Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.261.2018.4.JR
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 3 i nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.413.2018.1.JSO, nr 0113-KDIPT3.4011.261.2018.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 lipca 2018 r. (data doręczenia 16 lipca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 20 lipca 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącą stroną postępowania: Pana …

Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: Panią …

przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku):

Każdy z Zainteresowanych prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - Pani … od dnia 5 maja 1997 r. (w zakresie transportu drogowego towarów, a do kwietnia 2017 r. działalność polegającą na prowadzeniu hotelu oraz restauracji), natomiast Pan … – Wnioskodawca od dnia 8 maja 2006 r. (w zakresie transportu drogowego towarów) – i oboje, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, są podatnikami podatku od towarów i usług.

Zainteresowani, umową sprzedaży z dnia 14 marca 1996 r. nabyli do ich wspólnego majątku małżeńskiego niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 53/1, położoną w miejscowości …, Gmina …. Przy nabyciu ww. nieruchomości nie występował podatek od towarów i usług. W 1998 r. na ww. nieruchomości Zainteresowani wybudowali budynek gospodarczo-garażowy. Z uwagi na to, że przedmiotowa budowa odbyła się bez prawomocnego pozwolenia na budowę, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 7 grudnia 2005 r. ustalił opłatę legalizacyjną, która została przez Państwa … uregulowana. Decyzją z dnia 14 grudnia 2005 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zatwierdził projekt budowlany przedmiotowego budynku, a decyzją z dnia 11 stycznia 2006 r. udzielił pozwolenia na użytkowanie ww. budynku gospodarczo-garażowego.

W 2009 r. ww. budynek został przebudowany, dobudowana została również nad nim część usługowa (pokoje hotelowe), a w budynku została zagospodarowana sala restauracyjna. Pozwolenie na użytkowanie przebudowanego i dobudowanego obiektu zostało wydane w dniu 2 marca 2009 r. i z tą datą przebudowany budynek (dalej jako „Budynek”) zaczął być użytkowany przez właścicieli, tj. Zainteresowanych … i …. Zainteresowani wykorzystywali ww. działkę nr 53/1 oraz budynek zarówno na cele prywatne (Zainteresowani zamieszkiwali w części budynku), jak i na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej – … na potrzeby działalności transportowej (postój pojazdów na terenie nieruchomości), a … na prowadzenie działalności gastronomiczno-usługowej (hotel i restauracja).

Po rozpoznaniu wniosku … z dnia 22 lipca 2016 r., decyzją Wojewody … z dnia 6 marca 2017 r. oraz decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 12 października 2017 r. zezwolono na realizację inwestycji drogowej. Decyzje zostały wydane na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej jako „Specustawa drogowa”). Zgodnie z treścią powołanych powyżej decyzji ww. działka ewidencyjna nr 53/1, stanowiąca dotychczas współwłasność Zainteresowanych, została podzielona na działki nr 53/3 oraz 53/4. Działka ewidencyjna nr 53/3 (dalej jako „Działka nr 1”) została – na mocy ww. decyzji administracyjnych – przeznaczona pod realizację przedmiotowej inwestycji celu publicznego i stała się z mocy prawa – z dniem 12 października 2017 r. (tj. z dniem kiedy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna) – własnością Skarbu Państwa. Decyzja Wojewody … z dnia 6 marca 2017 r. opatrzona była rygorem wykonalności, przez co Zainteresowani przekazali inwestorowi drogi publicznej Działkę nr 1 w dniu 21 kwietnia 2017 r.

Działka nr 1 w dniu wydania decyzji Wojewody … o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (oraz w dniu jej przekazania inwestorowi) zabudowana była Budynkiem usługowo-gospodarczym – znajdował się na niej fragment budynku hotelowego przebudowanego w 2009 r. (ok. 20,52 % powierzchni zabudowy całego obiektu, wykorzystywanego przez … na działalność gospodarczą). Ponadto, na Działce nr 1 urządzony był plac manewrowy utwardzany tłuczniem kamiennym oraz parking i podjazd z kostki betonowej, jak również fragment stawu ziemnego oraz altana na wodzie konstrukcji drewnianej.

Działka nr 1 na dzień wydania ww. decyzji Wojewody … leżała na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym została ona wydzielona z nieruchomości, które w odległości do 50 m od drogi ekspresowej położone były na terenach przeznaczonych pod poszerzenie drogi ekspresowej i projektowanej drogi dojazdowej (symbol KS i KD), a w pozostałej części na terenach usług komunikacyjnych z budynkiem mieszkalnym dla właściciela (symbol 1U/KS/MN). Decyzją z dnia 15 marca 2018 r., nr … Wojewoda … ustalił odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1. Zgodnie z tą decyzją część ustalonego odszkodowania została przyznana bankowi z uwagi na ustanowione na tej nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (hipoteka), a pozostała część ustalonego odszkodowania została przyznana na rzecz Zainteresowanych za prawo własności Działki nr 1. Odszkodowanie zostało wypłacone Zainteresowanym.

W stosunku do działki nr 53/4 (wydzielona z działki nr 53/1, stanowiącej współwłasność Zainteresowanych) organ administracji, w przywołanych powyżej decyzjach zezwalających na realizację inwestycji drogowej, w oparciu o art. 11f ust. 1 pkt 8 lit. i) Specustawy drogowej, ustalił trwałe ograniczenia w korzystaniu z tej nieruchomości w postaci przebudowy kanalizacji sanitarnej, rozbiórki obiektu budowlanego (zbiornik ziemny), przebudowę sieci teletechnicznej oraz rozbiórkę budynku wielofunkcyjnego. Decyzją z dnia 12 kwietnia 2018 r. Wojewoda …, na podstawie przepisów Specustawy drogowej oraz art. 124 ust. 4 i art. 128 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustalił odszkodowanie na rzecz obu Zainteresowanych z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z działki nr 53/4 (dalej jako „Działka nr 2”) i odszkodowanie to zostało Zainteresowanym wypłacone.

Na działce nr 53/1 działalność gospodarcza była prowadzona przez obojga Zainteresowanych – … na ww. działce prowadził działalność w zakresie transportu drogowego towarów (wykorzystywał ww. działkę przede wszystkim do postoju samochodów używanych w ww. działalności), a … wykorzystywała budynek posadowiony na ww. działce do prowadzenia działalności gastronomiczno-usługowej (prowadzenie hotelu oraz restauracji).

Odszkodowanie z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z działki dotyczyło wyłącznie działki nr 53/4, która stanowi współwłasność Zainteresowanych. Odszkodowanie to zostało przyznane obu Zainteresowanym (decyzja w sprawie została wydana na rzecz obu Zainteresowanych, jako współwłaścicieli działki nr 53/4).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 lipca 2018 r.:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym odszkodowanie przyznane Zainteresowanym z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Jeśli odszkodowanie przyznane Zainteresowanym z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to czy w opisanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
3. Czy przychód uzyskany przez Zainteresowanych z tytułu odszkodowania otrzymanego w związku z wywłaszczeniem Działki nr 1 wolny jest od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy odszkodowanie uzyskane przez Zainteresowanych z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z Działki nr 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
5. Czy przychód uzyskany przez Zainteresowanych z tytułu odszkodowania za ograniczenie w sposobie korzystania z Działki nr 2 wolny jest od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 3 i 5 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast wniosek w zakresie pytań nr 1, 2 i 4 dotyczących podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do pytania nr 3, przychód w postaci odszkodowania otrzymanego z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1 podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako „Ustawa o PIT”). Odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości pod budowę dróg publicznych ustalane jest bowiem zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami (art. 12 ust. 5 Specustawy drogowej). Jak trafnie wskazał NSA w wyroku z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1117/11, każde odszkodowanie za odjęcie prawa własności na cel publiczny, którego zasady ustalania oraz wypłaty określają przepisy o gospodarce nieruchomościami korzysta ze zwolnienia podatkowego po spełnieniu warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy o PIT, nie ma natomiast znaczenia, czy podstawa wypłacenia odszkodowania wynika z przejęcia nieruchomości z mocy prawa w trybie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, czy ustawy o gospodarce nieruchomościami i czy jest konsekwencją postępowania wywłaszczeniowego. Ww. stanowisko potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2017 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.292.2017.2.ŁS oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2018 r., nr 0115-KDIT2- 2.4011.421.2017.1.MD. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w decyzji Wojewody … wprost zostało wskazane, że odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1 zostało ustalone w oparciu o operaty szacunkowe wydane w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z uwagi również na termin nabycia Działki nr 1 (14 marca 1996 r.) oraz termin wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego (wniosek … inicjujący to postępowanie złożony w dniu 22 lipca 2016 r., decyzja zezwalająca na realizację inwestycji wydana dnia 6 marca 2017 r.), w stosunku do Zainteresowanych spełnione są warunki zwolnienia przedmiotowego przychodu z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1 od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 5, przychód uzyskany z tytułu odszkodowania za ograniczenie w sposobie korzystania z Działki nr 2 wolny jest od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy o PIT. Jak bowiem stanowi art. 11f ust. 2 Specustawy drogowej, do ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 8 lit. i), przepisy art. 124 ust. 4-7 i art. 124a ustawy o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio. Ponadto, w decyzji Wojewody … z dnia 12 kwietnia 2018 r. wprost wskazano, że odszkodowanie zostało ustalone w oparciu o operat szacunkowy wydany na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W świetle natomiast art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Jak trafnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 czerwca 2012 r., nr ILPB1/415-306/12-6/AA w sprawie, w której w stosunku do wnioskodawców wydano decyzję o ustaleniu odszkodowania za ograniczenie w korzystaniu z nieruchomości przewidziane w Specustawie drogowej, odszkodowania za ograniczenie w korzystaniu z nieruchomości wynikające z decyzji Wojewody wypłacone na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem, zważywszy na powyższe, niewątpliwie odszkodowanie związane z ograniczeniem w korzystaniu z Działki nr 2 przyznane Zainteresowanym stanowi odszkodowanie wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomości, o którym mowa art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy o PIT, a z uwagi na spełnienie przez Zainteresowanych warunków o których mowa w tym przepisie (Działka nr 2 nabyta w dniu 14 marca 1996 r.), przychód uzyskany przez Zainteresowanych z tytułu tego odszkodowania, wolny jest od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Z kolei stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego, tj. co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód należny, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii.

Wobec powyższego odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, chyba że wymienione są w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas odszkodowania te korzystają ze zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Analiza powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem;
  

• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

Zatem zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy powyższe warunki dotyczące okresu sprzedaży (wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego) oraz ceny nabycia będą spełnione łącznie. W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo nie będzie spełniony żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1496, z późn. zm.), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440, 1920, 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 191 i 1089), zwanych dalej „drogami”, a także organy właściwe w tych sprawach.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W myśl art. 11f ust. 1 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności zatwierdzenie podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 12 ust. 1 (pkt 5) oraz oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego (pkt 6).

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności, w razie potrzeby inne ustalenia dotyczące:

1. określenia szczególnych warunków zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych,
2. określenia obowiązku budowy i okresu użytkowania tymczasowych obiektów budowlanych,
3. określenia obowiązku i terminów rozbiórki istniejących obiektów budowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania oraz tymczasowych obiektów budowlanych,
4. określenia szczegółowych wymagań dotyczących nadzoru na budowie,
5. obowiązku budowy lub przebudowy sieci uzbrojenia terenu,
6. obowiązku budowy lub przebudowy urządzeń wodnych lub urządzeń melioracji wodnych szczegółowych,
7. obowiązku budowy lub przebudowy innych dróg publicznych,
8. obowiązku budowy lub przebudowy zjazdów,
9. określenia ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości dla realizacji obowiązków, o których mowa w lit. b, c oraz e-h,
10. zezwolenia na wykonanie obowiązków, o których mowa w lit. b, c oraz e-h.
    
    

W rozdziale 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych uregulowane zostały zasady nabywania nieruchomości pod drogi.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Stosownie do zapisów art. 12 ust. 4 wskazanej ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych,

−z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Zgodnie z art. 12 ust. 4a ww. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ustawy). Jeżeli decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nadany został rygor natychmiastowej wykonalności, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 60 dni od dnia nadania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności (art. 12 ust. 4g).

Istotne znaczenie dla ustalenia skutków podatkowych otrzymania przez Zainteresowanych odszkodowania ma treść art. 12 ust. 5 powołanej ustawy, który stanowi, że do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W myśl postanowień art. 23 ww. ustawy – w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale (tj. rozdziale 3 – Nabywanie nieruchomości pod drogi) stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wymieniona została w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.), jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami. Jednocześnie w tym samym przepisie zaznaczono, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Należy wskazać, że w ustawie o gospodarce nieruchomościami w Dziale III – Wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości (rozdział 5), a także w dziale IV, uregulowano kwestie związane z ustaleniem wysokości i wypłatą odszkodowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że każdy z Zainteresowanych prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zainteresowani, umową sprzedaży z dnia 14 marca 1996 r. nabyli do ich wspólnego majątku małżeńskiego niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 53/1. W 1998 r. na ww. nieruchomości Zainteresowani wybudowali budynek gospodarczo-garażowy. Z uwagi na to, że przedmiotowa budowa odbyła się bez prawomocnego pozwolenia na budowę, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 7 grudnia 2005 r. ustalił opłatę legalizacyjną, która została uregulowana. Decyzją z dnia 14 grudnia 2005 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zatwierdził projekt budowlany przedmiotowego budynku, a decyzją z dnia 11 stycznia 2006 r. udzielił pozwolenia na użytkowanie ww. budynku gospodarczo-garażowego.

W 2009 r. ww. budynek został przebudowany, dobudowana została również nad nim część usługowa (pokoje hotelowe), a w budynku została zagospodarowana sala restauracyjna. Pozwolenie na użytkowanie przebudowanego i dobudowanego obiektu zostało wydane w dniu 2 marca 2009 r. i z tą datą przebudowany budynek (dalej jako „Budynek”) zaczął być użytkowany przez właścicieli, tj. Zainteresowanych. Zainteresowani wykorzystywali ww. działkę nr 53/1 oraz budynek zarówno na cele prywatne (Zainteresowani zamieszkiwali w części budynku), jak i na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej – Wnioskodawca na potrzeby działalności transportowej (postój pojazdów na terenie nieruchomości), a Jego żona na prowadzenie działalności gastronomiczno-usługowej (hotel i restauracja). Na działce nr 53/1 działalność gospodarcza była prowadzona przez obojga Zainteresowanych.

Po rozpoznaniu wniosku … z dnia 22 lipca 2016 r. decyzją Wojewody z dnia 6 marca 2017 r. oraz decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 12 października 2017 r. zezwolono na realizację inwestycji drogowej. Decyzje zostały wydane na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Zgodnie z treścią powołanych powyżej decyzji ww. działka ewidencyjna nr 53/1, stanowiąca dotychczas współwłasność Zainteresowanych, została podzielona na działki nr 53/3 oraz 53/4. Działka ewidencyjna nr 53/3 (dalej jako „Działka nr 1”) została – na mocy ww. decyzji administracyjnych – przeznaczona pod realizację przedmiotowej inwestycji celu publicznego i stała się z mocy prawa – z dniem 12 października 2017 r. (tj. z dniem kiedy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna) – własnością Skarbu Państwa. Decyzja Wojewody … z dnia 6 marca 2017 r. opatrzona była rygorem wykonalności, przez co Zainteresowani przekazali inwestorowi drogi publicznej Działkę nr 1 w dniu 21 kwietnia 2017 r. Decyzją z dnia 15 marca 2018 r., Wojewoda ustalił odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1. Zgodnie z tą decyzją część ustalonego odszkodowania została przyznana bankowi z uwagi na ustanowione na tej nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (hipoteka), a pozostała część ustalonego odszkodowania została przyznana na rzecz Zainteresowanych za prawo własności Działki nr 1. Odszkodowanie zostało wypłacone Zainteresowanym.

W stosunku do działki nr 53/4 (wydzielona z działki nr 53/1, stanowiącej współwłasność Zainteresowanych) organ administracji, w przywołanych powyżej decyzjach zezwalających na realizację inwestycji drogowej, w oparciu o art. 11f ust. 1 pkt 8 lit. i) ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustalił trwałe ograniczenia w korzystaniu z tej nieruchomości w postaci przebudowy kanalizacji sanitarnej, rozbiórki obiektu budowlanego (zbiornik ziemny), przebudowę sieci teletechnicznej oraz rozbiórkę budynku wielofunkcyjnego. Decyzją z dnia 12 kwietnia 2018 r. Wojewoda, na podstawie przepisów ww. ustawy oraz art. 124 ust. 4 i art. 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustalił odszkodowanie na rzecz obu Zainteresowanych z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z działki nr 53/4 (dalej jako „Działka nr 2”) i odszkodowanie to zostało Zainteresowanym wypłacone. Odszkodowanie z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z działki dotyczyło wyłącznie działki nr 53/4, która stanowi współwłasność Zainteresowanych. Odszkodowanie to zostało przyznane obu Zainteresowanym (decyzja w sprawie została wydana na rzecz obu Zainteresowanych, jako współwłaścicieli działki nr 53/4).

Z analizy powyższego wynika zatem, że odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia Działki nr 1 oraz odszkodowanie z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z Działki nr 2, wypłacone zostały Zainteresowanym na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Ponadto zauważyć należy, że wywłaszczenie działki nr 53/3 (Działki nr 1), w przypadku Zainteresowanych, również zostało wszczęte i przeprowadzone stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, bowiem ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych do tych przepisów należy, na co wskazuje powołany wcześniej art. 2 pkt 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W omawianej sprawie wywłaszczoną nieruchomość Zainteresowani nabyli do majątku wspólnego w 1996 r., natomiast postępowanie wywłaszczeniowe zostało wszczęte w 2017 r. Zatem nie wystąpiła sytuacja, w której nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego. Oznacza to, że nie został spełniony jeden z warunków wyłączających możliwość zastosowania przedmiotowego zwolnienia w świetle art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z przejęciem przez Skarb Państwa nieruchomości, tj. działki nr 53/3 (Działki nr 1) na cele realizacji inwestycji drogowej oraz z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z ograniczeniem w sposobie korzystania z działki nr 53/4 (Działka nr 2), korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.