INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2011 r. (data wpływu 2 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 marca 2012 r., Nr IPTPB1/415-1/12-2/KSU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 23 marca 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 27 marca 2012 r., następnie w dniu 30 marca 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 28 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 26 lipca 2011 r., na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu użytkowego oraz oddania gruntu w wieczyste użytkowanie, zawartej z Gminą, aktem notarialnym nabyła do majątku osobistego lokal użytkowy stanowiący odrębną nieruchomość, wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i urządzeń. Z własnością ww. lokalu związany jest udział wynoszący części w nieruchomości wspólnej, który stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym użytkowany jest budynek oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W momencie zakupu Wnioskodawczyni wiedziała, że nieruchomość ta zostanie sprzedana w tym samym roku, na podstawie przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży, jaką zawarła z przyszłym nabywcą w dniu 21 czerwca 2011 r.

Wnioskodawczyni w przedmiotowym lokalu prowadzi od dnia 1 maja 2004 r. działalność gospodarczą w zakresie handlu książkami i art. papierniczymi, opodatkowaną wg zasad ogólnych. W styczniu 2012 r. działalność ta zostanie zlikwidowana. Zakupiona nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, nie prowadzono prac mających charakter modernizacji lokalu i nie dokonywano od tego lokalu odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z zapisem zawartym w akcie notarialnym z dnia 26 lipca 2011 r. lokal ten Wnioskodawczyni zakupiła do majątku osobistego za fundusze pochodzące z majątku osobistego. Następnie w dniu 6 października 2011 r., aktem notarialnym przedmiotowa nieruchomość wraz z udziałem wynoszącym 18903/111980 części w nieruchomości wspólnej została sprzedana.

W uzupełnienia wniosku z dnia 28 marca 2012 r. Wnioskodawczyni dodała, iż prowadziła księgę przychodów i rozchodów, a prowadzona przez Nią działalność gospodarcza została wyrejestrowana z dniem 20 lutego 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży lokalu użytkowego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i urządzeń, wykorzystywanego w ramach prowadzenia działalności gospodarczej i niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowego lokalu opodatkowana jest zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2010 r. Nr 51 poz. 307), który stanowi, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w lit. a)–c) przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W odniesieniu do powyższego nadmienić należy, że przedmiotem działalności nie jest obrót nieruchomościami, czy prawami określonymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatkowej, ponadto zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego, które były wykorzystywane w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej (jako lokal, w którym ją prowadzono) i jednocześnie nigdy nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy podatkowej, nie może stanowić przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie bowiem z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy podatkowej, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących: środkami trwałymi (lit. a)), składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł (lit. b)), wartościami niematerialnymi i prawnymi (lit. c)), ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawnie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z powołanymi przepisami stwierdzić należy, że ustawa wyraźnie określa katalog środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni uważa, że wymienione w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, warunki tj.: zaliczenie do środków trwałych, wykorzystywanie w ramach działalności gospodarczej, ujęcie w ewidencji środków trwałych powinny być spełnione łącznie. Ponadto z definicji środka trwałego zawartej w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej wynika, że środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Nadmienić należy, że nabyta przez Wnioskodawczynię nieruchomość nie spełniła ww. warunków z uwagi na fakt, że przewidywany okres używania tego lokalu był krótszy niż rok.

W opinii Wnioskodawczyni, przedmiotowy lokal nie mógł być ujęty w ewidencji środków trwałych. Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy, uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód będzie opodatkowany zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8. Podaje, że Jej stanowisko potwierdzają wyroki NSA sygn. akt II FSK 1507/2008 z dnia 10 lutego 2010 r. oraz poprzedzający go wyrok WSA z dnia 3 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/WA 312/2008, wyrok NSA sygn. akt II FSK 1436/2007 z dnia 14 sierpnia 2008 r. oraz sygn. akt II FSK 2196/08 z dnia 22 kwietnia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Należy przy tym wskazać, że fakt, iż nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje bez wpływu na kwalifikację przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 26 lipca 2011 r., na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu użytkowego oraz oddania gruntu w wieczyste użytkowanie, zawartej z Gminą, aktem notarialnym nabyła do majątku osobistego lokal użytkowy stanowiący odrębną nieruchomość, wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i urządzeń. W momencie zakupu Wnioskodawczyni wiedziała, że nieruchomość ta zostanie sprzedana w tym samym roku.

Wnioskodawczyni w przedmiotowym lokalu prowadziła od dnia 1 maja 2004 r. działalność gospodarczą w zakresie handlu książkami i art. papierniczymi, opodatkowana wg zasad ogólnych. W styczniu 2012 r. działalność ta została zlikwidowana. Zakupiona nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, nie prowadzono prac mających charakter modernizacji lokalu i nie dokonywano od tego lokalu odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z zapisem zawartym w akcie notarialnym z dnia 26 lipca 2011 r., lokal ten zakupiła do majątku osobistego za fundusze pochodzące z majątku osobistego. Następnie w dniu 6 października 2011 r. aktem notarialnym przedmiotowa nieruchomość wraz z udziałem wynoszącym 18903/111980 części w nieruchomości wspólnej została sprzedana.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 tej ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednakże należy podkreślić, że o klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub towarów handlowych winien zdecydować sam podatnik w szczególności w sytuacji przekazania określonego składnika majątku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. Decydujące znaczenie dla ww. klasyfikacji ma przeznaczenie określonego składnika majątku. Jeżeli podatnik zamierza w przyszłości sprzedać nabytą uprzednio nieruchomość i z takim zamiarem zostanie ona przekazana na potrzeby tej działalności, to winna być ona uznana za towar handlowy. Jeżeli natomiast, nieruchomość ma być wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, winna zostać uznana za środek trwały.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości, tj. w dniu 26 lipca 2011 r., wiedziała, że nieruchomość ta zostanie sprzedana w tym samym roku. Ww. nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz nie została wprowadzona przez Nią do ewidencji środków trwałych. W dniu 6 października 2011 r. dokonano Jej zbycia.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż ww. nieruchomość winna stanowić towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zasady i sposób ewidencjonowania oraz dokonywania wyceny m.in. towarów handlowych określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie bowiem z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawarte w Załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia wskazują, że do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych wg cen zakupu przeznaczona jest kol. 10. Według § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, towarami są: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, określenie „cena zakupu” oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 3 tego rozporządzenia, „cena nabycia" stanowi cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów zobowiązani są ujmować towary handlowe wg ceny ich zakupu. W przedmiotowej sprawie ceną zakupu przedmiotowej nieruchomości będzie cena określona w akcie notarialnym dokumentującym nabycie (zakup) tej nieruchomości.

Natomiast zgodnie z przepisami zawartymi w § 19 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami – na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30.

W myśl pkt 7 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik do ww. rozporządzenia, kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług.

Reasumując, przychód ze sprzedaży towaru handlowego, tj. lokalu użytkowego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu stanowić będzie dla Wnioskodawczyni przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.