2018.08.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.348.2018.2.KM
z 2 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniu 31 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku otrzymywanej przez Wnioskodawcę opłaty za zarządzanie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku otrzymywanej przez Wnioskodawcę opłaty za zarządzanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Fundusz …. Spółka z o.o. został utworzony głównie w celu wspierania inicjatyw gospodarczych mikro, małych i średnich przedsiębiorstw z terenu Województwa ………, udzielania poręczeń lub gwarancji za zobowiązania mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, a także organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Głównymi udziałowcami Spółki jest Województwo ….. oraz Bank …... Spółka świadczy głównie usługi finansowe, takie jak: udzielanie poręczeń kredytów, leasingów, udzielanie poręczeń wadiów przetargowych. Wystawiane są odbiorcom faktury ze stawką VAT „ZW” na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług art. 43 ust. 1 pkt 39 cyt. „usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”.

Dnia 23 kwietnia 2018 r. A. (A.) zamieściła ogłoszenie o przetargu - zamówienie na usługi finansowe: Świadczenie przez Wykonawców usługi pośrednictwa finansowego polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP (mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa), kod usługi CPV 66 00 0000 „usługi finansowe i ubezpieczeniowe”.

Fundusz przygotowuje ofertę przetargową zgodnie z zamieszczoną Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ). Przedmiot zamówienia określa świadczoną przez Fundusz usługę pośrednictwa finansowego, polegającą na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP. Zamawiający (A) obejmie swoim reporęczeniem zobowiązania Funduszu, wynikające z udzielonych przez niego Jednostkowych Poręczeń, w celu zabezpieczenia spłaty tych zobowiązań z tytułu udzielonych przez Instytucje Finansowe Odbiorcom Ostatecznym Kredytów, tj. kredytów w rozumieniu Prawa Bankowego, bądź pożyczek lub leasingu w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Fundusz … jako Pośrednik Finansowy będzie otrzymywał wynagrodzenie za realizację Umowy Operacyjnej I Stopnia. Wynagrodzenie dotyczy przygotowania całej dokumentacji prowadzącej do udzielenia poręczenia wraz z przedstawieniem do A. sprawozdania i raportu z monitorowania udzielonego poręczenia. Zgodnie z zapisem paragrafu 9 ust. 5 Umowy Operacyjnej I Stopnia faktury Funduszu obciążające A. będą wystawiane do 15 dni po zakończeniu kwartału rozliczeniowego. Świadczona przez Fundusz jako Pośrednika Finansowego usługa udzielania Jednostkowych Poręczeń jest ściśle określona w Załączniku Nr 1 do Umowy Operacyjnej I Stopnia „Metryka Produktu Finansowego Reporęczenie”. W pierwszym etapie - trwającym 24 miesiące - w Okresie Budowy Portfela Fundusz jako Pośrednik Finansowy będzie udzielał Jednostkowych Poręczeń kredytów na finansowanie działalności gospodarczej mikro, małego i średniego przedsiębiorcy. W drugim etapie - trwającym nie dłużej, niż 84 miesiące - określonym jako Okres Wygaszania Portfela Fundusz jako Pośrednik Finansowy będzie wykonywał czynności administracyjne i techniczne Jednostkowych Poręczeń i Reporęczeń. Zasady wypłaty Reporęczeń są określone w Załączniku Nr 3 do Umowy Operacyjnej I Stopnia. Fundusz, jako Pośrednik Finansowy zobowiązany będzie do udzielania Jednostkowych poręczeń kredytów przy wykorzystaniu 25% przyznanej Wartości reporęczenia do upływu połowy Okresu Budowy Portfela, a także do wykorzystania 100% przyznanej Wartości reporęczenia w Okresie Budowy Portfela. Ponadto, Fundusz jako Pośrednik Finansowy będzie zobowiązany do: wsparcia określonej ilości przedsiębiorców, zbierania i udostępniania dla A. informacji i dokumentów dotyczących Odbiorców Ostatecznych (efektów udzielonego wsparcia, utworzonych, nowych miejsc pracy, wprowadzenia nowych produktów lub usług, zdobycia nowych rynków zbytu, procentowego wzrostu wartości przychodów ze sprzedaży i innych informacji). Ponadto, Fundusz jako Pośrednik Finansowy będzie zobowiązany do prowadzenia działań informacyjnych i promocyjnych zgodnie z Załącznikiem Nr 10 do Umowy Operacyjnej I Stopnia, to jest do stosowania: właściwych logotypów, umieszczania informacji o warunkach udzielanego wsparcia w sposób zrozumiały i jednoznaczny dla Odbiorców Ostatecznych.

Jednoznacznie wskazuje się, że świadczona usługa będzie polegała na wykonaniu konkretnych usług wdrożenia i zarządzania produktem finansowym „Reporęczenie” dla MŚP. Realizując zamówienie A., Fundusz zobowiązuje się do udzielenia określonej liczby poręczeń. Każda transakcja jest reporęczana przez A. do wysokości 80% kwoty udzielonego poręczenia. Wartość portfela reporęczeń, który należy zrealizować jest wskazany przez A w postępowaniu. Środki z tytułu reporęczeń nie są przekazywane do Funduszu, a służą jedynie zabezpieczeniu transakcji i przekazywane są do Funduszu w momencie, gdy Fundusz zrealizuje poręczenie na rzecz Instytucji Finansującej, której udzielił poręczenia.

Z uwagi na powyższe, usługa polega na wykonaniu czynności:

w okresie budowy portfela trwającym 24 miesiące są planowane/będą wykonane następujące działania:
1. udzielenie ~ 5 poręczeń kredytów na średnią kwotę 1.200 tys. zł, tj. łącznie 6.000 mln zł poręczeń, 3.600 tys. zł reporęczeń (12% portfela), okres zapadalności 180 miesięcy (15 lat)
2. udzielenie ~ 15 poręczeń kredytów na średnią kwotę 700 tys. zł, tj. łącznie 10.500 mln zł poręczeń, 7.350 tys. zł reporęczeń (24,5% portfela), okres zapadalności 120 miesięcy (10 lat)
3. udzielenie ~ 140 poręczeń kredytów na średnią kwotę 171 tys. zł, tj. łącznie 23.813 tys. zł poręczeń, 19.050 tys. zł reporęczeń (63,5% portfela), okres zapadalności 72 miesiące (6 lat),
  
  Kalkulacja wynagrodzenia - opłata za zarządzanie:
  
  limit reporęczeń (3.600 tys. zł+7.350 tys. zł +19.050 tys. zł) łącznie 30.000 tys. zł x mnożnik 2% = 600 tys. zł za 12 miesięcy
  
  30.000 tys. zł x mnożnik 2% = 600 tys. zł za następne 12 miesięcy
  
  Łącznie Fundusz uzyska wynagrodzenie 1.200 tys. zł i wystawi faktury płatne z dołu kwartalnie za każdy rozpoczęty kwartał kalendarzowy,
w okresie wygaszania poręczeń kredytów, to jest w czasie 84 miesięcy od udzielenia ostatniego jednostkowego poręczenia, będzie następowała wypłata reporęczeń w przypadkach braku spłaty poręczanych kredytów.

Kalkulacja wynagrodzenia - opłata za zarządzanie produktem finansowym „Reporęczenie” dla MŚP: Przykładowo w 1 roku wygaszania poręczeń kredytów poręczenie 32.440.944,88 zł plus reporęczenie 24.330.708,66 zł = 56.771.653,54 /2 x 2% = 524.409,45 zł. Za ten 1 rok - faktury zostaną wystawione analogicznie jak w pierwszych dwóch latach realizacji usługi „Reporęczenie” dla MŚP.

Fundusz kalkulując wynagrodzenie za realizację zamówienia, bierze pod uwagę czynności związane z udzielaniem poręczeń i uwzględnia takie parametry jak: koszty obsługi projektu, ryzyko udzielania poręczeń.

Wynagrodzenie otrzymane z tytułu realizacji Zamówienia w całości przeznaczone jest na pokrycie kosztów związanych z udzielaniem poręczeń, oceną ryzyka, monitoringiem i obsługą projektu.

Reasumując, Fundusz wykonuje usługę udzielania poręczeń - dla kredytów udzielanych przez banki dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Przedsiębiorcy nie muszą angażować własnych aktywów, aby zabezpieczyć uzyskany kredyt. Zabezpieczeniem tych transakcji finansowych jest reporęczenie, realizowane w przypadku braku spłaty kredytów. Powyższe wsparcie realizowane jest ze środków publicznych Województwa …... Przy wystawianiu faktury VAT zgodnie z zapisem paragrafu 9 Umowy Operacyjnej I Stopnia - świadczona usługa pośrednictwa finansowego - produkt finansowy „Reporęczenie” dla MŚP, w ocenie Funduszu będzie mogła posiadać stawkę podatku VAT „ZW”, zgodnie z zapisem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2017 r. poz. 1221) art. 43 ust. 1 pkt 39 cyt. „usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Fundusz … będzie wykonywał usługę wdrażania i zarządzania produktem finansowym „Reporęczenie” dla MŚP: poprzez udzielanie poręczeń w okresie 24 miesięcy, następnie w okresie do 84 miesięcy w czasie wygaszania poręczeń kredytów, będzie wykonywał czynności administracyjne i techniczne dotyczące udzielonych poręczeń, a także czynności związane z wypłatą reporęczeń dla niespłacanych kredytów. Czy Fundusz … jako Pośrednik Finansowy przy wystawianiu faktury obciążającej A., zgodnie z zapisem paragrafu 9 Umowy Operacyjnej I Stopnia - za świadczoną usługę pośrednictwa finansowego polegającą na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP (mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa) będzie mógł stosować stawkę podatku VAT „ZW”, zgodnie z zapisem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2017 r. poz. 1221) art. 43 ust. 1 pkt 39 cyt. „usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę” ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Fundusz … jako Pośrednik Finansowy, przy wystawianiu faktury obciążającej A., zgodnie z zapisem paragrafu 9 Umowy Operacyjnej I Stopnia - za świadczoną usługę pośrednictwa finansowego polegającą na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP (mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa) będzie stosował stawkę podatku VAT „ZW”, zgodnie z zapisem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2017 r. poz. 1221) art. 43 ust. 1 pkt 39 cyt. „usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”.

Środki finansowe, które na podstawie faktury będzie płacił Funduszowi A., służą pokryciu kosztów związanych z udzieleniem poręczeń. Inne czynności nie są wykonywane przy realizacji tej usługi, poza usługą udzielania poręczeń polegającą na: bieżącej obsłudze poręczenia (marketing, administrowanie, kontrola, monitoring, sprawozdawczość, zarządzanie), ocenie ryzyka poręczeń, windykacji.

Fundusz wykonuje usługę udzielania poręczeń - dla kredytów udzielanych przez banki dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Jest to stricte usługa polegająca na udzieleniu poręczenia kredytu, obsługa tego poręczenia do momentu spłaty kredytu, lub w przypadku braku spłaty kredytu do realizacji reporęczenia.

Przy uzyskaniu kredytu przedsiębiorcy nie muszą angażować własnych aktywów, aby zabezpieczyć uzyskany kredyt. Zabezpieczeniem tych transakcji finansowych jest reporęczenie, realizowane w przypadku braku spłaty kredytów.

Powyższe wsparcie realizowane jest ze środków publicznych Województwa…..

Przy wystawianiu faktury VAT zgodnie z zapisem paragrafu 9 Umowy Operacyjnej I Stopnia - świadczona usługa pośrednictwa finansowego - produkt finansowy „Reporęczenie” dla MŚP, zdaniem Funduszu posiada stawkę podatku VAT „ZW”, zgodnie z zapisem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2017 r. poz. 1221) art. 43 ust. 1 pkt 39 cyt. „usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Powyższe zwolnienia znajdują odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają m.in. następujące transakcje:

transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środki płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2;
zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

W tym miejscu wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Wnioskodawca jest Spółką, utworzoną głównie w celu wspierania inicjatyw gospodarczych mikro, małych i średnich przedsiębiorstw z terenu Województwa …….., udzielania poręczeń lub gwarancji za zobowiązania mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, a także organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Zgodnie z Umową Operacyjną I Stopnia Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz A. (A.) usługę polegającą na udzieleniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP (mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa).

Jak wynika z wniosku Zamawiający (A.) obejmie swoim reporęczeniem zobowiązania Funduszu, wynikające z udzielonych przez niego Jednostkowych Poręczeń, w celu zabezpieczenia spłaty tych zobowiązań z tytułu udzielonych przez Instytucje Finansowe Odbiorcom Ostatecznym Kredytów, tj. kredytów w rozumieniu Prawa Bankowego, bądź pożyczek lub leasingu w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

W analizowanej sprawie, usługi zlecane przez Zamawiającego Wnioskodawcy w ramach ww. umowy - zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy - będą dotyczyły wdrożenia i zarządzania produktem finansowym „Reporęczenie” dla MŚP. Wnioskodawca zobowiązał się do udzielenia określonej liczby poręczeń w okresie 24 miesięcy, następnie w okresie do 84 miesięcy w czasie wygaszania poręczeń kredytów, będzie wykonywał czynności administracyjne i techniczne dotyczące udzielonych poręczeń, a także czynności związane z wypłatą reporęczeń dla niespłacanych kredytów.

Zgodnie z paragrafem 9 umowy Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w formie opłaty za zarządzanie produktem finansowym skalkulowanym z uwzględnieniem czynności związanych z udzieleniem poręczeń, kosztów obsługi projektu, ryzyka udzielania poręczeń.

W celu dokonania prawidłowej kwalifikacji czynności opisanych w przedstawionym opisie sprawy rozważenia wymaga kwestia, tzw. świadczeń złożonych.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Przedmiotem opisanej we wniosku Umowy Operacyjnej I stopnia jest określenie zasad realizacji powierzonych Spółce zadań w zakresie zarządzania i wykorzystywania przez Wnioskodawcę powierzonych środków finansowych poprzez ich angażowanie w najbardziej efektywny sposób w obszarze udzielania wsparcia rozwojowego dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw (MSP). Wsparcie to będzie udzielane poprzez udostępnianie środków pieniężnych pośrednikowi finansowemu (Wnioskodawcy), jako podmiotowi udzielającemu bezpośredniego wsparcia ostatecznym odbiorcom (MSP i jednostkom samorządu terytorialnego).

W analizowanej sprawie wszystkie wymienione wyżej czynności wykonywane przez Wnioskodawcę niewątpliwie wiążą się z realizacją powierzonych przez Zamawiającego zadań i w istocie sprowadzają się do jednego celu jakim jest zarządzanie środkami finansowymi. W niniejszym przypadku, za świadczenie główne determinujące sposób opodatkowania całej usługi nie można uznać żadnej z czynności wymienionych w cytowanych wyżej przepisach art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT. Środki finansowe z tytułu reporęczeń nie są przekazywane do Funduszu, a służą jedynie zabezpieczeniu transakcji i przekazywane są do Funduszu w momencie, gdy Fundusz zrealizuje poręczenie na rzecz Instytucji Finansującej, której udzielił poręczenia, zatem powierzone zostały Wnioskodawcy w celu zarządzania tymi środkami zgodnie z zawartą Umową Operacyjną I stopnia, a nie świadczenia usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy za wykonywane usługi Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie, określone jako „opłata za zarządzanie” w wysokości 2% wielkości środków finansowych przekazanych w zarządzanie. Okoliczność ta potwierdza dodatkowo, że istotą świadczenia Wnioskodawcy, za które otrzymuje on wynagrodzenie jest zarządzanie środkami finansowymi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT. Otrzymywane przez Wnioskodawcę kwoty uzyskane z tytułu opłaty za zarządzanie opodatkowane będą podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin