na wykonane przez siebie prace. Powyższe pozwala zatem przyjąć, że w analizowanej sprawie Zleceniodawca jest głównym wykonawcą usług budowlanych w stosunku do Inwestora, natomiast Wnioskodawca działa względem Zleceniodawcy w charakterze podwykonawcy.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji dla prawidłowego rozumienia pojęcia „podwykonawca” wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. O statusie wykonawcy generalnego czy też podwykonawcy świadczą umowy bądź okoliczności jakie mają miejsce w danym przypadku i charakter wykonywanych usług.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 i jednocześnie Wnioskodawca na mocy zawartej umowy ze zleceniodawcą - Generalnym Wykonawcą - podatnikiem VAT, wykonuje usługi napraw gwarancyjnych, które mieszczą się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy to działa względem Zleceniodawcy w charakterze podwykonawcy. Tym samym spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

W konsekwencji faktury wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy dokumentujące naprawy gwarancyjne stanowiące usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika 14 do ustawy nie powinny zawierać danych przewidzianych w art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy o VAT, tj.: stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwot podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę powinny natomiast zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 3, tj. że w sytuacji gdy Wnioskodawca wykonuje naprawy gwarancyjne na rzecz Zleceniodawcy, powinien wystawić fakturę VAT z adnotacją: „odwrotne obciążenie”, jest prawidłowe.

Kolejną wątpliwością Wnioskodawcy jest, czy Wnioskodawca wykonując roboty gwarancyjne, w związku z zaistniałym stanem faktycznym, powinien wystawić odrębną fakturę za usługę przeglądów gwarancyjnych jako usługę o stawce podatku VAT w wysokości 23%, czy w zaistniałej sytuacji przeglądy gwarancyjne stanowią odrębną usługę niemieszczącą się w załączniku nr 14 do ustawy o podatku VAT.

Z wniosku wynika, że przeglądy gwarancyjne są to okresowe przeglądy gwarancyjne materiałów i robót budowlanych, na które Generalny Wykonawca udzielił gwarancji. Wnioskodawca wyznacza osobę/osoby uczestniczące w przeglądzie (również w wizji lokalnej). Każdy przegląd kończy się spisaniem protokołu przeglądu okresowego. Jeżeli występuje potrzeba przeprowadzenia napraw gwarancyjnych, Generalny Wykonawca zleca te prace Wnioskodawcy. Oprócz okresowych napraw gwarancyjnych, Wnioskodawca wykonuje bieżące roboty gwarancyjne takie jak np. wymiana części krzyżownic, wymiana iglicy i roboty spawalnicze. Wnioskodawca wystawia fakturę za roboty gwarancyjne obejmującą takie czynności jak m.in. koszty dojazdu, koszty pracowników, koszty materiałów potrzebnych do wykonania napraw, koszty naprawy, koszty nadzoru nad robotami (Wnioskodawca ma na myśli takie czynności, które są niezbędne do wykonania napraw/robót gwarancyjnych).

Z powyższego wynika, że wykonywane przez Wnioskodawcę przeglądy gwarancyjne materiałów i robót budowlanych, na które Generalny Wykonawca – Zlecający udzielił gwarancji stanowią odrębne świadczenie od wykonywanych napraw gwarancyjnych. Wykonanie przeglądu gwarancyjnego nie stanowi naprawy gwarancyjnej, może natomiast wskazywać na konieczność wykonania naprawy gwarancyjnej, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykonanie przeglądu gwarancyjnego, jako odrębna czynność od napraw gwarancyjnych, nie mieści się w poz. 2-48 załącznika nr 14, a tym samym nie jest objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Wnioskodawca powinien ww. czynność opodatkować na zasadach ogólnych i wystawić fakturę VAT ze stawką podatku VAT- 23%. Natomiast wykonywane czynności napraw gwarancyjnych obejmujące czynności mieszczące się w poz. 2-48 załącznika 14 do ustawy o VAT objęte są odwrotnym obciążeniem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego we wniosku jako nr 4 jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin