Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.198.2018.1.MS
z 10 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 12 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i rozliczenia usług organizacji konferencji - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i rozliczenia usług organizacji konferencji. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 12 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 0111-KDIB3-3.4012.143.2018.1.MS z 4 lipca 2018 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (uzupełniony pismem z 12 lipca 2018 r.):

Spółka posiada klientów z Polski, Unii Europejskiej oraz z krajów trzecich, zarówno osoby fizyczne jak i firmy. Spółka wprost świadczy m.in. usługi związaną z organizacją konferencji, podczas których to Spółka pobiera opłaty za wstęp na konferencję. Konferencje te odbywają się w Polsce, Litwie, Niemczech, Ukrainie, Białorusi, Rosji świadczone dla:

1. Osoby fizyczne z Polski,
2. Osoby fizyczne z Krajów UE,
3. Firmy prowadzące działalność gospodarczą w Polsce,
4. Firmy z krajów Unii Europejskiej,
5. Firmy z Krajów Trzecich, a to z Rosji, USA, Ukrainy, Białorusi.
6. Osoby fizyczne z Krajów trzecich, w których to te osoby posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu,
   
   

W piśmie z 12 lipca 2018 r. w odniesieniu do usług obejmujących działalność związaną z organizacją konferencji, do których to uczestnicy zobowiązani są zakupić bilety, upoważniające do wstępu na konferencję, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca świadczy usługi organizacji konferencji za wynagrodzeniem (bilet wstępu) ponoszonej przez uczestników opłaty za udział w konferencji, na której to jest prelegowany/zaprezentowany przez osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę, a to prelegenta jeden z tematów: Homeopatii, Paramedycyny naturalnej, Astropsychologii, Etnopsychologii, Metafizyki, Paramedycyny Chińskiej, Aromaterapii oraz sporządzania preparatów medycyny naturalnej (tj. olejków, mieszanek ziołowych).
   
2. Wnioskodawca organizuje kompleksową organizację konferencji, w skład której wchodzą następujące usługi a to część merytoryczna szkolenia, materiały szkoleniowe w postaci notatnika, serwis kawowy dla uczestników podczas przerwy, identyfikatory osobowe, oraz niezbędne usługi wynajmu Sali konferencyjnej. Wnioskodawca wynajmuje sale konferencyjne na podstawie umów wynajmu od podmiotów niepowiązanych. Zgodnie z umową podmioty wynajmujące zobowiązują się do zapewnienia zaplecza technicznego dla wynajmującego obiektu (zapewnienie projektora, krzeseł, stołów, odpowiedniego oświetlenia).
   
3. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług organizacji konferencji, świadczy usługi w sposób kompleksowy wyjaśniony w pkt B. Wnioskodawca nie wykonuje wyłącznie części techniczno-organizacyjnej, tj. organizacja i obsługa konferencji bez części merytorycznej szkolenia.
   
4. Wnioskodawca wystawia fakturę VAT na rzecz uczestników obejmującą usługę kompleksową szkolenia na konferencji. Wnioskodawca część merytoryczną szkolenia wykonuje zawsze sam bez powiązania z innymi podmiotami szkoleniowymi. Wnioskodawca nie świadczy jako podwykonawca usług organizacji i obsługi szkolenia dla podmiotów zlecających.
   
5. Wnioskodawca we własnym zakresie zapewnia część merytoryczną usługi, zatrudniając własna kadrę merytoryczną prelegentów będących pracownikami Wnioskodawcy, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę jak również umowy cywilno-prawnej. Wnioskodawca nie podzleca usługi w postaci merytorycznej części szkolenia.
   
6. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
   
7. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.
   
8. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
   
9. Wnioskodawca nie świadczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
10. Świadczone usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Uczestnicy finansują w 100% szkolenia ze środków własnych.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo nalicza podatek należny od świadczonych usług? A to czy prawidłowo intepretuje miejsce świadczenia przy świadczeniu usług, z rozróżnieniem na typ usługi oraz odbiorcę usługi, a to na działalność związaną z organizacją konferencji, podczas których to spółka pobiera opłaty za wstęp na konferencję. Konferencje te odbywają się w Polsce, Litwie, Niemczech, Ukrainie, Białorusi, Rosji.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z 12 lipca 2018 r.), Spółka świadcząc poszczególne rodzaje usług, rozlicza podatek VAT należny w poniższy sposób:

Działalność związaną z organizacją konferencji, podczas których to Spółka pobiera opłaty za wstęp na imprezę/konferencję. Konferencje te odbywają się na terenie Państw a to w: Polsce, Litwie, Niemczech, Ukrainie, Białorusi, Rosji dla uczestników:

1. Osoby fizyczne z Polski,
2. Osoby fizyczne z Krajów UE,
3. Firmy prowadzące działalność gospodarczą w Polsce,
4. Firmy z krajów Unii Europejskiej,
5. Firmy z Krajów Trzecich, a to z Rosji, USA, Ukrainy, Białorusi.
6. Osoby fizyczne z Krajów trzecich, w których to te osoby posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu,
   
   

Całość usług opodatkowuje w miejscu, gdzie powyższe imprezy faktycznie się odbywają zgodnie z art. 28g ust. 1. Względem podmiotów będących podatnikami oraz art. 28g ust. 2 na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.

Działalność związaną z organizacją konferencji w sposób kompleksowy, a to zapewniając część merytoryczną w postaci szkolenia i niezbędne do zorganizowania konferencji zaplecze techniczno- organizacyjne. Wnioskodawca - Podatnik pobiera wynagrodzenie w postaci opłaty za uczestnictwo w konferencji. Dla Konferencji odbywających się na terenie danego Państwa.

Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że zgodnie z art. 28g. ust. 1. Względem podmiotów będących podatnikami oraz art. 28g ust. 2 na rzecz podmiotów niebędących podatnikami. Świadczenie kompleksowej usługi konferencyjnej opodatkowuje się w miejscu, gdzie powyższe konferencje faktycznie się odbywają.

Powyższe stanowisko argumentuje tym, że zgodnie z art. 28g ust. l oraz art. 28g ust. 2 miejscem opodatkowania i miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika oraz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają oraz gdzie jest faktycznie wykonywana.

Zgodnie z czym Wnioskodawca zajmuje stanowisko, iż kompleksowe zorganizowanie konferencji zapewniając uczestnikom część szkoleniową (merytoryczną) wraz z zorganizowaniem całości zaplecza techniczno-organizacyjnego winno być opodatkowanie podatkiem VAT należnym zgodnie z miejscem opodatkowania przypadającym na miejsce wykonywania usługi konferencji, jak również miejscem, gdzie konferencja ta się odbywa. W związku z czym Podatnik winien wystawić fakturę VAT zawierającą odpowiednią stawkę podatku VAT zgodnie z przepisami kraju, w którym to konferencja się odbywa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Co do zasady, zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi wymienione w art. 28g ustawy.

Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają (art. 28g ust. 1 ustawy).

Miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana (art. 28g ust. 2).

Tym samym reguła dotycząca ustalenia miejsca świadczenia na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy odnosi się do usług świadczonych na rzecz podatników i dotyczy, po pierwsze, usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, a po drugie, usług pomocniczych do usług, o których mowa wyżej. Usługa wstępu to usługa, na mocy której nabywcy przyznane zostaje prawo do uczestniczenia w danej imprezie, znajdowania się w miejscu, w którym ta impreza się odbywa.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Natomiast jak stanowi art. 32 ust. 2 lit. c rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem art. 32 rozporządzenia 282/2011 definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na konferencje czy seminaria (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu naukowym czy edukacyjnym.

Natomiast w zakresie usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 rozporządzenia 282/2011, w myśl którego usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Usługi wstępu na imprezy typu konferencje obejmują – zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami – świadczenie usług których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu naukowym, nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje – co do zasady – prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków czy uczestnictwa w imprezach integracyjnych przewidzianych w programie, wyposażenie uczestników w materiały szkoleniowe, czyli te elementy które z reguły zawierają się w tzw. opłacie wstępu, a podmiot nabywający usługę wstępu umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia naukowego nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja.

Natomiast w przypadku określania miejsca świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki itd. świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami - nie ma znaczenia, w jakiej formie są świadczone powyższe usługi. Niezależnie od tego, czy to są bilety wstępu, czy pozostałe usługi w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobne usługi, takie jak targi i wystawy, opodatkowanie zawsze występuje w miejscu, gdzie ta usługa jest faktycznie wykonywana.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca świadczy usługi organizacji konferencji za wynagrodzeniem (bilet wstępu) ponoszonej przez uczestników opłaty za udział w konferencji, na której to jest prelegowany/zaprezentowany przez osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę, a to prelegenta jeden z tematów: Homeopatii, Paramedycyny naturalnej, Astropsychologii, Etnopsychologii, Metafizyki, Paramedycyny Chińskiej, Aromaterapii oraz sporządzania preparatów medycyny naturalnej (tj. olejków, mieszanek ziołowych). Wnioskodawca organizuje kompleksową organizację konferencji, w skład której wchodzą następujące usługi a to część merytoryczna szkolenia, materiały szkoleniowe w postaci notatnika, serwis kawowy dla uczestników podczas przerwy, identyfikatory osobowe, oraz niezbędne usługi wynajmu Sali konferencyjnej. Wnioskodawca wynajmuje sale konferencyjne na podstawie umów wynajmu od podmiotów niepowiązanych. Zgodnie z umową podmioty wynajmujące zobowiązują się do zapewnienia zaplecza technicznego dla wynajmującego obiektu (zapewnienie projektora, krzeseł, stołów, odpowiedniego oświetlenia). Konferencje te odbywają się w Polsce, Litwie, Niemczech, Ukrainie, Białorusi, Rosji.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, przy określaniu miejsca świadczenia opisanej usługi na rzecz podatników zastosowanie znajdzie art. 28g ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania, przedmiotowej usługi będzie miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana. Natomiast w sytuacji gdy podmiotów usługa jest świadczona na rzecz podmiotów niebędącymi podatnika, miejsce świadczenia zostanie określone na podstawie art. 28g ust. 2 ustawy. Również w takiej sytuacji miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania, przedmiotowej usługi będzie miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia miejsca świadczenia usług jest prawidłowe.

Przechodząc z kolei do sposobu dokumentowania przedmiotowych usług świadczonych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy, przepisy rozdziału 1 działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 12 ustawy faktura powinna zawierać m.in. stawkę podatku.

Z kolei w świetle art. 106e ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy, faktura może nie zawierać:

• w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14;
  
• w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.
  
  
  

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w sytuacji gdy miejscem świadczenia opisanej usługi będzie terytorium kraju Wnioskodawca winien udokumentować tą usługę fakturą VAT (w sytuacji gdy jest ona świadczona na rzecz nie podatnika to na żądanie nabywcy) w której winna być zawarta stawka podatku. Wnioskodawca winien wystawić również fakturę – bez stawki podatku VAT - w sytuacji gdy miejsce świadczenia znajduje się w kraju trzecim albo w innym państwie członkowskim, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

Natomiast sposób w jaki Wnioskodawca dokumentować ma świadczone usługi poza terytorium kraju regulują przepisy poszczególnych państw.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stany faktyczne sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywały się będą z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuje się, że w zakresie opodatkowania i rozliczenia usług szkoleniowych oraz w zakresie usług e-learnigowych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

W tym miejscu także należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna to odpowiedź na konkretne pytanie/pytania dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma natomiast uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co wskazał Wnioskodawca we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów jego działalności. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.